"Ginawa ba talaga ni Soliss iyon?" Nagsalubong ang kilay ni James, dahil hindi siya makapaniwalang gagawin ni Olivia ang ganoon. Noong siya ay inaresto, umiiyak pa nga siya, na nagsasabing maghihintay siya na pakasalan siya pagkatapos na makalabas ito sa bilangguan. Bakit naging ganito? Dahil dito, nagpasya si James na makipagkita kay Olivia para tanungin ito. Biglang may kumatok ng malakas sa pinto nila. Malakas ang impact na halos gumuho ang pinto mula rito.
Nang marinig ni Hannah ang katok, namutla ang mukha niya sa takot. "Mom, sino po yun?" Curious na tanong ni James nang mapansin ang reaksyon ng kanyang ina. "Wag kang makisali. Pumunta ka sa kwarto mo dali at wag kang lalabas kahit anong mangyari!" Pagkaraang itulak siya sa kanyang silid, balisang nagtungo si Hannah upang buksan ang pinto. Gaya ng ginawa niya, pumasok ang isang kalbong lalaki kasama ang isang grupo ng mga mabangis na mukhang lalaki na natatakpan ng mga tattoo ang katawan. "Naihanda mo na ba ang pera?" tanong ng kalbong lalaki na sumulyap kay Hannah. "Baldy, meron ako. Nandito na." Paulit-ulit na tumango si Hannah habang kinukuha ang isang pouch sa sulok. Sa sandaling iyon, marami sa mga kapitbahay ang nagsisiksikan. Gayunpaman, nanatili sila sa kanilang distansya nang makita si Baldy. "Ang mga taong ito ay dumarating na humihingi ng pera buwan-buwan. Napakalupit na grupo!" "Exactly. Nasaan ang rule of law?" "Shush, hindi masyadong maingay. Ipinadala sila ng pamilya Johnson para mangolekta ng pera ayon sa iskedyul." Nagtago sa gilid ang mga kapitbahay at pinuna ang mga kilos ng mga lalaki. Sa kasamaang palad, walang nangahas na makialam. Samantala, inagaw ni Baldy ang pouch sa mga kamay ni Hannah at binuksan ito para tingnan. “Ano ito?” Pagkunot ng kanyang kilay, inikot ni Baldy ang lagayan sa loob, dahilan upang malaglag ang ilang punit na tala at ekstrang sukli. Mayroong isang daan, isang limampu, at isang pares ng isa. Sa katunayan, mayroong isang load ng mga barya sa loob. "Nagdaragdag ba ito ng hanggang sampung libo?" Kulog ni Baldy kay Hannah. "Baldy, nandoon na ang lahat, at binilang namin ito. Kung hindi ka naniniwala sa akin, maaari mong bilangin ito sa iyong sarili." Tumango si Hannah na may kasamang ngiti. “Bullsh*t!” Sinipa ni Baldy si Hannah sa tiyan at pinabagsak ito sa lupa. "How dare you ask me to count? I have no time for this. Change all of them to hundred!" “Nanay!” Paglabas ng kanyang silid, mabilis na tinulungan ni James si Hannah na makatayo. Pagkatapos, pinasadahan niya ng malamig na tingin si Baldy at ang kanyang mga tauhan, na pinalamig ang kanilang mga gulugod. "James, hindi ka na dapat lumabas dito. Bumalik ka na sa kwarto mo, at wag ka nang makisali!" Pilit siyang tinutulak ni Hannah pabalik. "Nay, dahil nasa bahay na ako, hayaan mo akong harapin ito. Dapat kang umupo nang mahigpit." Matapos maiupo si Hannah sa isang upuan, nilingon ni James si Baldy. Matapos suriin si James, napangiti si Baldy, "Hindi ba't ikaw ang lalaking humampas kay Mr. Johnson ng laryo at nakulong ng tatlong taon para dito? Nagulat ako na wala ka na! Impeccable ang timing mo. Ngayon ang araw na magpapakasal ang girlfriend mo at Mr. Johnson. Bilang ex-boyfriend niya, hindi ka ba dadalo dito?" “Talo!” Si Baldy at ang kanyang mga tauhan ay humagalpak ng tawa. “Anong sabi mo?” Nakakunot ang kanyang mga kilay, si James ay napuno ng hindi makapaniwala. "Sinabi ko na ang babaeng pinuntahan mo sa bilangguan ay ikakasal ngayon kay Mr. Johnson. Ang kasal ay gaganapin sa Glamour Hotel, at tiyak na ito ay maluho. Hindi ka ba titingin?" Ngumisi si Baldy kay James. Habang tumitindi ang pagsimangot sa mukha ni James, pinag-ikot niya ang kanyang mga kamay sa mga kamao. Sa likod niya, si Hannah ay nanginginig sa buong katawan habang ang kanyang ekspresyon ay lubhang nagbago. Hindi siya makapaniwala na ikinasal si Olivia sa kaaway matapos makulong si James para sa kanya. "Lumuhod ka at humingi ng tawad sa aking ina. Gawin mo ito, at ililigtas ko ang iyong buhay." Nagyelo ang tingin ni James nang lumabas sa kanyang katawan