Share
Chapter 39
February’s POV
“Aalis ka na, Febi? Sigurado ka bang alam mo ang pagpunta sa manila?” tanong ni Lolo sa akin.
“Opo, Lo, madali lang po ‘yon,” sabi ko pa at ngumiti ng malapad. Nanatili lang naman ang tingin niya sa akin na pinanliliitan ako ng mga mata.
“Baka naman mabudulan ka doon, Febi? Sigurado ka ba talagang alam mo ang daan, ha?” Si Lola naman ngayon ang nagtatanong.
“Huwag kang magpahalata na galing kang probinsiya. Nako, huwag ka na kayang tumuloy?” tanong pa niya sa akin.
“Nanang naman… ang tagal ko na po ‘tong pinagpaplanuhan, ngayon pa ho ba ako aatras?” tanong ko pa at ngumiti sa kanya.
“Ako’y kinakabahan talaga sa’yo. Mag-iingat ka, ha? Itext mo agad si Zeal kapag nandoon ka na,” sabi pa ni Lola sa akin.
“Opo, Nan
Kaugnay na kabanata
When The Rain Poured Chapter 40
February’s POVNagkukwentuhan lang naman kami habang hinihintay si Sapphire. Madali lang naman silang pakisamahan lalo na si Samuel na siyang maraming tanong.“Kaya pala laging pass ang gago kapag nagyayaya tayong uminom,” natatawang sambit ni Samuel.“Lagi ring atat umuwi,” natatawang dagdag naman ni Ryan.“So last last vacation pa siya nandoon sa inyo?” tanong naman ni Samuel.“Yeah, doon kasi nagbabakasiyon ang lola niya,” sabi ko na lang. Pakiramdam ko tuloy ang dami ko na masiyadong naikwento sa kanila.“Akala namin gusto lang ‘yong place, ‘yon pala may jowa na si Zeal,” natatawang sambit ni Samuel.“Oh? Hindi ba sinabi sa’yo?” natatawang tanong ni Ryan. Napakunot naman ang noo ni Samuel dahil dito.“Hindi niyo r
When The Rain Poured Chapter 41
February’s POVBumaba na rin kami sa kotse niya nang makarating sa mall.“So what did you talk about with my friends?” tanong niya habang papasok kami sa loob.“They are cool.”“Hmm, they were asking about you the whole time. Crush ka ata,” natatawa kong saad sa kanya. Inirapan niya lang naman ako dahil sa tinuran.“And they said na sobrang dami mo raw chix sa school,” sabi ko sa kanya na pinanliitan siya ng mga mata.“What?” kunot noo niyang tanong.“Who told you that?” tanong niya na nagtaas pa ng kilay. Napatawa naman ako ng mahina.“I’m just kidding,” sabi ko at pumasok na sa loob ng sinehan. Nakasunod lang naman siya sa akin.Hinila ko naman siya patungo sa taas. Pumwesto kami sa kalagitnaan.
When The Rain Poured Chapter 42
February’s POV“Do you have a clothes with you?” tanong ni Sapphire sa akin. Actually, may dala akong ilang damit ngunit walang kahit isang pantulog.Hindi rin kasi talaga ako sigurado kung magtatagal ba ako rito. Hindi ako sure kung uuwi na rin agad ako pero ang paalam ko talaga ay tatlong araw. Ang mga damit lang na dala ko ay iilan.“Hey, hindi pupwedeng diyan matutulog si Febi sa kwarto mo. Aba, bata pa ‘yan, Zeal,” sabi ni Tita Tere, ang Mommy ni Sapphire, na siyang nakasunod sa amin.“Yeah, I know that, Mom,” sabi ni Sapphire sa Mommy niya. Ilang beses din naman kasi kaming pinapaalalahanan nina Lolo at Lola.“But let me talk with my girlfriend for a while, Mommy,” sabi niya na hinila ako papasok sa loob.“Huwag mo ng subukang maglock ng pinto, Zeal,” sabi pa ni Tita Tere na tila si
When The Rain Poured Chapter 43
February’s POV“I don’t really like putting skin care but let me try that,” sabi ng Tita Dina kay Tita Yete.Nagsisilagay na kasi sila ngayon ng pangskin care, pamatay lang ng oras.They were planning to sneak out later, kapag alam nilang wala ng balak lumabas si Sapphire.“Ito kasing si Ate, nakalimutang bumili ng cake, masiyadong naexcite sa pagdating niyo,” natatawang saad ng Tita Dina.“Hindi mo rin kaya pinaalala, Bunso,” sabi naman ni Tita Tere. Napapangiti na lang ako dahil sa kanilang dalawa.“Hindi ko rin naman kasi inexpect na uuwi siya ngayon. Ang sabi niya’y sa probinsiya niya icecelebrate ang birthday niya,” sabi nito na sinenyasan akong lumapit sa kaniya para lagyan din ng product na nilalagay nila sa mukha nila.“Balak ka kasing dalhin sana rito bukas n
