Hinawakan ni Levi ang baywang ni Vionne, at marahang kinalas ang tuwalyang tanging bumabalot sa katawan nito. Bumagsak iyon sa sahig nang walang tunog, kasabay ng mabilis na pintig ng puso ni Vionne. Nalantad ang kanyang kahubdan, at bagama’t wala siyang kahit anong saplot, hindi hiya ang naramdaman niya—kundi isang hindi maipaliwanag na pagnanasa.
Mainit ang hininga ni Levi habang dahan-dahang lumalapit ang kanyang labi sa balat ni Vionne. Hinalikan niya ito sa balikat, sa leeg, sa gitna ng dibdib, at pababa pa, na para bang sinasamba ang bawat pulgada ng katawan ng babae sa kanyang harapan. Ang bawat haplos ay may init na naglalakbay sa balat ni Vionne, patungo sa kanyang kalamnan, papunta sa kaibuturan ng damdaming pilit niyang pinipigil. Napakapit siya sa batok ni Levi, ang mga kuko niya ay bahagyang lumalalim sa balat nito habang ang bawat halik ay nag-iiwan ng bakas ng apoy. Hindi niya alam kung dapat ba siyang tumutol o magpaubaya. Ngunit sa mga sandaling iyon, ang tanging alam niya—ay gusto rin niya. Marahan siyang binuhat ni Levi at pinaupo sa marmol na lababo. Napasinghap si Vionne sa malamig na pakiramdam ng marmol sa kanyang balat, pero agad iyong napawi nang muli siyang halikan ni Levi. Mariin ang pagkakahawak ng binata sa kanyang hita, halos ikulong siya sa pagitan ng mga bisig nito. Napalapit siya nang husto sa katawan ni Levi, naramdaman niya ang init, ang lakas, at ang tensyon sa pagitan nila. Ang bawat pulgada ng katawan nila ay naglalapit, pilit winawaksi ang distansyang matagal nang itinatayo sa pagitan ng kanilang dalawa. “Levi…” mahina, garalgal, at puno ng panggigigil ang boses ni Vionne. Hindi na niya alam kung nagrereklamo ba siya o humihiling pa. Hindi siya sinagot ni Levi. Sa halip, hinalikan siya sa leeg, saka sa balikat, at sa sensitibong bahagi ng kanyang katawan na ikinapaliyad ni Vionne. Para siyang nawawala sa sarili—lumulutang sa pagitan ng reyalidad at init ng sandaling iyon. Ang kanyang mga binti ay kusang yumakap sa baywang ni Levi, tila hinahanap ang init nito. Hawak ng binata ang kanyang baywang, mariing isinandal sa katawan nito, at sa isang saglit naramdaman ni Vionne ang marahang pagpasok ng binata sa kanya. Napasinghap siya. Napaliyad. Ang pakiramdam ay mahapdi, masakit, at hindi niya inasahan ang bigat na iyon—ang pagsalakay ng damdaming hindi lang pisikal kundi emosyonal. Para bang napunit ang bahagi ng katauhan niyang matagal nang sarado sa kahit sinong lalaki. Napapikit siya, at halos maluha sa sensasyon. Hindi siya sanay. Hindi niya alam kung dahil ba sa pagkabigla, sa sakit, o sa kung anong damdamin na hindi niya kayang pangalanan. Napahinto si Levi, inilapat ang kanyang noo sa balikat ni Vionne. “Are you okay?” mahina niyang bulong, humihingal, pinipigil ang sariling gumalaw. Tumango si Vionne, bahagyang ngumiti kahit namumuo pa ang luha sa kanyang mga mata. “Just... don’t stop. Fuck me.” Sa mga sumunod na minuto, marahan silang gumalaw. Nagsanib ang kanilang katawan sa paraan na hindi kayang ipaliwanag ng salita. Sa labas ng pinto, na hindi pa rin nila alam ay naka-lock mula sa labas, may dalawang matandang nakikinig sa kanila. “Emil, ilang buwan kaya bago tayo magkaapo?” tanong ni Lola Virginia, sabay higop ng tsaa. “Depende. Kung ‘yung ginawa nila ngayon ay may emosyon, baka twins agad.” *** Naramdaman ni Vionne ang bigat sa kanyang sentido. Parang may malakas na pintig sa loob ng ulo niya habang dahan-dahang nagigising. Kumunot ang kanyang noo habang pilit na inaalala ang nangyari kagabi. Mainit. Mabigat ang hininga. Mapusok. Lahat ay malabo… maliban sa huling eksena na ramdam pa rin ng katawan niya—ang sensasyong hindi