“That was awesome!” nakangiting salubong ni Liana sa kanya. Hinalikan pa siya nito sa pisngi na hindi naman nito madalas na ginagawa lalo na sa harap ng maraming tao. “Thank you,” aniya at mahigpit itong niyakap. “I am very happy to share this night with you,” bulong niya sa tenga nito. Kumawala ang dalaga sa pagkakayap niya at tinitigan siya. “I am more than happy to be with you here tonight. Hindi mo lang alam kung ano ang nararamdaman ko while you were accepting the plaque and made your speech,” nagniningning ang mga matang wika nito. “So, does that mean na nagwapuhan kang lalo sa akin?” tudyo niya dito. Pakunwang umirap ito. “I don’t said that,” biro nito na ikinatawa niya. Pero natigil din agad iyon ng may lumapit sa kanila. “Hi! We've met again,” anang lalaking lumapit sa kanila na walang iba kundi si Reynald. Kay Liana ito nakatingin. “Oh, hi!” tugon ni Liana dito at casual na ngumiti. “Isa ka rin bang hotel owner?” inosenteng tanong ng dalaga dito. Tumango
“Henry, hijo…” anang kanyang mama ng silipin siya nito sa library. May tinatapos pa siyang trabaho kaya doon na siya tumuloy pagkatapos nilang maghapunan. “Yes, Mama.” Aniya ng hindi ito nililingon. “Can I talked to you?” tanong nito ng makalapit sa kanya. “Sure. What is it?” at noon lang nilingon ang ina. Sinalubong niya ang mga mata nito. She looked so bothered and worried na ikinapagtaka niya. “I saw this today,” anito at inilahad sa kanyang harapan ang isang pahayagan na hindi niya agad napuna. Nasa front page noon ang mga mukha nila ni Liana. “May kailangan ba akong malaman tungkol sa inyo ni Liana?” nang-aarok ang mga matang tanong nito. Sumandal siya sa kanyang upuan. “You already saw it Mama. Ano pa bang kailangan kong ipaliwanag sa iyo?” tinatamad na tugon niya. He knew that after yesterday, malalagay sa mga pahayagan ang pangalan niya at alam niyang mababasa nito iyon. Kanina pa dapat niya inaasahan ang komprontasyon ng ina, but she controlled herself from doing so.
Sunod-sunod na tunog ng doorbell ang narinig ni Liana habang naliligo nang mga sandaling iyon. Mag-isa lang siya doon dahil nagyaya sa clubhouse si Lester kaya sinamahan ito ng kanilang ina. Si Aling Perla naman ay nagpunta sa palengke. May pagmamadaling binanlawan niya ang katawan, pagkatapos ay nagsuot ng roba at pabasta na lang ipinulupot ang basang buhok sa tuwalya. Nagulat pa siya ng pagbukas ng banyo ay mabungaran si Henry na siya namang papasok sa kanyang silid. Napangiti siya at mabilis na nilapitan ito. "Kanina ka pa ba?" tanong niya dito. Hahalikan sana niya ito sa pisngi na nakasanayan na niyang gawin, pero tuloy-tuloy lang ang lalaki sa may kama at inilapag doon ang mga bulaklak na hindi niya napansin na dala nito. Hindi naman pinansin ni Liana ang inaktong iyon ng binata. Mas lumapad pa ang pagkakangiti niya ng makita ang mga bulaklak. Sinundan niya ito at dinampot ang mga iyon at sinamyo. "Para sa 'kin ba 'to?" tanong niya at nilingon ito. Nagkibit-bal
At hayon na naman ang matinding pagririgodon ng puso ni Liana. She was speechless while looking at him. Kailan ba siya hindi natulala dito? Dahil habang tumatagal, mas lalo pa itong nagiging gwapo sa paningin niya and she couldn’t stop her heart from beating so fast. Tulalang pinanood niya lang ang lalaki sa malalaking hakbang nito papalapit sa kanya. At naramdaman niya na lang ang mabining pagdampi ng mga labi nito sa pisngi niya na nagpabalik sa kanyang katinuan. Napatitig siya sa mga mata ng binata na amused na nakatingin sa kanya. “Am I really that handsome para matulala ka ng ganyan?” nanunudyong tanong nito. Namumula ang mga pisnging nagyuko siya ng ulo. Huling-huli siya nito at hindi na niya maipagkakaila pa ang sarili. “Get inside and dressed. May pupuntahan tayo,” utos nito sa kanya at ibinaba si Lester. “Sama ba ako Kuya?” inosenteng tanong naman ng kanyang kapatid na ikinalingon niya sa binata. Niyuko nito si Lester. “Of course!” masiglang tugon nito. “Kasama kayong
“Wow, Kuya Henry! Ang ganda naman dito!” nagniningning ang mga matang palatak ni Lester ng nasa loob na sila ng theme park. Mahigpit itong nakahawak sa kamay niya.“Syempre naman! Basta para sa ‘yo Lester, kahit saan mo gustong pumunta dadalhin kita. And one day, baka sa Disneyland na kita dalhin.” Nakangiting tugon niya sa bata.Naramdaman niyang kinalabit siya ni Liana.“Baka naman masanay na si Lester n'yan at hanap-hanapin,” nakangiting saway nito ng lingunin niya ito.“It doesn’t matter,” aniya sabay kibit-balikat. “Wala namang problema kung masanay ang bata. I can do everything for you and him,” dagdag pa niya.“Henry….” hindi pa rin mapigilang pagpoprotesta ng dalaga. Kahit kaila yata ay hindi na ito masasanay sa kanya.“Could we stop arguing right now?” aniya dito at sinulyapan sina Lester at Aling Perla na nakatingin lang sa kanila.Nakuha naman nito ang ibig niyang ipakahulugan. Walang nagawa ang dalaga kundi ang bumuntong-hininga .“Fine…” pagpapaubayang wika nito.“Okay!
