Chapter 18

Chapter 18

Bella's POV

"Fiona, Alam mo din sana na masakit sa akin ang pagkawala niya." Sabi ni Aiden na umiiyak na din.

Gustuhin ko mang umawat sa kanila ay hindi ko magawa.

"Oo alam ko. Kahit naman siguro sino masasaktan kung sila ang nasa kalagayan mo. Pero Aiden! It's fvcking three years! Tatlong taon na yan—"

"Oo tatlong taon na! Tatlong taon na Fiona pero masakit pa din. Sobrang sakit." Mas napaiyak si Aiden dahil dun.

"Alam kong masakit Aiden. Kaya ba ayos lang na masaktan din ako?"

Hindi nakaimik si Aiden dahil dun. Lahat ng kasamahan namin at nakatingin lang sa kanilang dalawa. Para kaming nanonood ng live movie.

Alam ko na nasasaktan din ng sobra si Aiden pero mas nasasaktan pa din si Fiona kumpara sa kaniya. Kitang-kita iyon sa mukha niya. Lalo na at babae siya, Mas madali siyang masaktan.

"Hindi pa ba sapat sa 'yong sabihin kong mahal kita?" mas mahinahong saad ni Aiden ngayon.

"Mahal mo ako, Oo. At mahal din naman kita. Pero... Pero... Pero mahal mo din siya."

Nabalot na naman ng katahimikan ang buong bahay. Parang ang layo na nilang dalawa sa Aiden at Fiona na kilala ko. Parehas silang malakas pero dito, Ang hina nila pareho.

Nakakatakot. Nakakatakot na baka isang araw, Maramdaman ko din yang ganiyan.

"Simula nang maging tayo Aiden ay alam kong mahal mo pa din siya. Kitang-kita ko yun sa'yo. Kaya nga mas ginugusto kong magkwento ka sa akin kaysa sa ako ang magkwento sa'yo. Para sa ganung paraan, Alam ko ang nasa kalooban mo. Pero patagal ng patagal... Pasakit din ng pasakit Alam mo ba yun?"

Fiona...

"Oo, Nung naging tayo ay inaamin kong mahal ko pa din siya. May kaunting nararamdaman pa din ako kay Lexi kahit papaano. Pero tangina Fiona, Namatay siya sa mga kamay ko. Hindi ko siya naprotektahan." Humagulhol si Aiden kaya mas napalakas ang iyak ni Fiona.

Ngayon ko lang nakita na umiyak at humagulhol si Aiden. Never kong na-imagine na makikita ko silang dalawa na ganito.

"Kaya nga p-pinipilit kong maprotektahan ka. P-Pinipilit ko na maiparamdam sa'yo n-na, Ikaw pa lang ay sapat na. P-Pero hindi ko naman napapansin na, N-nasasaktan na pala kita. Ang d-dami kong p-pagkukulang sa kaniya at ayokong magkulang s-sayo, Kaya nga pinipilit kong tibayan ang loob ko para sa'yo." Humihikbing saad ni Aiden.

Hindi nakatugon si Fiona sa kaniya. Napaupo na lang siya at napatakip sa mukha gamit ang dalawang palad niya habang humihikbi. Alam kong gustong lumapit ni Aiden sa kaniya para yakapin siya pero natatakot itong baka ipagtabuyan lang siya nito.

Iniisip niya ang mararamdaman ni Fiona sakaling lumapit siya.

"Alam ko na sa simula pa lamang ay baka hindi ako maging mabuting boyfriend sa'yo. Kasi kay Lexi pa lamang ay alam kong nagkulang na ako. Mahirap... Napakahirap sa akin na makita kang nagkakaganiyan. Hindi ko dapat pinaparamdam sa'yo yan kasi hindi mo deserve na masaktan!" sabi ni Aiden nang tumigil siya sa paghikbi.

"Ikaw na mismo ang nagsabi Aiden, Na huwag nating pilitin ang mga bagay na hindi natin kaya." Sabi ni Fiona.

"Ayun na nga. Ayun na nga ang sinasabi ko... Ang ibig kong sabihin."

Napaayos sa pag-upo si Fiona. "Isang tanong, Isang sagot, Aiden. P-Pinilit mo lang bang mahalin ako?" tanong nito.

Lahat kami ay napatingin kay Aiden na diretsong nakatingin sa mga mata ni Fiona at halata na nagulat din siya sa tanong nito.

