บทที่189 MyDear วิศวะสลับรักซ่อนร้าย

“พี่ยังไม่เห็นคะแนน” แม็กซ์เวลตอบพร้อมกับยิ้มให้เพื่อนๆ ของคัพเค้ก

“เค้กงั้นพวกเรากลับก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้” เพื่อนเธอบ๊ายบายกันเสร็จก็แยกย้ายกันกลับบ้าน

แม็กซ์เวลมองคนตัวเล็กแล้วยิ้ม “ไม่เห็นบอกพี่เลยว่าได้คะแนนเยอะขนาดนั้น”

“ก็อยากให้พี่รู้เองไงคะ”

“แบบนี้คุณแม่น่าจะมีรางวัลให้ก่อนพี่อีกมั้ง คงยิ้มไม่หุบเลยใช่ไหมตอนรู้ผลคะแนน”

“ค่ะ คุณแม่น่าจะพอใจนะคะ”

“พี่ว่าพอใจมากๆ เลยล่ะ คณะแพทย์ของมหาลัยเราน่าจะโด่งดังยิ่งกว่าเดิม เพราะจะมีคุณหมอทั้งสวยแล้วก็เก่งมากๆ”

“อยู่ๆ ก็ชมกันขนาดนั้นทำไมคะเนี่ยเค้กไม่ชินเลย”

“ก็คู่หมั้นพี่เก่ง แล้วก็สวย”

“ปากหวานขนาดนั้นได้ยังไงกันเนี่ย ปกติพี่ปากร้ายจะตาย”

“หึ! พี่ปากร้ายกับเราตอนไหนกันนะ จำไม่ได้เลยแฮะ”

“อย่ามาแกล้งลืม พี่น่ะที่สุดเลย ว่าเค้กสารพัด”

“จริงเหรอ ทำไมแม็กซ์เวลคนนั้น ถึงใจร้ายขนาดนั้นกันนะ เขาน่าจะทำตัวเป็นลูกหมาของคัพเค้กเร็วๆ กว่านี้หน่อยทำไมถึงเพิ่งมาคิดได้กันนะ พี่ล่ะไม่เข้าใจจริงๆ เลย”

คัพเค้กย่นจมูกใส่เขาอย่างรู้สึกหมั่นไส้

“แบบนี้เค้กควรจะทำโทษพี่แม็กซ์เวลคนนั้นสักหน่อยดีไหมคะ”

“ไม่ทันแล้วแม็กซ์เวลคนนั้นเขาไม่อยู่แล้วครับ ตอนนี้