Chapter 19: Treat

Nagising ako at napagtanto ko na buhay pa ako. I'm alive! Tumingin ako sa paligid ng kwarto at napa-iwas ako ng tingin sa dalawang mag asawa. Hindi ko alam kung ano ba ang magiging reaksyon ko sa kanila. Masakit pa rin sa akin na makita sila.

"You awake," naluluhang sabi ni mommy.

Akala yata nila nakalimutan ko na ang ginawa nilang pagsakripisyo sa akin. Hindi ako nagsasalita at umiwas lang ako ng tingin. Gusto ko umalis dito, ayaw ko silang makita dahil nasasaktan pa rin ako sa ginawa nila.

"Kailan ang kasal?" they both shoked.

"P-pwedi tayong umatras, anak. Ala—" He trailed off.

"Ngayon pa? Ngayon pa na nasira kami ni Enrico? Are you serious?" My eyes wide opened. Hindi ko mapigilan ang sarili ko na maiyak. Parang biro lang lahat sa kanila ang nangyari! Hindi ba sila nag-iisip?

"A-Anak," napatingin ako kay mommy.

"Wag mo akong tawaging anak dahil walang ina ang kayang isakripisyo ang anak." I saw her eyes, she almost cry.

Inalis ko ang nakakabit sa akin, hindi ko al kung dextrose