ang isang nakamamatay na aura. Nakaramdam ng tensyon sa hangin, tumigil sa pagtawa si Baldy at ang kanyang mga tauhan. Pagkaraan ng ilang sandali, naunawaan na, at napanguso si Baldy, "Ano ang sinabi mo? Gusto mo akong lumuhod at humingi ng tawad?" Saktong pagsasalita niya ay binato ni Baldy ng suntok ang direksyon ni James. Dahil sa pagiging kurap ni James, naisip niyang isang suntok lang ang makakaalis kay James. Sa gulat ng lahat, si James ay naglunsad ng isang sipa bilang tugon sa pag-atake ni Baldy. Hawak ang kanyang pundya, bumagsak si Baldy sa lupa. Siya ay basang-basa sa pawis habang siya sumigaw sa matinding sakit. "James, hindi mo na kayang makipag-away ulit!" Napasigaw si Hannah nang marinig ang paulit-ulit na pag-ungol ni Baldy. Nakulong si James dahil sa pananakit. Paano kung maaresto ulit siya dahil sa pakikipaglaban? “Kayong lahat, bugbugin siya hanggang mamatay!” Napaungol si Baldy na may masamang titig. With that, kinasuhan ng mga tauhan ni Baldy si James. Matapos masulyapan ang kanyang ina, biglang pinitik ni James ang magkabilang kamay niya, na nagpakawala ng maraming kislap ng liwanag. Nang sumunod na sandali, naramdaman ng kanyang mga umaatake na nanghina ang kanilang mga binti bago lumuhod. Gulat na gulat sa mga pangyayari, hindi makapaniwalang tinitigan ni Baldy si James nang magsimulang gumapang ang takot sa kanya. Maging ang mga kapitbahay na nanonood ay nanlaki ang mga mata sa pagkamangha. "Humihingi ng tawad sa aking ina!" ulit ni James sa malamig na tono. Matapos ang panandaliang pag-aalinlangan, walang nagawa si Baldy kundi ang lumuhod nang magtama ang kanyang mga mata sa matalim na titig ni James. “Paumanhin,” ipinahayag ni Baldy at ng kanyang mga tauhan ang kanilang pagsisisi. “Magwala!” Putol ni James sabay wave ng kamay. Kahit na kaya niyang patayin ang mga tulisan sa isang pitik ng daliri, ayaw niyang pumatay ng tao sa harap ng kanyang ina at mga kapitbahay. Habang si Baldy ay tinulungan ng kanyang mga tauhan palabas ng bahay, pinasadahan niya ng masamang tingin si James bago humakbang palabas. Malamang, nakaramdam siya ng galit sa mga nangyari. Gayunpaman, hindi natakot si James sa paghihiganti ni Baldy.Gayunpaman, huli na para umiyak sa natapong gatas. Hindi nagtagal si James sa restaurant. Nakipagpalitan lang siya ng ilang salita kay Glen, na labis na nagpasalamat sa kanya. Umaasa rin si Glen na maging maawain si James sa kanyang anak na si Frederick. Agad namang pumayag si James sa hiling ni Glen. Hangga't iniwan ako ni Frederick, hindi ako gagawa ng paraan para abalahin din siya. Nang tuluyang makalabas si James sa restaurant, agad niyang natanaw ang kanyang mga magulang na nagmamadaling pumunta na may gulat na mga mukha. "James, okay ka lang?" nag-aalalang tanong ni Hannah. "Mom, I'm perfectly fine. Bakit ba nagmamadali kayong dalawa?" naguguluhang sagot ni James "Natatakot kami na baka may mangyari sa iyo. Tingnan mo, nakapag-ipon kami ng iyong ama ng pera. Bagama't hindi ako sigurado kung sapat na ito..." Binuksan ni Hannah ang kanyang bag upang ipakita ang laman nito. Sa loob, ang bag ay puno ng mga salansan ng pera. Ang mga tala na ito ay mula sa daan-daan hang
“O-Isang milyon?” Napatulala talaga si Devin. Dahil si Devin ay nagtrabaho lamang bilang isang health minister, ang isang milyon ay hindi maliit na halaga para sa kanya. Bagama't nakapag-ipon siya ng malaking halaga, nag-atubili si Devin na gastusin ito. “Kung ganoon, iluluwa ko sa anak mo ang alak na ininom niya.” Nang makita ang pag-aalinlangan ni Devin, nagpatuloy si Gabriel sa pagpaulan ng sandamakmak na suntok sa tiyan ni Simon, dahilan para mapaiyak ito sa sakit. "Mr. Fernandez, pakiusap, itigil mo na ang pananakit sa kanya. Ipapadala ko sa iyo ang pera ngayon din." Mabilis na kinuha ni Devin ang kanyang telepono at naglipat ng isang milyon. Nang matanggap ni Gabriel ang transaksyon, sa wakas ay pinakawalan niya si Simon mula sa kanyang pagkakahawak. Lumapit siya kay James at sinabing, "Mr. Alvarez, nangyari ang insidenteng ito dahil sa kakulangan ko sa paghahanda. Magpapadala ako ng kukuha ng alak ngayon." Kaagad, inutusan ni Gabriel ang kanyang mga tauhan na kunin
