Library
Maghanap
Home / Romance / Unwanted Bride / CHAPTER 5

Share

CHAPTER 5

Author: LeaMirae
last update Huling Na-update: 2025-07-21 11:16:05

Third Person POV

Mahimbing na natutulog ang pasyenteng si Claire, habang may namumuong scenario na nasa kanyang panaginip.

Sa malawak na buhanginan sa tabi ng dagat ay naglalaro ang isang batang babae na nasa edad walong taon. Namumulot ito ng mga mumunting bato at itinatapon sa dagat.

"Ohhmyghadd I didn't tell my daddy that I'm here!"

Biglang sabi ng bata dahil sa naisip. Nag-aalala na baka magalit at mag-alala ng husto ang ama niya. Umalis kasi ito ng hindi nagpapaalam dahil na din sa tulog ang ama.

Nilagay naman ng batang babae ang kamay niya sa ilalim ng kanyang bibig at tumingin sa taas na akala mo ay may malalim na iniisip.

"WAAAAAAAHHHH!! I don't care, I want to play!!" Tili naman ng batang babae at ipinagpatuloy ang paglalaro ng mga bato na itinatapon niya lang din naman sa dagat. Humahagikhik pa ito habang masayang naglalaro.

Samantalang hindi nito napansin ang isang batang lalaki na lumalapit na sa kanya.

"Hey." Pag-aagaw pansin ng batang lalaki dito.

Nagulat naman ang batang babae ng humarap siya dito.

"Who are you?". Tanong nito.

Ngumiti naman ang Bata.

"My name is Drake but you can call me Drey." Masayang sagot naman nito.

Mukhang magaan ang loob ng batang babae dito dahil hindi siya nakaramdam ng kaba.

"Hello Dreydrey, my name is Claire but you can call me Rere!" Masayang saad din niya.

MULA noon ay naging malapit sila sa isat-isa. Dahil na din sa parehas sila ng lugar na tinitirahan at palagi silang nagkikita.

Nasa elementarya na sila at palagi silang magkasama dahil magkaklase sila, palagi silang nagkukulitan at nag-aasaran. Masayang-masaya si Claire dahil naging kaibigan niya si Dreydrey.

Hanggang sa tumuntong sila ng High school at doon ay nakilala niya ang bagong kaibigan na si Joy. Naging magkakilala nadin sila Joy at Drake dahil pinakilala niya ito sa isat-isa.

Second year Junior high school sila at mas naging matatag ang pagkakaibigan nilang tatlo ni Joy at Drake. Pero bigla na lamang umalis si Joy at sinabing sa Manila na ito tutuloy sa pag-aaral.

Nalungkot si Claire dahil umalis ang isa niyang kaibigan. Pero hindi padin nawala ang communication nila ni Joy dahil nag v-video call ito at tumatawag. Masaya naman siya at naandyan padin si Drake na hindi lang kaibigan ang turing niya kundi sobra pa.

Fourth year Junior high school. Masaya ang lahat dahil sa graduation na nila. Ngunit hindi ang dalawang bata na umiiyak sa likod ng garden.

"Bakit kailangan mo pumunta Manila dreydrey?". Iyak na tanong ni Claire.

"Rere hindi ko mapipigilan si Papa." Malungkot at naiiyak din na saad nito.

Hinawakan niya si Claire sa magkabilang pisnge at hinalikan sa noo.

"Babalik ako Rere at pangako ikaw lang ang babaeng pakakasalan ko at ako lang din ang lalaking pakakasalan mo." Saad nito bago tuluyang iniwan na umiiyak si claire.

Ngunit pinanghahawakan ang huling sinabi ng lalaking mahal niya.

Ngunit ang hindi alam ni Claire ay may isang aksidente ang nangyari.

"DOC!! DOC!! DOC!!" Agad na natatarantang tawag ni Almeia kay Doctor Radley dahil nakita nitong gumagalaw ang mata ng pasyenteng si Claire mula sa limang araw na hindi pagkakagising matapos ang operasyon.

Agad na pumasok ang doctor ngunit nakipagtalo pa muna ito sa isang malaking tao.

"Ano ba Seian! Sabing bawal ka nga pumasok!!" Naiinis na sigaw nito.

Dumilim naman ang tingin sa kanya ng tinatawag niyang Seian.

"Why can't I come in?!" Inis din na saad nito.

