Share

บทที่ 9

last update Huling Na-update: 2025-09-02 11:50:28

"เข้ามาสิ"

ครั้งที่สองแล้วที่เธอเข้ามาห้องทำงานของเขา ครั้งแรกก็มาคุยเรื่องแจกัน อยากเห็นมากเลยแจกันเจ้าปัญหาเนี่ยว่ามันหน้าตาเป็นยังไง

"เดี๋ยวจะให้คนพาไปดูที่ทำงาน"

"ค่ะ" แล้วจะพาเราขึ้นมาบนนี้ทำไม ที่ทำงานอยู่ด้านหลังของโรงแรมไม่ใช่เหรอ

ข้าวปุ้นไปนั่งรออยู่โซฟารับแขกได้ครู่ใหญ่เขาก็ทำอะไรของเขาไม่รู้อยู่โต๊ะทำงาน ถ้าจะถามก็กลัวว่าจะขัดจังหวะการทำงาน แต่ไหนบอกจะให้คนพาเราไปดูที่ทำงานด้านหลังไง

ก๊อกๆ "ซัมเองค่ะ" เคาะแค่ส่งสัญญาณก็เปิดประตูเข้ามาเลย "ผู้หญิงคนนี้เข้ามาทำอะไรในห้องของคุณคะ"

"มันไม่ใช่ธุระของคุณ"

"ไหนบอกจะมาช่วยงานไงทำไมต้องมานั่งเฝ้า"

"คุณเข้ามามีอะไร"

"ตอนเที่ยงไม่ได้ไปทานข้าวด้วยกันก็ไม่เป็นไรค่ะ ตอนเย็นไปดินเนอร์กันนะคะ"

"เย็นนี้ผมมีนัดแล้ว" สิ้นประโยคคำพูดดวงตาคมก็ฉายแววมองไปดูคนที่นั่งรออยู่โซฟา

"อัคคีคะ" ตัวเองยังไม่ได้เป็นแฟนเลยหึงเลยหวงมากไม่ได้ แต่ผู้ชายคนนี้ยังไงฉันก็จองแล้ว

"คุณพ่อของคุณบอกให้เข้ามารับตำแหน่งไม่ใช่เหรอ ผมว่าคุณน่าจะทำงานเป็นกิจจะลักษณะได้แล้วนะ"

"ซัมบอกแล้วไม่ใช่หรือคะว่าถ้าไม่ได้เป็นผู้ช่วยของคุณซัมจะไม่ทำ"

"ตำแหน่งนั้นไม่ว่างแล้ว" สิ้นประโยคนี้ดวงตาคมก็ยังมองไปดูผู้หญิงคนเดิมที่ไม่ค่อยจะให้ความสนใจกับเขามากนัก แต่พอได้ฟังคำพูดนี้แล้วเธอถึงได้ปรายหางตามองมาดู

"อย่าบอกนะว่างานที่คุณให้มันมาช่วยคืองานที่ซัมอยากทำ"

"คุณเป็นลูกสาวหุ้นส่วน คุณอยากทำตำแหน่งสูงกว่านี้ก็ได้"

ถึงว่า.. ข้าวปุ้นแค่คิดในใจ ถ้าเป็นคนนอกคงไม่กล้ามาวุ่นวายขนาดนี้ เป็นถึงลูกสาวหุ้นส่วนเลยเหรอ ทำไมไม่เห็นคุณค่าของตัวเองขนาดนี้ล่ะ แค่มองแว๊บเดียวเธอก็รู้แล้วว่าผู้ชายไม่ได้ให้ความสนใจอะไรเลย

"ผมเสร็จงานพอดีเราไปกันเถอะ" อัคคีปิดแฟ้มเอกสารที่ทำยังไม่เสร็จลง แล้วชวนข้าวปุ้นให้ออกไปดูงานด้านหลัง

"อัคคีคะ ฉันจะหมดความอดทนแล้วนะ"

