LOGINVengeance 4
Nakangising pinanood ni Kiana ang dalawa na naglilinis na ngayon sa kusina. Naitanong niya sa sarili kung bakit takot ang biyanan ng kapatid sa parents niya. Biglang nabura ang kakaibang ngiti sa labi niya nang maalala ang tinuturing na pamilya ng kakambal. Hindi niya akalaing may ikalawa ng asawa ang ama at ang malala ay may anak pa ang mga ito na halos kaedaran lamang nila ni Karen. Naikuyom ni Kiana ang mga kamay sa isiping dumanas ng hindi magandang trato ang kapatid sa pamilya ng asawa nito. Siguradong hindi rin naging maganda ang buhay nito sa piling ng ikalawang pamilya ng ama nila. Ang akala niya noong una ay patay na ang ama nila. Ang ina ay nabalitaan niyang hindi na nakaligtas nang araw na iniwan nila. Natuyuan umano ng dugo, iyon ang ikinamatay ng ina. Pero hindi niya mahanap ang pinaglibingan sa ina at iyon ang isa niyang mission pa. Ang mahanap ang abo ng ina. "Karen, look at them. Unti unti ko silang singilin sa pagpapahirap nila sa iyo. Siguradohin kong pagsisihan nilang naging parte ka ng pamilya nila!" bulong ni Kiana sa sarili habang matalim ang mga titig na ipinukol sa dalawa na hirap alisin ang mantikang nagkalat sa gamit at sahig. Inis na binitiwan ni Gladys ang basahan at tumingin sa gawi ni Karen. Natigilan siya nang mahuli ang kakaibang titig nito sa kanila at ang naka paskil na ngiti sa labi nito. Pero parang namalikmata lamang siya at pagkakurap ay isang maamong babae na ang nakikita niya kay Karen. Gusto niya itong utusan na tulungan sila ngunit tumalikod na ito at iniwan sila roon sa kusina. Pabagsak na binitiwan ni Rosita ang mop saka hinarap ang anak. "Tapusin mo na iyan at ma order ako ng pagkain natin!" Nagdadabog na sinunod ni Gladys ang ina. Order sa labas na lang talaga ang gagawin nito dahil lalo silang ginutom sa paglilinis at wala nang oras upang magluto. "Huwag mong idamay sa order ang babaeng iyon!" "Alam ko at busog na iyon sa prutas na kinain." Inis na tugon ni Rosita sa anak. Ang mamahal pa naman ng prutas na kinain ng babaeng iyon kaya lalong uminit ang ulo niya. Sa silid, natatawang pinapanood ni Kiana ang dalawang nag uusap sa kusina. Lingid sa kaalaman ng mga ito ay may inilagay siyang surveillance camera na hindi basta mapansin ng isang taong tulad ng mga ito. Mayroon din sa sala saka sa bakuran. Mapadali ang trabaho niya dahil sa ganito. Ni lock niya ang pinto ng silid upang walang maka isturbo sa kaniya at hindi mapansin na wala siya. Dala ang mga gamit to disguise ay dumaan siya sa terrace na kanugnog lang din ng silid na kinaroonan. May tali siyang ginamit upang makababa mula sa second floor ng bahay. Kaya naman niyang talunin iyon pero marami kasi siyang dala. Mabuti na lang at walang katulong o guard ang pamilyang sinisilungan ng kakambal kaya malaya niyang nagagawa ang gusto, katulad ngayon. ... "Sir, ito na po ang information na gusto mong malaman." Ibinigay ni Leo ang folder kay Xavier na kahapon pa mainit ang ulo. Pahaklit na kinuha ni Xavier ang folder at agad na binuksan upang makita ang laman. Agad na umaliwalas ang mukha nang makita ang isang larawan ng babae. "It's her!" Sinilip ni Leo ang tinitingnang larawan ng amo. Iyon nga ang babaeng hinahanap nito. Kahit papaano ay nakahinga na siya nang maluwag at maging ok na