Chapter 30

Pero bakit hairclip? Ayon sa imbestigasyon ni Detective France ay lalaki ang suspek pero bakit may hairclip? Hindi kaya babae naman talaga ang nasa likod ng Heart Forest Crime?

Napagitla ako nang may nagsalita galing sa likuran ko. Napasapo pa ako sa d****b ko dahil sa sobrang gulat.

“Anveshika.” Boses ni Detective France ang narinig ko.

Gulat pa rin akong lumingon sa aking likuran at nakumpira ko ngang si Detective France iyon.

“D-Detective France...” tanging sambit ko.

“I’m sorry. Nagulat ba kita?” natatawang tanong niya.

Huminga akong malalim para makalma ang sarili ko mula sa pagkakagulat at nang sandaling mangyari iyon ay masama ko siyang tinitigan.

“Kalma ka lang diyan! Bakit gan’yan ka makatingin?” pigil na tawang sabi niya.

“Bakit ka ba nanggugulat? May saltik talaga kayo ni Dearil!” Pinandilatan ko siya ng mata pero humalakhak lang siya.

“Saltik agad! ‘Di hamak na mas gago naman si Dearil,” komento niya.

I rolled my eyes. “Parehas kayong gago! ‘Di hamak, ‘di hamak ka pang nalalaman!”

Tinawanan niya lang ako. Pasimple ko namang itinago sa bulsa ng slacks na suot ko ang hairclip.

“Bakit ka ba nandito?” taas kilay na tanong ko sa kaniya.

“Work,” tipid na sagot niya. “How about you? Alam ba ni Damien na nandito ka? Bawal ka umalis mag-isa, ‘di ba?” Inilibot niya pa ang paningin niya at nagbabaka-sakaling may kasama akong pumunta rito.

Nag-iwas ako ng tingin sa kaniya. “I texted him already.”

“Text?” Siya naman ngayon ang nakataas ang kilay sa akin habang nakaiwas pa rin ang paningin ko sa kaniya. “Check your phone,” utos niya.

My forehead creased. “What?” tanong ko at napilitang tumingin sa kaniya.

“Just check it,” kalmadong sabi niya pa.

I rolled my eyes before I picked my phone up from the pocket of my slacks. Ganoon na lang ang mas lalong pagkunot ng noo at pagbilis ng tibok ng puso ng sandamakmak na tawag at messages ang bumungad sa akin. I swallowed hard.

Damn! Binasa ko ang pinakahuling text sa akin ni Damien at alam kong galit na siya kahit basahin ko lang iyon.

Damien:

Where the fuck are you, Anveshika? Fucking answer your damn phone!

Napalunok ulit ako pagkatapos mabasa iyon. Sinadya ko kasing i-silent mode ang cellphone ko nang makarating ako rito at pinagsisisihan ko na iyon ngayon.

Fuck! Lagot ako kay Damien.

Narinig ko naman ang pagtawa ni Detective France dahil siguro sa hitsura ko ngayon. Mukha na siguro akong matatae rito sa kinatatayuan ko dahil sa sobrang kaba.

Hindi ko alam kung mag-re-relpy pa ba ako? Sa tuwing ginagawa ko ay sobrang nangangatog ang mga kamay ko kaya hindi ako makapag-type ng maayos.

Tawagan ko na lang kaya? Pero kinakabahan ako...

“Just wait for him. He’s coming,” he uttered.

“Huh?” lutang na tanong ko pero nagkibit-balikat lang siya sa akin at naglakad-lakad sa tapat ng bahay ko.

Bumagsak ulit ang paningin ko sa cellphone ko at hindi ko pa rin alam ang gagawin. Nakailang beses pa ako bumuo ng isang text pero binubura ko rin dahil sa sobrang kaba na nararamdaman ko ngayon.

I let out a deep sigh to calm myself. I’ll just call him. Kasalanan ko kaya hindi dapat ako nagkakaganito.

I was in the verge of dialing Damien’s phone number when I heard a scream of my name that made my heart jump.

“Anveshika!” Damien yelled as he was running towards me.

My lips parted as I saw him. Agad niya akong sinalubong ng yakap nang makarating siya sa kinaroroonan ko.

“Fuck! I was fucking worried, baby...” he muttered.

Mas lalo pang humigpit ang pagkakayakap niya sa akin kaya bumalik ang tamang pag-iisip ko at ibinalik ang yakap na ibinibigay niya.

“I’m sorry...” bulong ko.

“Don’t do it again...”

Hinigpitan ko rin ang yakap ko sa kaniya at paulit-ulit na humingi ng tawad dahil sa ginawa ko. Hindi ko alam kung ilang minuto ang inabot ng pagkakayakap namin ni Damien. Hindi pa kami maghihiwalay kung hindi ekseheradang tumikhim si Detective France.

“Told you, he will come,” he commented.

“Shut up!” asik naman ni Damien kay Detective France pero tinatawan lang siya nito.

“Iba ang nagagawa ng tracking device, ‘no?” mapanuyang tanong niya pa kay Damien.

“Just shut up, France,” madiin na sabi naman ni Damien.

Napailing na lang ako sa kanila. May suot nga akong tracking device na galing kay Dearil, hikaw iyon na ngayon ay suot-suot ko.

“I’ve noticed something here...” basag ni Detective France sa katahimikan.

“What?” tanong ni Damien habang itinuon ko lang sa kaniya ang atensyon ko.

“CCTV.” He pointed the footage in the upper left corner wall of the front door.

Napunta naman lahat ang paningin namin doon. Naglakad pa kami palapit ni Damien doon at mas pinakatitigan ang footage. Basag iyon.

“It was destroyed,” dagdag pa ni Detective France.

Kumuyom naman ang kamao ko habang nakatitig doon.

“Let’s go to the security system,” Damien firmly said.

“We can’t. I went there first and the footage that day was deleted. Pumunta ako rito para tingnan sana ang footage at sinira nga ‘yon, gaya ng inaashan ko,” Detective France explained.

“Fuck!” mura ni Damien. “How about the next days? Is there any suspicious movements?” tanong niya pa.

Detective France shook his head. “Wala. Hindi na bumalik hanggang ngayon.”

Kinapa ko ang hairclip na nasa bulsa ko at mahigpit iyong hinawakan bago ko inilabas sa bulsa. Inilahad ko iyon sa harapan nila at nagtataka naman silang nakatingin sa akin.

“I saw this earlier...” I started. “Nakita ko rito sa sahig, sa may gilid.”

Tahimik na lumapit si Detective France at tinitigan ang hair clip na hawak ko. The side of his lips rose.

“Ito pala ‘yong kumikinang sa bawat footage na napanood ko. Sa kaniya ‘yan, tanging footage lang noong araw na iniwan niya ang transparent jar sa harap ng bahay mo ang nabura. Napansin ko na ang kumikinang na maliit na bagay sa mga footages sa mga sumunod na araw,” mahabang sabi ni Detective France na nakapagpatango sa amin ni Damien.

“What’s with the hairclip, then?” tanong ni Damien.

Ganoon din ang katangunan ko. Kung lalaki man ang suspek na hinahanap namin, bakit mayroon siya nito? Posible kayang may koneksyon lang ito sa kaniya? O babae talaga ang totoong nasa likod ng Heart Forest Crime?

ASHTRIZONE