"ไม่ต้องไปสนใจตามมา" อัคคีเห็นว่าข้าวปุ้นไม่กล้าเดินตาม ใครจะกล้าล่ะดีไม่ดีถูกจิกหัวตบจะทำยังไง

"ไหนคุณบอกจะให้คนพาฉันไปไง" เข้ามาถึงในลิฟต์ข้าวปุ้นถึงได้ถาม เพราะทีแรกเขาบอกว่าจะให้คนพาเธอไปดูงาน

"เธอก็เห็นแล้ว ฉันรู้ว่าเธอฉลาดพอที่จะมองออก"

"ฉันไม่ใช่คนฉลาดอะไรหรอกค่ะ มีอะไรคุณก็พูดมาสิ"

"พูดตรงนี้ไม่สะดวก" ในลิฟต์มีกล้องวงจรปิด เขามั่นใจว่าเดี๋ยวซัมเมอร์ก็ต้องไปเปิดดูกล้อง ก็รู้อยู่หรอกว่าตัวเองหล่อแต่ไม่อยากให้ใครวิ่งตามขนาดนี้ นี่ขนาดยังไม่ได้เป็นอะไรกันถ้าเป็นสงสัยคงสิงร่างเลยแหละ

ทั้งสองมาจนถึงห้องโถงใหญ่ที่กำลังต่อเติม

"ตรงนี้เหรอคะที่คุณจะทำบาร์"

"ผมอยากยกระดับจากบาร์ให้เป็นสถานบันเทิง คุณคิดว่าพอได้ไหม" บาร์โรงแรมไหนๆ ก็มีกัน แต่ถ้าเป็นสถานบันเทิงก็จะดูแปลกไปอีกแบบ

"ก็พอได้ค่ะ แต่มันเป็นสถานที่ของโรงแรม ฉันคิดว่านักท่องเที่ยวหลักๆ ของคุณก็คงจะเป็นลูกค้าที่มาใช้บริการในโรงแรม"

"ผมไม่ซีเรียสเรื่องนี้"

เขาไม่ซีเรียสเรื่องลูกค้าเหรอ แล้วจะเปิดสถานบันเทิงไปเพื่อ? คนรวยนี่ก็แปลกคงสนองนีด(Need)ตัวเองล่ะสิ "แต่ฉันคิดว่าการจะเปิดสถานบันเทิงหลักๆ ก็ต้องการลูกค้าอยู่แล้วค่ะ"

หลังจากที่ดูสถานที่เสร็จเขาก็พาเธอเดินทัวร์รอบบริเวณเพื่อให้ดูว่าสามารถดึงดูดลูกค้าจากส่วนไหนมาเที่ยวคลับได้บ้าง

โรงแรมของเขาทำเกือบจะครบวงจรแล้วมีทั้งสระว่ายน้ำ สนามเทนนิส ฟิตเนส แต่ส่วนมากก็เป็นลูกค้าที่มาใช้บริการโรงแรมซะส่วนใหญ่ที่มาใช้บริการสิ่งเหล่านี้

"ถ้าคุณอยากเรียกลูกค้าฉันแนะนำให้คุณจัดโปรโมชั่น เหมือนซื้อ 1 แถม 1 หรือมา 5 แถม 1 "

"เอาสิยังไงคุณก็เป็นผู้ช่วยผมแล้ว ลองร่าง Project ขึ้นมา"

"ผู้ช่วยคุณ?" ตกลงเขาจะให้เรามาดูแค่สถานบันเทิงหรือให้มาเป็นผู้ช่วยกันแน่

"คุณอย่าลืมสิว่าเราตกลงอะไรกันไว้"

"ก็ได้ค่ะ แต่ฉันจะทำเท่าที่ความสามารถของฉันทำได้เท่านั้นนะ"

"โอเค งั้นก็ไปดูห้องพักกัน"

นี่แหละคือสิ่งที่เธอต้องการ เมื่อคืนนี้ถึงแม้ว่าจะได้นอนหนุนตักเขาอยู่บ้าง แต่มันก็ไม่ได้เต็มอิ่มจนถึงตอนนี้จะค่ำแล้วด้วย

