Chapter 5

Chapter 5

"Kapag nakita ko ang Mac na 'yon, makakatikim siya sa'kin ng salita. Pasalamat siya't hindi ko naabutan."

Tita's irritated voice woke me up the next morning. I could have slept a little longer, but the sound of my brother's retching roused me from my slumber.

I found him in the bathroom, throwing up repeatedly. I approached him and scolded him, "Ano ang napala mo sa sobrang pag-inom kagabi?" I ran my fingers through my slightly curly hair as I reprimanded him.

While my brother continued to vomit, Tita comforted him by rubbing his back.

Tumingala siya sa akin, matapos punasan ni Tita ang bibig niya. "S-akit u-lo, sa-kit tiyan ko, ma-nang," sabi niya sa kaawa-awang tinig. Bahagya pa siyang nakalabi, and his gentle face showed signs of discomfort.

"Ikukuha kita ng tubig," sabi ko. Tumayo ako. Napasinghap ako dahil bumangga ako sa matigas na bagay, pagkaatras ko.

The man with the alluring charm has come! He was wearing his executive suit and holding a glass of water by his side. Hindi ko alam ang gagawin ko. Nakamaang lang ako ngunit umusog sa gilid para makadaan siya papasok sa bathroom.

"Water po, Ma'am. Ako po ulit ang humihingi ng paumanhin sa nagawa ng mga kaibigan ko," aniya sa mababang tinig. Hindi sumagot si Tita, kinuha niya ang tubig at ipinainom kay Josue.

Nahigit ko ang hininga ko nang sa akin naman siya tumingin. For a brief moment, our gazes were locked.

Napansin ko ang paggalaw ng Adam's apple niya at lumunok siya ng mariin habang naglalakbay ang tingin niya mula sa aking mga mata pababa agad sa dibdib ko.

Nag-init ang pisngi ko.

Doon ko lang napagtanto na nagpalit ako ng white sando kagabi dahil sobrang init. Wala akong suot na bra, kaya bakat ang pink nipples ko! Then I noticed how the corner of his lips formed a lopsided grin. Kaagad ako ng tumalikod sa kahihiyan. Pumasok ako sa kuwarto ko at ini-lock iyon, abut-abot ang kaba sa dibdib ko.

Wala sa sarili kong tiningnan ang dibdib kong hindi kalakihan. Pota! Gusto kong magwala! Nakakahiya! Sinabunutan ko ang sarili ko sa inis. Bakit siya nandito? Kay aga-aga?!

What a way to begin the day!

Naligo na lang ako habang minumura ko ang sarili ko dahil sa inis na nararamdaman ko. It was so humiliating on my part. Was my boobs that small, kaya siya ngumisi? Does he prefer a bigger one?

Member ba siya ng SMPM? Samahan ng mga Mahihilig sa Papaya at Melon?

Ay, ewan! Ayaw ko nang mag-isip.

Dinig ko ang usapan nila ni Tita tungkol sa Chinese herbal tea na dala ni Jacques para raw sa hangover ng kapatid ko. Pati siya ay hindi rin nakaligtas sa sermon ni Tita. Bakit niya raw hinayaang painumin ang kapatid ko gayong nagme-maintain ito ng gamot.

"I apologize, Ma'am. Wala po talaga akong alam na kasama nila si Josue. Kung alam ko lang ay hindi ko na sana ibinigay ang susi ng mansyon sa kanila."

Marahas na huminga si Tita. "Pasensiya ka na at pati ikaw ay nadadamay sa galit ko sa mga kaibigan mo. At pagpasensiyahan mo na rin itong pamangkin ko kapag bigla-bigla siyang susulpot sa inyo."

"Wala pong kaso iyon sa 'kin, Ma'am. I'm good with Josue being around.

Marami pa silang pinag-usapan. Tsaka lang ako lumabas nang marinig ko ang pagpapaalam niya kay Tita, maging kay Josue.

Sa pag-upo ko sa hapag-kainan ay si Josue naman ang sinermunan ni Tita. "Ano? Iinom ka pa?" Bakas sa anyo niya ang galit ngunit alam kong concern lang siya sa kapatid ko.

Napangiti ako nang makita kong umiling siya.

"A-yaw ko na po a-lak. Sa-kit u-lo ko," aniya habang sumisimsim sa cup of herbal tea na hawak niya. Nagkatinginan kami ni Tita at nagngitian kami ng Lihim.

I then got dressed and left the house. Dumaan muna ako sa Cebuana Lhuillier para magpadala ng pera para kay Janus. I took a picture of the receipt and sent it to his messenger.

Another day, another work in S & L. Umagang-umaga, quota ako sa patron na natapatan ko. Inis 'to sa akin, e! Lagi niya akong pinag-iinitan kapag dito siya nag-aagahan. Lagi siyang naghahanap ng butas para sigawan ako.

