Chapter 31

Nang sandaling makarating ako rito sa El Kanjar ay tanging ang paraan lang kung paano makaalis dito ang siyang nasa isip ko. Pero nang magtagal ako rito, maraming nagbago.

Minsan ko nang inisip na huwag na lang umalis na lugar na ito dahil kila Damien at Dearil pero alam kong hindi matatahimik ang konsensiya ko kapag ginawa ko iyon. Nangako ako sa sarili ko na haharapin pa ang taong gumawa nito sa aming magkakaibigan. Pagbabayaran niya pa ang panglilinlang niya sa amin.

Sa pagdating ko rin dito ay inakala kong si Sir Vanmer ang siyang nakaharap ko nang sandaling tumapak ako sa Ravides Holdings pero nagkamali ako dahil hindi nga sila iisa.

Akala ko noon ay tanging iyon lang ang poproblemahin ko sa lugar na ito pero hindi ko rin akalain na maging ang isang krimen sa El Kanjar ay madadaanan ko rin. Ang nakakatawa pa ay hinahabol na ako ng suspek sa isang karumal-dumal na krimen na binansagang Heart Forest Crime.

Pagkakataon lang ba ang naglapit ng mga ito sa akin? I believe in the saying, Everything’s happen for a reason. Malakas ang kutob ko na may papel ang lahat ng nangyayari sa akin dito sa El Kanjar.

Mula sa pagkakakuha sa akin ng magkambal na Ravides hanggang sa ngayon, ang pagtutugis namin sa taong nasa likod ng Heart Forest Crime, nararamdaman kong may mahalaga silang gagampanan sa misteryosong puzzle na binubuo ko.

Hindi ko pa mawari kung ano talaga ang papel nila sa akin sa lugar na ito pero iyon talaga ang pakiramdam ko. Hindi basta-basta magku-krus ang mga landas namin nang walang dahilan.

“I’ll go to the forest again, wanna come?” tanong sa amin ni Detective France.

Nandito pa rin kami sa tapat ng bahay ko sa El Kanjar Village. Ibinigay ko na rin sa pangangalaga ni Detective France ang hairclip na napulot ko kani-kanina lang.

“What time is it?” tanong naman ni Damien.

“One pm,” agad na sagot naman niya.

Lumipat naman sa akin ang paningin ni Damien. Kahit hindi pa siya magsalita ay alam ko na kung anong nais niyang ipahiwatig.

“We’ll come,” sagot ko habang nakatitig kay Damien.

“Very well.” Detective France clapped his hands.

Sabay-sabay kaming umalis gamit ang sari-sarili naming sasakyan. Napag-usapan pa na dumaan muna sa Ravides Holdings para iwan ang sasakyan ko at kay Damien na ako sasabay.

Pansin kong tuloy-tuloy lang ang paglabas ng sasakyan ni Damien sa village. Hindi man lang siya nagbukas ng bintana. Napansin ko rin na ibang sasakyan ang gamit niya, kulay itim din kasi iyon kaya hindi ko masyadong napansin na iba iyon sa ginagamit niya lagi.

Baka nagsawa na isang sasakyan niya. Ipinagkibit-balikat ko na lang iyon. Nang nasa tapat na ako ng silid ni Manong Liher ay nagpaalam lang ako saglit at nagpatuloy na lang sa pagmamaneho. Napatingin pa ako sa rear view mirror para tingnan si Detective France at nakita ko pang nag-usap pa sila saglit ni Manong Liher.

Oo nga pala, hindi ko naitanong kung paano nakapasok si Detective France sa village. Imposibleng papasukin lang siya dahil sa kilala siya ni Manong Liher, o baka dahil nagpakilala siyang pulis? Bakit ko pa ba pinoproblema ‘yon?

Argh!

Dumagdag pa sa pinag-iisip ko itong si Detective France dahil sa napakapamilyar niyang mukha.

