Ang banquet ay ginanap sa pinaka-magarbong hotel sa Saffron City, sa pinakataas na palapag.Habang naglalakad si Patricia, napansin niya ang mga painting sa dingding na ginawang palamuti. Medyo nakakasilaw ito sa kanya. Mga gawa ito ng mga kilalang artista, pero hindi niya alam kung tunay ang mga ‘yon o hindi.Nauna nang naglakad si Zaldy, hindi tumigil, hanggang makarating sila sa pintuan ng banquet hall. Tumalikod siya at tinanong si Patricia, “Handa ka na ba?”Tumango si Patricia ng madiin, may kumpiyansang ngiti sa mukha.Pagkatapos suriin ng waiter ang kanilang imbitasyon, binuksan na ang pinto ng banquet hall para sa kanila. Sa isang iglap, bumungad agad ang tunog ng tugtugin at mga pag-uusap mula sa loob. Biglang kinabahan si Patricia, malamig ang palad niya at ang ngiti niya kanina ay naging medyo alanganin.Pero tinapik siya sa balikat ni Zaldy at ngumiti, “Pat, magtiwala ka naman sa sarili mo. Ang ganda-ganda mo ngayon.”Wala nang nagawa si Patricia kundi piliting ngumiti, t
Chapter 60NATIGILAN si Inez sa sampal na inabot niya at biglang nagbago ang itsura ng mukha niya. "Patricia, nagrerebelde ka na ba?""Anong karapatan mong magsalita ng ganyan sa akin?" Tumawa si Patricia ng may paghamak. "Yung isa sa inyo, ipinagpalit ang pamilya para sa pera. Yung isa naman, iniwan ang asawa para sa pera rin. Talagang sinagad n'yo na lahat ng kalokohan, 'no?""Ikaw... ikaw...! Eh kasi naman, walang silbi ang tatay mo! Hindi niya kami mabigyan ng maayos na buhay kaya anong masama kung umasa ako sa anak ko?" Galit na galit si Inez, nanginginig pa ang buong katawan, pero halatang wala siyang sapat na lakas para pabulaanan ang mga sinabi ni Patricia. Totoo namang iniwan niya ang asawa, ginamit ang bahay para pambayad utang at pinabayaan ang asawa niyang mawalan ng tirahan.Sa totoo lang, napaka-walang puso at malupit ng ginawa niya. Yung bahay, binili pa ni tatay ni Patricia. Simula’t simula, si Patricia na nga ang gumagastos sa kanilang mag-ina. Nakaupo lang sila sa ba
Ginamit ni Patricia ang napkin para dahan-dahang punasan ang mantsa sa laylayan ng kanyang palda. Buti na lang at madilim ang kulay ng palda at mahina ang ilaw, kaya pagkatapos punasan, hindi na masyadong halata maliban na lang kung talagang tititigan.Napabuntong-hininga siya nang bahagya, medyo nanghihinayang.Pinautang lang sa kanya ni Zaldy ang gown na ito, pero ngayon may mantsa na. Gaya ng dati, tuwing lumilitaw si Paris, laging may gulong kasunod!Pero wala na siyang magagawa at wala rin naman siyang damit na pamalit.Habang iniisip niya ito, tumingin siya sa paligid ng silid, hinahanap si Daemon pero wala siyang nakita. May mga bisita ring nag-uusap tungkol sa birthday party ni Daemon, pero ang mismong may kaarawan ay wala. Wala ring nakakaalam kung nasaan siya.Medyo kinabahan si Patricia. Bigla niyang naramdaman na may papalapit sa kanya.Paglingon niya, nakita niya si Simon na may hawak na baso ng red wine, bahagyang nakakunot ang noo, at mukhang masama pa rin ang loob. San
