CONVENIENCE STORE
"Ohhhhh!" marahang bigkas ni Bem-Bem habang tinititigan si Yohan na kanina pa nakasimangot habang ngumunguya ng chichirya. "Tsk! Tsk! Tsk! Alam ko 'yang mga itsurang ganyan eh. Ganyan ang mga itsura ng mga na-babasted eh."
"Alam na alam mo ah?" banat ni Gino kay Bem-Bem. "Kung sa bagay, 'yang pagmumukhang 'yan mukhang dala na sa basted eh."
Napasimangot lang si Yohan habang tinitingnan ang dalawa. At lalo pa siyang napasimangot nang iabot ng isa pang classmate nila ang test paper niya at makita ang score niya.
Tanginang score 'to oh... itlog na naman puta...
"By the way, wala kasi si Astrid, baka puwedeng ikaw na magtago nito at magbigay sa kanya."
"T-Teka... b-bakit ako?"
Pero di na nagawang makatanggi pa ni yohan nang iwanan nito ang test paper sa mesa niya at makita ang ngiting aso ng dalawa niyang tropa.
"Sus! Kunwari pa 'tong betlog na 'to. Gusto mo naman talaga magkadahilan para ma
Pagkagaling sa kuwarto ni Ethan, kaagad nagmadaling magtungo si Zea sa hagdanan bago pa ma-activate ang mga CCTV na kanina pa mina-manipulate ni Kaito. Mabilis siyang lumakad sa hallway ngunit mabilis din na napahinto nang may mahagip ang kanyang mga mata.It was a familiar face. A face she hasn't seen for a long time.Kaagad nanlamig ang mga palad niya at unti-unting gumapang ang kaba sa kanyang dibdib.Habang marahang sinusundan ang lalaking nakita niya sa kahabaan ng dim lit na hallway. Parang biglang natuyo ang lalamunan niya at halos mabingi na siya sa lakas ng kabog ng dibdib niya.Siya nga ba? Siya nga ba yun?Isang matangkad at matipunong lalaki. Hindi niya gaanong makita ang mukha nito dahil bahagya itong nakatalikod sa kanya.Pero paano?Bakit naman siya mapupunta rito sa Macau?Halos bumaon na ang kuko ni Zea sa pader sa tindi ng pagkakakapit niya rito hab
Dylan seats comfortably on a luxurious chair as he enjoys a glass of whisky while watching Cheyne moves around the cage."Why don't you take a seat?" tanong ni Dylan sa lalaking katabi niya na nakatayo sa malapit sa kanya.Isa itong matipuno at matikas na lalaki. His arms were covered with intricate tattoos and he got a long scar on his forehead. With the looks of him, for sure he was Dylan's personal bodyguard."I rather not Sir..." seryosong sabi nito.Napatingin si Dylan sa kanya."Why don't you relax Marco? Madali lang naman matatapos ang Laban na to," Dylan confidently said.Pero Hindi umiimik si Marco. His jaw tightened as his sweat dripped on his forehead.Dylan chuckled when he saw his nervous face. "Why are you so worried?""Hindi pa ako sigurado... pero sana nagkakamali lang ako sa Iniisip ko."Dylan looks at the ice on his glass, as it slowly melts on his whiskey. "You're thinking too much..."
"Sir Dylan..." Marco looked at him pleading.Tinignan muli ni Dylan ang kanyang kapatid. This time, he saw fear in Cheyne's eyes. Hirap na itong itaas ang dalawang kamay at hindi na gaanong makakita dahil sa patuloy na pag-agos ng dugo mula sa malalim niyang sugat sa kilay.But Dylan is a businessman. He doesn't like to lose. Lalo na kung pera ang usapan. He bet a huge amount of money for this fight, but it's also hard for him as a brother to look at Cheyne like that.Mabilis na kumilos si Ethan. Habang pilit na hinahanda ni Cheyne ang sarili sa susunod na pag-atake niya.He blazed towards Cheyne. He swung his body in full force, then gave Cheyne a devastating elbow right into his chest.Nagulat si Ethan ng masalag ito ni Cheyne. He might be in fear, but giving up is not in Cheyne's dictionary. Pero hindi naging sapat ang pagsalag nito. Ethan's sharp elbow still managed to get through his defense.Next, Ethan did an upward strike
Hindi na nagkaroon ng pagkakataon si Zea na maka-usap si Ethan. Lumipad ito kaagad kasama si Yohan pauwi ng Pilipinas pagkatapos ng laban.Zea already has changed her appearance to someone else and used a different passport on her way home. Naghiwalay sila ni Kaito sa airport at ngayon ay kasalukuyan na siyang nakasakay sa eroplano. Ni-review niya lahat ng data na nakolekta niya sa pagpunta sa Macau. Pero hindi siya nakapag-concentrate. Hindi siya mapakali. Kanina pa niya naiisip si Ethan.She looked at her phone but felt hesitant to call him.Maybe he needs some time alone...Pagkalapag ng eroplano sa Pilipinas ay kaagad siyang sumakay ng cab at nagtungo diretso sa kanyang apartment. Mag-gagabi na nang makauwi siya roon. Bumaba siya sa taxi at kinuha ang gamit sa compartment."Saan ka galing?"Halos mapatalon sa gulat si Zea nang marinig ang tinig ni Yohan. Kanina pa pala ito nasa likuran niya at hindi niya napansin."
