"Ginawa ba talaga ni Soliss iyon?" Nagsalubong ang kilay ni James, dahil hindi siya makapaniwalang gagawin ni Olivia ang ganoon. Noong siya ay inaresto, umiiyak pa nga siya, na nagsasabing maghihintay siya na pakasalan siya pagkatapos na makalabas ito sa bilangguan. Bakit naging ganito? Dahil dito, nagpasya si James na makipagkita kay Olivia para tanungin ito. Biglang may kumatok ng malakas sa pinto nila. Malakas ang impact na halos gumuho ang pinto mula rito.
Nang marinig ni Hannah ang katok, namutla ang mukha niya sa takot. "Mom, sino po yun?" Curious na tanong ni James nang mapansin ang reaksyon ng kanyang ina. "Wag kang makisali. Pumunta ka sa kwarto mo dali at wag kang lalabas kahit anong mangyari!" Pagkaraang itulak siya sa kanyang silid, balisang nagtungo si Hannah upang buksan ang pinto. Gaya ng ginawa niya, pumasok ang isang kalbong lalaki kasama ang isang grupo ng mga mabangis na mukhang lalaki na natatakpan ng mga tattoo ang katawan. "Naihanda mo na ba ang pera?" tanong ng kalbong lalaki na sumulyap kay Hannah. "Baldy, meron ako. Nandito na." Paulit-ulit na tumango si Hannah habang kinukuha ang isang pouch sa sulok. Sa sandaling iyon, marami sa mga kapitbahay ang nagsisiksikan. Gayunpaman, nanatili sila sa kanilang distansya nang makita si Baldy. "Ang mga taong ito ay dumarating na humihingi ng pera buwan-buwan. Napakalupit na grupo!" "Exactly. Nasaan ang rule of law?" "Shush, hindi masyadong maingay. Ipinadala sila ng pamilya Johnson para mangolekta ng pera ayon sa iskedyul." Nagtago sa gilid ang mga kapitbahay at pinuna ang mga kilos ng mga lalaki. Sa kasamaang palad, walang nangahas na makialam. Samantala, inagaw ni Baldy ang pouch sa mga kamay ni Hannah at binuksan ito para tingnan. “Ano ito?” Pagkunot ng kanyang kilay, inikot ni Baldy ang lagayan sa loob, dahilan upang malaglag ang ilang punit na tala at ekstrang sukli. Mayroong isang daan, isang limampu, at isang pares ng isa. Sa katunayan, mayroong isang load ng mga barya sa loob. "Nagdaragdag ba ito ng hanggang sampung libo?" Kulog ni Baldy kay Hannah. "Baldy, nandoon na ang lahat, at binilang namin ito. Kung hindi ka naniniwala sa akin, maaari mong bilangin ito sa iyong sarili." Tumango si Hannah na may kasamang ngiti. “Bullsh*t!” Sinipa ni Baldy si Hannah sa tiyan at pinabagsak ito sa lupa. "How dare you ask me to count? I have no time for this. Change all of them to hundred!" “Nanay!” Paglabas ng kanyang silid, mabilis na tinulungan ni James si Hannah na makatayo. Pagkatapos, pinasadahan niya ng malamig na tingin si Baldy at ang kanyang mga tauhan, na pinalamig ang kanilang mga gulugod. "James, hindi ka na dapat lumabas dito. Bumalik ka na sa kwarto mo, at wag ka nang makisali!" Pilit siyang tinutulak ni Hannah pabalik. "Nay, dahil nasa bahay na ako, hayaan mo akong harapin ito. Dapat kang umupo nang mahigpit." Matapos maiupo si Hannah sa isang upuan, nilingon ni James si Baldy. Matapos suriin si James, napangiti si Baldy, "Hindi ba't ikaw ang lalaking humampas kay Mr. Johnson ng laryo at nakulong ng tatlong taon para dito? Nagulat ako na wala ka na! Impeccable ang timing mo. Ngayon ang araw na magpapakasal ang girlfriend mo at Mr. Johnson. Bilang ex-boyfriend niya, hindi ka ba dadalo dito?" “Talo!” Si Baldy at ang kanyang mga tauhan ay humagalpak ng tawa. “Anong sabi mo?” Nakakunot ang kanyang mga kilay, si James ay napuno ng hindi makapaniwala. "Sinabi ko na ang babaeng pinuntahan mo sa bilangguan ay ikakasal ngayon kay Mr. Johnson. Ang kasal ay gaganapin sa Glamour Hotel, at tiyak na ito ay maluho. Hindi ka ba titingin?" Ngumisi si Baldy kay James. Habang tumitindi ang pagsimangot sa mukha ni James, pinag-ikot niya ang kanyang mga kamay sa mga kamao. Sa likod niya, si Hannah ay nanginginig sa