ข้าวปุ้นไปที่รถแล้วเอากระเป๋าของใช้ที่เธอเตรียมมาด้วยเดินตามเข้ามาในโรงแรม

เขาไม่ได้ไปเอากุญแจกับพนักงานหรอกเธอคิดว่าพนักงานคงเปิดห้องไว้ให้แล้ว

"........." ข้าวปุ้นคิดว่าเขาจะเปิดห้องส่วนตัวให้เธอ แต่พอเข้ามาในห้องนี้มีห้องนอนแยกกันเป็นสองห้อง

"คุณพักห้องนี้" ชายหนุ่มเดินมาเปิดประตูห้องให้ แต่เธอก็ไม่ได้ถามหรอกว่าอีกห้องเป็นของใคร

ข้าวปุ้นเอาข้าวของเข้าไปเก็บในห้อง มองดูในห้องไม่เห็นมีห้องน้ำแสดงว่าห้องน้ำอยู่ด้านนอก ต้องใช้ร่วมกันกับอีกห้องเหรอเนี่ย

หลังจากที่เก็บของเข้าที่เธอก็เตรียมตัวจะไปอาบน้ำ

"??" แต่พอเปิดประตูออกมาก็เห็นว่าเขานั่งอยู่ห้องโถง "ทำไมคุณยังไม่ออกไป"

"จะให้ไปไหน"

"ก็กลับห้องคุณสิคะ" ..จะมานั่งเฝ้าเราทำไมล่ะ

"ห้องผมอยู่ใกล้ๆ นี่เองกลับตอนไหนก็ได้"

"?" ม่านตากลมขยายกว้างขึ้นพร้อมกับดวงตาที่ตวัดมองไปดูห้องข้างๆ อย่าบอกนะว่าห้องนี้เป็นของเขา?

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Pinakabagong kabanata

  • hot love พิษรักเพลิงอัคคี   บทที่ 140 ตอนจบ

    Hot love พิษรักรังสิมันต์ บทที่ 140 ตอนจบ"ได้ยินแม่บอกว่าคุณยังไม่ทานข้าวเที่ยงเหรอ"แพรไหมพยักหน้าตอบไม่ใช่แค่ข้าวเที่ยงหรอกข้าวเช้ายังทานไม่ค่อยลงเลยด้วยความเป็นหมอเขาเลยสอบถามอาการของเธอให้แน่ใจ ว่าเธอมีอาการแพ้ท้องแบบไหนเพราะการแพ้ท้องมีหลายแบบ พอรู้ถึงอาการของเธอแล้วรังสิมันต์เลยเข้าไปในตัวเมืองเพื่อจัดยามาให้เธอทานก่อน และหาอาหารบำรุงครรภ์มาเตรียมไว้ให้เธอในระหว่างที่เขาทำเรื่องวันต่อมา.."แม่เก็บของทำไมคะ" แพรไหมเปลี่ยนเสื้อผ้านักศึกษาออกมาเตรียมจะไปเรียนแล้วก็เห็นว่าแม่กำลังเก็บของ"เราจะย้ายไปอยู่กรุงเทพฯไงลูก""ย้าย?""คุณหมอยังไม่บอกเราเหรอ""ยังไม่บอกค่ะ" เมื่อคืนนี้กินยาที่เขาให้ไปง่วงนอนมากเลยหลับ ตอนที่เธอหลับรังสิมันต์ออกมาปรึกษาแม่เรื่องนี้ ทั้งสองเลยตกลงว่าจะไปอยู่ที่นั่น แต่ก่อนนางอาจจะยังลังเลอยู่แต่ตอนนี้มีหลานเล็กๆ แถมหลานอีกคนก็กำลังจะเกิด นางจะเอาแต่ความคิดตัวเองเป็นใหญ่ไม่ได้แล้ว"แล้วพี่หมอล่ะลูก""ตอนนี้เข้าห้องน้ำอยู่ค่ะ"ไม่นานรังสิมันต์ก็ออกมาจากห้องเห็นแม่ของเธอกำลังเก็บของอยู่พอดี"ตอนเช้าผมจะพาแพรไปคุยเรื่องเรียนก่อนนะครับ ช่วงสายๆ เดี๋ยวผมมาช่วยเก

