CHAPTER EITHY-FOUR Braxien's POV Namataan ko na lamang ang sarili ko na naglalakad papasok ng bahay namin ni Ziah. Mula sa swimming pool na walang katao-tao ay nakikita ko ang masasayang alaala namin. Sa pagpasok sa loob ay ang matamis na ngiti ni Ziah ang sumasalubong sa akin, pero kaagad din na naglaho 'yon dahil ang lahat 'yon sa ngayon ay alaala na lang. Nagtungo ako sa second floor kung saan naroroon ang kwarto namin ni Ziah. Pagpasok ko pa lamang ay naaamoy ko na kaagad ang pabango na laging inispray ni Ziah. Knowing her at bilang buntis ay maselan siya sa mga naamoy niya and this scent win her heart. As I look around, I saw the picture of the three of us. It's me, Ziah and Zhen. We're genuinely happy, at this picture. This is the day kung kailan namin nalaman ang gender ng nasa sinapupunan ni Ziah, and we also shocked na kambal pala ang pinagbubuntis nito. And no
CHAPTER EIGHTY-FIVE Braxien's POV Ang sabi ko ngayong araw ay puro positive dapat ang mananaig. Ngunit heto ako sa isang bar at nilalasing ang sarili ko para makalimutan kahit papaano ang mga nangyari. Hindi ko rin alam kung anong oras na at kung nakakailan na akong bote ng beer at wine. Mayamaya pa ay isang babae ang lumapit sa akin. Naka fitted black mini-dress ito, nakalugay ang buhok at napupuno ng make up ang mukha. Kahit patay sindi ang ilaw sa loob ng bar ay kitang kita ko pa rin ang itsura nito. "Hey, Hot man there. Are you alone?" malanding tanong nito saka mabilis na ipinalupot ang kamay sa braso ko. Marahan kong inalis ang pagkakahawak nito sa braso ko saka ako napailing. Hindi man lang nito napantayan ang literal na kagandahan ni Ziah. Ni hindi ko nga alam kung nay katulad pa ba siya dito sa mundo. "Umalis ka na, wala akong plano
CHAPTER EIGHTY-SIX Braxien's POV Kinabusakan ay nagtungo kaagad ako sa hospital kahit may sugat at pasa pa ako sa labi. Dala ko ang pinaglalagyan ng kambal. Gusto ko na kasama namin ito sa hospital habang hinihintay namin na magising si Ziah. I already talked Ziah's cousin in agood way and I already said sorry many times but it seems na sarado ang puso at isip nila para pakinggan at patawarin ako. Hindi ko rin naman sila masisisi. And I know it's takes time bago nila ako mapatawad. Nagpapasalamat na lang ako dahil kahit papaano ang mga magulang ni Ziah ay patuloy akong naiintindihan at iniintindi pa. "How long it takes before Mommy wake up? It seems so long, ang tagal na niyang tulog, Daddy," sambit ni Zhen habang buhat buhat ko ito at nakaupo sa hita ko. "Maybe one day? Or one week? We're not sure kung kailan, pero ang sigurado ay magigising din siya," tugon ko.