Umiling na lang ako para mablangko ang isip ko. Hindi ko na lang iisipin kung sino ba talaga ang kamukha ni Detective France o kung saan ko man siya nakita, baka sakaling maalala ko kapag hindi ko isipin, may pagkakataon kasi na ganoon, kaya ganoon na lang ang gagawin ko.

Nang makarating kami sa Ravides Holdings ay ipinaiwan na lang ni Damien ang sasakyan ko sa harap ng building at pinasakay na ako sa sasakyan niya.

“Hindi ka naman yata excited?” pang-aasar ko sa kaniya nang makasakay ako sa sasakyan niya.

“May kasalanan ka pa sa ‘kin,” sagot niya.

I chuckled. “Ang layo ng sagot mo.”

“You won’t do something?” He pouted.

I rose an eyebrow as I was supressing my laugh. Nagpapalambing ang isang ‘to. Napailing na lang ako at inihinto ang pagkabit ng seatbelt ko.

Mula sa driver’s seat ay nakatagilid na siyang nakaharap sa akin at hinihintay ang sunod na gagawin ko. Hindi ko na napigilan ang sarili ko sa marahang pagtawa na siyang nagpahaba lalo sa nguso niya.

Agad na lang akong lumapit sa kaniya at binigyan siya ng isang marahang h***k. I was about to pull away from him when he held my nape and he kissed me deeper.

I moaned when his tounge entered my mouth. We kissed torridly like we haven’t tasted each other for a month. His hands were now traveling althrough out my body. I was about to straddle on his hips when we heard a beep sound behind our car.

Nang dahil sa busina na iyon ay napahinto kami ni Damien sa ginagawa. Parehas pa kaming tumingin sa rear view mirror at nakita namin ang sasakyan ni Detective France.

Mariin akong napalunok pero natawa na lang din sa huli at umayos na rin ako ng pagkakaupo sa shotgun seat. Narinig ko pa ang bubulong-bulong na mga mura ni Damien habang may tinatawagan.

“Fuck you!” malutong na mura niya nang sagutin ni Detective France ang tawag niya.

Rinig ko pa ang malakas na halakhak ni Detective France sa kabilang linya pero agad na ring pinatay iyon ni Damien. Mahina na lang din akong natawa.

“Do we need to fucking go there?” iritadong tanong ni Damien.

Natawa ulit ako. “We need to.”

He frustratedly sigh. “I will fucking kill that asshole.”

Napailing na lang ako sa kaniya. Hindi rin nagtagal ay nanguna na ang sasakyan ni Detective France kaya sumunod na lang kami sa kaniya.

Hindi ko rin alam kung bakit ako, kami sumama kay Detective France. Sinabi niya rin na walang dapat ikabahala dahil wala naman daw sa kagubatan ngayon ang suspek ng Heart Forest Crime.

There’s something in me that was provoking me to go in the forest. It was a feeling or somewhat a dictation to me, a dictation that I need to go there for a discovery.

Pero ano naman iyon? May mapapala ba kami sa pagpunta roon?

Nabanggit din ni Detective France na pumupunta rin siya mismo rito sa kagubatan para sa kaniyang pag-iimbestiga. Sinundan lang namin ang sasakyan ni Detective France hanggang sa huminto iyon sa isang bukana ng kagubatan na tago sa highway. Nang bumaba siya sa sasakyan niya ay bumaba na rin kami ni Damien, hindi ko na hinintay pa na pagbuksan niya pa ako gaya ng nakasanayan namin.

“We’ll leave before the dawn,” Damien reminded.

Detective France chuckled. “Don’t you want some thrill with your life?”

I just shook my head. Ayan na naman siya sa mga pang-aasar niya.

“I will just kill you, asshole!” asik naman ni Damien.

“Then, I want some thrilling way, like not so fast killing?” Detective France smirked.

“Torture it is.” Damien smirked also.

I heaved a deep sigh. “Let’s just go, fuckers, we’re wasting the time.”

“W-What?” hindi makapaniwalang tanong ni Damien habang tumawa naman si Detective France. “What did you call me, baby?” dugtong niya pa.