  • hot love พิษรักเพลิงอัคคี   บทที่ 139

    Hot love พิษรักรังสิมันต์ บทที่ 139 >>{"สวัสดีครับคุณแม่ ผมนึกว่าแพร"} {"เมื่อกี้ยัยแพรก็อยู่ตรงนี้แหละ แต่ตอนนี้เข้าไปอ้วก"}>>{"แพรเป็นอะไรครับ?"} {"ตาหมอมีธุระด่วนจะคุยกับน้องไหมล่ะ"}>>{"พอดีว่าพรุ่งนี้ผมต้องเดินทางไปสัมมนาที่ต่างประเทศครับเลยอยากจะคุยกับแพรก่อน ว่าแต่วันนี้แพรทานอะไรบ้างครับ"} เขาวินิจฉัยเธอผ่านทางโทรศัพท์ เพราะคนที่จะอาเจียนได้มีหลายปัจจัย แต่ก็ไม่เป็นผลดีต่อร่างกายทั้งนั้นเลย ร่างกายถึงได้ขับของพวกนั้นออกมา {"วันนี้น้องไปเรียนแม่ไม่รู้ว่าที่มหาวิทยาลัยทานอะไรบ้างเดี๋ยวรอน้องออกมาก่อนนะลูก"}ไม่นานแพรไหมก็ออกมาแม่เลยบอกว่าคุณหมอรอสายอยู่ {"ค่ะคุณหมอ"}>>{"แพรมีอาการเป็นยังไงบ้าง"} {"เวียนหัวคลื่นไส้ค่ะ"}>>{"มีอาการเวียนหัวร่วมด้วยเหรอ? เป็นมากี่วันแล้ว"} {"หลายวันแล้วค่ะ แต่เป็นๆ หายๆ"}>>{"ไปหาหมอหรือยัง"} {"ทีแรกแพรนึกว่าอาการนี้มันจะหายไปแล้วเลยไม่ได้ไปหาหมอค่ะ"}>>{"ประจำเดือนเดือนนี้มาหรือยัง"} ประโยคต่อมาของคำถามทำให้แพรไหมถึงกับชะงัก {"เกี่ยวอะไรกับประจำเดือนคะ"}>>{"ตอบผมมาก่อน"} {"ยังไม่มาเลยค่ะ"}>>{"เดือนสุดท้ายมาวันที่เ

  • hot love พิษรักเพลิงอัคคี   บทที่ 138

    Hot love พิษรักรังสิมันต์ บทที่ 138เช้าวันต่อมา.."สายแล้ว" มือหนาเอื้อมไปบีบจมูกเธอเบาๆ เพื่อเป็นการปลุกให้ตื่น"อืม" นอกจากจะไม่ตื่นแล้วเธอยังคงฝังใบหน้าลงกับแผ่นอกของเขาแนบแน่นขึ้น"วันนี้วันศุกร์ต้องไปเรียนไม่ใช่เหรอ""ไม่ไป" เสียงงัวเงียเปล่งออกมาเบาๆ โดยที่ไม่ได้ขยับเขยื้อน"ไม่ไปไม่ได้""ถ้ากลับมากลัวไม่เจอคุณหมอ""ผมจะอยู่ที่นี่จนกว่าแม่จะกลับมา""จริงหรือคะ" จากที่งัวเงียอยู่เมื่อครู่ดูสดใสขึ้นมาทันทีทันใด"จริงสิ""ถ้าแพรไปเรียนคุณหมอก็เหงาสิคะ""ไม่เป็นไรหรอก"เขาไม่เป็นไรแต่เรานี่สิจะไม่ใจขาดก่อนเหรอ ยิ่งรู้ว่าเขารออยู่ที่บ้านเธอรู้ว่าตัวเองต้องคิดถึงเขามากแน่เลยแต่แพรไหมก็ต้องไปเรียนเดี๋ยวเขาหาว่าเกเรรังสิมันต์ขับรถของแม่มาส่งเธอที่มหาวิทยาลัย เพราะเขาไม่ได้เอารถมาด้วย ตอนมาที่นี่ก็ให้รถที่สนามบินมาส่ง"คุณหมอลงไปด้วยกันไหมคะ""ไปได้เหรอ" เขากลัวว่าเธอจะอายเพื่อนในมหาวิทยาลัยที่มีแฟนอายุเยอะกว่า"ไปได้สิคะ" อยากจะอวดแฟนใจจะขาดอยู่แล้ว พอลงจากรถแพรไหมก็ควงแขนของคุณหมอเดินเข้ามาที่คณะ"แพร?" มีเพื่อนหลายคนที่รู้จักคุณหมอ แต่ก็มีอีกหลายคนที่ไม่รู้จัก "คนนี้เหรอคุณหมอสุดหล