buong katawan habang ang kanyang ekspresyon ay lubhang nagbago. Hindi siya makapaniwala na ikinasal si Olivia sa kaaway matapos makulong si James para sa kanya. "Lumuhod ka at humingi ng tawad sa aking ina. Gawin mo ito, at ililigtas ko ang iyong buhay." Nagyelo ang tingin ni James nang lumabas sa kanyang katawan ang isang nakamamatay na aura. Nakaramdam ng tensyon sa hangin, tumigil sa pagtawa si Baldy at ang kanyang mga tauhan. Pagkaraan ng ilang sandali, naunawaan na, at napanguso si Baldy, "Ano ang sinabi mo? Gusto mo akong lumuhod at humingi ng tawad?" Saktong pagsasalita niya ay binato ni Baldy ng suntok ang direksyon ni James. Dahil sa pagiging kurap ni James, naisip niyang isang suntok lang ang makakaalis kay James. Sa gulat ng lahat, si James ay naglunsad ng isang sipa bilang tugon sa pag-atake ni Baldy. Hawak ang kanyang pundya, bumagsak si Baldy sa lupa. Siya ay basang-basa sa pawis habang siya sumigaw sa matinding sakit. "James, hindi mo na kayang makipag-away ulit!" Napasigaw si Hannah nang marinig ang paulit-ulit na pag-ungol ni Baldy. Nakulong si James dahil sa pananakit. Paano kung maaresto ulit siya dahil sa pakikipaglaban? “Kayong lahat, bugbugin siya hanggang mamatay!” Napaungol si Baldy na may masamang titig. With that, kinasuhan ng mga tauhan ni Baldy si James. Matapos masulyapan ang kanyang ina, biglang pinitik ni James ang magkabilang kamay niya, na nagpakawala ng maraming kislap ng liwanag. Nang sumunod na sandali, naramdaman ng kanyang mga umaatake na nanghina ang kanilang mga binti bago lumuhod. Gulat na gulat sa mga pangyayari, hindi makapaniwalang tinitigan ni Baldy si James nang magsimulang gumapang ang takot sa kanya. Maging ang mga kapitbahay na nanonood ay nanlaki ang mga mata sa pagkamangha. "Humihingi ng tawad sa aking ina!" ulit ni James sa malamig na tono. Matapos ang panandaliang pag-aalinlangan, walang nagawa si Baldy kundi ang lumuhod nang magtama ang kanyang mga mata sa matalim na titig ni James. “Paumanhin,” ipinahayag ni Baldy at ng kanyang mga tauhan ang kanilang pagsisisi. “Magwala!” Putol ni James sabay wave ng kamay. Kahit na kaya niyang patayin ang mga tulisan sa isang pitik ng daliri, ayaw niyang pumatay ng tao sa harap ng kanyang ina at mga kapitbahay. Habang si Baldy ay tinulungan ng kanyang mga tauhan palabas ng bahay, pinasadahan niya ng masamang tingin si James bago humakbang palabas. Malamang, nakaramdam siya ng galit sa mga nangyari. Gayunpaman, hindi natakot si James sa paghihiganti ni Baldy.Pagdating ni James sa entrance, hinarang ng convoy ng nobyo ang labasan. Bumaba mula sa isang magandang pinalamutian na kotse ang isang binata na nakasuot ng suit at leather na sapatos, na may hawak na isang palumpon ng mga bulaklak. Ang lalaking iyon ay si Larry. Nang makita niya si James, saglit siyang natigilan. Nang mabawi niya ang kanyang katinuan, napahagulgol siya ng malakas. "Nakalimutan ko na ngayon ang araw na makalaya ka sa kulungan. Napakagandang pagkakataon. Gusto mo bang dumalo sa kasal namin ni Olivia?"Binigyan ni Larry si James ng mapanuksong tingin na may bahid ng kalokohan. Ang ginawa lang ni James ay sinamaan ng tingin si Larry. Pagkatapos noon ay tumabi na siya para umalis, dahil ayaw niyang mag-aksaya ng oras sa pakikipag-usap sa isang ganoon. “Huwag kang pumunta!” Sa hindi inaasahang pagkakataon, hinarangan ni Larry si James. “Dahil ba hindi mo kayang bumili ng regalo?Huwag kang mag-alala, wala kang kailangang kunin sa amin. Sa halip, maaari mong makuha ang mga
