Chapter 35

After fifteen hours we landed at NAIA. My heart jump abnormally because I am really in the Philippines right now.

"Philippines?" my son sleepily asked. Tanging tango lang ang isinagot ko dahil labis ang kabang nararamdaman ko sa ngayon.

I held my son's hand tight while we are walking out of the plane. Nang makalabas kami ay kaagad kong naramdaman ang pamilyar na klima na matagal ko ng hindi nararamdaman. Biglang nanubig ang mga mata ko kaya mas lalo kong hinigpitan ang hawak sa anak na palinga-linga sa paligid.

Dumampi ang mainit na hangin ng Pilipinas sa balat ko. Dahil doon ay biglang bumalik sa isipan ko ang mga naranasan ko sa bansang ito. Lahat ng sakit, lungkot at saya ay biglang bumalik sa isipan ko.

Hindi ko akalain na makakatapak na ulit ako ngayon dito sa Pilipinas. Ang huling pasok ko sa airport na ito ay umiiyak ako. At ngayon nandito na ulit ako. I am still the Glea Natasha Rodrigo who has a weak heart. Madali pa rin akong masaktan. But right now, I grew better. I have my