Kabanata 2

Breakfall

"Hindi pwede ito Celeste! Malaking pera na ang na-invest ko sa kompanyang iyon. Bakit bigla-bigla nalang silang magsasara nang walang dahilan?!"

Naudlot ang sana'y pagbaba ko ng hagdanan dahil sa malakas na boses na iyon ni Daddy kay Auntie Celeste.

"I don't know, George. Ang totoo nga nagulat din ako sa biglaan nilang pagsasara!"

"Tawagan mo si Attorney Gomez. Alamin mo kung anong hakbang ang pwedeng gawin. Then we'll see what we can do about it."

"Yes, George.." Tumalikod na ito kay Dad at diretso nang lumabas ng pinto.

Tuluyan na akong bumaba para lapitan si Daddy. Naabutan ko itong nakaupo sa couch habang sapo ang sariling noo.

"Dad, are you alright? Pasensya na narinig ko ang usapan n'yo ni Auntie." Hinaplos ko ang balikat nito at marahang dinampian ng halik sa pisngi.

Agad itong tumayo para harapin ako. He never fail to show off his warm smile at me kahit alam ko namang may problema. Mabilis nitong ginulo ang buhok ko kaya ngumuso ako ng bahagya.

"You're too young for this hija. Hindi mo pa na iintindihan ang lahat," he said in a low tone of voice.

I exhale softly. Alam ko nang iyon ang isasagot ni Dad sa akin. Ayaw n'ya akong i-pressure tungkol sa pagpapatakbo ng kompanya. He really wants me to pursue my own dreams and his later. Pero hindi 'yon ang gusto kong mangyari. Hanggat maaga ay gusto ko nang ihanda ang sarili ko sa mga problema na kailangan harapin kapag ako na ang nagpapatakbo ng kompanya. Besides, nan'dyan naman si Iverson at Auntie Celeste.

"Dad, I'm old enough to handle these problems. May isip na ako, kaya ko na Dad. "

Dad only gave me a nod, muli nitong ginulo ang buhok ko at inakbayan ako para igiya palabas ng Mansyon.

"Nagmana ka talaga sa Mommy mo, matigas ang ulo at hindi titigil hanggat hindi nakukuha ang gusto," he said with shaking head.

Again I jolted my lips. He's right, kay Mommy ko talaga nakuha ang mga katangiang iyon. My head lolled down to his shoulder and wrapped my arm around his midriff-body.

"I missed, Mom," I utter slowly.

Hindi ko mapigilan isipin ito kapag magkasama kami ni Daddy at kapag ganitong may problema sa kompanya. Gusto ni Daddy na katabi niya si Mommy na alam kong katuwang niya.

"I missed her too, hija..." Dad planted a kiss on my head.

Patuloy kaming naglakad hanggang sa marating namin ang trosong bakod kung saan naroon sa kabila ang mga kabayo at baka na malayang tumatakbo.

Hanggat maari ay ayokong banggitin si Mommy pag magkasama kami ni Daddy. Dahil halos hindi pa kami nakaka-recover sa pagkawala niya. Pero hindi ko lang talaga mapigilan, lalo na 'pag ganitong may problema.

Mom died at the car accident three years ago. I'm fifteen now, ibig sabihin tatlong taon na akong ulila sa Ina.

"Matayog ang pangarap ng iyong Ina para saiyo. She's always putting you first before her. Lahat ng ito ay pinaghirapan niya para sa kinabukasan mo," Dad says with solace.

Lumayo ang tanaw ko kung saan kita ko mula dito ang manggahan at niyugan sa malayo. Ang lahat ng sipag at tiyaga nila ay nagbunga dahil na rin sa kanilang pagtutulongan.

"I know, Dad and I'm so grateful that I have parents like you. Pinapangko ko pong mag-aaral akong mabuti para 'pag nasa tamang edad na ako. Ako naman ang tutulong saiyo para patakbohin ang negosyo natin!" I said happily.

