68 อย่ามีความลับได้ไหม

“บ้า... พูดออกมาได้ ไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย” เอรินพูดแก้เก้อก่อนจะคว้ากระเป๋าเป้ขึ้นมาสะพายหลังพร้อมด้วยกระชับหมวกปีกใบโตเตรียมพร้อมลงจากเรือ

“อ้าว! ตกลงนี่เราไม่ได้เป็นอะไรกันหรอกหรือ ฉันก็นึกว่าเราเป็นผัวเมียกันตั้งแต่เมื่อคืนแล้วซะอีก” ชานนท์สวนทันควัน เอรินถึงกับหน้าแดงแจ๋ เหลียวซ้ายแลขวากลัวจะมีคนได้ยิน

“คุณน่ะ! พูดจาลามก ฉันไม่พูดด้วยแล้ว”

“เอ๊า! ลามกตรงไหน” ชานนท์ได้แต่มองปฏิกิริยาเอรินอย่างขำๆ ก่อนจะแย่งกระเป๋าเป้ของหล่อนมาสะพายไว้กับของตนเอง

“เอามานี่มา”

เอรินเหลียวมามองชานนท์ที่แบกกระเป๋าสองใบตามหลัง ถึงจะหนักแต่ก็ยังมีสีหน้ายิ้มแย้มให้เห็นทำให้หล่อนรู้สึกสบายใจมากขึ้นที่เขายังคงเอาใจใส่ดี

กรณ์เดินทางมาถึงบ้านสวนโฮมสเตย์เอาเมื่อบ่ายของวันเดียวกันกับที่ชานนท์และเอรินเดินทางถึงเกาะสมุย สภาพอากาศแปรปรวน เมฆสีเทาครึ้มเต็มฟ้าต้อนรับพายุฝนตั้งเค้า ทำให้เป็นห่วงเอรินที่พาลูกทัวร์ท่องทะเล

ไม่ทันได้แวะเข้าบ้านของตนที่อยู่ถึงก่อนบ้านสวนของเอรินด้วยซ้ำ เพราะความร้อนใจที่ติดต่อหญิงสาวไม่ได้ ชายหนุ่มเดินยิ้มแย้มเข้ามาพร้อมถุงของฝากในมือ โดยพัชระและอติมาเดินตามปื้ดออกมาต้อนรับเพื่อนรัก