Iyon lang. Biglang tumahimik ang paligid habang ang lahat ay nakanganga sa pagkataranta. Hindi lang si Benedict at ang kanyang pamilya ang natigilan, pati ang grupo ng mga taong dinala ni Glen ay parehong nabigla. Bakit napakagalang ng alkalde sa kabataan? Ito ay hindi kapani-paniwala! Hindi napigilan ni Gabriel na mapangiti habang sinulyapan ang lahat ng tao sa silid. Mabilis na bumalik sa katinuan ang grupo ng mga opisyal na sumusunod kay Glen. May dahilan siguro kung bakit napakagalang ni Mr. Lowe sa binata! Baka anak siya ng importante! Sa pag-iisip na iyon sa kanilang isipan, lahat sila ay humawak ng kanilang baso at inalok si James ng toast. Puno pa rin ng kulay ang mga mukha ni Benedict at ng kanyang pamilya. Kasabay nito, medyo nakaramdam sila ng pananakot kay James habang iniisip nila kung ano ang nangyayari sa kanilang mga mata. Hindi na kailangang sabihin, hindi pa rin sila makapaniwala. Katulad nito, si Devin ay labis na nabigla. Pagkatapos ay pinandilatan
Natigilan si Javier habang inilipat ang tingin sa baso ng alak niya. Agad siyang namula nang mapagtantong nalantad ang kanyang mga kasinungalingan, Sa pagiging tao niya, hindi niya kayang lunukin ang kanyang pride. Ang dahilan kung bakit puno ang kanilang mga baso ng alak ay dahil ipinapalagay nila na ang alak ay isang limitadong edisyon na Sauvignon Blanc. Kaya naman, gusto nilang tikman ito. To their dismay, that was the giveaway. "B-Why do you care? Nakipag-inuman man kami ni Mr. Lowe, nakilala pa rin namin siya! Sa kabilang banda, gusto kong makita kung paano mo babayaran ang pagkain! How dare you try to have a free meal at Mr. Fernandez' expense? Once he found out about this, I bet he would immediately wipe that smirk off your face!" With that, umupo si Javier at inilayo ang ulo kay James. "Sino bang may sabing kailangan kong magbayad para sa pagkain? Hindi ba lahat kayo ay nag-order din ng pagkain? Aba, wala akong pambayad. Gusto kong makita kung sinuman sa inyo ang makaka
Hindi napigilan ni Gabriel at ng iba pa ang mapangiti nang marinig ang sinabi ni Glen. Namula agad ang mukha ni Benedict sa kahihiyan. Bagama't hindi siya masaya, hindi siya naglakas-loob na magbitaw ng kahit isang salita. “Hindi, hindi, hindi!” Ikinaway ni Devin ang kanyang mga kamay bilang pagpapaalis bago hinila si Simon papunta sa kanya. "Ito ang aking anak, Simon. Benedict ang kanyang biyenan!" Natahimik si Glen matapos na maunawaan ang sitwasyon. Gayunpaman, ang kanyang tono ay mabagsik at malamig pa rin nang magtanong siya, "Bakit mo dinala ang napakaraming tao, Mr. Moore? Hindi mo ba alam na gusto kong kumain dito nang maingat?" "I'm so sorry, Mr. Lowe. Aalisin ko sila sa sandaling ito!" Nanginginig sa takot si Devin bago sinipa si Simon at umungol, "Get lost! What a bunch of dimwits!" Nagulat si Simon, at agad siyang umalis. Ganoon din ang masasabi para kay Benedict at sa kanyang pamilya habang nagmamadali silang lumabas ng silid. Iyon ay isang lubos na kahihiyan
sombrero noon, pusheul ang pinto, pumasok si Gabriel, nakahawak ang mga kamay sa isang bote ng alak Nang makita ng karamihan na si Gabriel iyon, nagulat sila. Pagkatapos ng lahat, sa kaibuturan, alam na alam nila kung ano ang kanyang ginawa para sa ikabubuhay, Bilang isang marangal na tao na patas at makatarungan, si Glen ay dating antipatiko sa pakikisalamuha sa isang tulad ni Gabriel, Gayunpaman, personal niyang hiniling na imbitahan si Gabriel sa panahong iyon. Mr. Lowe, salamat sa pagbisita sa maliit kong restaurant na ito. Bilang pasasalamat, ang pagkain ngayong araw ay sa akin!” Ngumiti si Gabriel habang tinatanggal ang takip ng alak. Dahil siya ay isang batikang miyembro ng lipunan, hindi kataka-taka na alam niya ang paraan ng pakikitungo sa kanyang bisita. Ang hindi niya maisip ay kung bakit bigla siyang tinanong ni Glen *Gabriel, hindi kita hiniling dito na magbayad ng bill. Maupo ka; mag-chat tayo.” Sumenyas si Glen kay Gabriel Walang pag-aalinlangan, ang huli