Mag-log inISANG buwan ang mabilis na lumipas sa buhay ko. Hindi ko alam kung may nagawa ba akong mabigat na kasalanan para parusahan ng ganito. Isang buwan na simula noong may mangyari sa amin ng Tito ni Matt at kaninang umaga lang ay nalaman ko na buntis na pala ako at sino pa ba sana an ama kundi ito hindi ba?
Simula noong araw na iyon ay halos iwasan ko ang posibleng mga lugar kung saan ko siya pwedeng makita dahil nahihiya ko sa nangyari. Alam kong hindi niya ito gusto pero dahil makulit ako ay baka nadala na rin siya. Sino ba naman ang tatanggi sa babaeng desperada at handa nang ipagkaloob ang sarili sa lalaki hindi ba? Ganun naman talaga ang mga lalaki. Palay na ang lumalapit sa manok kaya natural ay hindi na siya tatanggi pa.
Ngayong gabi naman ay narito ako sa harap ng aking mga magulang dahil ipinatawag nila ako para kausapin. “Wala na kaming ibang paraan pa para makabawi Athy. hindi ko man gusto na ipakasal ka sa anak ni Mr. Rodriguez ay wala akong magawa. Kailangan nating makabayad ng utang dahil kung hindi ay baka kung ano ang gawin nila sa amin ng Mommy mo.” sabi sa akin ng aking ama.
Wala akong maramdaman habang pinapakinggan ang sinasabi niya dahil parang namanhid ang buo kong pagkatao bigla. Para bang binuhusan ako ng kamalasan. Napakuyom ng mahigpit ang aking mga kamay. Paano nila maaatim na ipakasal ako sa lalaking iyon? Hindi ba nila ito kilala?
Isa itong adik at walang ibang ginawa kundi ang uminom ng uminom. Idagdag pa na ang bali-balita ay nakailang palit na ito ng asawa. Ang masaklap pa, ang mga dati nitong asawa ay bigla-bigla na lang nawawala at hindi na muling nakikita pa. Malinaw na pinapatay nito ang mga ito at dahil mapera ang pamilya nito ay natatakpan ng pera ang pamilya ng mga naging asawa nito.
Hindi ko maiwasang hindi makaramdam ng matinding galit sa mga magulang ko ng mga oras na iyon. Nag-iisa lang nila akong anak pero handa nila akong dalhin sa yungib ng leon. Sa tingin ba nila ay mabubuhay ako sa lugar na iyon? O iyon talaga ang plano nila para lang masunod ang luho nila?
Nitong mga nakaraang taon ay bigla na lang naadik ang Daddy ko sa sugal. Ang aming negosyo ay maayos naman ngunit simula nang matuto itong magsugal kasama ng Mommy ko ay bigla na lang itong bumagsak. Unti-unting nasira ang lahat dahil lang sa pagiging adik nila sa sugal.
Palagi ko silang naririnig na nag-aaway dahil lang sa pera kaya rin ako humanap ng condo na matitirhan ko dahil ayoko yung palagi na lang silang naririnig na nag-aaway. Halos araw-araw silang nagsisigawan sa totoo lang at ni wala nang maayos na pag-uusap.
Napasinghot ang aking ina na para bang nalulungkot sa balitang iyon. “Pasensya ka na anak, alam mo naman na matanda na kami ng Daddy mo. hindi na namin kayang magtrabaho pa at isa pa, malaki ka na. Nasa tamang edad ka na para lumagay sa tahimik.” sabi nito sa akin dahilan para manlamig ang aking mga mata.
Naririnig ba nito ang sinasabi niya? Gusto kong matawa ng mga oras na iyon. Para nila akong ibebenta at base sa sinasabi niya ay para bang gina-gaslight niya ako. Kasalanan ko ba na nalulong sila sa sugal? Kasalanan ko ba?
Ako ba talaga ang dapat na magbayad ng pagkakautang nila at maging sakripisyo para lang mabuhay pa sila ng matagal? Anong klaseng mga magulang ba sila?