Mas niyakap ko pa ito ng mahigpit. Kung tutuosin hindi ko pa dapat iniitindi ang mga bagay na malayo pang mangyari. I'm only fifteen. Pasibol palang at marami pang dapat tuklasin para maging karapat dapat sa posisyon ni Daddy. Sa ngayon, wala akong gagawin kundi ang suportahan siya at mag-aral ng mabuti.

****

"Venice!"

Nilingon ko ang matinis na boses na 'yon ni Menchie na tumatakbo patungo sa direksyon ko.

Isinara ko ang librong binabasa at hinintay itong malakapit sa'kin na agad naupo sa harapan ko.

"Guess what? Nag-reply na sa mga texts ko si Iverson. Hindi naman pla s'ya suplado gaya ng sinasabi mo!" Her face flushed a beet-red and slightly wiggled with excitement on her seat.

Dahil sa malakas na boses na 'yon ni Menchie ay naka-agaw kami ng atensyon sa ilang estudyante na dumadaan sa parke.

I shook my head. Muli kong binuklat ang librong kanina lang ay isinara ko.

"Ano naman ang ibinida n'ya saiyo?" I asked her with my tight lips.

"Hmm, marami! Mahilig daw siya sa sports, like basketball, badminton at magaling din tumugtog ng piano!"

I put my finger under my chin and flipped the pages lazily. "And?"

"And, I asked him out on a date.." she said in a lost-spirited tone.

Umangat ang tingin ko dito. Gaya ng inaasahan ko. Mapungay na ang mata nito sa nagbabadyang pag-iyak.

I sighed, isinara kong muli ang libro at nilagay iyon sa aking bag.

"I told you, hindi ang mga gaya mo ang type no'n. Gusto no'n yung mga liberated na babae, like Antoinette," I said with disgust.

Ngumuso ito at pinahid ang sumungaw na luha sa gilid ng kaniyang mga mata.

"Alam ko naman 'yon pero kailangan ko ba talagang magsuot ng maiksing palda at pudpudin ang mukha ko ng kolorete para lang magustohan n'ya?!"

Natigilan ako sa kaniyang tinuran. I can see myself putting my heart out in her shoes. Do I really need to do that? Kailangan ko rin bang magsuot ng mini-skirt at buksan ang butones ng suot kong blouse para lang maagaw ko ang pansin ni Iverson? I guess not.

I smiled bitterly, kahit naman siguro gawin ko 'yon, hinding hindi niya ako magugustohan.

"What if gawin ko nga 'yang sinasabi mo?!"

I shut my eyes in exasperation. Umiling-iling din ako dito. "That is not a good Idea, Menchie..."

"Then, what is the best thing to do?! Lahat na nga ginawa ko para lang mapansin n'ya. Still it has no effects on him!" she blurted out.

Muli akong napabuntong hininga. I should asked Iverson to accept her invitation. Alam ko naman na ako ang dahilan kung bakit hindi ito pumayag na makipag-date kay Menchie, and seeing her hopeless and in pain. It's like breaking my heart twice.

"Ang mabuti pa, ayosin mo na 'yang sarili mo at malapit nang magsimula ang klase natin. I will talk to him after class and I promised, gagawin ko ang lahat para pumayag siyang makipag-date saiyo. Ayos ba 'yon?"

Her face lit up, agad na ginagap ang dalawa kong palad para hawakan ng mahigpit. "Thank you best! Hulog ka talaga ng langit sa akin!"

I just tugged up my lips to smile and nod. Sa totoo lang ginagawa ko rin ito para sa sarili ko. Gusto ko na rin kasing tigilan itong kahibangan ko. Kung makikita ko siguro si Erson sa matinong babae, palagay ko ay matitigil na rin itong sumisibol na damdamin ko para sa kaniya.

After class ay diretso ako sa College building. Ilang metro lang ang layo sa building namin. I was grade ten, while Iverson is third year college taking up business management. Gaya ko ay gusto rin niyang sundin ang nais ni Auntie Celeste, ang pumalit sa pwesto niya balang araw.

