240.“You look good. Have you completely gotten over it?” Nagsimula na ulit ang kotse nang mag-Midori ang stoplight. Hindi nagdalawang-isip si Lorelei sumagot, may halong yabang pa: “Well, don’t you see who I am, Lorelei? It’s just a breakup, the end of a relationship. What’s so hard to get over? I’m taken now. Ali is nothing. Charles is my husband, okay?”Nang mabanggit ni Lorelei si Charles, malakas niyang pinukpok ang dibdib niya na parang ipinagmamalaki. Napatawa si Mirael at hindi napigilang asarin siya. “Oh my god, ang dali mo na lang tawaging husband siya. E dati sobrang shy mo pa, ayaw mo ngang ipaalam sa pamilya mo. Pero ngayon, dinala mo na yung second brother niya para ipakilala sa parents mo, and everything is fine.”“Go away, puro ka na lang tukso.” Namula si Lorelei pero nang maisip niya si Charles, hindi niya naitago ang saya sa mga mata niya.Dinala ni Mirael si Lorelei sa Ice Café para kumain. Pagpasok nila, napatingin si Lorelei sa paligid. “Could this be Chaia’s pro
239.“Aren't you attacking my father? ” Kalma ang tingin ni Reola kay Gaven, wala na yung dating paawa niyang itsura. Malinaw at composed siya ngayon. “Gagamitin mo rin ba sa akin yung paraan na ginawa mo kay Oliver? Una, pipigilan mo ang pamilya Ventura, tapos idiin sila hanggang sa wala nang matakbuhan, tapos hihilahin mo ako para mag-sorry sa’yo, aminin na ako ang mastermind ng lahat, at pagkatapos ipapakulong mo rin ako?”Nanliit ang mata ni Gaven habang nakatingin kay Reola. Kitang-kita na alam nito ang lahat, pero imbes na kabahan, confident pa siya. Hindi niya mabasa ang iniisip ni Reola. Nakasimangot siya at nagsabi, “Don’t tell me, hindi ka dapat magbayad sa ginawa mo?”Itinaas ni Reola ang baba niya at tumawa ng dalawang beses, puno ng pangungutya ang tingin. “Ano bang ginawa ko? Kung hindi lang nagkaroon ng gulo sa engagement party, matagal na sana kaming kasal ni Chiles at may mga anak na. Bakit ba tayo nasa ganitong sitwasyon ngayon? I’m just taking back what I deserve. M
238.“Gusto na niyang umalis.” Sabi ni Chiles nang kalmado, pero hindi niya inaasahan na may mangyayari bago pa siya makaisip ng paraan para makaalis.“Paano mo nalaman na gusto umalis ni Ate Nicole?” diretso agad si Mirael, parang gusto niyang malaman ang buong katotohanan. Ngumiti lang si Chiles at umiling: “Nang bumagsak ka at nadala sa ospital, pumunta siya para bisitahin ka. Nagkausap kami nang dalawa o tatlong beses.”Biglang bumalik sa isip ni Mirael ang lahat ng sandali na kasama niya si Nicole, at napabuntong-hininga siya nang malalim. “Sister-in-law is such a good person...”Tahimik lang na nagmaneho si Chiles, walang sinabi. Kung noon pa man naintindihan na ni Gaven ang nararamdaman niya, hindi sana sila umabot sa ganitong sitwasyon ni Nicole. At ngayon pa, dumating si Reola para kausapin si Gaven. Hindi niya alam kung may kinalaman ba ito sa mga ginawa niya dati, pero hindi siya mapalagay. Medyo natatakot siya na baka malinlang si Gaven ng pagpapanggap o luha ni Reola.Sa
237.“Pero makakalabas na siya ngayong gabi.” Dahil walang sinasabi si Mirael, nagpatuloy si Dalia na para bang kinakausap lang ang sarili niya. May bahagyang ngiti sa labi niya, hinaplos niya ng dalawang kamay ang tiyan niya at may halong pagmamalaki at saya na nagsabi: “Buntis ako. Paglabas niya, sasabihin ko sa kanya ang good news.”“Well, it’s good news. I wish you all the best.” Walang gaanong reaksyon si Mirael, tiningnan lang niya si Dalia ng kalmado. Dahil dito, medyo nahiya si Dalia. Pilit siyang ngumiti at binago ang usapan: “Mrs. Mirael Sanchez, narinig ko na nag-resign ka sa GA. Kung okay lang sa’yo, pwede kang magtrabaho sa Lacsa Jewelry.”“Thank you for your kindness, Mrs. Marasigan.” Magalang ang ngiti ni Mirael, parang maayos na pagtanggi. Hinila niya ang braso niya na hawak ni Dalia at mahinang sabi, “Matagal na rin akong nasa labas, mauna na akong umalis.”“Mrs. Mirael Sanchez, do you live close?” Napansin ni Dalia na parang naglalakad lang si Mirael, kaya tumingin s
236.Pagkatapos magsalita ni Chiles, sunod-sunod na naman siyang humalik sa pisngi ni Mirael, parang hindi siya magsasawa. Medyo nakikiliti si Mirael sa mga halik kaya tumagilid ang ulo niya habang natatawa. Inabot niya si Chiles at marahang itinulak: “Nakakakiliti, tigilan mo na.”Matagal pa siyang niyakap at hinalikan ni Chiles bago siya tuluyang bumitaw. Pareho silang hingal hanggang sa kumalma. Biglang umungol ang tiyan ni Chiles ng dalawang beses. Napangiti si Mirael nang masaya at kuntento: “Let’s eat.”“Call Ariel over to eat together.” Hinila ni Chiles si Mirael papunta sa hapag. Mabuti na lang mainit pa ang pagkain.Dalawang beses na tinawag ni Mirael si Ariel mula sa kuwarto para bumaba at kumain. Sumilip si Ariel mula sa pinto, ngumiti at kumaway: “Master, Ma'am, kayo na lang kumain, hindi na ako bababa.”Pagkasabi nun, kumindat pa si Ariel kay Mirael. Napangiti si Mirael ng nahihiya, at nang ibinaba niya ang ulo niya, nakita niyang nakahanda na ang pagkain ni Chiles.Pagka
235.Tahimik na hinandle sa publiko ang kaso ng kidnapping na ito, pero sa loob ng circle ng kabisera, nagdulot ito ng malaking gulo. Lahat napansin na may malapit nang malaking pagbabago.Nang lumabas si Chiles sa korte, madilim na. Masama ang panahon, malakas ang hangin at nagtitipon na ang maiitim na ulap na parang uulan ng malakas. Hindi pa siya nakakapag-lunch, dumiretso agad siya sa police station. Hapon na in-announce ang hatol ng korte, at sa dami ng nangyari, pagod na pagod siya.“Chiles, mauna na ako sa ospital.” Haggard din ang itsura ni Gaven, namumula ang mga mata. Nagpaalam siya kay Chiles at agad umalis.“Kumusta si sister-in-law?” tanong ni Chiles nang makita siyang ganoon. Napabuntong-hininga siya sa isip. Mapait na ngumiti si Gaven at umiling. Halos sampung araw na pero wala pa ring senyales na magigising si Nicole.Hindi na nagsalita si Chiles. Sandali silang natahimik. Binaba ng secretaryo ang bintana ng kotse at maingat na nagsabi, “Secretary, mukhang masama ang p