Napakarami kong gusto kong sabihin ng mga oras na iyon pero wala akong lakas na ibuka ang aking bibig. Parang bigla ko na lang gustong maglaho bigla sa dami ng dumarating na problema. Pagsubok pa ba ito o parusa na?
“Anak naiintindihan mo ba ang pinupunto namin ng Mommy mo?” tanong sa akin ng Daddy ko. Nakatingin siya sa akin, punong-puno ng pag-aalala pero alam ko na peke lamang iyon. Hindi siya tunay na nag-aalala dahil kung totoo man na nag-aalala siya, dapat ay maisip niya ang magiging buhay ko kung magpapakasal ako sa lalaking iyon hindi ba? Pero hindi. Sa halip ay ito pa ang namimilit sa akin na pakasalan ang lalaking iyon.
Napalunok ako at pagkatapos ay tumingin sa kanila. “Kung kayo ang nasa kalagayan ko, papayag ba kayo?” tanong ko sa kanilang dalawa.
Bigla silang nagtinginan. “Bakit naman hindi?” tanong sa akin ng aking ina. “Para ito sa kapakanan ng mga magulang mo.”
Ngumiti ako ng mapait. “Para sa kapakanan ninyo.” ulit ko sa sagot niya. “Pero naisip niyo ba kung ano ang magiging buhay ko kapag nagpakasal ako sa kanya?” balik kong tanong sa kanila.
“Hindi naman siguro lingid sa kaalaman niya kung anong klase siyang tao hindi ba?”
“Paano niyo maatim na ipakasal ang anak niyo sa ganung klaseng tao?” puno ng hinanakit na tanong ko sa kanila. Halos hindi sila makatingin sa akin.
“Anak…” sinubukang hawakan ng aking ina ang aking kamay ngunit mabilis akong lumayo sa kanila.
“Huwag na kayong magpalusot pa. Huwag niyo na akong i-gaslight pa. Alam ko ang tunay na dahilan kaya niyo ako gustong ipakasal sa kaniya dahil gusto niyong bayaran niya kayo hindi ba?” tanong ko sa kanila. Hindi sila makasagot at para akong sinaksak ng wala sa oras dahil dito.
Sa huli ay wala akong nagawa kundi ang tumayo na lang at umalis ng hindi na sila nililingon pa. Ayokong magpakasal sa lalaking iyon. Mas gugustuhin ko na lang sigurong mamatay kapag nagkataon.
Narinig ko pa ang pagtawag sa akin ng aking ina ngunit hindi ko ito pinansin sa halip ay tuloy-tuloy ako sa paglalakad hanggang sa tuluyan na akong makalabas ng bahay namin.
~~~~
“Sigurado ka ba?” tanong ko sa aking assitant nang ibalita niya sa akin ang tungkol sa pagbubuntis ni Athy.
Napatango ito. “Tinanong ko ang doktor mismo at ang sabi niya ay limang linggo na raw po sir ang ipinagbubuntis niya.” dagdag pa niyang sabi sa akin.
Napakuyom ang akin mga kamay nang siguruhin niya sa akin na hindi nga siya nagkakamali ng balita. Nang magising ako noong umagang iyon ay gusto ko siyang hanapin. Gusto ko siyang kausapin at bigyan ng offer ngunit hindi ko rin alam kung ano ang mukha kong ihaharap sa kaniya. Hindi ko alam kung anong paliwanag ang sasabihin ko na nadala lang ako sa init ng aking katawan at hindi ko rin ginusto ang nangyari pero hindi ko alam kung paano ko sasabihin ang mga iyon.
Ilang bses kong sinubukan ngunit pinangunahan ako ng takot pero ngayon, iba na ang sitwasyon. Dala-dala niya ang aking anak at hindi ko sila pwedeng pabayaan lang. Sigurado ako na ako ang ama ng dinadala niya dahil ako ang nakauna sa kaniya. Napahilamos ako sa aking mukha.
“Anong balak niyo ngayon sir?” tanong sa akin ni Lance, ang aking assistant.
Napasandal ako sa aking kiinauupuan at pagkatapos ay bumuntong hininga bago pumikit. Hindi ko alam kung ano ba ang tama kong gawin. Dapat ba ay puntahan ko na siya at kausapin?