“Liana Cuevas, Bachelor of Information Technology major in Computer Secretarial,” tawag ng tagapagsalita sa pangalan niya.Mabibigat ang mga hakbang na nagtungo siya sa entablado upang tanggapin ang diploma. Malakas na palakpakan ang naririnig niya sa paligid pero balewala iyon sapagkat natatabunan ng lungkot ang kanyang puso.After she received her diploma, at mula sa audience ay naririnig pa niya ang malakas na tili ng kapatid na si Lester na ginantihan naman niya ng isang pilit na ngiti, ay muli siyang bumaba ng stage. Babalik na sana siya sa kanyang kinauupuan when she saw a familiar figure at the entrace of the auditorium.Malapad na nakangiti si Henry habang patuloy na pumapalakpak at titig na titig sa kanya. Proudness was written all over his face.Para namang lumukso ang puso niya nang mga sandaling iyon. Gusto na sana niya itong takbuhin at yakapin pero baka pagalitan siya, kaya masayang itinaas niya na lang ang dimploma dito and waved at him.Halos wala nang naiintindihan si
“Nasaan ba tayo Henry?” tanong niya dito habang nakapiring at akay-akay nito. Tumawag ito sa kanya kanina at susunduin daw siya sa kanila nang hapon ding iyon. Wala namang sinabi ang binata kung anong okasyon ang pupuntahan nila kaya isang simpleng plain red velvet dress lang isinuot niya na lagpas tuhod lang ang haba. Tenernuhan niya iyon ng sapatos na ginamit niya noong nagpunta sila ng Tagaytay. “You can open your eyes now,” utos nito ng tumigil sila. Dahan-dahang ibinukas ni Liana ang kanyang mga mata na bahagya pang nasilaw sa liwanag. She looked around at napagtanto niyang nasa Manila Bay sila. To be exact, they were at Manila Yatch Club at nasa harap niya ngayon ang isang malaking yate. “What are we doing here?” takang tanong niya nang lingunin ang binata sa kanyang tabi. Amused na nakatitig ito sa kanya. “Ano ba sa palagay mo ang gagawin natin dito?” nakataas ang isang kilay na tanong nito.“Henry… huwag ka ngang pilosopo…” aniya. Nasa himig ang pananaway dito. Henry ro
“Ano ka ba naman Domeng? Di ba sinabihan na kita na huwag kang pupunta dito ng ganitong oras?” paasik na wika ni Cely sa kanyang boyfriend. Nasa silid niya ito. Tumalilis kanina ng maiwan siyang mag-isa doon. “Cely naman…” reklamo nito habang panay ang halik sa braso niya. “Ang tagal-tagal kong hinintay ang sandaling ito, pagbabawalan mo pa ba ako? Isa pa, hindi ka naman nila mahuhuli. Kahit nandyan na sila, hindi naman sila pumapasok sa kwarto mo,” anito na ang tinutukoy ay ang pagdating din nina Liana. Hindi natuloy sa pamamasyal ang mga ito dahil sa lakas ng ulan. At as usual, nag-paiwan siyang muli sa bahay. “Kahit na! Paano kung biglang pumasok dito ang isa sa kanila?” angil pa rin niya. “Hindi ‘yun mangyayari, ano ka ba? T'saka anong oras na ba? Umuulan pa ng malakas sa labas. Papauwiin mo ba ako sa ganyang panahon?” pangongonsensya nito. Umirap siya dito. “Sige na! Sige na!” pagpapahinuhod niya. “Pero huli na ito. Ayokong mauulit ang ganito. Masisira ang mga plano ko,” paa