niya akalaing mararanasan niya kasama si Levi Angeles. Napahawak siya sa noo habang pilit inaalis ang pamumula ng pisngi. Pero mabilis din siyang napabalikwas ng bangon nang maramdaman ang init ng katawan na nakadikit sa kaniya. Napalingon siya sa kanan at halos lumuwa ang mata niya nang makita si Levi… nakahiga… nakatulog… hubad. Napalunok siya. Tumingin siya sa sarili. Binuksan niya ng kaunti ang kumot at… halos mapatili. Hubad din siya. Hindi pa man siya nakakapagsalita, dumilat si Levi. Naunang bumangon ang kilay bago ang talukap ng mata. “Good morning,” garalgal at paos ang boses nito. Nakangiti pa. “Good morning, your face,” pabulong niyang tugon, sabay balot pa lalo ng kumot sa sarili. “Levi! What the hell happened?” Napakamot ito sa batok. “You don’t remember?” “Of course I do!” bulalas ni Vionne, sabay kurot sa braso ng lalaki. “But... we weren’t supposed to—this wasn’t the plan!” “Ano ba’ng gusto mong mangyari, magplano pa tayo bago maghubaran?” nakangising asar ni Levi. "We fucked. Dapat magpasalamat ka sa akin dahil natikman mo ang isang Levi Angeles." Magsasalita na sana si Vionne nang biglang bumukas ang pinto. Dahil sa gulat, sabay silang sumisid sa ilalim ng kumot. Si Vionne ay halos hindi makahinga habang nakapatong ang katawan ni Levi sa kanya. “Levi!” pabulong pero gigil na sigaw ni Vionne. “Get off!” “Sssh!” tugon ng binata. “Lolo at Lola ko ‘yan!” Sa pintuan, pumasok si Lola Virginia at Lolo Emil, kapwa may dalang trays na puno ng almusal. Tuwang-tuwa ang mag-asawa, at hindi alintana ang tension sa loob ng kwarto. “Good morning, lovebirds!” masiglang bati ni Lola Virginia habang inilalapag ang tray sa maliit na side table. “Wala pang limang minuto ‘yan ah. Hindi pa kayo bumangon?” “Siguro pagod pa,” ani Lolo Emil sabay ngiti. “Nagpapahinga pa siguro ‘yung mga muscles nila.” Sa ilalim ng kumot, halos mamula sa hiya si Vionne. Tinitigan niya si Levi. Hindi sinasadyang makita ang alaga ng binata lalo na't pareho silang walang saplot. Napalunok si Vionne nang makita ang size ng ari ni Levi. Sumagi sa isipan niya kung paano ito kagaling at kasarap sa kama. Napapikit siya, tinakpan ang mga mata at pilit na iniiwas ang tingin. “Levi…” babala niya. Ngunit hindi na rin komportable si Levi. Dahil sa init, sa presensiya ni Vionne sa ilalim ng kumot, at sa hindi maiiwasang natural na reaksyon ng katawan niya, ramdam niya na unti-unti na namang sumisirit ang tensyon sa kalamnan niya. Bahagyang yumuko si Levi, dumampi ang labi sa pisngi ni Vionne—at saka dumiretso sa kanyang labi. Napalakas ang ungol ni Levi. “Uhhhhh…” Sa labas ng kumot, nagkatinginan ang dalawang matanda. “Ay naku,” ani Lola Virginia. “Mukhang hindi na kailangan ng tsaa. Sige na, Emil, hayaan na natin sila.” “Baka ma-awkward pa sila kung may audience,” sabay ngisi ni Lolo. Lumabas ang dalawa sa silid, tuwang-tuwa, habang si Vionne at Levi ay kapwa nanghihina sa pinaghalong hiya at tensyon sa ilalim ng kumot. “Sabihin mo sa akin na hindi ito nangyayari,” ungol ni Vionne habang pilit na ikinukubli ang mukha sa dibdib ni Levi. “Nangyayari nga,” bulong ni Levi. “At kung hindi ka titigil sa pagdikit ng katawan mo sa akin… baka may mangyari ulit.” Tinulak siya ni Vionne. “TUMAYO KA NA!” “Ayoko. Lumabas na sina Lolo’t Lola. Mas safe pa rito.” “Safe sa loob ng kumot habang… ganiyan ka?” Tinakpan ni Vionne ang mukha habang nagpipigil ng tili. Ngumisi si Levi habang nakasandal pa rin sa headboard, tila ba walang pakialam na pareho silang hubad sa ilalim ng kumot at bagong-bangon mula sa isang gabing punô ng init at tensyon. “Relax,” malambing pero may halong tukso ang tono ng boses niya. “We’ve already crossed