15 Where You Belong

HINDI mapakali si Angelie habang tinitingnan ang oras sa ka iyang cellphone. Kanina pa siya naghihintay sa may corridor. Malapit na ang oras ng ensayo nila para sa nalalapit na cheering competition, pero wala pa rin si Andrei. Kahit na friendly competition lang ang isasagawa ay gusto pa rin nilang mag all-out sa kanilang performance. Ito ang dahilan ng pagbabago nila ng cheering uniform. Bagay kasi ito sa bago nilang cheering moves.

Hindi pa nakikita ni Andrei ang bago nilang uniform kaya't gusto niyang sorpresahin ang kaibigan. Pero malapit na siyang ma-late sa cheering practice nila. 'Andrei?'

Nakikita na niya ang noo at buhok ni Andrei. Natatakpan ng ilang estudyanteng naglalakad ang mukha ng lalaki, pero natitiyak niyang si Andrei ito. Dahil kailangan na niya itong makausap, halos patakbo niya itong sinalubong.

"Besh,..." tawag niya kay Andrei nang malapit na siya rito. 

"O? Besh,..." nakangiti siyang binistahan ang suot na cheering uniform ni Angelie. "Iba yata ang uniform n'yo ngayon?" 

Mula sa dating cute na cheering uniform ay naging boyish naman ngayon ang cheering uniform nina Angelie. Naka basketball uniform sila pero may under shirt. At ang dating bloomers ay naging biker shorts.

"Life is a constant change daw kasi," nakangiti niyang sagot kay Andrei. "Bagay ba sa akin?"

Natahimik naman si Andrei ng saglit. Tinimbang niya kung ano ang sasabihin sa kaibigan. "Bagay. And yes, tama ka, life is a constant change."

"But I don't want you to change, so here!" Ibinigay niya ang sando na kamukha ng suot niya. Ang kaibahan lang ay Silva ang nakalagay na apelyido sa likod. "You will always be my best friend!"

"Meron din pala ako." Napangiti siya. Sweet naman talaga ang besh niya. "Thank you!"

Humakbang na siya papalayo kay Andrei. "Don't forget, you belong to me!" Seryoso ang mukha niya nang sinabi iyon, saka siya mabilis na umalis.

"Y-yeah!" Ano pa ba ang isasagot niya? Alam naman niyang walang malisya ang pagkakasabi niyon ng kaibigan. Siya lang naman ang kinabahan dahil sa mga salitang iyon ni Angelie.

Napaisip siya. Mukha yatang masyadong naging apektado si Angelie sa tila hindi pagkagusto ng ama niya rito. Baka kailangan ng kaibigan niya ng security sa relasyon nilang dalawa, na hindi niya ito iiwan kahit na may ayaw pa sa kaniya. He sighed. Wala pa man siyang girlfriend ay may ganito nang pangyayari.

"Uyy! May couple uniform!" Nakita kasi ni Mon ang pagbigay ni Angelie ng sando kay Andrei, kaya nakakita siya ng dahilan na tuksuhin ang kaibigan.

"Sira! Marinig ka no'n, malalagot ka talaga." Tinawanan na lang niya ang panunukso ni Mon. "Galingan mo mamaya, para sure win tayo."

"Sure win na tayo! Inspired ang three pointer natin, e," patuloy nitong panunukso kay Andrei. Nakasanayan na rin niya ang paminsan-minsan ay tuksuin si Andrei. 

Hindi na sinagot ni Andrei si Mon. Binilisan na lang niya ang paglalakad para siya makasabay kina Jebon at Marc. Napansin naman ng dalawa ang dala niyang sando na bigay ni Angelie.

"Ano iyan?" Tanong ni Jebon sa kaniya.

"Nagtanong ka pa, 'di ba iyan iyong dala ni Angelie kanina?"

Tumawa naman si Jebon dahil sa sinabi ni Marc. "E, baka kasi i-deny ni besh."

"Tigilan n'yo nga iyan. Kayo talaga!" Isinilid niya sa bag ang naturang sando. Sumabay naman siya sa ibang basketball players.

Sinikap niyang makapag focus sa paglalaro. Ayaw niyang magpaapekto sa mga gumugulo sa isipan niya ngayon. May sakit pa rin ang ina niya. Ang ama naman niya ay hindi niya tiyak kung ano ang pinaplano para sa kaniya. At si Angelie… kailangan niyang maging maingat sa damdamin ng kaibigan. Ayaw niyang ma-disappoint ito sa kaniya. Ayaw niyang mawala ang tiwala ni Angelie sa kaniya.

HABANG nagbabasa sila sa library ay pinapakiramdaman niya si Angelie. Nakatuon ang pansin ng babae sa paggawa ng assignments nila kaya pinili niyang huwag itong istorbohin. Isinubsob na rin niya ang sarili sa pag-aaral.

Nang papalabas na sila ng library ay nagmungkahi siya sa babae. "Nakapapagod din ang week na 'to, ano? Masyado tayong naging busy. I think, we have to enjoy din naman."

Tumango naman at nagkibit ng balikat ang babae. "What do you have in mind?"

"Gusto mo bang mag out of town sa weekend?"

"Ha?" Hindi niya inasahan ang itinanong sa kaniya ni Andrei. Alam niya kasing abala ito sa bahay nila lalo na tuwing weekend. "Where?"

"Ikaw, kung saan mo gusto. Gusto mong magpahinga? O gusto mo ng mahabang exercise?"

Nag-isip muna ng ilang sandali si Angelie. Nang mabuo na ang kaniyang pasiya ay namungay ang mga mata niya.

SA probinsiya ng Rizal nila piniling mag trekking. Kasama nila sina Melrose, Nannette, Mon, Jebon, at Marc. 

