About ten o'clock in the morning nagising sila Tita Marie at Mama, nakapagluto na ako ng almusal. Pababa na ng hagdan si Tita Marie, habang palinga-linga sa paligid. “Hannah, nakita mo ba si Jake, gising na ba siya?”“Tita! maaga po yata siya nagising, nakapag-jogging na nga po pero bumalik po ulit sa kwarto niya.” “A'right! sige tatawagin ko na lang, aalis tayo ngayon punta tayo SM,” sabi ni Tita Marie saka tumalikod at pumunta na sa room ni Jake. Binalaingan ko si Mama tsaka tinanong, “Ma, sasama ba tayo? Ayoko sana eh dito na lang ako pwede?” “Hannah, nakakahiya naman sa kaibigan ko kung tatanggi tayo.” “Ganon po ba? Okay po sige mag-aayos na po ako.” Umalis na ako papunta sa kwarto para magbihis. ***Samantala, in Jake's room nadatnan siya ng mommy niyang nakaupo sa kama at nag la-laptop. “Jake, iho! Wag mo nga sinusungitan si Hannah, I heard you last night na inaasar mo siya.” “A-right!,” Jake replied but his face suddenly changed. “Paano ba ako hindi maiinis Mommy eh nags
After that lunch, I stayed in my room at nagpahinga, it was past one in the afternoon at wala naman akong gagawin. Lying on the bed, naalala ko na naman mga kaibigan ko. Sana magkakasama kami ngayon at nag-part time job sa cafe.I miss my bestfriend Astrid at ang kakulitan nito, si Nathan na pasaway, naku ilang araw pa lang kami nasa Manila pero namimiss ko na buhay sa Batangas. Buti pa don fresh air at tahimik. Di gaya dito sa lungsod, napakaingay ng paligid kahit gabi parang araw. Kinahapunan, lumabas na ako ng silid para magluto sana ng dinner when I saw a note on the dining table so I looked and read what's written on it.“I WENT OUT WITH MY FRIENDS, WILL BE HOME LATE!” Naks! May pa sulat pa, knowing that Jake was out, ang saya ko. I felt relax makakakilos ako ng maayos sa bahay di ako maasiwa dahil wala si Jake na bugnutin. Naligo na ako tsaka naglaba na din ng aking damit and cook food for myself. Well, I don't need to clean the house naman dahil malinis 'yon at isa pa may ta
Jake woke up with Hannah no longer beside him. As far as he can remember Hannah accompanied him last night. Malinis na din ang sala, wala ng naiwang bakas ng paglalasing niya kagabi. Tumayo siya at napatingin sa orasan, it's already four thirty ng madaling araw. He had no intention of going to Hannah's room, but there he was, opening the door, natuwa pa sya dahil pagpihit nya sa seradura di ito nakalock kaya pumasok na siya. He knows what he is doing is not right pero ndi nya mapigil ang sarili, dinala pa din sya ng mga paa nya sa kwartong iyon.He's inside now, nagmasid sya sa paligid and what caught his attention were the books on the study table and the travelling bag where contents had not been removed yet. But one thing caught his attention, a picture of Hannah wearing a school uniform together with her classmates.He slowly picked up the picture frame, carefully caressing it, and he couldn't believed that his Mom told him to take care of her like a younger sister. Sabagay may
Pasaway ang lalaking ito nakakarami na palagi nalang ako hinihila sa kamay. “Jake, ano ba? I can walk on my own, bitawan mo na ako,” sabi ko saka pilit kumawala sa pagkakahawak niya sa kamay ko.”No!”sagot niya tsaka hinigpitan pa lalo pagkakahawak, sumunod na lang ako wala naman ako magagawa. Nakarating na kami sa dining area at andoon na nga mga friends niya, nakaupo na, sabay-sabay na tumayo ang tatlo nang nakalapit na kami sa table.“Guys! Hey listen everyone...This is Hannah, my cousin,” pagpapakilala sa akin ni Jake sa mga kaibigan niya saka binitawan na kamay ko. Cousin? Hala,kelan pa kami naging magpinsan?Nagtatakang tanong ko nalang sa isip ko, pilit akong ngumiti at banati sila. “Hello!”“Hi!” sabay-sabay nilang sagot. “Hello, Steven here,” sabi ng isa sa kanila na mukhang tsinito. “Hi...just call me Lawrence,” aniya ng isa, mestiso at matangkad din pero nakasalamin, in fairness halos lahat sila ang popogi. Tahimik lang si Aaron at di nagpakilala kaya siniko siya ni Stev
I quickly left back to the kitchen baka maabutan niya ako but imbes na bumalik sa kusina I escaped and just went to the terrace. Naglagay ako ng earphone saka kinuha ang hose sa nakasabit sa may gilid ng garahe at nagdilig na lang ng mga halaman. “Hey, Pretty, there you are!” Steve's loud voice echoed pero nagkunwari akong hindi siya narinig, nakatalikod ako at ipinagpatuloy lang ang pagdidilig. “Hannah, come on! Didn't you hear me?” He shouted again habang palapit na siya sa akin. “Something wrong?” I didn't even pay attention to him. Mukhang playboy itong isang ito. Kung si Aaron ay arogante, si Jake ay bossy, etong Steven ay makulit. All of a sudden nasa harap ko at hinila ang hawak kong hose. “Hey, di mo ba ako narinig?” ika niya.“Hindi,” I replied sarcastically saka inalis ang earphone sa tainga ko at ibinulsa. “Give it back to me,” inagaw ko sa kanya ang hose ng tubig at ipinagpatuloy ang pagdidilig. “Oh i see, naka-earphones ka pala kaya di mo ako narinig,” he muttered.