"Ichecheck ko pa ang vitals niya, mas mabuti pang tawagan mo ang amo mo!" Saad nito dahil kanina pa ito nangungulit sa kanya o magandang sabihin na nakaraang araw pa.

Kumunot ang noo nito.

"No!"

Napahilamos naman sa mukha ang doctor dahil hindi bagay sa posisyon nito ang pagiging Butler dahil sa pinapakitang ugali.

"Dyan ka lang." Madiin na saad nito at sinarahan ng pinto ang lalaki.

Nagpupuyos naman ito ng galit dahil talagang walang galang sa kanya ang Doctor Radley na iyon. Tinawagan na lamang niya ang amo dahil natutuwa siya at magigising na din sa wakas si Claire.

"Check her vitals." Agad na saad ni Doc Radley sa nurse na kasama.

"All normal Doc." Saad nito pagkatapos icheck si Claire.

Maya-maya lang ay nakita nilang minumulat na nito ang kanyang mga

magagandang mata.

CLAIRE POV

Naramdaman ko ang mga mumunting galaw at mumunting tinig na naririnig ko. I slowly open my eyes, hanggang sa nakita ko ang isang babae sa aking unahan, she's a nurse I think? At katabi nito ang isang doctor na kilalang-kilala ko.

Si Doc Radley.

"Claire, I'm glad that you're awake." Rinig kong saad nito habang nilapitan ako. Inikot ko naman ang tingin ko. Nauuhaw din ako at nararamdaman ko ang sakit sa bandang dibdib ko.

Naoperahan na ako, magaling na ako.

Biglang bumukas ang pinto kaya napabaling ang tingin ko sa taong pumasok doon.

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Nakaraang Kabanata Susunod na kabanata

Pinakabagong kabanata

  • Unwanted Bride    CHAPTER 164

    Tumagal ako sa kwarto niya kahit gusto niya na akong paalisin. I even feed him, hindi niya naman kasi kayang balatan ang mansanas. "Kinakain lang 'to ng may balat, Villamore! Ang arte mo kumain ng mansanas!" Nang makauwi kami sa Pilipinas, ilang linggo ang lumipas ay pinuntahan ko siya. I needed to talk to him, and I saw him in the hospital bed. "Maging ninong ka ng anak ko, Villamore. O kaya kumanta ka sa kasal namin." I asked two things to him, pero bago ko sinabi yun sinabi ko sa kanya na aalagaan ko si Claire at mamahalin siya habang buhay. I told him how much I loved Claire, at kita ko sa mata niya na masaya siyang narinig yun. I told him na hinding-hindi ko siya sasaktan. "K-Kakanta ako sa kasal n'yo." He chose the latter, I was shock that time dahil tinanggihan niya ang una kong inalok. Akala ko kasi ay pipiliin niya ang una pero hindi ko inaasahan ang sumunod niyang sinabi at yun ang pinili nito. Tumagal ako sa kwarto niya kahit gusto niya na akong paalisin. I even

  • Unwanted Bride    CHAPTER 163

    Not until I woke up with her by my side. I thought I was dreaming, akala ko naaamoy ko lang siya, akala ko naririnig ko lang ang boses niya. I cried again with that thought. Umiyak ako habang takip ng palad ang mukha, pinagsisihan kong tinaboy ko siya! Hanggang sa may bigla nalang dumagan sa akin, at sunod kong narinig ang pag-iyak niya, minulat ko ang mga mata at sunod kong nakita ang babaeng mahal ko. Crying in my chest while telling me to remember her. That night, I let myself go back to where I belonged, back to my home. Mugto ang mga mata niya habang nakatingin sa akin ng gabing yun. Damn! She came back to me! She chose me! She came home to me! We let ourselves go back home, to our own home. Sobrang saya ko nang gabing yun, tinanggap namin ang isat-isa. My heart felt lighter, and I told her that I accepted everything, that she was never at fault. She told me everything, and despite my anger, I couldn't help but feel sorry for Drake. I saw how much he loved Claire. Ang