“Anong balita sa mga magulang niya?” muli kong tanong kay Lance.
“Tama nga po ang hinala niyo sir. Nabaon na sila sa utang at ayon sa latest update ay parang ginigipit na sila para magbayad ng utang at higit pa doon ay tinatakot na sila na baka kung hindi pa sila makapagbayad ay papatayin na nila sila.” pagbabalita niya sa akin.
Isang ideya ang mabilis na pumasok sa aking isip. “Bukas na bukas ay gumawa ka ng paraan para makapag-usap kami ni Athy. kahit na anong paraan.” utos ko rito.
Tumango naman ito kaagad sa akin. “Noted sir.” sagot nito at pagkatapos ay tuluyan nang nagpaalam sa akin.
THIRD PERSON’S P.O.V“Sir, may bisita po kayo…” sabi ng isang kasambahay kay Victor. Nasa study room siya ng mga oras na iyon at nag-iisip ng pwede niyang maging hakbang para makabawi kay Marcus. Hindi pwede na tatahimik na lang siya sa isang gilid sa kabila ng ginawa nito sa kaniya. Hindi siya papayag na maging ganito na lang siya at magtago na lang habang buhay.Nagsalubong ang kanyang mga kilay nang marinig niya ang sinabi ng kasambahay niya. Sino naman sana ang magiging bisita niya e nasa pagtatago siya at isa pa, wala naman gaanong nakakaalam ng mansyon nilang iyon.Hindi na niya nagawa pang magtanong pa dahil sa halip ay tumayo na lang siya mula sa kanyang kinauupuan at naglakad patungo sa pinto para bumaba sa sala. Nang makarating siya sa pinakahuling baitang ng hagdan pababa ay halos matigilan siya nang makita niya ang kanyang ama na naroon. Naging madilim ang kanyang mga mata nang makita niya ang pagmumukha ni Robert Esteban, ang kapatid ni MArcus Esteban.Madilim ang mga ma
ATHY’S P.O.V“Mommy…”Palingon-lingon ako, ngunit wala akong makita. Mag-isa lang ako. Pauulit-ulit ang naging pagtawag sa akin, tinig iyon ng isang bata. Pauulit-ulit at halos mahilo na ako kung saan lilingon hanggang sa isang bata ang lumitaw sa aking harapan.Isang ngiti ang sumilay sa kanyang mga labi, bukod pa doon ay natigilan ako dahil kamukhang-kamukha ko siya pero hindi naman siya ako. Ilang sandali pa ay bigla na lang siyang tumalikod sa akin at naglakad palayo.“Teka! Sandali! Saan ka pupunta?!” sigaw ko at kaagad siyang hinabol, kaya nga lang ay hindi ko siya maabutan. Napakalayo niya. Naramdaman ko na ang pagod ko sa paghabol sa kaniya ngunit hindi ko pa rin talaga siya magawang abutan.“Sandali…”“Athy…”“Athy…”Bigla kong narinig ang pagtawag na iyon sa pangalan ko, kasunod nito ay ang pagyugyog ng balikat ko. “Athy…”Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko. Ramdam na ramdam ko ang pamamasa nito, medyo malabo pa noong una ang tingin ko hanggang sa unti-unti na itong
THIRD PERSON’S P.O.VNAPATAYO si Kendra sa kanyang kinauupuan nang marinig niya ang pagdating ng sasakyan ng kanyang asawa. Sa totoo lang ay kanina niya pa ito inaabangan at halos inabot na rin siya ng madaling araw sa paghihintay rito ngunit wala siyang pakialam. Gusto niyang masiguro na ligtas ang kanyang asawa.Bumukas ang pinto at pumasok si Greg. halata ang gulat sa mukha nito nang makita siya na gising pa rin hanggang sa mga oras na iyon. “Bakit gising ka pa? Anong oras na ah.” sabi nito sa kaniya at pagkatapos ay lumapit para bigyan siya ng halik.Agad niyang niyakap ito. “Hindi ako makatulog. Nag-aalala ako para sayo.” sabi niya rito. Naramdaman niya lang na hinaplos nito ang kanyang likod at hinalikan ang tuktok ng kanyang ulo.Sa tagal na nito sa serbisyo, sa bawat gabi ay napupuno siya ng pag-aalala sa bawat may misyon ito. Naiintindihan niya naman ito dahil iyon nga ang trabaho nito pero hindi niya lang talaga maiwasang hindi mag-alala. Matagal na niya itong kinukumbinsi n
