Dumating din si Belinda ng makalipas ang mahigit limang minuto mula nang makaupo ako sa aking upuan. Suot niya pang-ibaba ang isang sayang itim na aabot hanggang sa itaas ng kanyang tuhod ang haba habang isang T-shirt na kulay dilaw naman ang suot niyang pang-itaas na pinarisan ng itim ding sapatos.
Nakatali ang may kahabaan niyang buhok at mayroon kaunting kolorete ang kanyang mukha. Maganda naman ang kaibigan kong ito, sa katunayan nga ay may mga binatang may gusto rito ngunit hindi naman niya binibigyan ng pagkakataon ang mga iyon.
Mga binatang taga siyudad daw ang gusto niya kaya gano'n. Hindi ko alam kung bakit gusto niya ang mga kalalakihang galing siyudad gayung may mga itsura at masasabi naman ang mga binatang nandito sa aming bayan. Pero kung sabagay, isa rin naman ako sa mga dalagang kagaya niya na hindi magawang gustuhin ang mga lalaki rito. Ni minsan hindi magawang tumibok ng aking puso para sa kanila.
Nang makababa ako ay naabutan kong tapos ng kumain sila nanay at naligpit na rin ang mga pinggang kanilang ginamit. Dahil hindi ko na naman sila naabutan pa ay mag-isa na lamang akong kumain. Adobong kangkong na hinaluan ng tokwa ang ulam na nakahain ngayon sa lamesa namin. Umupo na ako sa aking upuan at tahimik na nagsalin ng kanin sa aking pinggan at kumain. Matapos kong kumain ay nagpasya akong magtungo na muna sa likod bahay para makapagpahangin at makapag-isip-isip. Patuloy pa rin kasi akong binabagabag ng isiping iyon patungkol sa narinig ko kaninang pinag-usapan ng mga estudyante sa library. Grupo ng mga kalalakihang galing siyudad daw na nakita nila kanina lamang. Alam ko naman na imposibli talagang sila iyon dahil marami rin namang mga taga siyudad ang nagpupunta dito sa bayan namin para magliwaliw. Ang kaso nga lang ay hindi ako sigurado roon. Kahit pa sabihing marami at hindi lang naman sila ang nagagawi rito ay may posibilida
Agad namang pumayag si nanay nang magpaalam si Belinda at Jones na isasama nila ako sa isang pagdiriwang kaya hindi na rin kami nahirapan pa. Ang akala ko'y hindi nila ako papayagan dahil iniisip ko ang tungkol sa kanilang pinag-usapan kanina patungkol sa pamilya Buenasesca na hindi ko naman kilala.Mabuti na lamang at mukhang wala namang kaso iyon kay nanay at bigla naman siyang pumayag doon. Matapos nilang makapagpaalam kay nanay ay agad din silang umuwi dahil maghahanda pa rin daw sila para sa gaganaping pagdiriwang mamaya at dadaanan na lamang ulit nila ako para isabay.Bandang alas singko y medya na ng bumalik sila sa amin para daanan ako. I was wearing a simple white floral dress just above my knees partnered with my school white shoes.Hinayaan ko lamang na nakaladlad ang itim at medyo kulot kong buhok na aabot hanggang sa aking balikat upang dumagdag naman ng kaunting komplemeto sa aking kabuoan. Nang dumating na
"V-Vaughn..." Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko sa mga nakikita ko ngayon. Kung ano ang magiging reaksyon ng aking puso at katawan. Ang makita siyang tumatawa sa harap ng maraming tao ay bago sa aking paningin. Ang makita siyang masaya dahil sa kaganapan sa kanyang buhay ay masakit para sa akin kung hindi ako ang kanyang kasama. Ang mga nangyayari sa oras na ito ay hindi ko inaasahan. Ang makita siya sa ganitong sitwasyon ay nakakabigla para sa akin. Higit dahil sa siya ang nakatakdang maging kanya. Kung ibabase lamang sa mga salitang aking ginagamit para ipahayag ang aking bawat nais ay maaaring tawagin akong isang ipokrita. I'm maybe a hypocrite in the eyes of many, yes, but I won't give a damn because it's him we're talking. Alam kong dahil sa aking mga nagiging reaksyon, salita at kilos pagdating sa kanya ay hindi na lamang simpling paghanga ang aking nararamdaman. Dahil ala
