Chapter 35"Jacques—mmph!" Desperate moans filled the deck as soon as he stopped the yatch at the dark, cold sea. He was kissing me roughly! Inaasahan ko na ito. I could see their exchange of glances with his grandma earlier at the dinner table when Jacques' nodded at her command.The lust in our bodies took over. A gasp escaped my lips when his hand lifted the hem of my denim pinafore dress and touched my damp folds. He began massaging it, making it more wet and creamy."Ah," pigil ang ungol ko. I quickly took off my dress when I noticed him fiddling with the zipper of his pants. It was a sweet torture seeing him take it off; that's why I kneeled and helped him with it. I was filled with anticipation and nervousness as I did it. His large member sprang free, slapping it on my face from its hardness. I heard him smirk. I licked my lower lip as I stared at it.Nagtama ang paningin namin. Lust is evident in our hot gaze and we are now like a...horny creatures. He took off his white
Chapter 36"Salas, Jenalyn D., BBA in Culinary Industry Management," the master of ceremonies announced.It made me feel bittersweet. Heto na 'yon! Malayo na rin ang narating ko. I wipe the tear that was trying to escape as I step up onto the stage. I've made it!Ang galing mo, Alyn. I am so proud of you! Wala kang magulang na gumabay sa 'yo, pero nagpatuloy ka pa rin. Wala sila, pero ginawa mo pa rin ang makakaya mo.Napatawa ako noong tumayo pa ang asawa ko habang pumapalakpak. Siya ang nagsabing apelyido ko pa rin sa pagkadalaga ang dapat na ilagay sa aking diploma. It made me love him more with that thought.He had the most loud and warm applause. Si Josue ay ganoon din. My grandparents-in-law were so proud, too. I noticed how tears rolled down their faces. It's as if they were crying over my small victory. Hindi ko na tuloy maampat ang luha sa mga mata ko. I could feel how proud they were of me."Proud na proud ako sa 'yo," basa ko sa buka ng bibig ni Tita habang iginagawad sa ak
Chapter 37The snow has begun fluttering down like dazzling confetti from the sky. It was a beautiful sight to see. I wish these were just dreams, though."Sino ka? Bakit mo 'to ginagawa?!" I exclaimed.Pumikit ang babae at tumawa. Tumingin siya sa akin. Her eyes were bloodshot from rage. "Talaga bang hindi mo ako nakikilala?"Umiling ako pero pilit kong inalala kung saan ko siya nakita. Her earrings seem so familiar to me, and her oppressive voice makes me feel like I've heard it before.Lumakad siya palapit sa akin at nag-aapoy ang mga matang sinampal ang mukha ko. Halos mabingi ako sa lakas!"Jacques locked me in a mental hospital tapos hindi mo ako kilala? Nagsumbong ka sa kanya kaya niya ako ikinulong. Anim na taon ako sa mental hospital dahil sa 'yo tapos hindi mo ako kilala? Bobo ka ba?!"I gritted my teeth to relieve myself of the pain. Kuyom ang mga kamao kong nakatali. Titig na titig ako sa kanya habang nagsasalita, partikular sa hikaw niyang suot."Tanga ka pa rin kahit kai
Chapter 38"The court has granted your divorce order."I had goosebumps upon hearing it. A pain struck my heart into pieces but I didn't pay attention to it. Ginusto ko 'to. Hindi ko inaasahan na mapapabilis iyon. Ni hindi kami nagharap sa korte. Tanging ang mga abogado ang nag-asikaso ng divorce hearing namin. Binanggit sa akin ni Avvocato Nicola De Tullio ang mga ari-arian na ibinigay sa akin ni Jacques, but that doesn’t concern me anymore. Hindi ko iyon binigyang-pansin.I've chosen a path without him.Hindi ako magdadala ng kahit ano na alaala mula sa kanya. Umalis ako ng Archipelago nang hindi nagpapaalam kahit kanino. Nagpasya akong pumasok bilang crew sa isang cruise ship.Doon ko muling ipinagpatuloy ang buhay, but crying has been a hobby every time I'm alone. Masakit pa rin sa puso na wala na sina Tita at Josue ngunit kailangan kong magpatuloy.Araw-araw ko pa rin silang na-mi-missed habang inaalala ang mga panahon na kasama ko sila. I wanted to share how miserable I am w
