Even though she left his house and distanced herself from him, nanatili pa ring nakatuon ang kaniyang isip sa mga nangyari. Kahit sabihan pa niya ang sarili na huwag isipin iyon, kusa pa rin itong pumapasok sa kukuti niya at ginugulo siya. She was also thinking if he remembered what happened? Isa din sa rason kung bakit muna siya umalis is iniwasan niya munang marinig ang posibleng sasabihin ni Tres sa kaniya. Madalas pa naman sa telenovela ang ma diin bilang malandi, even though parehong wala katinuan ang dalawang bida o kaya yung lalakeng bida sa serye. Tapos ang masaklap pa, ang babae pa ang kawawa. Ayaw niya ng gano'n, at mas lalong hindi niya pinapangarap na magkaroon ng gano'ng future. Matino pa naman siya para isipin ang mabuti noh. Napabuntong hininga ulit siya. Honestly, nakailang ulit na siyang napapabuntong hininga. Napatingin siya sa malayo at tahimik na tanawin ng lawa. Gabi na, pero ang ilaw na nagmumula sa mga malalapit na ilaw ay parang nagsilbing bituin sa malamy
They went on a dinner, at a fine restaurant located just nearby the penthouse-hotel they are staying at. For the whole time they were eating, she was silent and was afraid to talk to him, dahil baka may masabi siyang hindi dapat niya masabi. She's zipping her mouth as tight as she could. Kahit na ang katunayan ay wala din talaga siyang ganang kumain, pero ayaw niya rin naman tanggihan ang paanyaya ni Tres sa kaniya. Lalo pa't nag effort itong hanapin siya. "You're silent. Sigurado ka bang ayus lang ang lahat sa'yo?" Her husband asked as he was svcked up by her long silence. Umiling si Kriesha at pilit na ngumiti, "Ayus lang ako, huwag ka mag-alala." she assured him. "Alright, but if you're struggling or bothered with something, I'm just here, you can open it up to me and we'll solve it out together." She got shy more because of his kindness and sincerity. And at the same time, feeling guilty over something she didn't mean to do and has done. The way he smiled at her, and the way
TRESAs soon as mom asked about the thing I'm not sure, it was like a sensitive matter that I have to furtherly investigate. Also, it was like a sign button for me to push through and find what I needed to find. Now, I left mom without any answer coming from me regarding her question. I don't know what it is within me, but I'm really nervous and in a hurry. Habang malalaki ang hakbang na ginagawa ko patungo sa ninanais kong puntahan, my mind was clouded only with mixture of thoughts. 'What if, may nangyari nga? Pero, bakit hindi ko naalala?' 'I was at the bar last night, how did I end up home when I woke up in the morning and naked?!' I messed up my hair in frustration. 'If it was really Kriesha who I took last night, why can't I remember? And why did she even allow me to do it to her?!' Mariin akong napakagat sa aking pang ibabang labi. Nagagalit ako, na hindi ako sigurado. Masyadong magulo ang isip at ang mga emosyon na lumukob ngayon sa puso't-isip ko. 'Is it proper for me
Panibagong araw ang lumipas at ikalawang araw nila ngayon bilang mag asawa. Maagang nagising si Tres at boluntaryong ginawa ang mga gawain ni Kriesha sa umaga. Pinuntahan niya kasi ito sa silid nito, at nakitang mahimbing ang pagkakatulog nito. Kita niya ang pagod sa mukha nito, lalo na sa malalalim na pag hinga nito. Nasa kaniya pa rin ang guilt, at mukhang habang buhay niya na itong papasanin. Subalit, ang matitigan ng matagal ang asawa, tila nakaramdam din siya ng panlalambot ng puso. There's no doubt, that Kriesha is important to him. He cared for her, but instead of influencing her with good memories and experiences, tila kamalasan ang dinala niya dito. While he was busy cooking in the kitchen, hindi niya mawala sa isipan niya ang mga palaisipang tumutukoy sa asawa niya. He was thinking if ano ang una niyang gagawin na hakbang para sa kanilang dalawa. Actually, it's against his will, dahil hindi niya talaga mahal si Kriesha. But, his mom pushed him to try, and now he's left i