The next day, Jake woke up early. Nagkakape siya sa sala when all of a sudden the doorbell rang, so he went outside to check kung sino dumating. Nagulat pa siya nang bumulaga sa harapan niya ang kaibigang si Steven. Nakabihis ito ng maayos, wearing a printed poloshirt, black pants and white rubber shoes. Napakuno't-noo siya sa hitsura ng kaibigan sabay tanong, “What brought you here? Aga-aga nambubulahaw ka, kahapon lang andito ka din diba?” “Hi, good morning Bro!” masayang bati ni Steven at di pinansin ang pang-susupalpal ni Jake. “It' Sunday Bro, I'd like to bring Hannah out, simba lang kami.” “Simba? Kelan ka pa naging maka-diyos ha?” pang-aasar ni Jake sa kaibigan. Di nya lubos akalain na totohanin pala nito ang sinabi kahapon. Jake know exactly what's going on, if Steven wants something or someone he will do everything to get it.“Ngayon- I mean from now on, Bro! Gising na ba si Hannah?” “She's in the kitchen preparing breakfast. Wait here, I'll call Hannah.” Pinaupo niya si
Kinabukasan, I did my morning routine again, hilamos, sipilyo at nagpalit ng damit. I went outside para magwalis muna bago magkape.Natapos na ako sa pagwawalis, diniligan ko naman mga halaman ni Tita Marie bago bumalik na uli sa loob ng bahay. Ang lungkot naman sa bahay nato, tahimik ang paligid parang walang nakatira. Napatingin ako sa wall clock na nakasabit sa kitchen to check the time, it was already eight in the morning na pala, pero hindi ko pa nakikita si Jake. Buti nalang at tulog pa ito kaya makakagalaw ako ng maayos kapag wala si Jake sa paligid.Minutes later, nagtimpla na ako ng coffee at nag prepare ng sandwich, nilagay ko sa tray at binitbit pabalik sa kwarto para doon nalang mag-almusal. Habang nagkakape, kinuha ko yung mga illustration board ko at colored pencils, nag sketch nalang kasi wala naman gagawin maghapon. Kasalukuyan ako nag do-drawing ng may kumatok sa pinto ng room ko.Tok! Tok! Tok! “Hannah gising kana ba?” boses ni Jake yong nagsasalita.“Bakit?” I answ
I overheard Jake said to Steven that his Mom told him to buy some groceries coz tomorrow we're going to the hospital. Jake then told Steven and his friends to go inside the store. From where I was hiding, I can still hear them chatting while they entered the store.“Is Hannah with you?” Aaron asked Jake while his eyes roam around the store.“Oo”Actually, I was hiding in the corner and decided to sneak out and just as I was about to leave the place, Steven looked at my direction. Lagot na, nakita na niya ako.“Oh, There you are, Cutie!” Steven shouted at kumaway pa sakin. I couldn't believe my luck at all, being with Jake is already a mess and now I was here with these four men. Ngumiti nalang ako tsaka sinenyasan si Steven na lalabas na ako and I'll wait outside the store.“Hannah, wait! Samahan na kita!” Steven said as he ran after me.Meanwhile, Aaron, Lawrence, and Jake watch Steven running after me.“Go ahead, run as fast as you can, Steven Lopez! Chase her until you stumble and f