"S-Syempre, H-Hindi. K-Kasi, Mahal kita Fiona. Putangina, Mahal na mahal kita." Sabi nito.

"At mahal din kita Aiden. Pero sana naman ay naging aware ka sa pwede kong maramdaman kung sakali mang makita kitang ganun." Sabi ni Fiona.

Pak! Tama ka dun Fiona.

Dapat ay simula pa lamang ay naka'y Fiona na ang atensyon niya.

"Sana simula pa lang, Pinilit mo nang kalimutan si Lexi kasi nakaraan na siya. Ako na yung ngayon. Yun, Yun Aiden... Yun ang dapat mong ipinilit kasi yun yung DAPAT."

Tama ulit si Fiona dun. Yun din yung ibig kong sabihin.

"I-Im sorry, Nagkulang ako." Sabi ni Aiden.

"Aaminin ko Aiden, Totoong nagkulang ka... Pero alam ko rin sa sarili ko na nagkulang ako. Kasi alam mo kung bakit?... Kasi hindi mo naman siya hahanap-hanapin kung naging sapat ako sa'yo. Tama ako hindi ba? Kasi kung naging sapat ako sa iyo sa simula pa lamang ay ako na ang bubuo sa iyo. Pero anong nangyari? Kulang pa din ako."

Tama! Tama!

"Dapat talaga ay sa simula pa lamang, Inalam ko na na dapat sa isang relasyon, Kailangan mong nagsakripisyo. Pero... Ito na ba yung naging kapalit ng sakripisyo ko? Alam mong wala pang Zombie Apocalypse ay pinagkasundo na kami ni Klarence upang ipakasal. Yun yung tanging paraan para maisalba ang kompaniya namin at mas mapalawig pa ang pagkakaibigan ng pamilya namin."

Hindi ko alam pero parang nasaktan ako sa mga sinabi ni Fiona. Mabuti na lamang at naramdaman ko ay kamay ni Klarence na mahigpit na humawak sa mga kamay ko. Napatingin ako sa kaniya at sinalubong niya ako ng matamis na ngiti.

Kitang-kita mo sa mga mata niya na alam niya yung nararamdaman ko.

"Isinuko ko yung nararamdaman ko para sa kaniya kasi alam ko at kitang-kita ko na mahal niya si Bella. Nasaktan ako dun kasi pakiramdam ko ay wala nang magmamahal sa akin. Pero dumating ka at ipinakita mo na i deserve to be loved." Pagpapatuloy pa nito.

"Hanggang ngayon ay iniisip ko kung paano magpapaliwanag sa mga magulang namin na iuurong namin yung pinagkasunduan nila dahil si Bella ang mahal niya at hindi ako. Tapos ikaw ang mahal ko at hindi si Klarence. Si tingin mo ba ay ikaw lamang ang nahihirapan?" saad pa ni Fiona.

"Ako na ang bahala dun." Sabat ni Klarence.

"Ako na ang bahalang magpaliwanag sa kanila." Sabi pa niya muli saka ako kinindatan.

Tusukin ko mga mata mo.

"Kung inaakala mong balewala ka sakin Fiona, Hindi. Mahal kita kaya mahalaga ka." Sabi ni Aiden.

"Alam ko yun. Ganun din naman ako, Aiden."

Sandaling katahimikan na naman ang bumalot sa scenery dito sa loob.

"Mag-ayos na tayo please?" pagmamakaawa ni Aiden.

Dahan-Dahang tumango si Fiona kaya napangiti kaming lahat at napahinga ng maluwag.

Sa wakas. Mabuti at nagkaayos na din sila. Akala ko ay hahaba at hahaba pa ang sagutan nilang dalawa. Mabuti na lamang at si Aiden na din ang nakipag-ayos. Kung walang nag-first move sa kanila, Baka hanggang sa katapusan pa ng pandemya ang pag-aayos nila.

Biro lang...

Pero ang kasiyahan pagkatapos ng pangyayaring iyon ay naputol nang makarinig kami ng mga putok ng baril mula sa labas. Agad na naalarma sina Klarence at ang iba pa niyang kasamahan. Si Ben naman ay nagtatakbo patungo sa akin dahil sa gulat sa mga nangyari.

Isa lang ang maaaring may pakana ng pagpapaputok ng baril na yun. Walang iba kundi si...

Dr. Wilson...