Naglakad ako papasok sa mismong building nito kung saan ito nagka-klase. Suot ang asul kong palda at puting blouse ay halatang hindi ako taga dito dahil hindi gaya ko ang suot nilang blue skirt and colored blouse.

Wala naman masama kung pumunta ako dito, dahil nasa Iisang iskwelahan lamang kami pumapasok.

"Hi, Venice, sinong hanap mo?" Agad na salubong sa'kin ng grupo nila Stefan, Isa sa mga kaklase ni Iverson.

"Si Iverson?" I asked him politely.

"Nasa gym, may practice sila ngayon ng basketball," aniya.

"Salamat," I said, then gave him a smile and a quick nod bago umalis.

Diretso na ako sa gym. Hindi na ako na sorpresa sa dami ng taong nanonood. Sikat ang team nila dahil lumalaban sila sa iba't ibang lugar para i-represent ang school namin. Yung ilan ngang pioneers ng team ay nasa PBA na ngayon.

"Go Blazers! Blazers for the win!!"

Malalakas na cheer ang pumuno sa tainga ko nang makaupo ako sa upper seat ng bench. Tama lang para mapanood ng maayos ang laro.

"Go, Iverson baby! Galingan mo!!"

Nilingon ko sa 'di kalayuan si Antoinette na namumukod tangi ang boses sa lahat.

She had a kind of silky black straight hair that every other girls in school wants to have. She had a comely figure which was stem-thin, with her high cheekbones and jelly face with lips so red and so alluring.

"Go! Babe!" She yelling.

Bumaba ang tingin ko sa naglalaro. Ang team nila Iverson ay nakasuot ng blue jersey habang ang kalaban ay nakasuot naman ng red jersey.

Kumunot ang noo ko. Akala ko ay practice game lang ang meron dito, iyon pala ay may tune-up game laban sa kabilang koponan na galing pa sa kabilang school.

Kita agad ng mata ko si Iverson dahil sa tangkad nito. He's the center and the team captain. Sharp shooter din ito at magaling sa three points maging sa rebound. Halos kaya niya ang lahat ng trabaho sa loob ng court kung tutuosin.

I try my best not to completely fangirl over him. Hawak nito ang bola at marahang nag de-dribble. My heart skip a beat when he move sideways and turn around to escape the opponents. He gave the ball a dribble and shoot the ball in the ring.

Agad na nagsigawan ang mga fans sa loob ng gym dahil sa pagpasok ng bola. Hindi ko na rin napigilan ang mapapalakpak dahil sa husay nito.

"I love you, babe!" sigaw ni Antoinette, tila ayaw magpasapaw sa sigaw ng fans.

Unexpectedly Iverson looked up at the bench. Diretso ang mata nito kung saan ako naroon.

He looked surprised. Siguradong hindi nito inaasahan na makita ako dito. I cleared my throat and adjusted on the bench seat. Well, mukhang madali nga akong mapuna dahil sa suot ko pero hindi lang naman ako ang high school dito, ah?

I just sit and stare. And listen to my heart skip too many of its beats. Bigla ay parang gusto kong tumayo at lisanin ang lugar dahil sa unti-unti akong kinakain ng hiya.

Hindi tama ito. Alam niya ang nararamdaman ko para sakaniya. But he's my cousin. We have the same flesh and blood. In short, we can't be together,we can never be together.

Muli kong sinulyapan si Antoinette na inuulan ng tukso dahil dito natuon ang pansin ni Iverson na siya pa niyang kinawayan.

I smiled bitterly. Kung hindi lang dahil kay Menchie hindi siguro ako tatagal dito at hayaan ang sariling saktan ng ganito.

After almost half an hour, natapos na din ang laro. Syempre panalo ang Blazer's. Dahil siksikan ang mga tao sa pagbaba ng at dinumog pa ang team nila Iverson para magpa-picture ay nanatili muna ako sa aking upoan para panoorin nalang muna ang mga ito.

He's definitely a star. Halos sakaniya nakatutok ang camera ng mga cell phone at ilang notebook para manghingi ng autograph. Maging ang mga taga kabilang School ay nakikigulo rin.

