Chapter Sixty Five: A Journey of Reflection and Healing Reminder: Trigger Warning ahead! Kung hindi kayang basahin, skip, hehe. After the heartbreaking announcement from Anthony's mother, Tita Shirley, Marisse's heart felt heavy with a mix of emotions - confusion, sadness, and a profound sense of loss. The unexpected news had shattered her world, leaving her grappling with the reality of the situation. With tears streaming down her face, Marisse made her way out to the hall, seeking solace in the quiet darkness of the night.Mabilis na naglandas ang kaniyang mga luha, mabilis rin niyang hinanap ang kaniyang sasakyan. Good thing at siya ang nag drive ng sasakyan nila nina Nanay Lydia at Lyka. Nasa kabilang sasakyan naman ang mga guards. As she drove aimlessly, the weight of the revelation weighed heavily on her mind. The thought of Sharmaine's pregnancy and Anthony's admission that they didn't have a relationship left Marisse feeling adrift, lost in a sea of unanswered questions and
Still Anthony's POV"Please, tell me, Doc, how is she? I'm her boyfriend po" pakilala ko sa mahinanong tono ng boses. "Sasabihin ko na lang po sa inyo ang buong detalye, once na makarating na po kayo dito. But now, ito lang ang masasabi ko. She's in critical condition" ani ng Doctor. A loud gasps comes from my family. Matalim ko namang tingnan ng masama si Mama. Nang masabi iyon ng Doctor ay wala na akong inaksaya pang sandali. Mabilis na akong naglakad palayo sa kamag-anak ko, palabas ng hall. "Anthony, where are you going? Son, come back here" sigaw ni Mama ngunit hindi ko na s'ya pinakinggan pa. "Darwin, samahan mo si Anthony" sigaw ng kung sino. Probably one of my Tito. Nang mahanap ko ang sasakyan ko ay mabilis na akong pumasok roon. Kapapasok ko pa lamang ng sumulpot si Kuya Darwin roon. "Ako na ang magdadrive" ani ni Kuya sa akin. Pagod na tumango na lamang ako at mabilis na nakipagpalit ng pwesto sa kaniya. Nang makaayos na kaming dalawa ay mabilis na si Kuya'ng nag d
End of flashback..."Anthony, Darwin, what if magpahinga muna kayo? Look boys, I know wala pa kayong maayos na tulog, nandito naman na kami. Kami na muna ang magbabantay kay Marisse. Go, sleep. Mag book na lang kayo diyan sa pinaka malapit na hotel" suggest ni Tita, Nanay ni Patricia sa amin. "And you, Anthony, huwag mong sigawan ang mommy mo. Hindi gagaling at hindi agad magigising si Marisse kung kay ate Shirley mo ibubuhos ang galit mo" pangaral ng Tito ko na galing pa sa Cebu. "I'm so sorry, Son" ani na lang ni Mama. "Anthony, let's go" ani naman ni Kuya Darwin sa akin. Napatingin lamang ako rito. "What? Titingin ka lang d'yan? Hindi ka ba sasama sa akin para kumuha ng hotel rito at magpahinga kahit saglit lang?" Tanong ni Kuya Darwin sa akin ilang sandali. "Yeah, let's go" pagod at tamad akong tumayo para sumunod na sa kaniya sa paglalakad. ..Hapon na ng magising ako. Agad kong sinipat kung anong oras na mula sa wall clock na nakasabit sa room ko. It's already 5:40 in t
"Anthony, don't get me wrong, anak ha, nandito naman kami ng mga Tito and Tita mo, nandito rin si Darwin, siguro, bukas na bukas rin, kailangan mong pumunta muna sa Manila" ani ni Mama sa akin. "What?" Tanong ko kaagad. "Kami na muna ang bahalang magbantay kay Marisse rito, I promise, we'll keep her safe, mas mabuti kung pupuntahan mo muna ang mag-ina mo roon. Trust me, kung kailangan ka ni Marisse rito, mas kailangan--" Hindi na natapos pa ni Mama ang sasabihin n'ya nang mabilis ko na itong sinagot. "Ma, konting respeto naman sa girlfriend kong nasa ICU. Kagabi ka pa, Mama" sigaw ko rito. "I was just suggesting, anak. Si Marisse, pwedeng bisitahin na lang muna natin 'yan, tutal nandiyan naman s'ya sa ICU, pero si Sharmaine at ang magiging baby n'yo, kailangan ka rin nila anak" ani nito. "Well, hindi ko sila kailangan, 'ma. So, please, stop. Respeto naman" ani ko rito. Magsasalita pa sana si Mama ng sawayin na ito ng Nanay ni Patricia. "Okay, whatever. Kung ayaw mong pumunta d
