CHAPTER 20.

Kieffer.

Saglit pa akong napatulala sa dinaanan ni Bellona. Kitang-kita ko ang paghikbi n'ya habang papalayo. Para bang pasan-pasan n'ya ang mundo sa mga oras na 'to at wala akong magawa kundi ang panoorin lang s'ya.

I really hate myself for doing nothing. Simula nang malaman ko ang totoo, hindi ko alam kung may nagawa pa ba akong tama. 

Nang mawala s'ya sa paningin ko ay roon lang ako bumalik sa realidad kaya mabilis akong umalis sa pwesto ko para sundan s'ya. Nagpalingalinga ako sa daan, tumakbo na ako nang makita ko s'yang papalabas ng eskinita papunta sa high way.

Nang makalabas ako ay nakita ko s'ya na parang wala sa sariling tumatawid sa kalsada. Naalarma ako nang huminto pa s'ya sa gitna habang dumadaan ang mga sasakyan doon. Sobra ang pag-aalala na namutawi sa puso ko, dahil parang hindi n'ya naririnig ang malalakas na busina ng mga 'to. 

Wala s'ya sa sarili.

"Shit," bulaslas