"Are you stupid or not? I said, Medium rare, pero bakit ganito ang t-bone steak na 'to?" She pushed the plate roughly. Muntik pa itong mahulog kung hindi ko naagapang hawakan. Her order was rightly served. Gusto lang niya akong pagtripan, pero hindi ko siya hahayaang magwagi. Hindi katulad niya ang puputol sa pasensiya ko.

"I'm sorry for the inconvenience, Ma'am, but this was your preference." Hindi nakatakas sa akin ang pag-angat ng kilay niya. I calmed myself because I know how to handle situations like this.

"Do you even know what you're on about? This is still raw!" Galit ang itsura niya. Ibinato niya ang hawak niyang tinidor sa sahig. Hinayaan ko lang iyon doon, hindi ko pinulot.

"How do you want it done, Ma'am?" Malumanay pa rin ako sa pagsasalita. I know how to appease difficult customers like her. "Would you like the center of the steak to be pink, mostly brown, or no color?"

She exhaled a frustrated sigh. "I'd like mostly brown."

"Masusunod po, Ma'am." I smiled at her and apologized again. Kinuha ko ang plato at yumuko sa kanya. Nakita ko ang lihim niyang pangiti.

Patrons like her make fun of us. Mababa ang tingin niya sa mga waitress na katulad ko, lalo na at alam niyang high school graduate lang ako. Sanay na ako sa ganoong trato. Sanay na akong masigawan. Ilang beses na rin akong nasabuyan ng tubig ngunit nananatili akong matatag. Nananatili akong ganoon dahil kailangan ko ng pera. I need money in order for us to survive every day.

Sometimes I would imagine, Na sana ipinanganak na lang akong mayaman para naibibigay ko ang pangangailangan ng dalawa kong kapatid.

Libre lang naman mangarap.

Pero nagigising ako sa katotohanang mahirap lang kami kapag nasa ganito akong sitwasyon.

Stupid, Tonta, Bobo, and Walang-alam! I've been called worse, but I'm still standing strong.

Ipapasok ko sa kabilang tenga, tapos labas sa kabila. Ganoon lang palagi at hindi ko dinidibdib ang mga masasakit na salita nila.

"I returned because a friend recommended you. I wouldn't have wasted my time if I had known your service was like this.

Hindi niya ako binigyan ng tip dahil hindi raw siya satisfied sa service ko. Which is something I completely understand. Hindi naman namin inoobliga ang mga patron na magbigay ng tip. I'm satisfied as long as I provide professional service.

May ganoon talagang customer, akala nila nabili na nila ang katauhan mo sa paraan ng pang-aalipusta nila.

Inihihinga ko na lang ng malalim ang lahat. Pasasaan ba't makakaahon din kami...

May awa ang Diyos.

Later that afternoon, my coworkers were giggling as they passed through the VIP room corridor. Hindi ko pinansin dahil pupunta pa ako sa VIP room number six para ibalik ang credit card ng papaalis nang mga customer.

Pagbalik ko'y, naghahagikgikan pa rin sila. Lalo na 'tong sina Mariposa at Liwayway.

"Mine na agad, ang hot 'te!" ani Mariposa.

Kinaldagan siya ni Liwayway sa siko at parang kiti-kiting kinikilig. "Na add to cart ko na 'yan, te!" sagot niya, bahagyang namumula ang pisngi.

"Gagi. Limited edition lang siya. Baka may owner na," saad naman ni Marikit, may hawak na tray ng mga used plates.

Weird nang mga 'to. Tatalikod na sana ako ngunit tinawag ako ni Sir Hendrix, ang dakilang "inahing manok" na mahilig sa cock. Asawa siya ni Gab, pero ewan ko ba? Nag-iinit ang ulo ko kapag nakikita ko siya. Naiinis ako sa kanya. Naaalala ko lagi ang eksena na isinusubo niya ang titi ng isa sa mga waiter dito. Kinabukasan, fired agad ang waiter dahil nalaman ni Gab ang tungkol doon. Nalaman pero hanggang ngayon hindi pa rin hinihiwalayan. Ganoon yata talaga kapag mommy ka na, martyr ka na dahil may anak nang inaalala.

"Ikaw ang mag-estima sa VIP room number 4," utos niya sa akin.

"Areglado, bossing." Ngumisi ako. Pumasok kaagad ako sa automatic double doors. Hindi ko napigilang ayusin ang kulot kong buhok at ipinasok ko ang mga nakatikwas sa puno ng aking tenga.

Pagbukas ko ng room number 4 ay nahinto sa pagsasalita ang dalawang lalaking kilalang-kilala ko.

"Ma-nang!" Josue was thrilled, clapping both hands and tilting his head slightly as he smiled at me. Nginitian ko siya ngunit nabitin ang hininga ko sa kasama niyang nakatitig ng matiim sa akin.