"Babe!"

Tumabok palapit dito si Antoinette, halos mahawi naman ang ilang fans dahil sa mga alipores nitong nakikigulo para bigyan siya ng daan. And with her height and flashy looks napa-atras ang ilang kabataan na halos puro highschool pa ang iba.

"You're so great! Ang galing galing talaga ng babe ko!" Antoinette said in a sexy voice and then in front of everybody she kissed him, not lightly but a torrid one. Hindi naman nito pinahiya si Antoinette. He leaned down and smashed his lips against her.

I then close my lids when the sight begins to burn my eyes. My chest falling and rising rapidly. I'm f*cking envious.

Gusto kong tumayo at takbohin na ang gym palabas. But I couldn't... My toes are trembling so bad. Pinipigilan din ako ng konsensya ko dahil pinangako ko na kay Menchie na kakausapin ko siya ngayon.

Yumuko ako at piniling hanapin ang cell phone sa aking bag. I decided to text him na lang. Sinabi kong hihintayin ko nalang siya sa library para doon kausapin.

Mabilis na akong tumayo pagkatapos kong i-send ang text. Hindi ko na sinubukan pang sulyapan ito na alam kong pinagkakagulohan pa rin ng mga fans.

The sun almost set in. Ang kulay kahel na langit ay nagbibigay nang ibayong katahimikan sa'kin. Because of its not-so-bright color. Dumaan lang din ako sa Isang coffee shop at um-order para sa akin at diretso ng pumasok sa library.

Naghanap ako nang pwedeng basahin habang naghihintay. At nang makakita ako ng magandang libro ay sinimulan ko nang maupo sa sulok kung saan madalang nalang ang tao dahil na rin oras na ng uwian.

Ngunit nakakailang page na ako ay hindi pa rin ito dumarating. Hindi rin ito nag-reply sa text ko kanina. Halos nakalahati ko na kapeng dala ko ay wala pa rin ni anino nito.

I blew out a frustrated breath. I glance down at my phone. Gusto ko ito muling i-text, but one text is enough. Alam kong na-receive niya ang text ko at imposibleng hindi niya mabasa.

Muli ay nagpakawala ako ng mabigat na paghinga. Sinubukan ko muling ituloy ang pagbabasa ngunit unti-unti nawawalan na ako ng interes doon. Sa huli ay isinara ko ang libro at inubos nalang ang kapeng dala.

Madilim na buhat ng makalabas ako ng gusali. Halos wala nang tao sa buong campus. I feel so helpless... Hindi ko mapigilan pagtawanan ang sarili sa pagiging desperada.

Mabagal lang ang mga hakbang ko patungo sa parking area ng campus. I just fixed my eyes at the ground. Bagsak din ang dalawang balikat ko habang naglalakad. Ngunit natigil ako sa paghakbang nang mapansin kong umilaw ang head lights ng isang sasakyan na nasa parking area kaya ako napalingon dito.

And just like that, my mouthed turn into a gape when I notice who's that car was. That black SUV and the golden side mirrors. Hindi ako pwedeng magkamali kay Iverson ang sasakyang iyon.

I stood still for about a seconds. My heart is beating fast. Halos hindi makapaniwalang naghihintay siya sa parking lot.

Wala sa loob na hinakbang ko ang mga paa palapit dito. Ilang hakbang pa ang layo ko sa sasakyan ay bumukas na ang front door nito, telling me to hop in.

I hesitantly took a step onward and fixing my own stare at the ground. Halos mabingi ako sa malakas na tibok ng puso habang palapit dito. Nang huminto ang paa ko sa tapat ng bukas na pinto ay saka lamang ako nag-angat ng tingin.

His eyes met mine. His eyes were so deep, so beautiful. Parang gustong malusaw ng tampo dito sa puso ko dahil sa simple lamang na pagtitig nito.

"Get in..." He ordered in a low rumble voice.

