*SHARIENA's PoV
Isinama ko siya sa aking penthouse para kumuha ako ng mga gamit ko na dadalhin sa aming pupuntahan. Kita ko kong paano siya humanga sa tinitirhan ko, speechless yan ang itsura niya habang umiikot ang paningin sa buong kabahayan. Nang matapos na ako ay binitbit ko na ang aking bag. "Come." Hinawakan ko ang kanyang kamay at hinila ko siya papunta sa rooftop kung saan andun ang chopper ko na naghihintay na sa amin. "Is that yours?" Sambit niya, pakiwari ko ay nagulat siya sa chopper na nakita niya. "Yes, it's all mine." Tumingin ako sa kanya at ngumiti. "Ang ibig mong sabihin ay lahat ng ito?" Ani niya na gulat na gulat. "Yes.! Ang buong building na ito ay pag aari ng aking magulang. Kaya kapag nakuha ko na ang last will ni Dad ay mapapasakin na ang buong building na ito." Paliwanag ko sa kanya. "Let's go?" Muli kong hinawakan ang kanyang kamay at hinila ko na pasakay ng chopper na kanina pa umaandar. Kanina habang bumabyahe kami ay nagpadala na ako ng mensahe sa piloto para ihanda ang chopper papuntang boracay. Sa Boracay kami pupunta. Kaya ini ready kona ng lahat para mabilis kaming makarating sa aming pupuntahan. Tahimik na nakatingin lang siya sa himpapawid habang nakasakay kami sa chopper. Siguro ay hindi siya makapaniwala sa natuklasan niya sa pagkatao ko. Yes may kapangyarihan ako pagdating sa pera kaya kong mag utos kahit magkano pa ang ibayad ko makagante lang sa taong nagpapatay sa magulang ko, pero mas gusto kong sa kamay ko mismo mamatay ang taong iyon. Kahit sino pa siya wala akong pakialam kahit kadugo ko pa siya, kung dugo lang ang pag uusapan dito ay hindi ko na tinatanaw na kadugo ang taong nagpapatay sa magulang ko. Dahik ang lalaking misyon ni Vincent ay ang aking uncle na siyang nag utos para ipapatay kami ng aking magulang, siya ang lalaking gusto kong patayin sa mga kamay ko. Babawiin ko ang lahat ng ninakaw niya sa akin, sa amin. Pati buhay ng magulang ko, buhay ng magulang ko ang kinuha niya pwes buhay niya rin ang nais kong kapalit. Nakatingin ako sa kanya na malalim ang iniisip kaya naman hindi ko napansin na nakatitig na pala siya sa mukha ko. "Gwapo ba ako sa mga mata mo?" Bigla kong ipinilig ang aking ulo at bahagyang pinikit ang mata, tama naman na biglang may tumulong luha. Pinahid niya ito gamit ang daliri niya. "Why?" Tanong niya. "Uhm. Wala may naalala lang ako." Idinilat ko ang aking mata at ngumiti rin sa kanya. _________ "Kaya mo bang makipag sanib pwersa sa akin? Ako ang bahala kung paano natin mapapalabas sa lungga ang lalaking yun. Iisa lang ang misyon natin, kaya kailangan natin mag tulungan. Pero pag kaharap na natin siya ay ipaubaya mo siya sa kamay ko, ako mismo ang kakalabit ng gatilyo ng baril na kikitil sa buhay niya." Mahaba kong sambit na ikinagulat niya. Kasalukuyan na kaming nagpapahinga sa couch ng hotel dito sa Boracay. "Paano?" Ani niya na nagulat sa sinabi ko. "Ako na ang bahala, sa ngayon ay mag enjoy muna tayo dito sa Beach dahil sa mga susunod na araw ay hindi biro ang kakaharapin nating buhay, alam kong dadanak ang dugo ng hacienda Villaruel sa pampanga." Sambit ko na naka kuyom ang kamao. Nakita kong ipinilig niya ang kanyang ulo at nagsindi ng sigarilyo saka humithit at nagpakawala ng usok. Nagtungo ako sa banyo para magbihis at balak kong ayain siyang mag swimming dahil mag gagabi na at mas masayang maligo sa gabi. Nagsuot ako ng two piece swimsuit na kulay pula at pinatungan ko lang ito ng puting manipis na crochet beach robe saka lumabas ng banyo. "Wow, look at you. Anong gagawin mo?" Sambit niya nung nakita ako. Alam kong humanga siya sa suot ko na kita ang makurba kong katawan. "Ano pa ide mag si swimming tayo tonight. Mag bihis kana at kakain muna tayo sa restaurant sa gilid ng dagat habang naghihintay ng pag dilim." Ani ko, agad naman siyang tumayo at may kinuha sa bag bago pumasok ng banyo. Nagsuot lang siya ng beach shorts at sando na kulay abo. Labas na labas ang mga muscle sa katawan niya, napalunok naman ako ng laway. Mukhang pinagnanasaan ko na naman ang mala adones niyang katawan. Parang kiniliti ang gitnang bahagi ng aking mga hita kaya naman ay parang may kuryente na naglakbay sa aking buong