Kabanata 2

Colter POV

Araw-araw, parang nakakasawa na ‘yung mga ginagawa ko. Weird lang kasi wala ng thrill ang buhay ko kasi kahit anong gusto ko, kayang-kaya kong makuha ko.

Paulit-ulit na lang na puro meeting sa mga business kong hawak, bonding sa mga kaibigan kong nandiyan lang para sa connection, makipaglandian sa mga babaeng yaman ko lang ang gusto.

Nakakainis lang isipin na kahit trilyonaryo na ako, saka pa ganito, walang sumiseryoso sa akin. Imposibleng pakinggan pero ‘yun ang totoo. Wala na akong nakikitang babae na seryosong mahalin ako. Napakatanga nila kasi ako na ‘to, Colter Alcazan, isa sa sikat na trilyonaryo sa Pilipinas, pero bakit ginagago nila ako?

Ako na lang ang natitira sa pamilya Alcazan. Wala nang magulang, wala ring kapatid. Ang mga magulang ko, kinuha ng mundo sa paraang hindi makatarungan. Assassination. Pinaulanan ng bala ang sasakyan nila habang papunta sila sa isang business event. Nandito ako sa mansiyong ito noon, abala sa pakikipag-meeting sa mga shareholders, nang malaman kong wala na sila.

Sa kabila ng lahat ng pera at kapangyarihan ko, hindi ko sila nailigtas.

Ang yaman ng pamilya namin ay nagmula sa negosyong sinimulan pa ng lola ko—luxury bags, sapatos, at alahas na paborito ng mga elite. Sa industriyang ito, ang pangalan ng Alcazan ay nangangahulugang karangyaan at kasikatan. Pero anong silbi ng lahat ng ito kung wala kang taong masasandalan?

Nag-iisa akong anak at apo. Wala akong ibang kasama sa mundong ito kundi ang sarili ko. Kung mawala ako bukas, sino ang magmamana ng lahat ng ito? Sino ang magpapatuloy ng pangalan ng Alcazan?

“Bro, maybe the reason why you’re still single is because you’re aiming too high,” sabi ng matalik kong kaibigang si Damien habang nag-iinuman kami sa rooftop ng penthouse ko.

“I don’t aim too high,” sagot ko habang pinaglalaruan ang baso ng alak sa kamay ko. “They’re the ones who fail to meet my standards.”

Damien laughed, shaking his head. “No, you’re the one failing. You keep dating these rich girls, expecting them to love you for who you are. But come on, man, they’re just after your money.”

Napaisip ako sa sinabi niya. Hindi ko rin maitatanggi ang totoo. Mula sa una kong nobya hanggang sa huli, pare-pareho lang sila. Maganda, sosyal, pero walang iba kundi pera ang habol. Palagi silang nagtatapos sa pagsasamantala at ako, naiwan sa gitna ng kawalan, nagtataka kung bakit ako malas sa pag-ibig.

“You know what? Maybe it’s time to lower your standards,” dagdag pa ni Damien. “Try someone... ordinary. A nanny, perhaps. Who knows? Baka siya na ang magpapatino sa'yo.”

Napangiti siya, tila nagbibiro, pero ako, seryosong tumango. “Maybe you’re right. A nanny, huh?”

Sa araw-araw kong pamumuhay, pagod na ako sa gulong ng lipunan. Hindi ko naman kailangan ng babae na kasingyaman ko. Hindi ko rin kailangan ng babaeng magpapanggap na mahal ako para lang maabot ang lifestyle na gusto niya. Gusto ko ng totoo—isang babae na mamahalin ako, hindi ang laman ng bank account ko.

At saka, kailangan ko nang gumawa ng anak. Nakakatawang pakinggan, pero totoo. Gusto kong mag-iwan ng tagapagmana bago pa ako matulad sa mga magulang ko. Gusto ko ng pamilya.

“Mag-disguise ka kaya, maglakad-lakad ka sa lansangan, mag-ikot-ikot sa mga lugar sa company mo na hindi mo napupuntahan. Malay mo, ladyguard, janitress o waitress talaga ang para sa ‘yo,” udyok pa niya habang tumatawa.

“Damien, gago ka. Hindi tama na ginagawa mong katatawanan sila. Sa totoo lang, okay lang kahit sino sa kanila. Kahit ano pang trabahong mayroon sa kanila. Sa ngayon kasi, oo nga, malas ako sa mga golddigger na babae. Sawa na ako sa mga acting-an nilang napapasarap ng ungöl sa kama. Sawa na ako sa mga request nilang mga kotse at kung ano-anu pang luho, mga gago sila. Hindi nila deserve ng gaya kong loyal ang hanap na babae,” sabi ko sa kaniya kaya natahimik siya.

Saglit siyang tumitig sa akin. “Siguro, oras na rin para maglaan ka ng oras sa gym. Alam mo kung bakit?”

Nagtaka ako. “Bakit?” tanong ko tuloy sa kaniya.

“Kasi panay inom ka ng alak. Ang laki ng bilbil mo, panay tagyawat din mukha mo. Kung pumorma ka pa para kang hindi mayaman. Sorry bro, pero jologs ka pumorma kung minsan. Isa siguro ‘yan kung bakit walang nagseseryoso sa ‘yo, kung bakit pera lang ang habol nila,” prangkang sabi ni Damien kaya nasaktan ako pero sa totoo lang, tama siya.

**

Nung nasa kuwarto na ako. Humarap ako sa salamin at saka nagtanggal ng damit pang-itaas. Napangiwi ako nang mapagtanto kong para na ngang matanda ‘yung katawan ko. Masyado ko nang napapabayaan ang sarili ko. Ang pangit na rin ng mukha ko.

Oras na nga siguro para magbago ng anyo. Para saan pa at marami akong pera kung pangit naman ako.

Ngayon, malilibang tuloy ako sa pag-aayos ng sarili ko. After nito, promise ko sa sarili ko na hindi mayamang babae ang hahanapin ko. Hahanap ako ng kagaya ni Cinderella, kasambahay na maganda, busilak ang puso at mamahalin ako ng totoo.