Chapter 61NAKAHINGA nang maluwag si Patricia nang makitang umalis na si Simon. Gusto na sana niyang alisin ang kamay ni Chastain sa balikat niya. “Bakit mo ba kailangang magsalita ng mga nakakakilabot? Pinatayo mo balahibo ko!”Nagkibit-balikat si Chastain at uminom ng red wine. “Totoo naman ang sinabi ko. Isang gwapong tulad ko ilang beses ka nang niligawan pero ayaw mo pa rin. Sinabihan pa kita na hindi mo kailangang magpapayat, pero ang tigas ng puso mo.”Pakiramdam ni Patricia parang nangangati na naman ang sakong niya. Kung pwede lang, gusto na niyang tapakan si Chastain nang todo!Pagkakalma niya, bigla siyang napaisip. Lumingon siya kay Chastain at nagtanong, “Bakit wala pa rin si Daemon? Ang tagal na ng simula.”Sandaling natahimik si Chastain, pero ngumiti ulit. “Baka kasi sobrang exciting ang palabas mamaya. Baka hindi mo kayanin, kaya dapat manatili ka lang sa tabi ko.”Naguluhan si Patricia…“Anong pinagsasabi mong drama? Ano bang palabas?”Inubos ni Chastain ang laman ng
AYAW na talagang patulan ni Patricia si Paris at gusto na lang niyang umiwas, pero bigla niyang narinig ang isang boses na mas nakakatindig-balahibo pa.“Uy, ganda. Sino na naman ang nakasakit sa ’yo?”Alam na agad ni Patricia kung sino ‘yon. Wala nang ibang may ganung bastos at nakakapangilabot na boses kundi si Chester.Sumilip si Chester sa loob ng banyo, kalahati lang ng ulo nito ang kita, may benda sa ulo, maputla ang mukha at mukhang laspag. Pero yung nakakasulasok niyang ngiti, hindi pa rin nawawala.Nang makita niya si Patricia, lumaki agad ang mga mata niya. Nakita ni Patricia ang galit sa mga mata nito, parang gusto siyang lapain ng buhay.“Ikaw ang bwisit na babae!” galit na galit ang tono ni Chester, nanginginig pa sa tindi ng galit, parang sasabog na sa gigil. Yung mga mata niya, parang punyal kung tumingin—wala kang ibang mararamdaman kundi takot.Dahil kay Patricia, nasira ang bar niya—sinugod ni Daemon at binugbog pa siya. Hanggang ngayon, hindi pa rin gumagaling ang su
Chapter 62SA LOOB ng grand hall sa mga oras na 'yon.Kakakatapos lang ng excitement mula sa announcement ng engagement pero si Daemon ay hindi pa rin natatapos sa pag-welcome ng mga bumabati sa kanya. Lahat ay nakangiti, parang sobrang saya. Si Sylvia na nasa tabi niya ay nakangiti rin ng todo, halatang tuwang-tuwa habang tinatanggap ang mga pagbati.Siyempre, ang dami talagang babae na gustong makapwesto sa tabi ni Daemon, pero sa huli, siya lang ang natira.Maganda? Matalino? Lahat 'yon ilusyon lang. Kahit gaano ka pa kaganda o katalino, wala pa rin 'yan sa lakas ng magandang pamilya.Pero si Daemon, mula simula hanggang huli, wala man lang sinabi. Naka-poker face lang talaga siya.Wala namang pakialam si Sylvia dito. Sanay na siyang hindi patulan ang mga lalaking sobrang sweet o nagpapapansin. Para sa kanya, mas gusto niyang makuha ang isang lalaking hindi interesado sa kanya. Pakiramdam niya, wala pang lalaking hindi niya kayang paikutin....Habang maayos ang lahat at parang uma
Napatigil sandali si Chastain, bahagyang kunot-noo.Hindi na siya binigyan pa ng pagkakataon ni Daemon na magsalita pa ng kung ano at iniwanan siya ng isang malamig na linya: "Sa tingin mo ba may karapatan ka pang magsalita sa 'kin ngayon?"Pagkatapos ay diretso na siyang pumasok sa elevator.Sumunod agad si Zaldy kay Daemon. Nang matauhan si Chastain, pumasok na rin siya sa elevator. "Dahil pamilya ko ang may kagagawan nito, ako na ang bahala. Pero kapag gumalaw ka pa ulit, hindi na kasing dali ng dati ang mangyayari."Napangisi si Daemon. "Mas mabuti nga kung hindi na maayos ‘to. Problema na ng magandang 'to 'yon."Napahinto sandali si Chastain sa narinig… Bakit ba parang palagi siyang kinakabahan sa harap ni Daemon? Noon pa man, kilala si Chastain na pinaka-rebelde sa pamilya. Ilang taon na siyang lumalaban sa agos, pero sa huli, nakakulong pa rin siya sa sistema ng pamilya.Pero si Daemon, palaging may paraan para makatakas sa sistemang ‘yon. Kaya rin mataas ang tingin ng mga tao
