INILALAGAY ko na sa likod ng kotse ang luggage ni Mama nang mag-ring ang cellphone.
...incoming video call...Si Thalia, tumatawag. Sinagot ko ang tawag at agad napangiti nang makita ang mukha niya. “Hello,” ang bati ko.“Nasa airport na kayo?”“Papunta pa lang kami ni Mama,” ang sagot ko at napansin sa gilid si Mama na lumapit sa akin kaya ipinakita ko ito sa camera.“Hello, Tita!” ang masiglang bati ni Thalia. “Excited na po akong makasama kayo rito.”“Ako rin, excited na rin akong makapunta r’yan.”Binigay ko muna kay Mama ang cellphone habang hindi pa ako tapos na ayusin ang mga luggage.Muli kasi ay babalik ako sa Paris para ihatid si Mama na gustong makita si Thalia at tulungan si tita Lea dahil abala pa si Mr. Ben sa company.Sinabi ko ngang hindi na kailangan pero nagpumilit ito na gustong makita si Thalia kaya hinayaan ko na lang.Matapos maiayos aSABAY-SABAY kaming nag-breakfast sa hapagkainan na madalas ay hindi, dahil late na kung minsan magising si Thalia.Pero dahil tuloy-tuloy ang tulog niya kagabi kaya maaga siyang nagising at nakasalo sa amin.“Mabuti at maaga kang nagising ngayon,” ang puna ni Tita sa anak.“Nakatulog po kasi ako nang mahimbing,” ang sagot niya sabay sulyap sa akin.Bigla namang nag-flasback sa alaala ko ang nangyari kagabi. Kung saan ay sinabi niyang...Wait, totoo naman siguro ‘yung narinig ko kagabi ‘di ba?Tumingin ako kay Thalia. “May natatandaan ka ba kagabi?”“Kinantahan mo ‘ko ‘di ba?” tumango ako sa tanong niya.“And?” –sana lang sabihin niya kung ano pa ang kasunod matapos ko siyang kantahan.“Am... hindi ko na matandaan. Nakatulog na ‘ko habang kumakanta ka pa.”So, malamang ay hindi niya narinig ang sinabi ko?“Okay,&rdq
HAWAK ang plane ticket sa kanang kamay at sa kaliwa naman ang luggage ay lumabas ako sa condo para sumakay sa elevator nang makatanggap ng tawag mula kay Gab.“Hello?”“Nasa’n ka ngayon?” ang tanong niya agad. Sa tono palang nang boses niya ay parang hindi magandang balita ang itinawag niya.“Bakit? Pasakay ako ngayon sa elevator.”“Papunta ka na ba sa airport?”“Oo, bakit? May bad news ba?”“Oo, hindi mo ba na check? May kumakalat na issue tungkol sa ‘yo,” ang sagot niya. Medyo maingay banda sa linya niya at medyo hinihingal rin siya.“Wala akong nakikita, sa’n ka ba? Ba’t parang hinihingal ka?”“Paakyat na ako d’yan, bumalik ka sa loob ng condo mo at ‘wag mong pagbubuksan kahit na sino, maliban sa ‘kin,” ang utos niya.Bigla naman akong naalarma at kahit naguguluhan ay sinunod ko ang utos niya. Bumalik ako sa condo at ni-lock ang pinto.Naupo sa sofa at nag-browse online kung ano bang issue ang kumakalat sa akin. “Please, ‘wag lang sana tungkol kay Th
LUMIPAS ang isang araw na walang nangyari. Matapos makausap si Papa ay hindi na ako tumawag pang muli.Mas kinakampihan niya pa si Linda kahit ito ang may mali.Si Gab naman ay nagpunta sa company para alamin kung ano ang pwedeng gawin tungkol sa issue.At heto ako nakatunganga lang at walang magawa.Nag-ring ang cellphone ko. Tumatawag si Thalia.“Hello?”“Aaron, kumusta, okay ka lang ba?”Napabuntong-hininga ako. “Nabalitaan mo na ba?”“Oo, actually, kahapon pa pero hinintay kong ikaw mismo ang mag-open up.”“Sorry, hindi ko agad nasabi sa ‘yo. Inaalala ko lang kasi ang kalagayan mo,” ang tugon ko.“Naiintindihan ko. ‘Wag kang mag-alala at magiging maayos din ang lahat.” Kahit hindi ko siya nakikita ay nai-imagine kong nakangiti siya habang sinasabi iyon.“Sorry talaga, dapat ay nand’yan na ako at kasama ka.”“May ibang araw pa naman.”“Tama, may ibang araw pa... I miss you,” hindi ko napigilang sabihin.“Ako rin, I miss you.”Pagkatapo
HINDI pa man tuluyang naipapasok sa gate ang kotse ay sinasalubong na kami ni Mama.Binaba ko ang bintana at agad natigilan nang makita kung sino ang katabi ko, si Linda.“Si Papa?” ang tanong at tanging pag-angat lang ng kamay ang ginawa habang nakaturo sa loob ng bahay.“Bakit magkasama kayo?” ang bulong ni Mama nang makalabas ako sa kotse.“Sa loob na lang,” ang sagot at hinawakan ang braso niya para iakay papasok sa loob ng bahay. Sumunod naman si Gab at Linda.Sa sala ay naroon si Jimson at napatayo nang makita ang kanyang Ina.“Jimson, pakitawag naman ang Papa mo,” ang utos ni Mama na sinunod naman nito.Naupo muna kami habang nagpatuloy si Mama sa kusina para kumuha nang maiinom habang naghihintay kami.Ilang sandali lang ay nakababa na si Papa. Tumayo naman si Linda at nilapitan ito. “Pwede ba tayong mag-usap?” ang rinig kong tanong ni Linda.Tumingin muna sa akin si Papa