katawan. Minamanyak ko na naman ang taong ito, kaya naman ay walang imik na nauna na ako lumabas ng hotel bago ko pa siya tuluyang manyakin. Simula nung unang may nangyari samin ay hinahanap hanap ko na ang kanyang katawan, na animo parang lagi akong uhaw sa katawan niya, sa sinsasyong bumalot sa aking buong katawan parang palagi ko yun hinahanap hanap. Bumaba na kami ng hotel na pareho ng tahimik sa isa't-isa, walang kahit isang letra ang lumalabas sa bibig namin hanggang sa nakarating na kami sa restaurant. "Ma'am, sir. Magoorder na po ba kayo." Tanong ng isang waiter na lumapit sakin pag upo namin. "Yes please." Ani ko at omorder na kami ng pagkain. Makalipas ang ilang minuto ay hinila ko siya papunta sa dalampasigan para manood ng sunsets, ngayon ko lang mai experience na makanuod ng sunset na may kasama at ito pa ang lalakeng palihim ko nang minamahal. Oo mahal kona siya, masaya akong kasama siya at ayuko nang mawalay sa kanya kahit anong klase ng lalaki pa siya, tatanggapin ko dahil siya ang itinitibok ng puso ko ang unang lalaking minahal ko at pinag alayan ng aking pagkaberhin. Umupo kami sa buhangin at humarap sa dagat, para abangan ang sunsets. "Ilang besis kana naka kita ng sunset?" Tanong ko sa kanya. "Ngayon lang siguro yan ang naalala ko." Ani niya. "Alam mo ba sabi nila, kung sino daw ang kasama mo manuod ng sunset at sunrise ay siya daw ang taong nakatadhana sayo." Sambit ko saka nakangiting tumingin kung saan nakapwesto ang araw saka isinuot ang black shades. Ramdam kong tumahimik siya at nakatingin sakin, alam kong may nararamdaman din siya sakin pero ayaw ko siyang pangunahan. Hinayaan ko siyang titigan ako baka sakaling mahalin din niya ako. "Nuon kasama kong nanunuod ng sunset ang magulang ko nuong nabubuhay pa sila. Pero simula nung nawala sila ay ako nalang mag isa palagi ang nanunuod nito habang tumutulo ang luha." Sambit ko. Masaya din pala pag may ibang kasama maliban sa magulang, ngayon ko lang naramdaman ang ganitong damdamin na yung lalaking hindi mo inaasahan na dumating sa buhay mo ay kasama kong nakaupo sa beach habang naghihintay na lumubog ang araw. Inihilig ko ang aking ulo sa balikat niya habang nakangiti nung nakita kung papalubog na ang araw, naramdaman ko naman na hinawakan niya ang aking balikat at hinimas himas ito. Biglang nag flashback ang mga nangyari nung araw na naaksidinte kaming mag anak.“Hello mommy?” “Anak, kumusta ka na diyan?” “I'm okay mommy, I have good news for you mom.”“Ano yun anak?”“I'm the top student mom!” Masaya nitong balita sa akin. “Wow, congratulations baby! Siguradong matutuwa ang daddy mo nito anak…” “Mom!” “Sorry, anak… namimiss ko na ang daddy mo eh.” “Mom, I told you so many times that daddy is dead, okay? Wala na si Daddy kaya wag mo na siya banggitin.” “I'm sorry anak, diko lang mapigilan kasi.” “Okay, so mommy… I want you to come here on my Graduation day, okay, please tell lolo Francis.” “Okay baby,” para na naman pinagsakluban ng langit at lupa ang aking kalooban. Naging magaan ang pakiramdam ni Viana kay Francis dahil simula ng ikulong kami ni Francis ay naging magaan nga ang aming buhay kasama siya. Naging mabait siya sa anak ko, itinuring niya itong tunay na apo. Sa akin naman ay naging mahinahon siya, oo nga at bawal kaming lumabas sa hacienda pero pwede kaming gumala sa loob ng hacienda. Simula ng mag highschool si Viana ay
Napahaba ang usapan namin ni Hugo Renante at Jessa, sa una ay naging malungkot hanggang sa napalitan na ito ng tuwa at tawanan. Ramdam ko pa rin ang hirap at sakit na pinagdaanan ni Hugo sa kamay ni Francis. Ang buong akala ko noon ay naging kakampi si Hugo ni Francis, ngunit nagkamali ako. Kailangan lang pala sumunod ni Hugo sa mga utos ni Francis para mabuhay siya hanggang sa makawala sa kamay ng walang puso na si Francis. “Oh, pano? Mauna na ako… Renante, ako na ang bahala sa inyo. Mag-ingat kayo dito, babalik na ako sa mag-ina ko.” Nagpaalam ako sa kanila matapos ko silang ihatid sa condo, bumili ako ng condo unit na sakto sa kanilang tatlo at maging komportable silang makakapag pahinga. Malaki ang tuwa ni Renante ng malaman na mag-ama kami ni Hugo, labis ang kanyang pag iyak dahil natupad na ang hiling niya para sa kanyang kinikilalang tatay ngayon. “Maraming salamat po boss, pasensya na po kayo kung pinagnakawan ko ang inyong hardware, hayaan mo at makakabawi din ako sa mga n