I swallow hard first, bago ko sinunod ang utos niya, sumakay ako ng tahimik at agad na isinara ang pinto ng kotse. I closed my eyes in an instant after I smell the familiar scent of his car. Lalo pa ang amoy ng shower gel nito na umaatake sa ilong ko.

"Kalalabas ko lang sa shower nung mabasa ko ang text mo. So I waited here, akala ko nakauwi ka na..."

I bit my inner lip. Ano bang dapat kong sabihin? Na ayos lang na naghintay ako doon at hindi man lamang siya nag-abalang mag-text-back?

I inhale and blew my frustrated breath. Imbes ay sinuot ko ang seatbelt sa aking katawan at diretso lang ang tingin sa labas.

"I saw you earlier, nanood ka pala ng game," he said, hindi pa nito pinatakbo ang sasakyan.

I shrugged my shoulder, "It's not a big deal."

Pansin ko ang paglingon nito sa banda ko kaya marahan akong pumaling ng tingin sa bintana ng kaniyang kotse.

"Kaya ba gusto mong makipagkita dahil gusto mo akong i-congratulate?" he said with a lace of humor.

I just hissed. Narinig ko ang marahang pagtawa nito. God, he sounded so sexy. It was hot.

"Hey, galit kapa?"

Laking gulat ko nang pisilin nito ang dalawang pisngi ko at hilahin ng bahagya kaya ako na lingon dito.

"Ouch! Pwede ba bitiwan mo ako!" I said furiously.

Tinapik ko ang kamay nito ngunit mas lalo lamang ako nitong pinisil na parang bata.

"Ang cute mo talaga kapag nagagalit."

Agad na umakyat ang pamumula sa dalawang pisngi ko. Hindi agad ako nakakilos sa sinabi niya. Dahil din sa naging reaksyon ko ay tinigil nito ang pagpisil sa akin.

He now lightly caressed my skin with his soft touch. Napasinghap ako at marahas na umiwas ng tingin ngunit marahan ako nitong pinigilan.

"Galit ka pa nga," he said huskily.

Pilit nitong hinuhuli ang mata ko ngunit nag matigas ako. I looked away.

He move closer and stared me down, still caressing my both cheek. Laking pasalamat ko dahil balot na kami ng dilim. Ayokong makita nito kung paano ako mamula na parang kamatis dahil sa ginagawa nito sa'kin.

"Hindi na ako galit," I said with my heavy breathes.

"I know, you're lying.. ."

Mahigpit kong hinawakan ang magkabila nitong kamay para alisin sa'kin na hinayaan lang niya. Ngunit hindi pa rin ito umaalis sa harapan ko.

"Hindi ko na alam ang gagawin ko saiyo. You're too stubborn, Venice," he muttered closely.

Umismid ako at niyapos ang dalawang braso sa aking dibdib, slowly shifted on my seat.

"Kung gusto mong magka-ayos tayo, ituloy mo ang pakikipag-date kay Menchie." I demanded as I looked straight to his eyes

He watched me with disbelief for about a second. Tumingala ito at marahan pinasadan ang labi na tila na uubosan ng pasensya sa'kin.

"Hindi ko pwedeng gawin iyang sinasabi mo. She's your bestfriend," he said in a rough voice.

"And so what? Ayos nga iyon e. Para hindi na sasakit ang ulo ko kakaisip kung sino ba ang babae mo gabi-gabi!" I said matter-of-factly.

Hindi ito nagsalita. Tanging pagtangis ng bagang lamang ang isinagot sa'kin.

I crossed my arm more tightly against my chest. Hindi ko na kasi mapigilan ang mabilis na paghinga. Dahan-dahan din akong umiwas ng tingin dahil sa hindi ko na matagalan ang nakakapaso niyang mga titig.

"Bata kapa para isipin ang mga bagay na 'yan, you're only fifteen, Venice..." He chuckled lightly.

Agad na bumalik ang mata ko dito and fired him a look. "Eh, ano naman kung fifteen lang ako? Alam kong hindi ako katulad ng mga dine-date mong mga babae but I don't care at all!" I said it sharply.