HAWAK ang kamay ni Thalia ay naglakad-lakad muna kami sa likod nang bahay para makapag-usap matapos kumain kasama ang magulang ni Chris. “Okay ka lang?” ang tanong niya pa.Tumango ako. “Oo naman, medyo nabibigla lang sa mga tanong ng Tito at Tita mo,” ang sagot ko. Habang kumakain kasi kami ay panay ang tanong ng mga ito sa akin.“Gano’n talaga sila, medyo mas strict pa nga sila kaysa kanila Daddy.”May pinagmanahan naman pala si Chris. “Ayos lang naman ang mga tanong nila sa ‘kin, kasi hindi naman nila ako gano’n ka kilala.”Huminto kami sa paglalakad at pinulupot ang mga braso sa bewang niya habang pinagmamasdan ang kanyang mukha. “Hindi ko alam na sasabihin mo ‘yun kanina. Ang akala ko ay tungkol lang sa pag-aaral ang dahilan mo kaya ayaw mo munang magpakasal.”Pinilupot niya rin ang mga braso sa bewang ko at tiningala ako. “Gusto ko kasi na pagdating nang panahon n
NANG bumalik on-air ay muling nagsalita ang Host para sabihing magpi-perform na ang mga participants by group.Dahil isa ako sa judges ay hindi ako pwedeng basta-basta na lang umalis at pumunta sa backstage kahit gusto kong pumunta at alamin na mismo ang nangyayari.Tanging sa mga messages lang ni Thalia ako nakakakuha ng balita.Nang tinawag ng Host ang grupo ni Chris ay nilingon ko ang banda sa audience dahil hindi pa nakakabalik si Thalia.Nag-umpisa ng tumugtog ang background music habang nagsisilabasan ang member, at kasama rito si Chris.Nakahinga ako ng maluwag nang makita ito. Na mukhang maayos na ang itsura kumpara kanina.Thalia:Okay na si Chris.Ang nabasa ko sa pinadalang message niya. Lumingon pa ko sa audience at nakitang paupo na siya sa upuan.Muli kong binalik ang tingin sa stage at pinanuod ang performance ng grupo ni Chris nang mag-umpisa na sila.Sampo na lang silang lahat na participants ngayon. At lima sa k
NAKAPAMEWANG akong tumingin sa bukas na luggage sa aking harapan. Iniisip kung anong kulang at hindi pa nailalagay sa loob.Sigurado akong may nakakalimutan ako. Hindi ko nga lang maisip kung ano.“Hindi ka pa ba tapos d'yan?” ang tanong ni Gab na nasa tabi ng luggage at nakatingin lang sa akin. Nakuha pa ngang mangalumbaba habang nag-iisip ako kung anong nakalimutan ko.“Kung tulungan mo kaya akong mag-isip dito.”Pero umirap lang siya at nakuha pang humikab. Bored na bored ang gag*.“Lumabas ka na nga lang, hindi ka naman nakakatulong.”“Tang*na mo, parang hindi mo 'ko kailangan para mag-drive at ihatid ka papunta sa airport, a.”“Simula kaninang tinawagan kita ay puro mura naririnig ko sa 'yo, buti na nga lang hindi pa nagdudugo ang tenga ko sa 'yo.”“Istorbo ka kasi. Rest day ko tapos bub*wesitin mo 'ko.”“Wala ka namang gagawin kaya tulungan mo na lang ako.
BIGLA akong napadilat nang maramdamang umaalog ang kinahihigaan ko.Mabilis akong bumangon nang mag-akalang lumilindol.Pero bagsak ang balikat ko ng ma-realize na ang kambal lang pala na tumatalon-talon sa kama ang may gawa.“Akala ko kung ano na, kayo lang pala na dalawa.” Inabot ko sila pero mukhang natunugan nila ang balak kong gawin na pagkiliti kaya mabilis na nagsitakbuhan palabas ng kwarto.Pero hindi sila tuluyang lumayo at nanatili lang sa bukas na pinto, nagpapahabol.Dahan-dahan naman akong umalis sa kama at nagkunwaring walang balak kumilos at habulin sila.Pero naghintay lang ako nang tamang tiyempo at, “Waa!!” bigla ko silang hinabol na dalawa hanggang sa makarating sa kitchen area. Mabilis silang lumapit kay Tita na naghahanda ng breakfast. Nagtago sila sa likod nito.“Mukhang ginulo ka ata nitong dalawa,” ang komento niya.“Nagulat nga ako, e. Akala ko, lumilindol,” tapos ay nili