Chapter 63PAGKATAPOS hilahin nina Chastain at ng mga tauhan niya si Chester na nawalan ng malay sa sobrang sakit, tinapik ni Zaldy si Daemon sa balikat habang nakangiting parang may alam, medyo nakapikit pa ang mga mata. “Dati, tutol talaga ako sa pag-aanunsyo mo ng engagement, pero sa ginawa mong ‘to, mukhang pasado ka na sa standards ko. Si Patricia, ikaw na bahala sa kanya.”“Kung talagang mahal mo siya, samantalahin mo na ang pagkakataon. Maraming bagay sa mundo na ‘di na nauulit. 'Pag nakaligtaan, wala na.” Pagkasabi nun, umalis na si Zaldy nang maayos, parang pusa sa galaw.Kinuha agad ni Daemon ang sigarilyo mula sa bulsa, parang instinct na pampakalma sa galit niya kanina. Pero bago pa niya ito maitulak sa labi, may mainit at malambot na kamay na biglang yumakap sa balikat niya at dumikit ang mainit na bulto ng katawan sa braso niya.Nilingon niya ito ng kaunti at nakita si Paris na puno ng lambing at panunukso ang mga mata.Wala na siyang saplot, ang katawan ay maganda, maki
BUMALING si Daemon at tiningnan siya, tapos pagkatapos ng ilang sandali ay nagtanong. "You are...?"Medyo napatigil ng konti ang ngiti ni Hennessy, pero dahil sanay na siya sa ganitong sitwasyon, hindi siya basta-basta masasaktan. Kaya muling ngumiti siya, hawak ang baso ng alak at lumapit kay Daemon, nakatungo nang bahagya at puno ng alindog ang mga mata. "Mr. Alejandro, talagang madali kang makalimot, ano? Gusto mo bang ipaalala ko sa'yo kung anong nangyari sa atin?"Nasuklam si Patricia nang makita ang pagiging malandi ni Hennessy, at nagpasalamat siya sa sarili na hindi na niya ito assistant.Binalik ni Daemon ang tingin, ininom ang red wine na inabot ng waiter, at walang ekspresyong sinabi. "Hindi ko naaalala ang mga taong hindi importante."Huminga nang malalim si Hennessy. Sinabihan siyang hindi importante? Hindi lang siya ngayon ang pinakasikat na aktres, kahit noong hindi pa siya sumikat, ang daming lalaking nagkakandarapa para sa kanya!Ang ganda-ganda niya, samantalang si P
Chapter 95BAGO pa man makasagot si Patricia, binaba na agad ng kausap ang tawag. Umupo siya sa bench sa rest area ng matagal at ang laman lang ng isip niya ay ang mga sinabi ni Carmina... Alam niyang maihahambing ang sitwasyon niya ngayon na parang may natapakan na naman siyang bomba, pero saan ito sasabog? Ano bang ibig sabihin ni Carmina?Sa mga sandaling iyon, bumaba na sa kabayo si Daemon at lumapit sa kanya. Pagkakita niya kay Patricia na hawak ang cellphone at mukhang litong-lito, agad na kumunot ang noo niya at inagaw ang cellphone mula sa kamay nito. Tiningnan niya ang call record. Hindi pamilyar sa kanya ang numero, pero tinawagan niya ito pabalik.Nang napagtanto ni Patricia ang nangyayari, gusto niyang sunggaban ang cellphone pero madali siyang pinigilan ni Daemon. Isang kamay lang nito ang ginamit para hawakan ang ulo niya, kaya hindi siya makalapit. Ang kabilang kamay naman ay hawak pa rin ang cellphone habang nakakunot-noo siyang naghihintay ng sagot mula sa kabilang li
