CHAPTER 27

"Whooa!" manghang usal ng anak ko nang lumabas kami ng sasakyan. "It's huge," sunod niyang puna sa mansyon ni Valjerome.

Ako naman ay hindi nakapagsalita at napatitig na lang sa bahay.

It's been six years...

Anim na taon mula nang umalis ako sa pamamahay niya...

Mapait akong napangiti at iwinaksi lahat ng alaala na pumapasok sa isip ko. Mahigpit kong hinawakan ang kamay ni Erom nang naglakad na si Valjerome papasok sa bahay niya.

"Mom, hindi pa po ba tayo susunod?" usisa ni Erom nang nanatili kami sa aming pwesto.

I shut my eyes and took a deep breath. Pagkatapos ay bahagya akong lumuhod sa harapan ng anak ko para harapin siya. I gently touched his face and gave him a small smile.

"Erom," I started speaking. "You should behave, okay? Hindi ko nagustuhan ang ginawa mo kanina sa sasakyan. 'Di ba sabi ko sa 'yo noon, hindi ka pwedeng tumanggap ng kahit ano mula sa stranger?" I reminded.

Ang kaninang sigla sa kany