CHAPTER 14

CHAPTER 14

Nagpaalam na sa amin si Lynch nang tawagin siya ng isang magandang babae. Parang magkamukha pa nga sila. At hindi nga ako nagkamali. He confirmed that it was her older sister, and she was one of the reasons of why he is here.

Nang tuluyan na siyang makalayo sa amin ay tinanong ko si Mikael.

“Kakarating lang natin dito kaninang umaga, tapos pinapauwi na tayo ng dad mo?” Kumunot ang kanyang noo at tila napaisip ng malalim.

“Sa tingin ko hindi naman siguro ‘yon ganoon ka importante.” Aniya.

“Because if it is, dad himself would’ve called me.” He added.

That makes sense. Kung ganoon, wala ba siyang balak na umuwi? Dahil kung ako naman ang tatanungin, ayaw ko rin.

Alam ko na pag bumalik ako roon puro business meetings at kung ano-ano pang related sa kompanya ang aatupagin ko at sa tingin ko, ganoon rin si Mikael. Bukod pa roon ay aasikasuhin rin niya ang kanyang pag-aaral sa kolehiyo.

“Hindi pa tayo uuwi?”

“We’ll go back, the day after tomorrow. Why, do you want to?”

I