"Sobrang excited na talaga ako mapanood sila sa concert!" sigaw ng isa sa mga kaibigan ni Selene habang nasa loob ng van."I know right! Premium tix kaya ang nakuha natin. Thanks to Selene's father, we're able to get some of these! Woooooooo!"Napangiti lang si Selene sa tinuran ng kaibigan."Kaya sana naman wag na tayong mag-away away ha," pangaral ng isa pang babae sa likod habang tinititigan ang isa pa nilang kasama na naka-away ni Selene pero umismid lang ito.Ibinaling na lang tuloy ni Selene ang tingin sa labas ng bintana. Pero biglang naningkit ang mga mata nito nang may makitang pamilyar na mukha sa labas."Oh my God! Si Yohan at Astrid yan diba?" bulong ng katabi ni Selene.Mabilis na nagkumpulan ang mga babae sa bintana para silipin ang dalawa. Tahimik na naglalakad ang dalawa sa kahabaan ng sidewalk habang bitbit ni Yohan and dalang regalo at bouquet ng rosas."Aww... ang sweet naman! Wala siguro ginawa yang dalawa na yan k
Pumasok si Ethan diretso sa living room at isinara naman kaagad ni Zea ang pintuan at sumunod sa kanya."Anong gusto mo? Kape?" alok niya sa binata.Pero hindi ito umimik. Sa halip ay nakatingin lang ito sa kanya. Hindi malaman ni Zea ang gagawin kaya hinawakan nito ang kamay ni Ethan dala ng labis na pag-aalala."Kumain ka na ba? Tignan mo nga yang sarili mo? Gusto mo bang magpahinga muna? Doon ka muna sa isang kwarto kung gusto mo... "Tumitig ng mabuti sa kanya si Ethan at unti-unting inilapit ang mukha nito sa dalaga."Basta ba tabi tayo, walang problema," he naughtily grinned sabay tawa.Umarko ang kilay ni Zea at walang sabi-sabing dinibdiban si Etan na madali din nitong nailagan."Ang sweet... may payakap-yakap pa ang Z ko. Come... come to Papa!""Alam mo ang lakas ng trip mo eh... alalang-alala kaya ako sayo!""Oh come on... do you really think magmumukmok ako dahil na forfeit yung laban ko?"Kaagad inilat
Ang tagal kong hinintay na makita ka... Kung saan-saan kita hinanap. Walang araw o minuto na hindi ka sumagi sa isip ko. Halos mabaliw na nga ako kaiisip sayo.Kung kamusta ka na?Nasa maayos ka ba?Kung anong na nangyari sayo?Kahit alam kong sobrang delikado, panatag ang loob ko noong sumama si Dad sa Hexagon mission.Kasi alam kong kasama ka.Na proprotektahan mo ang nag-iisang taong mahalaga sa buhay ko, maliban sayo. Katulad ng pag-protekta mo sa akin noon.Pero nang mapatay si Dad sa engkwentrong yun, hindi kita sinisi. Bagkus, nag-alala pa nga ako sayo noong bigla kang nawala. Kahit halos lahat ay nagsasabing may kinalaman ka sa nangyari. Naghintay pa rin ako...Na marinig ang kuwento mo. Dahil naniniwala ako sayo. Naniniwala ako sa kung anong meron tayo.
Kael pushed her against the wall. He yanked his tie off and started to unbutton his shirt. Zea glowered at him. Oh no, Kael— that's not going to happen... Mabilis niyang nilapitan si Zea na ngayon ay halatang natataranta na sa pinag-gagawa ni Kael. Kung gaano siya kaagresibo kay Yohan, ay para naman siyang maamong tupa na handa nang kainin ni Kael. "H-Huwag po kayong lalapit..." banta ni Zea. "Bakit? Anong gagawin mo sa akin? Hmm...?" Tinaasan siya ng kilay ni Kael, hanggang sa tuluyan nang mahubad ni Kael ang pang-itaas nito. He leaned towards her and look into her eyes. "Katawan ko na lang ang makikipag-usap sayo. Baka sakaling mag-sabi ka pa ng totoo..." He moved closer to Zea and grabbed her nape. He leaned towards her and lowered his lips to hers. Ngunit isang malakas at sunod-sunod na katok sa pinto ang kanilang narinig. Bigla nabunutan ng tinik sa lalamunan si Zea nang