CHAPTER EIGHTY-SEVEN Braxien's POV Mabilis akong napadilat habang humahangos at pinagpapawisan, kasabay nito ang ilang butil ng luha sa aking pisngi. Kaagad ko rin namang tiningnan si Ziah. Wala pa din itong malay. Panaginip lang pala, ngunit kahit panaginip lamang 'yon ay ramdam ko ang sakit ng pamamaalam nito. Kinuha ko ang kamay nito at pinasiklop sa kamay ko. Unti-unti kong nararamdaman ang tuloy tuloy na luha mula sa aking mga mata. I can't. Hindi ko kayang basta na lang na mawala siya. "Honey, lumaban ka. I'm waiting, we are waiting." Mayamaya pa ay dumating si Papa Rolly. Bakas sa mukha nito ang pag-aalala, kaya naman kaagad ko rin itong nilapitan. "Hello po, Papa. Kamusta po? Ba't nandito po kayo, masyado na pong gabi, ah?" "Braxien, umuwi ka muna sa bahay. Zhen is sick, hinahana
CHAPTER EIGHTY-EIGHT Nagising si Ziah ngunit tila wala ito sa sarili. Nakatingin lamang ito sa kaniyang pamilya na para bang walang nangyari. Walang reaction ang mga mata nito o kahit emotion ay wala silang makita. Kahit pa ilang beses na sinubukan ni Braxien na kausapin ito ay wala naman itong nagiging tugon. Kahit si Zhen ay lumapit na rin dito habang lumuluha dahil pakiramdam nito ay nagbago na ang kaniyang Mommy. Ngunit nananatili lamang na nakatingin sa kaniya si Ziah. Nakaramdam ng awa ang buong pamilya sa naging kondisyon ni Ziah ngayon. Ngunit kahit papaano ay nabunutan na sila ng tinik dahil sa wakas ay gising nang muli si Ziah. Hindi nga lamang mawala ang takot sa kanilang mga mata dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin nila nasasabi ang tungkol sa kambal, dahil mukhang wala pa rin naman si Ziah sa kaniyang sarili. Under observation si Ziah ng Doctor at nurse. Naipamalita na rin 'yon
CHAPTER EIGHTY-NINEBraxien's POVNatulos ako sa kinanatayuan ko nang marinig ko ang tanong na ibinanggit ni Ziah. Napadako rin ang tingin ko kay Mama Eliza na kasalukuyang nagbabadya ang luha sa kaniyang mga mata. Dahan-dahan akong napayuko kasabay nito ang panginginig ng magkabilaang tuhod at mga kamay ko.Ang akala ko ay ito na ang bagong simula para sa amin. Iyon pala ay simula ito upang harapin ang nangyaring katotohanan. Tunay na hindi matatakasan ng kahit sino ang mga nangyari sa nakaraan, wala rin talagang sikretong hindi maibubunyag."Answer me! W-wala na sila sa tiyan ko! Nasaan sila!" nanggagalaiting sigaw ni Ziah.Hindi na mapigilan pa ni Ziah ang galit at kaagad na tinanggal ang mga nakalagay sa kaniyang pulso. Itinapon din nito ang base na nasa ibabaw ng small table. Dahil doon ay mabilis akong nabahala at kaagad na pinigilan si Ziah sa mga ginagawa nito dahil
CHAPTER NINETYBraxien's POV"H-Hindi kita mapapatawad... Braxien."Paulit-ulit sa isipan ko ang huling katagang binitiwan ni Ziah noong mawalan siya ng malay. Magkahalo ang takot at sakit na nararamdaman ko. Hindi ako makatingin sa mukha nito kahit pa nakapikit ito at hindi naman ako nakikita nito.Naramdaman ko ang paghawak ni Mama sa balikat ko."Nakatulog na si Zhen sabi ni Celine. Siya na muna ang napakiusapan kong magbantay kay Zhen."Marahan na lamang akong tumango at ngumiti. Hindi ko alam kung magmamarka ba sa isipan ni Zhen ang nangyari dito kanina, but I hope it won't. Ayoko naman na pati si Zhen ay malagay sa alanganin, sila na lang ang mayroon ako."Mabuti naman at nagamot na rin ang sugat mo sa mukha," umupo ito sa katabi kong upuan. "Huwag mo munang alalahanin ang sinabi ni Ziah kanina. Hindi pa naman natin na
CHAPTER NINETY-ONE Braxien's POV "Nathalia? Nathalia Aragon?" nagugukuhang tanong ko. Hindi ko alam kung dapat ko ba siyang paniwalaan. Hindi ko alam kung totoo ba ang sinasabi ni Ziah o kathang isip niya lamang ito dala ng pangungilila niya sa kambal. Sa kabilang banda ay mayroon sa puso ko na para bang humihikayat na paniwalaan ito. "Oo, siya nga. Ang walang hiyang babae na 'yon!" lumuluha at galit nitong tugon. "Kinidnap niya ako, binuhusan ng tubig at saka pinahirapan," unti-unting nagkaroon ng tunog ang malakas na pag iyak ni Ziah na para bang hirap na hirap. Napatingin ako kay Mama. "Nathalia? Iyon bang ex girlfriend mo, Braxien?" Tumango ako. Pero alam na rin ni Mama na wala na ito, matagal na bago pa maaksidente si Ziah. Kahit si Mama ay kitang-kita ko sa mga mata niya na naguguluhan siya. Marahil ay hindi rin siya m