ang mood ng amo dahil nahanap na ang babae. "That bastard, bakit nagsinungaling sila sa akin?" Galit na turan ni Xavier at ang tinutukoy ay sina Troy. "Sir, siya po yata ang anak sa unang pamilya ni Troy at ang asawa ni Mr. Denver." Sabat ni Lucio na naka tayo sa likod ni Xavier."Great, tamang tama at maraming kalat sa room natin ngayon." Tuwang tuwa na ani Karen at ngumiti kay Gladys.Napilitan si Gladys na sumama sa hipag sa silid ng mga ito. Gaganti siya at doon ay walang ibang makakita. Napangisi siya habang pumapasok sa silid. Lalo siyang napangiti nang makita makitang wala naman gaanong kalat sa loob.Pagka upo sa gilid ng kama ay ngumiti si Karen, "tiklupin mo na ang kumot ay ayusin kobre kama.""Hindi ako marunong kaya ituro mo sa akin kung paano." Nakangising ani Gladys. Tingnan niya lang kung sino sa kanilang dalawa ang unang mapahod, ang nagtuturo o ang tinuturuan."Sure!" Nakangiti pa ring ani Karen saka binuhay ang television. Unti unting nabura ang ngiti sa labi ni Karen nang makita ang palabas sa tv. Ang akala niya ay naisahan na niya si Karen. Ngunit mukhang dinagdagan niya lamang ang kaniyang trabaho. "Watch it properly, mula sa paano palitan ang cover ng unan at bed sheet." Nakangiting ani Karen."What? Are you serious? Ang akala ko ba ay
"Tinuturuan ko naman ang kapatid mo, hijo at marunong siya pero alam mo naman ang kapatid mo at gustong maglaro minsan." Mukhang nahihiyang paliwanag ni Rosita "Maari ko siyang turuan kung hindi mo masamain." Ngumiti pa si Karen sa asawa. Gusto niya makita kung hanggang saan siya pagbigyan nito."No!" Magkasabay na bigkas nila Rosita at Gladys."Salamat pero ayaw kong mapagod ka." Sarkastikong ani Gladys at ngumiti sa hipag."Hindi ako napapagod pagdating sa gawaing bahay kaya huwag kang mag alala." Gumanti siya ng ngiti sa hipag."Karen, ako na ang bahala sa hipag at ayaw ko rin napapagod ka." Malumanay na kausap ni Rosita sa dalaga. Pero sa kaloob looban ay gusto ng sabunutan ito dahil obvious na gusto siyang ipahiya sa harap ng anak niya. "Huwag na po tayong mag plastikan dito. Naalala ko na ang lahat maging ang kung paano ninyo ako e trato noon kapag wala si Denver. Ang sabi niyo pa nga ay palamunin lang ako ng asawa ko kaya dapat na mag trabaho ako dito sa bahay at pag silbiha
"Ano pa ang itinatayo mo riyan? Tanghali ka na ngang gumising gayong alam mong darating ang pamilya mo! Kumilos ka na riyan at tulungan mo kami dito nang magkaroon ka naman ng silbo!" Sermon ni Rosita sa babae nang makita ito. Bubuka pa sana ang bibig niya upang magpasalitaan nang hindi maganda ang babae ngunit naudlot ang balak nang bumulong si Gladys."Ma, nasa likod mo si Kuya." Kabadong ani Gladys sa ina.Parang biglang natuof si Rosita sa kinatayuan at hindi alam kung paano bawiin ang mga dinani sa asawa ng anak. Sa sobrang inis niya ay nakalimutan na niyang hindi siya nag iisa sa kusina. Lalo siyang nanigas na sa kinatayuan nang marinig ang malagom at galit na tinig ng anak."Kailan niyo pa po tinuturing na katulong ang asawa ko?" malamig na tanong ni Denver sa ina at napatiim bagang. Pagtingin niya sa asawa ay mukhang sanay na itong makarinig nang hindi maganda mula sa ina. Mabilis niyang inagaw sa kamay nito ang walis na hawak."Ok lang ako, magaan na trabaho lang naman ito.