When The Rain Poured Chapter 44
February’s POVPare-parehas naman kaming napatingin nina Tita Tere sa may pintuan nang may kumakatok na doon.“Good morning, Lo—“ Hiindi na naituloy pa ni Sapphire ang sasabihin niya nang makitang ang Mommy niya ang nagbukas ng pinto.“Good morning, Mom,” segway nito kaya napatawa ako ng mahina.“Let’s have a breakfast,” sabi pa nito.“Wait, what are you doing? Where are you going?” tanong nito nang makitang nag-aayos kaming tatlo. Alanganin naman akong tumingin sa kaniya. Maagang-maaga pa lang ay ginising na ako ng mga ito dahil aalis daw kami. Sino ba naman ako para tumanggi? Saka sobrang kulit kaya ng dalawa, hindi ka titigilan hanggang hindi mo pinagbibigyan.“Hmm, isasama namin si Febi, mamasyal kami,” sabi ng Tita Dina na nasa tapat ng salamin.“You&
When The Rain Poured Chapter 45
February’s POV“Hey, gorgeous!” nakangiti niyang bati sa akin. Ngumiti naman ako sa kanya ng tipid.“Hey...” nakangiti kong bati sa kanya.“Are you nervous?” tanong niya bago hawakan ng mahigpit ang kamay ko.“Let’s come inside,” sabi niya sa akin. Tumango naman ako. Nakasunod lang kami kina Tita. Ramdam ko ang lakas ng tibok ng puso ko habang papasok kami sa bahay nila.Pagkapasok pa lang ay kitang-kita na kung gaano kalaki ang bahay ni Donya Emilya, para itong palasiyo. Doble pa sa mansiyon nina Donya Ligaya. Pagkakita ko pa lang sa mga taong nasa paligid parang hindi ko na kaya, parang gusto ko na lang biglang umuwi sa amin. Lahat sila’y eleganteng tignan.“Relax, Love,” bulong niya sa akin habang hindi pa rin binibitawan ang kamay ko kahit na nasa amin na ang mga mata ng mga tao
When The Rain Poured Chapter 46
February’s POV“Happy birthday, Zeal,” bati naman ng kararating lang na lalaki. Mukhang ang daddy ni Fiona.“Thanks, Tito,” nakangiti nitong bati pabalik. Now that I think of it, hindi ko pa pala nakikita ang Daddy nito mula kahapon. Maski sa bahay nila ay wala ito, akala ko’y babalik ngayon sa manila dahil nga birthday ng kanyang anak.“Come here, Zeal, let’s take a picture, para kumpleto naman ang taon sa album natin,” sabi ng Mommy ni Fiona.“Oo nga, Zeal, halika rito,” sabi naman ni Fiona sa kanya. Nagdadalawang isip itong iwan ako ngunit mahina ko siyang tinulak at nginitian.“Don’t mind me, Architect, kaya ko sarili ko. I’ll eat muna,” sabi ko at nginitian pa siya. Matagal pa niya akong tinignan bago lumapit doon.Nakita ko namang napangiti siya nang magbiro ang Da
When The Rain Poured Chapter 47
February’s POV“Tiyansing ka na...” natatawa kong sambit na tinulak pa ito. Sa pagkakataong ito, hindi peke ang pinapakitang ngiti.“You’re the one who touched my abs, Missy,” natatawa niya namang sambit.“Ang kapal mo! Wala ka niyon! Halika na nga’t bumalik na tayo sa loob,” sabi ko na hihilain na sana siya ngunit hindi ito nagpatinag. Tinignan niya pa ang kamay ko na hawak-hawak ang heels saka tinignan ang paa ko.“Let’s stay here for a while, I’m really tired talking with the visitors all day...” sabi nito.“Palusot ka naman, ang sabihin mo, gusto mo lang akong kasama,” natatawa kong biro.“Hmm, yeah...” sabi niya naman, hindi ko tuloy mapigilang mapangiti nang malapad dahil dito. Ang bilis-bilis niya lang talagang alisin ang mga negatibong nasa utak ko.
Pinakabagong kabanata