He chuckled again. Umiling ito sa naging sagot ko at habang ginagawa niya iyon ay hindi ko mapigilang matulala dito. He look magnificently and gorgeously hot. Wala akong makitang kapintasan dito kahit na maliit man na detalye. What is happening to me? I'm too young for this. Hindi ko pa dapat nararamdaman ito lalo na para sa kaniya.

"I'm not looking for a relationship, I just want some fun!" he clearly enunciate.

Agad na nagdikit ang dalawang kilay ko sa naging sagot niya. "Then fine, wala na pala tayong dapat pang pag-usapan!" mariin kong sinabi.

Inumpisahan ko nang baklasin ang seatbelt kong suot at hinanda ang sarili sa paglabas ng kaniyang sasakyan.

But suddenly he lightly grabbed my fingertips with his warm hand and the jolt of electricity sending up my arm.

"Ihahatid na kita, pinauwi ko na si Mang Teban kanina pa."

"What?!" I furrowed my brows at him, 'tsaka gaano naman siya nakakasiguro na papayag akong ihatid niya? "Hindi bale nalang kaya kong mag-commute!"

Piniksi ko ang kamay nito sa akin at bumaling sa pinto para 'yon buksan, but unfortunately the door is locked.

Marahas akong bumaling dito at sinamaan siya ng tingin. "Open this damn door, Erson!"

"No, I won't..." His face hardened and I noticed he was making a tight fist around his steering wheel.

Sasagot pa sana ako para tumanggi ngunit mabilis nang umusad ang sasakyan nito pasulong.

"What the f*ck, Iverson?!" I cursed.

"Hey! Shut up, kid!" he said through clenched teeth.

"Kid? I'm not a kid anymore!" I shouted. Nagpupuyos ang damdamin ko dito nang humarap.

Ngunit hindi pa man kami nakakalabas ng campus ay halos masubsob na ako sa dash board ng bigla itong magpreno. Napamura ako sa pagsisisi kung bakit hinubad ko ang seatbelt ko kanina.

I glared at him. "Damn it! Gusto mo ba akong patayin?!"

Humarap ito sa akin. His eyes darkened and the muscles of his neck flexed. Pakiramdam ko'y ano man sandali ay bubuga ito ng apoy.

"What?!" I remained stoic, hindi gustong magpasindak dito.

"Watch your mouth, Venice!" He warned me.

"Ano bang pake mo? You're not my Dad or even my brother para pagsabihan ako!" I shot back.

"F*ck!" he cursed sharply. Ito naman ngayon ang halos magwala sa harapan ko.

"Ibaba mo ako! Kung hindi, I will call, Dad. Isusumbong kita at makikita mo?!" My voice were already cracked. Balak ko sanang ipanakot sa kaniya iyon. But damn! Why do I sounding so weak?

He lean forward and grabbed me by the hand. "You said you're not a kid? So why don't you act like one, huh?" he asked softly.

My heart started racing. Sa labis kong kabiglaan ay napaawang ang labi ko. His gaze dipped to my lips and then to my neck exactly to my collarbone.

"Anong ginagawa mo?" My voice dropped to a murmur.

"Stop messing around, Venice," he said in a deep and smooth voice. His head pulled down and hovering my lips more and squeezed me closer.

Napalunok ako dahil sa halos gahibla na lamang ang layo nito sa akin. I close my eyes and let out a slow breath.

Hindi ko alam kung gaano katagal kami sa ganoong posisyon. Basta ang alam ko gusto ko ang init na binibigay niya sa katawan ko.

I slowly open my eyes and he stared me down. His breath scorching as he wandered his eyes all over my face.

"Gagawin ko ang gusto mo. Makikipag-date ako kay Menchie," he muttered under his warm breath.

I bit my lower lip hard. Gusto kong bawiin nito ang sinabi niya pero alam kong imposible na 'yon mangyari.

Sa huli ay nakuha ko nalang na tumango dito kahit pa paulit-ulit niya akong pinatay sa desisyon n'ya.