LOGINAng suot na polo at pantalon ni Shawn ay bahagyang nagusot. Ito ay mga bakas ng pagkakaupo ni Maxine sa kanya kanina. Ngunit sa ilalim ng mahinang liwanag ng bar, ang mga gusot na iyon ay tila hindi kapintasan. Sa halip, nagdagdag ito ng kakaibang alindog sa kanyang anyo. Isang magulong karisma na may halong pagiging sopistikado, parang isang panganib na mahirap iwasan ngunit nakakaakit sa bawat tingin.Hindi niya sinagot ang nakakalokong tanong kung kaninong sayaw ang pinakagusto niya. Nanatili siyang tahimik, tila walang naririnig. Sa halip, dinampot niya ang bote ng alak, ibinaba ang tingin, at uminom nang diretso. Isang mahabang lagok ang ginawa niya na parang gustong lunurin ang lahat ng iniisip.Si Arriana, sa kabilang banda naman ay nagngingitngit. Halos kumulo ang dugo niya sa galit.Ang magandang dilag. Kung sino man ang babaeng iyon ay biglang sumulpot na parang bagyong umagaw ng lahat ng pansin. Sa mismong sandaling tumapak ito sa entablado, nakalimutan ng lahat ang prese
Unang tumingin si Maxine kay Arriana, ang mga matang hugis-almendra ay kumikislap ng tapang habang nakatitig sa babae.“Miss, pwede bang lumayo ka muna? Nasa pagitan ka namin ni Mr. Velasco sa aming mainit na sayaw,” matapang niyang sambit.Direkta, mapangahas, at walang pasintabi niyang sinabi iyon. Tahasan niyang pinaalis si Arriana.At dahil diyan, napakuyom ang kamao ni Arriana sa galit, ngunit ayaw pa rin niyang umalis.Ngunit biglang nag-udyukan ang mga mayayamang kabataang lalaki sa paligid.“Sige na, Miss Arriana! Tumabi ka na!” sigaw ng isa, na sinundan ng tawa ng iba.Matamang tinitigan ni Arriana si Maxine, ngunit sa huli ay napilitan siyang umatras, halatang labag sa loob niya ang ginawa.Malamig na ngumiti si Maxine. Sa wakas, nakita na niya ang tunay na mukha ni Arriana at ito ang kanyang pagbawi. Ang kanyang paghihiganti ay saka pa lang nagsisimula.Inilipat niya ang tingin kay Shawn, na mula pa kanina ay nakamasid lamang sa kanya.Hindi siya umiwas. Sa halip, ba
Pag-akyat pa lang ni Maxine sa entablado, agad na sumabog ang hiyawan ng buong lugar.Habang tumutugtog ang malakas na musika, ang pigura ng babae sa gitna ng ilaw ay gumalaw na parang sinasabayan ng bawat tibok ng ritmo.Mabilis siyang tumalon, at sa isang mahinhing liko, yumakap ang kanyang mala-ahas na katawan sa bakal na poste, umiikot, bumabaliktad, at tila lumilipad sa hangin.Ang kanyang katawan ay kasing-lambot at kasing-gaan ng sanga ng walis-tingting na hinahampas ng hangin, bawat liko at galaw ay parang alon ng alindog na umaagos sa mata ng bawat nakatingin. Bawat pag-ikot, bawat pagbaba ay nagdulot ng mga sigawan at palakpak mula sa mga tao sa ibaba ng stage.Sa isang VIP table, hinawakan ng isa sa mga mayamang binata ang braso ni Jared, halos manlaki ang mga mata sa pagkagulat.“Jared! Kailan mo pa dinala rito ang ganitong klaseng babaeng parang diyosa? Hindi mo man lang ipinakilala! Hindi patas ‘to!”Natigilan din si Jared, hindi makapaniwala sa nakikita. Ang babaen
Bahagyang ibinaling ni Shawn ang ulo niya, at tumama ang tingin niya kay Arriana.Sa sandaling iyon, nakapatong ang kamay ni Arriana sa kanya. Dahan-dahan niyang hinaplos ang matitigas at eleganteng mga daliri ni Shawn, bahagyang sumayad ang kanyang mga daliri sa mamahaling relo na nakapulupot sa matipunong pulso ng lalaki. Malamig ang relo. Marangya, may dignidad, at tila hindi dapat lapitan, ngunit imposibleng hindi mo gustuhing hawakan.Isang bahagyang pamumula ang lumitaw sa mukha ni Arriana, parang porselana na tinamaan nang kaunting araw.“S-Shawn, nang gabing iyon ay kusang-loob ako. Iyon ang unang beses ko. Naalala mo pa ba ang gabi nating dalawa?” sambit ni Arriana sa kanya.Agad naman na naramdaman ni Jared na may mali kaya mataman niya silang tinitigan.“Shawn...” simula ni Jared.Ngunit pinigilan siya ng isa sa mga lalaking kasama nila at bumulong rito.“Jared, mukhang may namamagitan kay Mr. Velasco at sa babaeng ‘yon. Kung sino man ang gusto ni Mr. Velasco, siya na
“Wala akong oras,” malamig na tugon ni Shawn. “Kung may kailangan kang sabihin, sabihin mo sa secretary ko at magpa-schedule ka ng appointment.”Pagkasabi niya no'n, walang alinlangan niyang ibinaba ang tawag.Ang matinis na tunog ng beep ng telepono ay ilang segundong umalingawngaw sa kabilang linya.Dahil kay Althea, wala nang ibang pagpipilian si Maxine kung hindi hanapin si Shawn.“Attorney Dizon, hintayin mo lang ang text message ko,” mahinahon, ngunit determinado na sabi ni Maxine bago siya umalis.Pagdating ni Maxine sa lugar na pupuntahan niya, sinalubong siya ng malamlam na ilaw ng gabi. Ang mga pader ng mansyon ay tila mas mataas at mas malamig kaysa dati, parang hinaharangan ang lahat ng pag-asa.Bumukas ang tarangkahan at agad siyang binati ng kasambahay. “Madam,” magalang na sabi nito, sabay yuko nang bahagya sa kanyang ulo.“Narito ba si Shawn? Pakisabi sa kanya na gusto ko siyang makausap,” saad ni Maxine.“Opo, Madam. Sandali lang po, ipapaalam ko.”Tahimik n
Itinaas ni Maxine ang kanyang paa upang humakbang, ngunit bago pa siya makagawa ng kahit isang hakbang, biglang tumunog ang isang malamyos na ringtone. Tumigil siya saglit. Pagtingin niya sa screen, nakita niya ang pangalan ni Attorney Dizon. Agad niya itong sinagot.“Hello, Miss Garcia,” mabilis at may pag-aalalang tinig ang narinig niya sa kabilang linya. “May problema sa presinto. Kailangan ninyong pumunta agad!”Parang tumigil sa pagtibok ang puso ni Maxine nang marinig iyon.'Ano ang nangyari kay Althea?' ani Maxine sa isipan, habang nag-aalala.At sa walang pag-aalinlangan, agad siyang tumalikod at tumakbo paalis ng lugar.****Pagdating ni Maxine sa himpilan ng pulisya, sinalubong agad siya ni Attorney Dizon, halatang kinakabahan din ito.“Miss Garcia,” ani Attorney Dizon sa kanya.“Ano ang nangyari kay Althea?” tanong niya agad, puno ng kaba ang kanyang boses.Ngunit natigilan siya nang mapansin ang isang pamilyar na pigura sa malayo. Si Arriana Marquez ay narito ri