the line.” Bahagya siyang yumuko, malapit sa mukha ni Vionne, saka binulungan ng may ngisi sa labi, “Mutual benefits, right?” Napasinghap si Vionne at agad na nilayo ang mukha, pero hindi niya maitago ang pamumula ng pisngi. Hindi niya alam kung dahil ba sa kahihiyan o dahil sa matinding pagkailang sa mapanuksong titig ng lalaki. Si Levi ay hindi pa rin kuntento, mas lalo pang lumapit. “How’s my performance in bed, my future fake wife?” tuloy-tuloy na pang-aasar nito, sabay kindat habang bahagyang nakalapit ang labi sa tainga ni Vionne. Napakurap si Vionne, hindi makapaniwala sa kabastusan at kumpyansa ng binata. “Levi!” bulalas niya, pilit tinatakpan ang mukha ng kumot. Ngunit bago pa siya makapagsalita ng matino, mabilis na dumapo ang isang halik sa gilid ng kanyang labi. Naiwan siyang nakaawang ang bibig, hindi makapaniwala sa ginawa nito. Si Levi, na para bang walang ginawang kabalbalan, ay agad bumangon mula sa kama. Wala pa ring saplot. Napabuntong-hininga si Vionne. Napakagat sa labi habang sinusundan ng tingin ang binata. Bago tuluyang maisara ni Levi ang pintuan ng banyo, narinig pa niya ang huling banat ng binata. “By the way... round two later? Sabihin mo lang kung ready ka na.” Sumabog ang init sa pisngi ni Vionne. “Ulol!” sigaw niya, sabay bato ng unan sa direksyon ng pintuan.Hindi makapaniwala si Vionne nang makita ang headlines sa news sites at TV screens: “CEO Rhaedon Thorne, Suspended from Monteverde Group Amidst Scandal.”Halos hindi siya huminga. Ilang minuto lang ay nakatitig siya sa phone habang paulit-ulit na nagre-refresh ng feed. Lahat ng business pages, forums, at news outlets ay iisa ang sinasabi—pinatalsik na pansamantala si Rhaedon habang ongoing ang imbestigasyon.“Finally…” mahina niyang sabi, halos pabulong pero puno ng bigat. Para bang may tinik na naalis sa dibdib niya.Humugot siya ng malalim na hininga, saka napaupo sa swivel chair. Hindi niya maiwasang mapangiti. “Ito na. Ito na ang umpisa ng pagbagsak niya,” usal niya mag-isa.Tumunog ang cellphone niya. Agad niyang sinagot nang makita ang pangalan ng private lawyer niya.“Hello, Atty. Sevilla?” mabilis na bati niya.“Good afternoon, Ms. Monteverde,” bungad ng abogado. “I suppose nakita mo na ang balita tungkol kay Mr. Thorne?”“Yes. I just saw it,” sagot niya, medyo nanginginig ang
Nagtipon ang mga shareholders sa malaking bulwagan na puno ng tension. Ang emergency general meeting na itinawag dahil sa sunod-sunod na leak ay puno ng mga malalaking tao sa industriya, counsel mula sa legal firms, mga financial analysts, at mga representante ng media na hinihintay ang magiging outcome. Sa kabilang panig ng mesa, nakaupo si Rhaedon, seryoso, ang buhok ay magulo, ang mukha ay halatang pagod. Katabi niya si Trixie, nanginginig pa rin ang mga kamay.Pagbukas ng meeting, agad na sumalita si Mr. Tan, isa sa pinakamalaking shareholder.“Mga kasama,” mahigpit ang tono niya, “ang nangyari nitong mga nakaraang araw ay hindi biro. Bumagsak ang stock natin ng higit-kumulang forty percent, maraming kontrata ang na-freeze, at ilang suppliers ang nag-pullout. Hindi na ito isyu lamang ng 'reputation'—ito na ang usapin ng solvency at ng future ng kompanya.”Tumango ang ilan. Maraming mata ang nakatutok kay Rhaedon.“Sir Rhaedon,” panimulang tanong ni Claire na secretary, “may mga