KRIESHATama ba ang narinig ko? Hindi lang ba ako nabibingi? He wants to try our marriage to work? Pero bakit? Sa sobrang tense ko, wala sa sarili kong inabot ang tasan ng cocoa, nang hindi man lang iniisip na mainit ito. "Aww!" napahiyaw ako nang ma realize ko na napaso ako sa katangahan ko. Nasabuyan pa ang kamay ko dahil sa bigla-bigla kong binitawan ang tasa. "Careful," dinig kong sabi niya, and the next thing I know, mabilis siyang napatayo at nagpunta sa kusina. Kunot-noo ko lang siyang pinagmasdan. Anong ginagawa niya? Pero sa totoo lang, ang hapdi talaga ng natamo ko. Mariin kong kinagat ang pang-ibaba kong labi nang makita kung gaano na ka pula ang kamay ko ngayon. Ang tanga kasi eh. Sisi ko sa sarili ko. Binaling ko ang atensyon ko sa paso ko, at hinipan ito. Pero, ilang segundo pa lang ang lumipas ay basta ko na lang naramdaman si Tres sa tabi ko at maingat na hiningi sa'kin ang kamay ko. "Let me see." he asked. Hindi naman ako nag alinlangan na ipakita sa kaniya
TRESWhat the heck did I do? Pinagmumukha ko lang ang sarili ko na parang ako pa 'yung desidido at sakim sa aming dalawa. Bakit ko pa ba inisip na pagbigyan ang advice ng kapatid ko at ni Mommy? This isn't right! Kriesha nailed it, we are friends yet I'm there asking to level it up when everything began as a mistake? Napahilamos ako sa aking mukha matapos ma realized ang pinagagawa ko. How will I face her after I shamelessly asked her with my own greed and schemes? This is beyond belief for someone like me to do such a thing. For heaven's sake, kailan pa ako naging shameless? Never did I do such a thing to put shame in my name. This is the freaking first time! Marahas na napabuntong hininga ako, especially when Kriesha went inside my mind so suddenly. "Should I be thankful that it was her who I was gone shameless?" wala sa sarili kong wika. I'm here at the rooftop. Facing the whole scape of Tokyo as the air slaps genuinely on my body. A few seconds have passed as I let the time
"Son, are you available to attend Mr Yamamoto's Bachelorette party?" Tres is currently working on something on his laptop, when his mom called via cellphone, which he did not ignore and accept. "I thought I'm free of work in three months, mom?" he asked right away, pointing out his mom's promise to take over his work in three months. "I know, and I didn't forget about that, okay? Tiyaka, hindi naman trabaho ang ipupunta mo doon. You just have to present our company." malumanay na sagot ni Miranda sa anak. Even though she didn't see his son's face, alam niyang naiirita ito. After all, Tres doesn't like to socialize. He may be a good entertainer, pero it was all force out of choice because he is the boss and it's part of his job to stand out for his company. "That's still work, mom. I have to indulge in different people, socialize and associate. Mas nakakapagod pa 'yun kaysa trabaho sa opisina." walang pagdadalawang-isip na sambit naman ni Tres habang patuloy na nagtitipa sa keyboa
"Get change, we're going somewhere." matapos nilang mag breakfast ay pinaalalahanan ni Tres si Kriesha na may pupuntahan sila. He got up right after saying it, tapos na rin naman siyang kumain. But before he got up, he took a glimpse of her hands and arms, gladly, she treated her burns and it looks mild now. His mind said. Napatingala si Kriesha kay Tres, "Saan tayo pupunta?" she was curious. "You will know later." sabi ni Tres at iiwan na sana siya nito nang pinigilan niya ito by answering... "Tingin ko, maayos naman na ang suot ko." napalingon si Tres sa kaniya at pinasahan siya ng tingin. Observing her psyche intently. While he was observing her appearance, in-obserbahan din ni Kriesha si Tres sa suot nitong simple na casual na kasuotan. Iba talaga ang vibes nito kapag naka casual wear. Parang bad boy pero harmless ang guwapo nitong pagmumukha. Literal na nakakalaglag panga. "I see. Then, finish your thing here and we're good to go right after you're done here." AS what he i