CHAPTER SEVENTY-SEVEN
Ziah's POV
Pinakawalan ako ng mga tauhan ni Nathalia pero bago 'yon ay ipinaalala niya sa akin na dapat hindi ako tumawag sa mga pulis, dahil isang click lang niya sa red button ay tiyak na sasabog na ang bomba sa bahay namin.
Magkahalong kaba ang nararamdaman ki at takot. Kasabay nito ang ilang pagsakit bg puson ko. There's no way for asking help. Kung sana ay hindi ko na lang sinundan si Braxien ay hindi na aabot pa sa puntong ganito ang mangyayari.
"Tandan mo, may nagmamatiyag sa'yo. Dumiretso ka sa bahay niyo, at iligtas mo ang mga mahal mo sa buhay. Kaoag nahuli ka kahit isang segundo, sasabog ang bahay niyo, kasama ng pamilya mo. Kapag umabot ka naman, ayoko ng makita pa ang pagmumukha mo dito sa Pilipinas!" paalala ni Nathalia.
Nanginginig akong tumango habang nakasakay sa kotse ni Celline. After this luluwas na talaga kami patungo sa Americ
CHAPTER SEVENTY-EIGHT Nakarinig si Ziah ng putok ng baril, dahilan para mapapikit siya. Ang akala niya ay sa kaniya mismo pinatama ni Nathalia ang bala. Ngunit nang hindi siya makaramdam ng kahit ano mang sakit ay napadilat siya. Kaagad na tumambad sa kaniya ang nasusunog na unahan ng kotse. Sinundan niya ng tingin si Nathalia at nakangiti ito habang pinagmamasdan siya. "Tingnan lang natin kung hindi ka masunog. At saka, ikamusta mo na nga lang pala ako kay satanas, dahil sigurado akong doon ka rin naman mapupunta dahil mang aagaw ka," sambit ni Nathalia at mabilis itong dinala ng tauhan sa isang kotse saka umalis papalayo. Pinipilit niyang tumayo at hindi iniinda ang sakit na nararamdaman sa buong katawan. Wala ng maisip pa si Ziah na paraan para mas madaling makatakas, dahil hindi naman niya alam kung aabutan pa ba siya ng mga pulis na buhay. Kahit hindi na lang siya,
CHAPTER SEVENTY-NINE Braxien's POV Kaagad akong nagtungo sa nasabing hospital ni Matthew. Sa hindi ko malamang dahilan ay sumama rin si Miguel at iniwan nito ang kapatid niya. Hindi ako makapaniwala sa sinasabi nitong naaksidente si Ziah. Iniwan ko si Ziah kasama ng anak ko sa bahay. Kaya't paanong naaksidente ito? Kung totoo man na lumabas ito, saan ito pumunta? Anong ginawa nito para maaksidente? Humahangos akong dumating sa hospital. Dumiretso kaagad kami sa emergency room. Nakita ko mula roon sila Papa at Mama at ang nakakapagtaka ay naroon rin si Mommy. Ipinagsawalang bahala ko ang presensya niya at kaagad na sumilip sa emergency room. "Ma, anong nangyari?" tanong ko kay Mama Elizabeth. "Hindi ko rin alam, ang sabi niya ay lalabas lamang kayo. Laking gulat ko ng tumawag si Matthew at hindi mo alam ang nangyari. Kaya sabihin mo sa akin, Braxie
CHAPTER EIGHTY Braxien's POV Hindi ko alam kung saan ako dinala ng mga paa ko. Ang alam ko lang ay kailangan kong pumili. Paulit-ulit sa isip ko habang ang masasayang alaala namin ni Ziah ay nagababaliktanaw. Sa kung paano kami nagsimula, hanggang sa muling magtagpo ang landas namin. Ang kambal, may mga pangalan na ang kambal. Nakaplano na yung kwarto nila, mga gamit nila lahat nakahanda na, and then one snap kailangan kong mamili. Hindi ko alam kung bakit pakiramdam ko ay kasalanan ko ang lahat. Tanging ang gusto ko lang naman ay maging masaya kami. Namataan ko na lamabg ang sarili ko sa small church na malapit sa hospital. Nakaluhod ako habang lumuluha at nagdarasal, na kung puwede lang ay magkaroon ng miracle. Miracle na sana ay puwedeng ang kambal at si Ziah ay mailigtas pa. Hindi ko kasi talaga alam kung sino ang pipiliin ko, ayaw ng utak at puso ko pumili, dahil hindi ko naman puw
CHAPTER EIGHTY-ONEBraxien's POVAng lahat sa aking pandinig ay tahimik lang, ngunit ang totoo palihim akong umiiyak at rinig ko rin ang hikbi ni Mama. Anong magagawa ko? Walang ibang option para mailigtas ang mag-iina ko. Hindi ko rin ginusto 'to perk ang sitwasyon na ang nagpasya.Pakiramdam ko ngayon ay isa akong masamang tao. Pakiramdam ko ang ang papatay sa kambal. Nagulat na lamang ako nang makaramdam ako ng tapik sa aking balikat. Nakita ko ang mga kaibigan ko pati na si Daddy. Narito sila lahat para kay Ziah. Alam kong alam na rin nila ang nangyari, base sa expression ng kanilang mga mukha na bakas ang lungkot."Son, magpakatatag ka. Kung ano man ang naging desisyon mo, mahirap man intindihin para kay Ziah pero natitiyak ko na magkakaayos pa rin kayo," sambit ni Daddy bago ako yakapin.Hindi ko na napigilan ang ingay ng pag iyak ko. Napakapit ako sa likod nito dahil daman