Jacques Almerino exudes a charismatic aura in his black button-down shirt and black pants. Halos puwede na yata akong manalamin sa suot niyang itim na sapatos, kay kintab n'on. Habang sa akin nakatutok ang mga abong mata niya ay hindi ko napigilang mapalunok ng marahas. With that sensual gaze, he could easily send shivers up my spine.

Parang hinuhubaran niya ako sa klase ng titig niya. Or was I hallucinating?

"Hi. I brought your brother along, he stated politely.

Hindi ko maiwasang analisahin ang kabuuan niya. He was like an Olympus God. I'm not exaggerating. I couldn't take my gaze away from his physique. Namumutok kasi ang muscles niya sa suot niya. Iyon ang isa sa kahinaan ko sa isang lalaki, kaya nga nahulog ako sa mga kaibigan niya.

"Eyes up, Alyn," he said briefly before my gaze wandered down his pants. I bite my lower lip, look down, and try to hide my giggles.

Magtrabaho ka, Jenalyn Salas! Huwag lumandi! Kastigo ko sa sarili.

Tumikhim ako at lumapit sa kanila.

"What's your order, Mr. Billionaire?" pagbibiro ko sa kanya.

Hindi niya ako pinatulan. Instead, he stated his order firmly. He'd like an Angus rib-eye steak and a Merlot. Iniwasan ko ang titig niya dahil gusto kong magconcentrate sa pagsusulat. Kabisado ko naman iyon, pero trip ko lang isulat para hindi magtagpo ang mga mata namin. Ramdam ko ang pag-igting ng panga niya dahil nakikita ko iyon sa peripheral vision ko.

"That's all," he said, his tone sensual. Nakakagising ng bataan ng Pilipinas

Natutuwa naman ang kapatid ko habang nakatitig sa akin. Hero ako ang batang 'to, e. Lahat ng gawin ko, nabibilib siya.

"Ma-nang, gan-da," puri niya sa akin na ikinangiti ko. Ginulo ko ang buhok niya ng mabilisan. Kinuha ko rin ang order niya, kahit na alam ko naman ang laging gusto niyang kainin dito sa restaurant. "Sa-pagetti." Pumalakpak pa siya.

Lumabas kaagad ako at ipinasa sa kitchen ang order nila. I tend to other customers and then go back when it is ready. Naghuhuramentado ang puso ko nang pumasok akong muli roon. Ano bang nangyayari sa akin?

I inhaled to calm my nerves. Kalma. Kalma, Jen.

Inilagay ko ang order nila sa kani-kanilang tapat at nag-bow pa ako bago ko sila iniwan para ma-enjoy nila ang pagkain. But before I could shut the door, I noticed him wiping the side of my brother's mouth. He even stood up to put white linen on the collar of Josue's blue t-shirt.

"Is it good?" Jacques asks tenderly.

"Mmm!" My brother nodded many times. "Good. Thank you, Ma-nong!" sabi niya at hindi maiwasang i-angat muli ang mga kamay niya habang itinatagilid ang ulo niya. "Sue, ha-ppy. Thank you."

I just realized I was smiling and that there was some water in the corners of my eyes. Aside from Gab and Skye, no one outside of my family had ever treated my brother so well, and it warmed my heart.

I feel good about going back outside to help other customers. After they finished eating, they informed me that they were only going to the mall for a short time and that they would contact me after my shift.

Which they did at precisely 5 p.m. Pinagalitan ko pa ang kapatid ko nang makita ko ang boxes of Lego sa back seat ng Rolls Royce Cullinan ni Jacques.

"Hindi mo dapat sinasanay sa ganito ang kapatid ko," paalala ko sa kanya habang ikinakabit ang seatbelt sa katawan ko. I had no choice but to sit next to him because there was no space in the back. Nandoon ang kapatid ko, kasama ang mga boxes ng Lego na pinagkakaabalahan niya ngayon. Wala sa amin ang atensiyon niya.

"I bought it because he likes all of them. Please Don't be mad.

Tama ba ang narinig ko? Bakit malambing ang boses niya ngayon?

"We also went to a pet store.

"A pet store?" Don't tell me...

He let out a chuckle, and I couldn't resist stealing a glance at him. His profile was perfect, and his mature features made my heart race. The clothes he was wearing today were also making my knees weak. His tattered jeans and black t-shirt gave him a rugged look, but he still looked cuddly, so I refrained from throwing myself into his arms. His steely gray eyes, pointed nose, strong jawline, and slightly thick lips made me wonder what it would be like to be kissed by him.

"Alyn! Alyn!" He snapped his fingers in front of my face, and that's when I realized I was lost in my thoughts.

Nakakahiya ka, Jen! I scolded myself. This is insane.

No. I must stop imagining things. It's not right because he's already getting married.

And it's also scary to fall for someone like him. He looks like he loves to play around. He might not catch me if I fall for him.