Chapter 39Hindi na ako nakapagpaalam kay Prince Johannes dahil sobrang abala namin sa trabaho. Hindi ko rin nagawang makapamasyal dahil kailangan pa rin nila ang serbisyo ko sa cruise kahit nakadaong iyon sa Greece. After doing the port call, lumayag na naman kami. Croatia is our next destination. "Hay nako, Nala. Ilang beses na kitang sinabihan na huwag na huwag kang pumapatol sa customer, sige ka pa rin. Mabuti na lang at napakiusapan ko siya kung hindi tanggal ka na sa trabaho.""Kasi naman..." She pouted. "Learn to be more patient," saway ko sa kanya. Kumakain kami ng dinner dito sa Crew Mess.Sumimangot lang siya at pinaglaruan ang chicken curry na nasa plato. Indian food is on the menu for today. Meron din namang mga salad at vegetables, pero purga na kami sa ganoon."Sumusobra na kasi. Hindi naman porque customer siya, lagi na siyang tama. Alam nating pareho na gusto niya lang ng libre kaya kung anu-ano ang inaarte. Wala talaga siyang chicken allergy, imbento lang iyon para
Chapter 40"Nala naman! Hindi mo man lang tiningnan! Inubos na ang alak, o!"I can hear Tina's voice in the background as I lay my face on the table. Umiikot na kasi ang mundo at paningin ko. Mabilis akong tinamaan ng rum na ininom ko. Naramdaman ko ang pagyugyog niya sa akin. Itinaas ko lang ang kanang kamay ko."Are you okay?" She asked, gently cupping my face and making me face her.Nakapikit ako, pero tumango ako. "I'm okay," I mumbled.Narinig ko ang isang tunog ngunit hindi ko alam kung sino ang hinampas ng kung sino. "Ikaw kasi! Nakatutok lang siguro kay Sir Almerino ang mga mata mo!" si Tina.I couldn't stop myself from curving my brow."Wait! You know him?" Nala asked excitedly. "Ipakilala mo ako dali! Kanina pa siya tumitingin dito sa gawi namin! Feeling ko, na-love at first sight sa akin..."Nagmulat ako ng mga mata. Inaninag ang kanilang mga mukha. Nakita kong hinampas ni Tina si Nala sa braso, hawak pa rin niya ako sa kaliwa niyang kamay. "Puro ka pogi kaya walang nagses
Chapter 41Tinupad nga niya ang mga binitiwan niyang salita kanina. He didn't come near me, but he visited and dined in our restaurant around 7 a.m.Halos matulala ako sa kaguwapuhan niya nang makita ko siyang prenteng naka-dekuwatro sa labas ng restaurant. Doon daw niya mas piniling kumain ayon sa waiter na nag-assist sa kanya.Simpleng puting t-shirt at itim na boardshorts ang suot niya ngunit bakit ganoon? His hair was slicked back, which made him more striking. His neatly shaven beard gave him an impeccable look as well. Idagdag mo pa ang shades niyang itim, you could mistake him for a celebrity.A coffee was in front of him while he was typing on his laptop. A turkey patty, a sunny side-up egg, and one slice of Spanish tortilla were on his plate. Tutok na tutok ang pansin niya sa laptop, hindi namamalayang halos lahat ng kababaihan ay nakatitig na sa kanya."Baka matunaw, sis," Nala said, giving me a teasing look.Inirapan ko siya. Pumasok akong muli sa kusina. Sumunod siya haban
"Ukininana kitdi ti kastoy nga biag, makauma!"Umirap ako sa hangin habang sinusundan ko si Avril, ang waitress namin paakyat ng VIP floor kung nasaan ang sinasabi niyang mga bisita. Habang naglalakad kami ay nadadaanan namin ang ilan sa aming mga patron dito sa Serene & Loud Restobar.Binabati nila ako, at kumakaway naman ako na nakangiti. Sa halos mahabang panahon na pagtatrabaho rito ay kilala na ako ng halos lahat ng mga customers."Sino ba iyon? Bakit ako pinatatawag?" tanong ko sa kanya."Si Sir Almerino," maikli niyang sagot. Lumingon siya sa akin at bakas sa ngiti niya ang panunudyo."S-sinong Almerino. Si Koko?" nauutal kong tanong. Biglang sinakmal ng kaba ang dibdib ko.Nagningning ang mga mata niya at sinabing, "Bakit naman mapupunta si Koko sa VIP Room, e, nag-out na siya kanina pa?""Sino nga?!" Nagsisimula nang uminit ang ulo ko. Ang daming hanash nitong babaeng 'to, hindi pa sabihin kung sino. Natataranta na ako sa loob-loob ko."Si, Sir Jacques!" Napahawak pa ang dala