  • Unwanted Bride    CHAPTER 162

    Pinili kong hindi siya kausapin and mourned Kuya's loss instead. All hope of seeing Kuya again was lost. Ang matagal na pag-asang nasa puso ko ay parang sa isang iglap lang ay naglago. I didn't expect to see her standing outside our house the next day. After days of not reaching out to her, God knows how much I missed her, despite my mind telling me she was the reason for Kuya's disappearance. She held Kuya's heart at hindi ko alam kung paano siya haharapin. I walked out expressionless and faced her, at sa tagpong nakita ko siya ay alam ng Diyos kung gaano ko siya kagustong yakapin at halikan lalo na nang makita at marinig ko kung gaano siya nangungulila sa akin. Ilang beses ko pang pinigilan ang sarili kong yakapin siya pabalik nang niyakap niya ako, God knows how many times I silently scold myself not to touch her lalo na ng sunod-sunod siyang umiyak at nabasa ng ulan. Tangina! Hindi ko nga sya hinahayaang mapawisan! But that day, I pushed her away, thinking I didn't tr

  • Unwanted Bride    CHAPTER 161

    Wala na akong maihihiling pa. Ito na ang bagong yugto ng buhay ko, dito ako dinala ng mga pinili ko. At wala akong pinagsisihan. Si Chase ang lalaking mamahalin ko habang buhay. The choices I made brought me here. That's why it's crucial to choose wisely, dahil lagi tayong may pagpipilian. In the battle between past and present, I chose the present. Napangiti ako habang inaalala ang regalong huling ibinigay ni Drake sa'akin. Isang susi. Susi ng bahay kung saan nandoon lahat ng ipininta niya. Kung saan nandoon ang mga ala-ala niya sa'akin. Kung saan niya ibinuhos ang pagmamahal niyang hindi na nasuklian pa. Hindi man maibabalik ang buhay niya...sana masaya siya. Sana siya ang pinakamatingkad na bituin sa langit. Tanaw ko ang kahel na langit. "Drake, even the stars took you away from us, but in our heart, you'll forever stay." Muli akong napangiti. Wala na akong maihihiling pa dahil andito ako ngayon. Masaya at kasama ang taong pinili ko, ang taong mahal ko at mamahalin ak

  • Unwanted Bride     CHAPTER 160

    Tahimik akong umiyak, hinaplos ko ang salamin kung saan tanaw na tanaw ko siya, he just looked like he was sleeping, still handsome."I-I...didn't know I'd see him again...in this situation," I said. I thought he'd get better, and we'd go back to being friends. I thought he'd fight and choose himself. But now, here he was. In his final moment, he chose himself, chose to be at peace. But what I didn't expect was that he'd do it forever, in heaven.Lumipas ang mga araw at ngayon ang araw ng libing ni Drake. Katulad noon ay hindi ko nakita ang pamilya niya. Tumingin ako kay Papa ng hinawakan nito ang balikat ko at tinapik. Agad kaming sumunod ni Chase sa unahan at naunang ihulog ni Chase ang bulaklak na hawak niya. Pero kapansin pansin ang bulaklak na hawak ko, puting Rosas ang sa kanila pero ang sa akin ay pula."You may rest in peace, Drake. Until we meet again." I whispered softly as I kissed the read rose bago ito tuluyang hinulog.Natapos ang libing at wala kaming ibang nariri

  • Unwanted Bride    CHAPTER 159

    Hindi, hindi pa siya patay! Ang sabi ko sa kanya ay magpapagaling siya! Ang sabi niya ay magkikita pa kaming dalawa!Magiging ninong pa siya ng anak ko!Naramdaman ko nalang ang mahigpit na yakap sa akin. "Claire..." Bakas sa boses nito ang nararamdaman niya."A-Ang sabi n-niya mag...magkikita pa kami, gagaling pa s-sya..." Humagulgol kong saad.Hindi pa siya patay! Malakas si Drake! Alam ko yun!"C-Chase..." sunod-sunod akong umiling sa bisig niya.Sinubukan niya akong pakalmahin pero hindi ako natigil. It's like something in my heart is being stabbed, ang sakit! Sana hindi totoo!Paano na ang mga bagay na gagawin niya pa? Hindi naman ito ang bagong yugto ng buhay niya na gusto ko!"Shh....uuwi tayo. Puntahan natin siya." Hinarap niya ako sa kanya.His eyes were also bloodshot. "C-Chase.." Nag-aalalang saad."It's okay, it's okay, baby." pagpapagaan nito ng damdamin ko. "We can make every nights our honeymoon, right?" tumango-tango ako.Muli niya akong niyakap.I cried again in his

Higit pang Kabanata

Maaari mong magustuhan

Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status