Third Person POV:"Madame, nakita ko po kanina doon sa Hospital kung paano ipagsawalang bahala at kung paano piliin ni Shirley si Sharmaine kaysa sa kasintahan po ni Anthony, si Marisse" ani ng isa kong katulong, or should I say, spy? "Any record? Video or voice record?" Tanong ko, nangungumbinsi. "Here, Ma'am" ani ng katulong ko. "Wait, madame" ani nito saka pinindot ang laptop na nasa mesa. "Here, watch na madame" ani nito ilang saglit pa ang lumipas. Agad na nag play ang video recording na ito. Kitang-kita sa video ang pagiging childish at pagiging unfair ni Shirley. "Halata" ani ko habang nanonood. Nang matapos na ang recordings ay natahimik ako. Nananatili namang tahimik ang mga tauhan ko na nasa loob rin ng silid. "Anong plano, Madame?" Lakas loob na tanong ni Odessa. Ang aking kanang-kamay. "Proceed sa conference room. Please call immediately our team, kailangan na natin magsagawa ng plano, as soon as possible" sagot ko kaagad. "Sige po" sagot nito saka lumabas na sa
Anthony's POV:"Kuya, pupunta lang ako sa comfort room. Saglit lang 'to, iihi lang ako" paalam ko kay Kuya Darwin nang makaramdam ng pagkaihi. Malalim na ang gabi, tahimik na rin ang buong hospital. May mangilan ngilan pa ring dumaraang hospital staffs. Samantala, ako naman at si Kuya Darwin na lang ang naiwan sa tapat ng room ni Marisse. She's still in coma. "Bilisan mo" tanging sagot ni Kuya Darwin sa akin. Tumango naman ako saka nagmamadaling pumunta pa sa pinaka dulong parte ng hospital, ang cr. "Excuse me, Sir, sarado po ang cr na iyan" ani ng isang babae sa akin nang akmang papasok na ako roon sa cr. Nurse siguro ito rito dahil nakasoot siya ng nurse uniform. Naka face mask din siya. Siguro ay bago lang s'ya rito sa Hospital, o kaya naman ay pang gabi ang duty n'ya. "Ah, ganon ba" sagot ko. Tumango naman ang babaeng nurse. "Saan pa ako pwedeng maki-cr, kung ganoon?" Tanong ko. "Sa taas pa" simpleng sagot nito. "Sige, salamat" ani ko sa babae saka nagmamadaling pumunta sa
"Nay, 'tay, magandang umaga po. Nakaluto na po ako ng ulam" masiglang bati ni Marisse sa mga magulang ng makita nito na palapit ito sa kanila. "magandang umaga din anak" may ngiti sa labing tugon ng mga magulang nito. "Ah, sya nga pala 'nay, 'tay, susunod po ako mamaya sa inyo sa taniman, ipaghahanda ko po kayo ng meryenda at tanghalian, sabihan nyo na rin po na h'wag ng magbaon sina Mang Tomas, ako na po ang bahala sa kanila" dugtong ng dalaga. "napaka-sipag naman ng anak namin, kaya mahal na mahal kita e" usal ng ina ni Marisse sabay yakap sa kaniya. "Naku, Vanessa, dapat itong nakababata mong kapatid ang gayanin mo. Huwag puro ka diyan gala at inom, ano ba 'tong batang to" sermon ni Inay sa aking nakatatandang kapatid na si ate Vanessa. marami ang nagsasabi na magkasalungat daw kami ng ugali ng ate ko. kung ako ay raw ay mabait, masiyahin, walang arte at matulungin, si ate naman daw ay matapobre, laging nakasimangot, naglalakwatsa at nag iinom kasama ang mga kaibigan. "oh edi
Masaya naming pinagsaluhan ang mga pagkaing dala-dala ko. naririto kami ngayon sa kubo. "sarap naman ng luto mo, Marisse. puwede ka nang magtayo ng sarili mong karinderya, tiyak magiging successful din kaagad" nakangiting usal ni Mang Jun saka uminom ng tubig. "salamat, Mang Jun! hayaan nyo po balang araw ay magtayayo po ako ng sariling karinderya" sagot ko naman. Kalahating oras, nang makatapos kami sa pagkain ay agad na bumalik sa kanya-kanyang gawain ang mga trabahador, pati na rin sina Nanay at Tatay. Nang maiwan ako ay naisip ko na naman si ate. Papaano nya nagawa ito sa amin. Bata pa rin siya, at hindi ito tama. Para makapag libang kahit saglit ay iniwan ko muna sa kubo ang mga lagayan ng pagkain, saka nagtungo papunta sa taniman. Nagpasungkit ako kay Aries ng ilang pirasong hinog at hilaw na mangga. Ang may ilan ring saging na naroon. Pinili ko na lamang na iwanan sa kubo ang mga hinog na saging para may makain sila, samantalang ang hilaw naman ay iuuwi ko sa amin mamaya. P