"No, that's not true, babe. I'm sorry kung ganyan ang naramdaman mo noon at hinayaan kung isipin mong may relasyon kami ni Trexie. Pero kung ano man ang sinabi sa iyo nila mommy tungkol sa amin ni Trexie ay hindi totoo iyon. Oo at inaamin ko na malaki ang pagkukulang ko sa iyo noon. Pero maari mo ba akong bigyan ng isa pang pagkakataon at bumawi sa mga pagkukulang ko?" Pakiusap niya sa asawa.Hindi malaman ni Karen kung ano ang dapat namaramdaman nang marinig ang pakiusap ng binata. May bahagi ng puso niya ay masaya dahil mahalaga rin siya sa buhay ng asawa. Na hindi lamang dahil sa awa kaya nanatili ito sa tabi niya noon. Ang sarap sa pakiramdam pero hindi pa niya kayang magpakasaya nang tuluyan. Naiisip niya rin na baka nakukunsensya lamang ang asawa sa pagkawala ng anak nila kaya nasabi nito ang mga bagay na iyon. Muling napabuntong hininga si Karen at tuwid na sinalubkng ang tingin ng asawa. "Kailangan ko ng space sa pagitan nating dalawa. Masakit pa rin sa akin hanggang ngayon a
"Huwag kang mag alala, hindi magalaw ng boss ninyo ang pamilya mo dahil nasa mabuting kamay sila." Ngumiti si Kiana sa lalaki saka ipinakita dito ang larawan ng pamilya nito. "Pero kapag hindi ako natuwa sa iyo ay hindi rin sila ligtas sa mga kamay ko."Nanatiling tikom ang bibig ng lalaki at napaisip."Pare, huwag kang maniwala sa babaeng iyan. Tiyak na hindi niya nagawa ang banta dahil inosinteng tao, lalo na ang nga bata!" Hindi pa rin napigilan ng lalaking magsalita. "Gago!" Sinuntok niya sa sikmura ang lalaki. "Tama ka, hindi ko kayang kumitil ng buhay ng mga bata pero kaya ko silang ibinta sa mga halang ang bituka!"Namilipit ang lalaki dahil sa sakit ng tiyan st hirap sa kalagayan dahil hindi makagalaw mula sa pagka tali sa upuan na bakal.Mukhang kinalabutan ang payat na lalaki at natakot para sa mga anak. "Paano ako makasigurong bubuhayin mo ako at hindi saktan ang pamilya ko kapag kumaNgumiti si Kiana sa lalaki. "Wala akong bibitiwang pangako o salita dahil tiyak na pag
Pagkalabas ng patalim ay ngumiti si Kiana sa dalawa habang pinadaanan ng daliri ang talim niyon. "Kailangan ko pa ba kayong pag laruan baho kumanta?"Matigas na umiling ang malaking lalaki. "Hindi mo magagawa iyan sa amin!" Tukoy niya sa masamabg balak ng babae. Alam niyang tinatakot lamang siya nito.Lalong lumawak ang ngiti sa labi ni Kiana at pinisil ang baba ng lalaki. "Huwag mong maliitin ang kakayahan ng babaeng tulad ko dahil nagawa na kitang patulugin noon nang walang kahirap hirap."Napalunok ng sariling laway ang lalaki at nanatiling matigas. Ilang sandali pa ay ngumisi, " miss, kapag sinaktan mo kami ay maari kang makulong."Umawang ang mga labi ni Kiana at unti unting natawa. "Are you serious? Ako, makukulong? Naniniwala ka pa pala sa batas?" Nang iinsulto niyang tanong dito.Napatiim bagang ang lalaki at napahiya. Ang kasama ay alam niyang kabado kaya nanatiling tahimik."Kilala mo ba siya?" Turo ni Kiana sa kaibigan na tahimik lang nanonood sa kanila habang nakasandal sa