Habang pabalik sa school ni Viana ay nakatanggap ako ng tawag mula sa manager ng aking hardware. Sinagot ko ang tawag, “yes, Remon?” “Boss, kailangan mong pumunta dito sa hardware ngayon. Si Renante,” sabi nito sa kabilang linya. Sa tono ng salita nito ay parang may malaking problema na nagaganap ngayon sa hardware. Agad kong kinabig ang manibela at nag U-turn ako para makabalik sa street kung saan patungo sa aking hardware. Ilang minuto lang ay narating ko ang hardware. Habang tahimik lang si Shariena na nakasunod sa akin. Sa isang malaking gusali na may pangalang Quinn Hardware ay nagmamadali akong pumasok. “Boss,” bulalas ni Remon ng makita ako. Nakahawak ang mga kamay nito sa magkabilang tagiliran at tila galit. Nakita ko naman si Renante sa labas ng office na nakatayo at nakayuko lang. Agad na akong nag tanong, “anong problema Remon?” “E… boss, nahuli ko si Renante na nagpupuslit ng mga alambre. Hindi niya siguro alam na may cctv dito. Alam ko rin kung iilan lang ang d
VINCENT Kasalukuyan kaming tatlo nasa living room habang ako ay abala sa pag s-scroll sa social media gamit ang aking laptop. Nang may dumaan sa news feed ko na balita. Dala ng curiosity ay n-play ko ito. Isa itong balita mula sa pagtaas sa presyo ng mga bilihin sa public market. May isang babaeng reporter ang nagsasalita mula sa screen, may mga mamimili rin sa kanyang likuran. Ngunit habang ako ay nanonood ay may napansin akong isang tao na hindi ko makakalimutan ang mukha, five years ago. Ilang beses kong inulit-ulit ang tagpong iyon sa naturang video para masiguro ko na siya nga ang taong iyon. N-pause ko ang video at i-zoom ko ang screen. Nanlaki ang aking mata dahil sa gulat. Siya nga; siya nga ang lalaking iyon. Kahit naka sumbrero siya ay kilalang-kilala ko ang bawat anggulo ng kanyang mukha, ang mukha ni Hugo Branson. Ang aking amo noon. Pero bakit siya naroon? Bakit parang napakalayo na ng itsura nito kumpara noon? Napaka-luma na ng damit niya? May hawak siyang gulay na s
JESSA“Mom,” umiiyak ako sa puntod ng aking ina. “Nakita ko na siya,” nakangiti ako ngunit patuloy na lumuluha. Hinahaplos-haplos ko ang larawan ng aking ina na nakapatong sa puntod nito habang umiiyak. Muli ko na naman naalala ang nakaraan bago nalagutan ng hininga ang aking mommy. Namatay siya sa sakit na cancer, ginawa ni daddy ang lahat ng paraan para gumaling siya pero kahit milyon na ang nagastos noon ay hindi talaga gumaling si mommy. Hanggang sa dumating ang araw na kahit hirap siyang magsalita ay nagawa pa niyang mamaalam sa akin. “Anak,” sabi niya. Meron siyang tinuturo. “Mommy, ‘wag ka na magsalita, mas lalo kang mahihirapan pag pinilit mo pang magsalita…” umiiyak ako dahil sa awa sa kalagayan ng aking ina. “Ku-kunin mo a-ang bag ko,” hirap niyang sabi sa mahinang boses habang tinuturo ang kanyang bag na nasa sofa dito sa loob ng kanyang kwarto dito sa ospital. Tumayo ako at nagtataka na kinuha ang kanyang bag na hindi iniiwan kahit saan siya mapunta. “Ku-kunin mo a
SHARIENA“Mommy, mommy… can i have this one?” Napatingin ako sa batang babae habang hinihila ang laylayan ng aking t-shirt at tila nagmamakaawa na bilhin ang hawak nitong food for kids na popping candy with lollipop. “Princes, that's unhealthy food,” sabi ko at hinawakan ko ang kanyang kaliwang pisngi at hinaplos ito. “But mommy I want to try this, I saw this on the internet yesterday,” bagsak balikat niyang sabi. “Sorry na bakla, ayaw kasi makinig sa akin eh,” nakanguso at kumakamot naman sa ulo na sabi ni Dave. Ang kaibigan kong bakla. “Please mommy…” pagmamakaawa niya sakin. Pinagdikit pa ang magkabilang palad niya na parang nagdadasal na pagbigyan ang kanyang hiling. Nagpakawala ako ng isang buntong hininga at itinaas bahagya ang aking suot na sumbrerong itim at sinuklay pataas ang aking nakalugay na mahabang buhok pagkatapos ay sinuot ko rin ang aking sumbrero sa ulo. “Okay baby, but only this time ha? Sa susunod hindi na ako papayag,” desmayado kong tugon sa aking anak n