Nang makalabas na siya ng kanilang mansion ay sumunod pa rin ako kahit hindi ko alam kung saan nga ba siya patutungo. Mabuti na lamang at hindi rin siya gumamit ng sasakyan kung di ay hindi ko rin alam kung ano nga ba ang gagawin ko para lamang masundan siya. Bandang alas otso na rin yata ng gabi base sa lamig na aking nararamdaman. Ang daster kase na suot ko ay medyo manipis at walang manggas kaya ako nilalamig. Kahit malamig ay hindi ko na lamang iyon ininda, ang mahalaga ay magawa ko ang bagay na gusto kong gawin. At iyon ay ang maka-usap siya sa kahit na anong paraan. Natigil ako sa aking paglalakad nang makita kong tumigil siya sa harap ng isang tricycle na naroroon. Ang akala ko'y sasakay siya doon ngunit laking pasasalamat ko nang mukhang kinausap lang yata niya ang driver no'n. Ipinagpatuloy niya ang paglalakad matapos kausapin ang mamang iyon kaya naglakad na rin ako. Sampung minuto rin yata ang lumipas ba
Kinaumagahan ay nagising ako dahil sa ingay ng katok na nagmumula sa pintuan ng aking silid at tawag ni nanay sa aking pangalan. Kahit inaantok pa ay bumangon pa rin ako para puntahan si nanay. "Rie...?" "Anak..." Naabutan ko siyang nakaabang sa hamba ng pintuan sa aking kwarto. Bagong paligo at nakasuot ng kanyang paboritong daster na bigay daw sa kanya ng kanyang kaibigan. "Magandang umaga, nay..." Mahina ang boses na bati ko kay nanay. "Hmm. Hindi ka yata nagising ng kusa, anak? Anong oras na ba kayo nakauwi kagabi?" Tanong sa akin ni nanay at tumalikod sa gawi ko. "Ah, mga alas otso y medya na ho kase, nay, eh." Agarang sagot ko sa tanong niya. "Gano'n ba? Kaya naman pala. Teka, hinatid ka naman ba nina Jones?" Ani nanay na nakapagpahinto sa akin sa pagsunod sa kanya. "Ha? Ah! Oho nay!" Sabi ko big
Nang makapasok kami sa kanyang kwarto ay dumiretso siya sa kanyang kama habang ako naman ay umupo sa upuang malapit sa bintana. "O, ano ba sasabihin mo, ganda?" Inirapan ko si Belinda ng tawagin niya akong gano'n dahil halata na namang nang-aasar siya ngunit inirapan niya rin lang ako. "Kagabi." "O bakit? Anong meron kagabi?" Hindi pa man ako nagsisimulang magsabi tungkol sa nangyari kagabi ay parang gusto ko ng tumigil dahil sa posibling maging reaksyon niya sa aking sasabihin. Natatakot akong kapag nalaman niya ang nangyari pati na rin ang naging reaksyon ko doon ay husgahan niya ako kaagad . I am scared that if she knew about my feelings towards him, she will judge me in a way that I couldn't even fathom. Yes, she's my friend, I even treat her as my sister and that's the thing that fears me. Dahil maliban sa aking mga magulang ay tanging siya n
Nang makabalik kami ni Belinda sa kung nasaan sina Jones at Vaughn ay naabutan namin silang nag-uusap pa rin ng tungkol sa kung saan. Doon ko lamang napansin kung ano ang suot niyang damit. Isang kulay asul na polo na pinarisan ng itim na pang-ibaba at nakasuot din ng itim na sapatos na sa tingin ko ay mamahalin. Akala ko ay hindi pa sila titigil sa pag-uusap ngunit ng mapansin nilang nakabalik na kami ay bigla na lamang tumayo si Vaughn na sinundan naman ni Jones. "I gotta go, Jones, Linda." Nang sabihin niya iyon ay bigla na lamang akong naging alerto at humarap kay Belinda para ipaalam na aalis na rin ako. Wala sa isip ko kanina ang sumabay sa kanya ngunit ngayon ay mayroon na. Balak kong gawing ikalawang pagkakataon ito para pormal na maka-usap ko siya. Gusto kong makilala niya ako kahit na sa anong paraan, ang mahalaga ay makilala niya lamang ako. "A-ah Belinda, Jones, aalis na rin pala
Hapon na nang makauwi ako sa amin. Naabutan kong nandoon na si nanay at naglalaba. Hindi ko na lamang siya inabala pa sa kanyang ginagawa dahil dumiretso na ako papasok sa bahay. Nang makapasok na ako ay dumiretso ako nang tungo sa kusina para makapagsaing na bago pa man dumating si tatay galing dagat. Habang nagsasaing ay pinili kong linisin na rin ang lababo dahil sa dumi na mayroon iyon pati na rin ang buong kusina. Naglilinis ako nang makarinig ako ng yabag galing sa aking likuran. Dahil doon ay itinigil ko muna ang aking ginagawa para tignan kung sino iyon. Si nanay. "Tapos ka na, nay?" Tanong ko sa kanya habang naglalakad papunta sa may kalan. "Hindi pa nga e." Sagot niya sa tanong ko sa kanya. "Hapon na ho, ah!" Sabi ko habang tinitignan ang aking sinaing na kanin. "Oo nga't hapon na, diba? Kaya saan ka ba nagpunta ha, anak?" Kanina lamang ay iniisip kong