  • hot love พิษรักเพลิงอัคคี   บทที่ 137

    ตุ๊บ! อยู่ดีๆ ร่างของจิรายุก็กระเด็นออกจากประตู"กรี๊ดด" สาวๆ สองคนที่ยืนรอลุ้นอยู่ด้านหลังตกใจกรีดร้องเสียงดัง เพราะคิดว่าขโมยขึ้นบ้านจริงๆ ส่วนจิรายุที่เป็นทัพหน้าตอนนี้กองอยู่กับพื้นหน้าประตูบ้านชั้นบน"โอ๊ยย" มีไม้ในมือแท้ๆ แต่ก็ทำอะไรมันไม่ได้"ใคร! ออกมานะ" แพรไหมที่เข้าไปพยุงจิรายุตะโกนเข้าไปในบ้าน บอกให้คนที่ทำร้ายเพื่อนออกมาจากที่ซ่อนจังหวะเดียวกันนั้นเจ้าของเท้าที่ถีบจิรายุก็เผยโฉม"คุณหมอ?" แพรไหมแทบขยี้ตาดูอีกรอบว่าเธอมองถูกหรือเปล่า หรือคิดถึงเขามากจนมองโจรเป็นเขา"ผมเอง" ตอนที่พูดสายตาเขามองมือเธอที่กำลังพยุงไอ้ผู้ชายคนนั้นลุกขึ้นอยู่"คุณหมอจริงๆ ด้วย" แพรไหมรีบปล่อยมือแล้วตรงเข้าไปหาเขา "คุณหมอมาได้ยังไงคะ""นั่งเครื่องมา""แล้วคุณหมอรู้จักบ้านของแพรได้ยังไงคะ" นอกจากรู้จักบ้านแล้วเขาต้องมีกุญแจบ้านเธอด้วยถึงจะเข้ามาได้แบบนี้"เจอแม่ที่โรงพยาบาล" ตอนที่พูดเขายังคงมีท่าทีไม่สบอารมณ์สายตายังคงมองไปดูไอ้คนที่มันสำออยอยู่ที่จริงจิรายุไม่ได้สำออยหรอกใครเจอเข้าไปก็ต้องจุกกันบ้างแหละ"จิเธอเป็นอะไรไหม" พอนึกได้ว่าลืมเพื่อนแพรไหมกำลังจะหันกลับไปถามแต่ถูกมือหนาโอบเข้ามาก่อนจะ