“Anong ginagawa mo?” Tumalon si Jasmine sa pagitan ni James at ng kanyang ama, ngunit tapos na si James. Para naman kay William, bigla niyang naramdaman na gumanda ang kanyang paghinga habang unti-unting bumabalik ang kulay sa kanyang mukha. "Pansamantala kong pinanatili ang iyong pinsala sa tseke. Kung isasaalang-alang kung gaano katagal ang iyong pinsala, kakailanganin mo ng mahabang tagal ng paggamot upang ganap na gumaling," paliwanag ni James. "Salamat sa pagligtas sa akin. Hindi talaga ako makapagpasalamat sa iyo." Hinawakan ni William ang kamay ni James at patuloy na nagpasalamat.Samantala, namangha si Jasmine nang makitang bumalik ang ningning sa pisngi ng ama at ang pagbuti ng kalagayan nito. "Iniligtas kita dahil batid ko ang iyong pagkakawanggawa. Isinasaalang-alang na nakapagtayo ka ng higit sa sampung paaralan, obligado akong gumawa ng isang bagay para sa iyo." Iniligtas ni James si William dahil alam niya ang mabuting puso ni William. Kung estranghero lang ito, natural
“Mom, okay ka lang ba?” Nag-aalalang tanong ni James pagkaalis ni Baldy at ng iba pa. "Wala na ang mga lalaking iyon." "Bakit kailangan mong lumabas at saktan siya!" saway niya. "Mabilis na kunin ang pera sa sahig. Ito ang maingat nating naipon sa lahat ng oras na ito." Nakayuko sa lupa, ibinalik ni James sa pouch ang mga notes at maluwag na sukli. "Nay, ako na po ang magiging breadwinner sa unahan, habang kayo ni Tatay ay makapagpahinga. Ang mga mata niyo naman po, mag-iisip po ako ng paraan para magamot sila."Nang matapos niyang kunin ang pera, ibinalik niya kay Hannah ang pouch. “Natutuwa akong marinig na sinabi mo iyan,” sagot ni Hannah, bago muling umiyak. "Ngayong bumalik ka, sa wakas ay napanatag na ang isipan ko. Kung hindi dahil sa pag-aalala ko sayo, matagal na akong patay." Hindi maiwasang mapaluha ang mga mata ni James nang makita ang pagmumukha ng kanyang ina. Bang! Hindi na niya napigilan ang kanyang emosyon, hinampas niya ang kanyang kamao sa mesa. basag! Nabasag agad
"Ginawa ba talaga ni Soliss iyon?" Nagsalubong ang kilay ni James, dahil hindi siya makapaniwalang gagawin ni Olivia ang ganoon. Noong siya ay inaresto, umiiyak pa nga siya, na nagsasabing maghihintay siya na pakasalan siya pagkatapos na makalabas ito sa bilangguan. Bakit naging ganito? Dahil dito, nagpasya si James na makipagkita kay Olivia para tanungin ito. Biglang may kumatok ng malakas sa pinto nila. Malakas ang impact na halos gumuho ang pinto mula rito.Nang marinig ni Hannah ang katok, namutla ang mukha niya sa takot. "Mom, sino po yun?" Curious na tanong ni James nang mapansin ang reaksyon ng kanyang ina. "Wag kang makisali. Pumunta ka sa kwarto mo dali at wag kang lalabas kahit anong mangyari!" Pagkaraang itulak siya sa kanyang silid, balisang nagtungo si Hannah upang buksan ang pinto. Gaya ng ginawa niya, pumasok ang isang kalbong lalaki kasama ang isang grupo ng mga mabangis na mukhang lalaki na natatakpan ng mga tattoo ang katawan. "Naihanda mo na ba ang pera?"tanong ng
“Nakalabas na ako sa wakas,” bulalas ni James Alvarez habang pilit na nilalanghap ang sariwang hangin. Sa likod niya ay Horington Prison, kung saan siya nakakulong sa nakalipas na tatlong taon. Ngayon ang araw na pinalaya siya. "Hmm, iniisip ko kung kumusta ang mga magulang ko." Bitbit ang punit na canvas bag sa likod, si James ay nagmamadaling umuwi. Sa nakalipas na tatlong taon, hindi siya binisita ng kanyang mga magulang. Kaya naman nag-aalala siya sa mga ito. Habang pauwi, nakatingin pa rin si James sa suot niyang singsing na kulay bronze. May nakaukit na parang buhay na dragon. Sa tuktok ng ulo ng dragon ay isang espesyal na simbolo.Ang singsing ay ibinigay sa kanya ni Diego, isang kaibigan mula sa bilangguan. Si Diego ay isang kakaibang tao. Siya ay patuloy na nagdadrama tungkol sa kung paano siya ang pinuno ng Dragon Sect at alam ang lahat, kabilang ang astrolohiya, heograpiya, medisina, at marami pa. Hindi lang iyon, inangkin pa niya na kaya niyang ibalik ang isang tao mula s