Magsisimula pa lang silang maglakad mula sa starting point ay nilapitan ni Angelie si Andrei.  "Did you bring your water?"

"Yes." Ngumiti siya. Umaastang nanay na naman ang best friend niya. "Did you bring your snacks?" Siyempre, magtatanong din siya. Nsgki-care din naman siya sa kaibigan.

"Yes." Pero hindi pa tapos na magtanong si Angelie. "Did you bring your camera?"

"I brought my cellphone, powerbank, money, alcohol, and extra shirt. Okay?"

Satisfied naman si Angelie sa isinagot ng kaibigan. "Okay." Humakbang na siya para tumabi sa mga babae. Mauuna kasi sila at sa hulihan nila ang mga lalaki.

"Did you bring your swimsuit?"

Napalingon siya kay Andrei. Tiningnan din niya ang mga kaibigang babae.

"May falls doon, 'di ba. Kasama iyon sa activities natin." Nagtatanong pa rin ang mga mata ni Andrei kay Angelie.

"Sabi ni Marc, magbi- birthday suit ang walang dalang swimsuit," ani Jebon na maluwang ang pagkakangiti.

"Eeewww!" Tatampalin niya sana ang bisig ni Jebon dahil sa biro nito pero mabilis itong umilag. "Wala akong dala!" Na-miss niya yata ang information na maliligo sila doon.

"I thought so." Nginitian naman ni Andrei si Nannette.

"Nagdala ako ng para sa iyo, Ange," wika ni Nannette. "Buti na lang pala tinext ako ni Andrei." Ibinigay niya kay Angelie ang kulay pink na swimsuit.

"Salamat," nahihiyang tinanggap ni Angelie ang ibinigay ni Nannette. Pero dahil nakaramdam siya ng hiya, kinurot niya sa bisig si Andrei. "Besh naman, e. Tinext mo na lang sana ako! Si Nannette  pa talaga ang--" hindi na niya naituloy ang sasabihin dahil inakbayan siya ni Nannette.

"Okay lang naman sa akin. Me extra swimsuit  naman."

"Tulog ka na po. " Alam niyang hinihintay pa rin ni Angelie  ang paliwanag niya. "I tried to call you last night."

Tinanggap naman ni Angelie  ang paliwanag niya. Pero alam niyang posible na kukulitin pa rin siya nito.

Sumabay sila sa grupo na magti-trekking. Nakinig muna sila sa instructions ng guide bago sila tumulak.

In-enjoy nila ang maaliwalas na hangin. "Ang fresh pa ng hangin dito," bulalas ni Melrose.

"Oo nga. Masarap sa ilong. Sana ganito ang hinihinga nating hangin araw-araw," pagsang-ayon naman ni Nannette.

"Ang sarap ng hangin, guys!" Nakangiti siyang lumingon kay Andrei. Bigla siyang nag pose nang mapansin niyang nakaumang ang camera nito. Gumaya naman ang dalawang babae.

"Stolen shot nga, e," ani Marc. "Kanina pa nga kayo kinukuhanan niyan."

"Ako naman, mas type kong kunan ang nature," ani Mon habang kinukunan ng litrato ang paligid.

Mahaba-haba rin ang nilakad nila kaya inaabot din sila ng pagod.

Nang mapansin ni Andrei na naa- out balance na paminsan-minsan sa paglalakad si Angelie ay hinawakan niya ang kamay nito. "Kaya mo pa ba?"

"I… I can do it. You can all go. Hahabol ako sa inyo." Ayaw niya kasing maging pabigat sa grupo. 

"No. We're in this together," ang seryosong sabi ni Andrei kay Angelie. Gusto niyang i-prove sa kaibigan ang sincerity niya. "Guys, please hold the girls. Medyo challenging yata ng konti ang trail sa unahan."

Tumalima naman ang mga lalaki. Hinawakan ni Mon si Nannette at hinawakan ni Marc si Melrose.

"Well, solo flight ako, wika naman ni Jebon. Dahil siya ang walang akay na babae, siya ang ginawang tagakuha ng picture ng grupo.

Hinihingal sila nang makarating sa ituktok ng Treasure Mountain. Pero tila nawala ang pagod nila nang masaksihan ang kagandahan ng view.

"Wow! Parang gusto kong matulog sa sea of clouds na iyan!" 

Tumango-tango naman si Melrose sa ibinulalas ni Nannette.

"Besh!" Tuwang-tuwa siya. Niyakap niya si Andrei. Sumagot naman ng pagyakap ang binata. "Thank you, besh! This is the best view for a mountain!"

"You're welcome, Ange." 

"Marami talagang magagandang view dito sa Pilipinas. Wait till you see them all!" 

Sumang-ayon naman sila sa sinabi ni Marc.

"Akala ko nga sa Benguet lang may sea of clouds, marami pala rito sa Pilipinas," pahayag naman ni Nannette.

"Di kasi tayo naglalakwatsa, ne."

"Hayaan n'yo, 'pag maka-graduate tayo, ipon-ipon lang, makakadayo rin tayo sa gusto nating puntahan," wika naman ni Mon sa mga babae.

Matapos nilang busugin ang mga mata sa kagandahan ng view ay hindi naman nila kinalimutan ang mag selfie at groupie.

Habang patungo sila sa sunod nilang stop over ay nawawala sa focus si Andrei. Iba kasi ang damdaming naramdaman niya kanina nang nagyakap sila ni Angelie. Hindi naman iyon ang unang beses na niyakap siya ng kaibigan, pero bakit may kakaiba na siyang naramdaman? Napahugot na lang siya ng hininga.