May dalawang babae pa sa tabi ni Patricia na nagpapahinga rin. Bawat isa sa kanila ay may hawak na puting kabayo. Habang umiinom ng tubig, pinapanood nila si Daemon habang nakasakay. Nang mapansin ni Daemon si Patricia na nakasakay sa isang maliit na kabayo, parang naduwal si Daemon sa itsura niya.Tahimik na sinubukan ni Patricia na igalaw ang kabayo palayo... pero ayaw gumalaw ng kabayo! Kahit coach man lang sana, pero nung tumingin-tingin siya sa paligid, wala siyang nakitang coach... Biglang pumalo ng buntot ang kabayo at inalog ang katawan nito. Kung hindi mabigat si Patricia, siguradong nahulog na siya.Yung dalawang babae na umiinom ng tubig, nagtawanan nang may pangmamaliit. “Grabe, kung hindi ka naman pala marunong sumakay, bakit ka pa nagpunta dito? Ang laki-laki mo na, tapos ‘yan ang kabayong sinakyan mo? Nakakahiya ka naman.”“Sayang ang magandang kabayo.”Gusto na lang sanang maghukay ni Patricia at magtago sa ilalim ng lupa.Nang makalibot na si Daemon, bumaba siya sa ka
Chapter 94NANG magising si Patricia, hindi siya nasa ospital kundi sa isang attic na ang disenyo ay mukhang luma at vintage. Gawa sa kahoy ang mga pader at may maliit na bintanang may mga baging. Presko rin ang hangin at mukhang sobrang komportable ng lugar.Paglingon niya, nakita niyang katabi niya si Daemon na natutulog, kaya napakunot ang noo niya.Nakahiga si Daemon sa labas ng kumot, hindi nagbihis at kalmado lang ang mukha, parang hindi pagod at bahagyang nakangiti ang labi.Medyo tulala si Patricia habang nakatitig, pero sakto namang dumilat si Daemon at nagtama ang mga mata nila.Nabigla si Patricia at dali-daling umiwas ng tingin, tapos bumangon at bumaba ng kama.Napangiti si Daemon, nagniningning ang mga mata, saka sumandal gamit ang kamay at sinulyapan si Patricia. “Ang tapang mo ha, horror movie ang pinasukan mo, eh ang duwag-duwag mo.”Hindi sumagot si Patricia, kinuha na lang ang coat sa silya at sinuot, tapos tiningnan siya ng masama. “Dedikado ako sa trabaho ko!”Umi
Nagkagulo sa shooting site. Nakakainis na ngang may naaksidente, tapos bigla pang nahimatay ang manager sa gulat. Hindi napigilan ng director na pagalitan ang babaeng gumanap na multo na bigla na lang lumitaw. "Di ba sinabi ko na tapos na ang eksena mo at pwede mo nang tanggalin ang makeup mo? Bakit ka naglalakad-lakad pa diyan na naka-costume? Ikaw tuloy ang naging sanhi ng gulo!"Walang pakialam ang aktres at tinignan lang si Patricia na nakahandusay sa lupa, sabay malamig na buntong-hininga. "Kung matatakutin siya, wag siyang sumunod-sunod dito! Para siyang bubble gum na hindi matanggal kay Andrei, takot yatang hindi malaman ng iba na si Andrei ang boyfriend niya!"Ramdam ng lahat ang selos sa tono niya... Mukhang isa na namang tagahanga ni Andrei. Alam naman ng mga natitirang assistant kung anong meron, pero dahil magkakasama sila sa trabaho, wala silang magawa kundi magpakumbaba at huwag palakihin ang issue.Sabi ng onsite doctor, nawalan lang ng malay si Patricia pero wala naman
Chapter 93NAGNGITNGIT si Patricia at sinabing, "Wag na, bye!" Sabay talikod at matigas ang lakad papasok ng kumpanya. Pero ang mga mata at boses ni Daemon ay parang naka-ukit na sa utak niya at hindi mawala-wala! Nakakainis talaga!Natapos na rin ang romantic idol drama ni Andrei at pinilit na ni Patricia na mag-umpisa na siya ng bagong thriller na pelikula. Kaya naman siya na ang nag-asikaso ng ibang trabaho sa kumpanya at iniwan muna ito sa assistant niya. Dumiretso na siya sa set para bisitahin ang shooting.Dati, wala lang sa kanya ang pagbisita sa set. Parang libangan lang. Pero iba na ngayon, thriller ang ginagawa, at ang location ay isang kilalang haunted village sa bundok sa labas ng Saffron City. Sa paligid ng baryo, puro libingan ang makikita. Karamihan sa mga bahay ay luma at halos magiba na. Ang mga kabataan ay nagpunta na sa siyudad para magtrabaho, at ang naiwan ay ilang matatanda. Marami ring bahay na bakante.Pagdating pa lang nila sa lugar, ramdam na agad ang lamig a