CHAPTER EIGHTY-TWOBraxien's POVNang mailipat si Ziah sa hospital room nito ay nauna sila Mama na pumasok dito. Limitado lamang ang mga taong dapat nasa loob. Kaya naman naiintindihan ko kung mas gusto nila Mama at Papa na mauna.Miski man ako sa sarili ko ay nag aalangan pumasok, dahil hindi ko rin alam kung may mukha ba akong ihaharap kay Ziah. I miss her. God knows, how i miss her so much. Her smile, her laugh, the way she hug me, the way she kissed me. All of her, everything she did for us.Konting oras pa ang nakalipas bago lumabas sila Mama. Mula sa mga ng mga mata nito ay halatang ang tatlo ay galing sa pag iyak, lali na si Mama. Nakaramdam ako muli ng konsensya. Nasasaktan sila sa sitwasyon ni Ziah, at sa pagkawala ng kambal."P-Puntahan mo na siya, alam kong hinihintay ka niya," naluluhang sambit ni Mama."Opo, Mama," sambit ko.Niyakap ako nito bago ako tuluyang pumasok sa loob. Ang bawat hakbang ng mga paa ko ay tila kasin
CHAPTER EIGTHY-THREE Braxien's POV "Ma, kayo na po muna ang magbantay kay Ziah, at kay Zhen. Sumuko na sa mga pulis ang may gawa nito kay, Ziah." Mababakas sa mukha ni Mama ang saya at pag-aalala. "Oh, sige. Mag-iingat ka, Braxien. Tawagan mo ako kaagad o ang mga Papa mo para malaman din nila ang balita," tugon ni Mama. Napatango ako. "Yes, Ma. Si Matthew na ang ko-contact kila Papa Edward," lumapit naman ako kay, Zhen. "Son, you stay here, huh? Aalis lang si Daddy sandali, bantayan mo ang Mommy mo." "Yes Daddy, take care po," tugon nito saka ko niyakap nang mahigpit. Hinalikan ko si Ziah sa noo, saka sandaling pinakatitigan. Makakamit na din natin ang hustisya, Honey. Lalong lalo na at para ito sa kambal. Niyakap naman ako ni Mama nang mahigpit bago ako tuluyang lumabas sa hospital room ni Ziah. Humanda sa akin ang taong 'yon, hindi ko siya mapapatawad. Nakakuyom ang aking dalawang kamao habang naglalakad sa pasilyo papalabas ng Hospi
CHAPTER EITHY-FOUR Braxien's POV Namataan ko na lamang ang sarili ko na naglalakad papasok ng bahay namin ni Ziah. Mula sa swimming pool na walang katao-tao ay nakikita ko ang masasayang alaala namin. Sa pagpasok sa loob ay ang matamis na ngiti ni Ziah ang sumasalubong sa akin, pero kaagad din na naglaho 'yon dahil ang lahat 'yon sa ngayon ay alaala na lang. Nagtungo ako sa second floor kung saan naroroon ang kwarto namin ni Ziah. Pagpasok ko pa lamang ay naaamoy ko na kaagad ang pabango na laging inispray ni Ziah. Knowing her at bilang buntis ay maselan siya sa mga naamoy niya and this scent win her heart. As I look around, I saw the picture of the three of us. It's me, Ziah and Zhen. We're genuinely happy, at this picture. This is the day kung kailan namin nalaman ang gender ng nasa sinapupunan ni Ziah, and we also shocked na kambal pala ang pinagbubuntis nito. And no
CHAPTER EIGHTY-FIVE Braxien's POV Ang sabi ko ngayong araw ay puro positive dapat ang mananaig. Ngunit heto ako sa isang bar at nilalasing ang sarili ko para makalimutan kahit papaano ang mga nangyari. Hindi ko rin alam kung anong oras na at kung nakakailan na akong bote ng beer at wine. Mayamaya pa ay isang babae ang lumapit sa akin. Naka fitted black mini-dress ito, nakalugay ang buhok at napupuno ng make up ang mukha. Kahit patay sindi ang ilaw sa loob ng bar ay kitang kita ko pa rin ang itsura nito. "Hey, Hot man there. Are you alone?" malanding tanong nito saka mabilis na ipinalupot ang kamay sa braso ko. Marahan kong inalis ang pagkakahawak nito sa braso ko saka ako napailing. Hindi man lang nito napantayan ang literal na kagandahan ni Ziah. Ni hindi ko nga alam kung nay katulad pa ba siya dito sa mundo. "Umalis ka na, wala akong plano