  • hot love พิษรักเพลิงอัคคี   บทที่ 136

    Hot love พิษรักรังสิมันต์ บทที่ 136เพราะแบบนี้แหละเขาถึงยังไม่บอกเรื่องการประเมิน กลัวว่าเธอจะไม่สบายใจ เพราะผลการประเมินคะแนนของเธอได้มากที่สุดและเรื่องนี้อาจารย์ก็ปล่อยไปไม่ได้ เพราะนักศึกษาข้องใจกับการให้คะแนน แถมคนที่ให้คะแนนก็เป็นคนรักของคนที่ได้คะแนนสูงสุดด้วยทางอาจารย์เลยต้องโทรติดต่อกลับไปที่โรงพยาบาล ว่าพอจะให้เหตุผลเรื่องการให้คะแนนได้ไหม หรือถ้าให้เหตุผลไม่ได้ก็จะขอให้ทางโรงพยาบาลแก้คะแนนตามความเหมาะสม ไม่อยากให้มีผลกระทบต่อการฝึกงานของนักศึกษาเลยแต่พออาจารย์ได้รับรู้ถึงเหตุผลนั้นแล้ว รวมถึงคลิปที่ทางคุณหมอรังสิมันต์เตรียมไว้ให้ ก็ได้นำหลักฐานนั้นเข้ามาแจ้งกับนักศึกษาที่รังสิมันต์ไม่บอกเหตุผลตั้งแต่แรกเพราะเขาอยากกลั่นกรองคนในชีวิตของเธอด้วย ถ้าทุกคนยอมรับโดยไม่มีข้อกังขานั่นหมายถึงเพื่อนแท้เพื่อนแท้จะไม่แอบแทงข้างหลังกัน และเพื่อนแท้ก็ต้องมองเห็นว่าเธอช่วยเพื่อนมากแค่ไหน แต่คนที่กล้ามีข้อสงสัยนั่นหมายถึงเห็นแก่ตัวมากหวังแต่ได้อยู่ฝ่ายเดียวหลังจากที่อาจารย์นำหลักฐานการให้คะแนนเข้ามาบอกนักศึกษาที่สงสัยเสร็จแล้วทุกคนก็เงียบ เพราะมันก็เป็นจริง แบบที่คุณหมอให้เหตุผลมาว่า

  • hot love พิษรักเพลิงอัคคี   บทที่ 135

    Hot love พิษรักรังสิมันต์ บทที่ 135เช้าของวันต่อมา.. รังสิมันต์ไม่ได้บอกเธอหรอกว่าผลการประเมินของเธอได้เท่าไร แต่เขาก็ได้จนเสร็จเพราะถึงแม้เธอจะไม่ทำต่อเขาก็ทำเองได้ ..ที่ไม่บอกกลัวเธอจะคิดมากและแพรไหมก็เข้าใจ ในเมื่อเขาบอกไม่ได้ก็ไม่เป็นไรเพราะถึงยังไงเดี๋ยวก็คงไปรู้ที่มหาวิทยาลัยเองมาถึงโรงพยาบาลนักศึกษาฝึกงานก็ถูกเรียกตัวให้มาพูดคุยกัน เพราะพรุ่งนี้แล้วที่ทุกคนต้องเดินทางกลับ"สวัสดีครับ ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าการฝึกงานนี้จะช่วยให้นักศึกษาทุกท่านได้เรียนรู้การใช้ชีวิตนอกรั้วมหาวิทยาลัย""นอกจากจะหล่อแล้วแถมคำพูดคำจายังกินใจอีก""อย่าปลื้มมากนั่นผัวเพื่อน""เราก็มาฝึกงานที่นี่เป็นเดือนๆ ทำไมไม่เจอเหมือนยัยแพรเลย""แกได้ยินสุภาษิตไหมที่ว่าแข่งเรือแข่งพายแข่งได้ แต่มาแข่งบุญวาสนามันแข่งกันไม่ได้หรอกนะ""ถ้านักศึกษาเรียนจบแล้วใครต้องการอยากมาสายอาชีพนี้ โรงพยาบาลแห่งนี้ยินดีต้อนรับนะครับ""จริงหรือคะคุณหมอ ดีจังเลยค่ะ""ผลการประเมินผมได้ส่งอีเมลไปทางมหาวิทยาลัยให้แล้วนะครับ"นักศึกษาทุกคนต่างก็กล่าวคำขอบคุณก่อนจะแยกย้ายไปแผนกที่รับผิดชอบ ส่วนมากวันนี้เป็นวันร่ำลาพี่ๆ ที่ช่วยกันฝึกสอน

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status