THIRD PERSON’S P.O.VNAPAPAILING si Greg habang pinapanood ang mga batang isa-isang isinasakay sa mga truck at ambulansya. Hindi niya lubos akalain na sa murang edad ng mga ito ay ipinangangalakal na nila ang kanilang mga katawan.Walang ibang dapat panagutin kundi ang mga magulang ng mga ito na ayon sa isa sa mga biktima ay ibinebenta daw sila di umano ng kanilang mga magulang doon para maging mga prostitute sa mga murang edad. Sa totoo lang ay ikinalulungkot niya ang ganung klaseng sitwasyon ng mga ito. Hindi niya maiwasang kwestyunin ang mga magulang ng mga ito kung paano nila naatim na ibenta ang kanilang mga anak para lang babuyin ng mga kung sino-sinong tao.Bukod pa doon ay hindi niya rin lubos akalain na may ganuong pasilidad sa lugar na iyon. Hindi naman ito tago kaya nga lang ay napakahigpit ng seguridad at tanging mga miyembro lang ang nakakapasok. Sa tinagal tagal niya sa serbisyo ay marami na rin naman siyang nakaharap na kaso ng mga rape pero ngayon ay kakaiba ito. Isa i
HABANG lulan ng helicopter si Lily ay hindi niya maiwasang hindi tumanaw sa ibaba, kung saan ay punong-puno ng nagliliwanag na mga ilaw. Napapikit siya habang sinasamyo ang preskong hangin. Ilang taon na ba ang lumipas noong huli niyang nalanghap ito?Sampu? Labinlimang taon? Hindi na niya masiguro pa, sa tagal ng panahon ay hindi na rin niya halos matandaan pa. Napakuyom ang kanyang mga kamay at nagdilim ang kanyang mga mata. Sa totoo lang, sa tagal niyang nakakulong sa kamay ni Victor ay walang araw na inasam niyang makalaya, hindi para muling ipagpatuloy ang buhay kundi upang gumanti kay Marcus.Noong una ay ayaw niyang paniwalaan si Victor na ito mismo ang nag-setup sa kaniya noong gabing iyon para magkita silang dalawa. Nag-usap na daw sila na kapalit ng hindi panggugulo ni Victor sa negosyo ni Marcus ay siya ang kapalit.In-denial pa siya noong una dahil alam niya kung gaano siya kamahal ni Marcus. Noong panahong iyon ay bulag na bulag siya pero sa paglipas ng panahon ay doon
MARCUS P.O.VHINAWAKAN ko ng mahigpit ang kamay ni Athy habang nakahiga siya sa kama. Wala pa rin siyang malay hanggang sa mga oras na ito at hindi ko alam kung kailan siya magkakamalay. Napakagat labi ako. Hinalikan ko ang kamay niya.Nang malaman kong nawala na ang baby ay hindi ko halos mailarawan ang nararamdaman ko. Sobrang sakit oo. Idagdag pa na sinisisi ko ang sarili ko ang sarili ko dahil sa nangyari. Alam kong ako ang puntirya nila at hindi si Athy. kung sana ako na lang ang naghatid sa kaniya e di sana ay hindi ito nangyari.Nanlamig ang kanyang mga mata nang sumagi sa isip niya ang mga taong gumawa nito. Alam niyang hindi ito isang aksidente lang dahil plinano talaga ito. “Hahanapin ko ang mga taong may gawa sayo nito Athy pangako.” bulong ko sa kaniya at pagkatapos ay hinalikan ang noo nito bago lumabas ng silid.Sa labas ay naghihintay na sa kaniya si Lance. “Anong balita? Nakita mo ba yung driver?” tanong niya rito.Umiling ito kaagad. “Hindi po sir, I’m sorry.” nagyuk







