Chiles pronunciation = Chayls thank you for reading this novel ~
245.Nang magising si Mirael nang madaling-araw, nandoon na agad si Lorelei sa tabi niya. Pagkakita niyang gising na si Mirael, agad niyang kinuha ang almusal sa bedside table at paulit-ulit na nagtanong: “How are you? Are you feeling better?”Dahil sa nangyari kahapon, sobra siyang balisa at nag-aalala. Nanganak kasi si Mirael ng wala sa oras, kaya halos hindi siya iniwan ni Lorelei sa tabi.“Okay lang.” Ngumiti si Mirael at umiling, sabay hinaplos nang marahan ang tiyan niya. Natakot din talaga siya sa nangyari kahapon.“You, you almost scared me and Aunt Serena to death yesterday.” Hinila ni Lorelei ang kamay niya at hinawakan ang noo niya na parang naiiyak. “Thank goodness you’re okay.”“Sorry kung nag-alala kayo.” Mahinang ngiti ang pinakawalan ni Mirael. “Where’s Mom?”“Pumunta siya sa kabilang ward para alagaan ang hipag ko.” Sagot ni Lorelei habang lumingon sa pinto. May kumatok at pumasok—isang nurse na dumating para mag-check. Pagkakita niyang gising si Mirael, ngumiti siya.
244“Hio, magpakabait ka ha. Bumalik ka na lang para makita si mommy mo pag gumaling na siya, okay? Si grandma busy pa, kaya dito ka na lang muna sa bahay at magpakabait, okay?” Akala ni Serena na kakakuha lang ni Mirael ng miscarriage kaya gusto niyang tawagan si Chiles. Pagkatapos niyang pakalmahin si Hio, lumingon siya at tinawagan si Chiles.Pero abala ang linya ni Chiles. Nakausap niya si Javi. Habang nasa business trip siya, na-finalize na ang demolisyon ng government science and technology park. Napanalunan ng Midori Group ang kontrata para sa urban construction. Ang pondo at resettlement ay sagot ng gobyerno, pero ang mismong pag-demolish ng mga lumang building ay Midori Group ang gagawa.Matapos pakinggan ang report ni Javi, pinisil ni Chiles ang sentido niya. Pagod na siya sa sunod-sunod na trabaho. Mahina siyang nagsabi: “It’s not a big problem. Pwede natin i-demolish ang old buildings ayon sa plan na ito, pero kailangan munang makipag-usap ang gobyerno sa mga residente. Hi
243.Natigil si Reola, tapos biglang nagpalit ng topic na parang may inaalok na deal. “Pero, basta ipalaglag mo yung baby at makipag-divorce ka kay Chiles, pwede kong pag-isipan. Kung hindi, mas gugustuhin kong sirain lahat kesa hayaang ikaw ang may hawak ng lahat ng dapat akin!”Nanlaki ang mga mata ni Mirael, mahigpit na hinawakan ang tiyan niya at umatras ng dalawang hakbang. Ang creepy ni Reola, parang sinaniban ng demonyo, at umaapaw ang masamang aura sa buong katawan niya.“Do you think I will believe what you say?” pilit na pinatatag ni Mirael ang boses niya kahit ramdam niya ang panic sa dibdib.Umirap si Reola at tumawa ng malamig. “Mirael, sa kondisyon mo ngayon, gaano ka katagal kayang manatili sa tabi ni Chiles? Hanggang kailan ka niya kayang protektahan? Wala ka ngang sariling kakayahan para ipagtanggol ang sarili mo. Isa ka lang pabigat kay Chiles.”Muling hinawakan ni Mirael ang tiyan niya, pero lalo lang lumaki ang takot at kaba sa puso niya. Hindi niya alam kung ano a
242.Dahil sa pagdating nina Ali at Brianna, nawala ang gana nina Mirael at Lorelei at inilapag na lang nila ang chopsticks bago umalis nang hindi masyadong nakakain. Buti na lang paglabas nila ng restaurant, hindi na sila sinundan ng dalawa.Pagpasok nila sa kotse, medyo nag-alala si Mirael sa kalagayan ni Lorelei, kaya pinaupo niya ito sa passenger seat. Tinapunan siya ni Lorelei ng kalmadong tingin at unti-unting bumaba ang kaba sa dibdib niya. Medyo tensyonado ang boses niya: “Mag-drive ka na lang, kahit saan. Just take a walk.”Hindi alam ni Mirael kung saan pupunta kaya nag-drive lang siya nang paikot-ikot. Hindi na rin nila namalayan ang oras hanggang biglang natawa si Lorelei, na ikinagulat ni Mirael. Kinabahan siya at tiningnan ito, pero nakita niyang nakataas ang hinlalaki ni Lorelei. “Master Miracle, since when ka naging ganyan kagaling magsalita?”“You almost scared me to death,” inis na sabi ni Mirael sabay lingon dito. Nang makita niyang bumalik na ang normal na ekspresy
241.“Okay, huwag na nating pag-usapan ako. Pag-usapan na lang natin yung nangyari nung bumalik kayo ni second brother sa probinsya.” Iniba ni Mirael ang usapan, nakatitig kay Lorelei na parang sinusunog ng mata niya. Hinawakan ni Lorelei ang dulo ng ilong niya at nahihiyang nagsabi, “Nag-stay siya sa probinsya ng apat na araw, tapos sinabi niyang may mission siya at umalis. Sabi ng pamilya ko, hintayin ko daw siyang bumalik para mag-propose ng kasal, pero hindi ko pa siya nasasabihan.”“Bakit pumunta ka dito sa capital imbes na pumunta ka sa bahay ng Sanchez?” nagtatakang tanong ni Mirael kay Lorelei. Ang proposal ng kasal dapat ipaalam kina Serena at Kevin.“Ewan ko rin, pero gusto ko lang pumunta dito sa capital.” Hinawakan ni Lorelei ang pisngi niya at tinapik-tapik. Dati, ang capital ay puro lungkot ang dala sa kanya, pero ngayon puno siya ng pag-asa. Kasi pala, darating din yung araw na mae-in love siya sa isang lungsod dahil may mahal siya dito.Pagkatapos, naligo silang dalawa
240.“You look good. Have you completely gotten over it?” Nagsimula na ulit ang kotse nang mag-Midori ang stoplight. Hindi nagdalawang-isip si Lorelei sumagot, may halong yabang pa: “Well, don’t you see who I am, Lorelei? It’s just a breakup, the end of a relationship. What’s so hard to get over? I’m taken now. Ali is nothing. Charles is my husband, okay?”Nang mabanggit ni Lorelei si Charles, malakas niyang pinukpok ang dibdib niya na parang ipinagmamalaki. Napatawa si Mirael at hindi napigilang asarin siya. “Oh my god, ang dali mo na lang tawaging husband siya. E dati sobrang shy mo pa, ayaw mo ngang ipaalam sa pamilya mo. Pero ngayon, dinala mo na yung second brother niya para ipakilala sa parents mo, and everything is fine.”“Go away, puro ka na lang tukso.” Namula si Lorelei pero nang maisip niya si Charles, hindi niya naitago ang saya sa mga mata niya.Dinala ni Mirael si Lorelei sa Ice Café para kumain. Pagpasok nila, napatingin si Lorelei sa paligid. “Could this be Chaia’s pro