Mabilis na nag-react ang board ng Monteverde. Kinabukasan ng pagkalat ng video, nagpadala ng urgent summons si Claire sa lahat ng board members. Sa loob ng malaking conference room, nagtipon-tipon ang mga executives, lawyers, at ilang malalaking shareholders. Nakita ni Rhaedon ang seryosong mga mukha — hindi ito normal.“Sir Rhaedon, we received a formal notice from three major investors,” simula ni Claire nang tumayo sa harap, may hawak na tablet at printed reports. “Naka-schedule sila ng emergency meeting after this if hindi agad makapagbigay ka ng malinaw na paliwanag.”“Kahit anong sabihin nila, hindi nila puwedeng basta tanggalin ako,” sagot ni Rhaedon. Hinawakan niya ang braso ng upuan, nanginginig dahil sa pressure. “Ito ang kompanya na itinayo ng pamilya namin. Hindi nila basta-basta gagawin ‘yan.”“Sir,” sagot ng isang board member, si Mr. Tan, na isa sa pinakamalalaking shareholders. Malamig ang tono. “Ang issue now is trust. Nag-panic selling na ang mga investors. Alam niyo
Mahimbing na natutulog si Vionne sa tabi ni Levi, nakayakap pa sa braso ng lalaki. Tahimik lang siyang pinagmamasdan ni Levi, bago marahang kinuha ang cellphone sa mesa at lumabas ng silid para hindi magising ang babae. Agad niyang tinawagan ang assistant niya.“Paolo, it’s me,” malamig at mababa ang boses ni Levi.“Sir, good morning. Naka-line up na po ang schedule ninyo for today—”“Cancel everything,” putol niya agad. “I have a more important job for you. Starting today, I want the Monteverde Group to fall.”Saglit na natahimik si Paolo. “Sir… sigurado po ba kayo? Monteverde Group is still one of the most established companies. Kung sisirain natin ’yan, malaking gulo ang kahaharapin natin.”Humigpit ang hawak ni Levi sa cellphone. “I don’t care. I want Rhaedon Thorne destroyed. Sira na ang buhay ni Vionne dahil sa kaniya, now it’s his turn. Pagod na akong makita ang fiancé kong nahihirapan at until now hindi pa rin makuha ang sariling kompanya. Gusto ko, wala siyang matitirang pang
Halos maubusan ng hininga si Vionne nang angkinin siya ni Levi ng paulit-ulit. Nasa ibabaw ng kama na silang dalawa. Walang-tigil si Levi sa bawat ulos, parang gusto nitong burahin ang lahat ng alaala ng ibang lalaking maaaring nakalapit kay Vionne. Ramdam ng babae ang bigat ng katawan nito, ang init, ang amoy ng balat na matagal na niyang gustong kalimutan. Pero sa halip na lumayo, hinayaan niyang lamunin ulit siya ng pagkauhaw na matagal niyang itinanggi. “Levi… m-masakit na…” garalgal ang boses ni Vionne, ngunit hindi niya rin maitago ang mga ungol na kusang lumalabas mula sa kaniyang lalamunan. Hindi tumigil ang lalaki, bagkus lalo pang bumilis. “Good. I want you to feel me hanggang bukas. Gusto kong hindi ka na makalakad para hindi ka na makaalis sa tabi ko.” Napakapit si Vionne sa bedsheet, halos mapunit iyon sa higpit. “Why are you like this? Bakit parang lagi mong gustong patunayan na pag-aari mo ako?” Dumapa si Levi, dinikit ang noo sa noo niya habang patuloy sa bawat ulo
Nagulat si Vionne nang mapansing hindi coffee shop ang pinuntahan nila kundi ang bahay ni Levi.Sinabi ni Levi na sa bahay niya sila magkakape para makapagpahinga rin si Vionne at makapagbihis. Hindi na siya nakipagtalo pa sa binata dahil pagod rin siya. May mga gamit pa siya sa bahay ni Levi kaya makakapagbihis siya.Dumiretso si Vionne sa banyo para maligo.Pagpasok ni Vionne sa banyo, agad niyang sinara ang pinto at sinandal ang sarili. Sobrang bigat ng dibdib niya, hindi niya alam kung dahil ba sa pagod o dahil sa mga tingin ni Levi sa kaniya buong magdamag. Binuksan niya ang shower, pinasandal ang noo sa malamig na tiles at hinayaan ang tubig na dumaloy sa katawan niya.Pero halos mapatalon siya nang maramdaman ang pagbukas ng pinto. Lumingon siya at nakita si Levi, walang kahit anong pag-aalinlangan na nakatayo sa bungad ng pinto.“Levi! Ano ba—bakit ka pumasok?” gulat niyang tanong, pilit tinatakpan ang sarili kahit halos wala na siyang saplot.Pero walang sagot ang binata. Sa