Paglabas ni Daemon mula sa banyo habang pinupunasan ang buhok, napangiti siya nang makita si Patricia na magulo ang buhok. May makahulugang ngiti sa gilid ng labi niya, “Anong problema? Nakalimutan mo na agad kung anong ginawa mo kagabi?”Nanlaki ang mga mata ni Patricia sa gulat habang nakatitig sa kanya, nakatopless, nakangiti ng malandi, at may mapang-akit na tingin. May kutob siyang may mali, kaya lalo pa niyang tinakpan ang sarili gamit ang kumot. “Anong kalokohan 'to?! Anong ginawa mo?!”Bahagyang ngumiti si Daemon. “Kahapon, ikaw ang naunang humalik at kumagat—”“Imposible!” mabilis na putol ni Patricia sa sasabihin pa nito. Nagulo ang isip niya at hindi niya alam ang gagawin.Pero wala nang balak si Daemon na makipagtalo pa. Lumapit siya sa sofa, kumuha ng dalawang paper bag at inihagis sa kama. “Dinala na sa laundry ang damit mo. Ito muna ang isuot mo.”Nakatitig pa rin si Patricia sa kanya, tulala.“Ay, oo nga pala, simula ngayon, kalimutan mo na ang pagtakas. Hindi ka na mak
Chapter 92"DON'T..." Gustong pigilan ni Daemon si Patricia na parang sumasakit ang ulo, pero may isang taong biglang binuksan ang mga butones ng kanyang coat. Manipis ang shirt sa loob at nang mahatak ang coat, napunit din ang bahagi ng shirt kaya nakita ang maputi at malambot na balat sa ilalim.Ang pinakamalaking epekto ng pagpapapayat ni Patricia ay siguro mas naging pino ang bewang at mga hita, pero hindi gaanong lumiliit ang dibdib niya. Madalas siyang magsuot ng coat para takpan ang sarili, kaya hindi halata ang figure niya, at walang parteng masyadong nangingibabaw...Pero ngayon, nabuksan ang coat at ang bahagyang cleavage sa gitna ng bilugan niyang dibdib ay nakakabaliw...Si Patricia ay patuloy na naghahabol ng lamig... Sobrang init ang nararamdaman niya, taliwas sa lamig sa labas kanina, kaya nalilito siya at wala na siyang ibang alam kundi ang init, at patuloy na hinuhubad ang damit niya.Sa malabong isipan, parang nakikita niya ang anino ni Daemon sa harap niya. Iniabot
"Bakit kahit anong gawin ko, parang wala ring kwenta?" Paunti-unti nang humina ang boses ni Patricia, at tinangay na ng malamig na hangin sa gabi ang natitira pa niyang salita.Lumambot ulit ang matigas na expression ni Daemon, bahagyang nawala ang kunot sa noo niya at may bahagyang liwanag sa mga mata niya.Parang bumalik sila sa simula. Si Patricia na mukhang laging pinapabayaan, nakaupo sa sulok kung saan walang pumapansin, tinatapakan at minamaliit ng mga tao, at tahimik lang na umiiyak habang umuulan. Pinapanood lang siya ni Daemon mula sa malayo at kahit noong una pa lang, napansin na niya ito, pero masyado siyang matigas ang ulo at ayaw umamin.Ang dami nang nangyari. Habang unti-unti silang nagkakalapit, bigla siyang lumayo, walang pasabi, at walang awa.Akala niya dati, kahit lumuhod pa sa harap niya si Patricia at magmakaawang bumalik sa kanya, hindi na niya ito papansinin.Pero nang makita niyang lasing si Patricia at nagsasalita ng walang kwenta, bigla niyang narealize...