Home / มาเฟีย / กลรักซาตานร้าย / บทที่ 35 ร้อนใจ

Share

บทที่ 35 ร้อนใจ

last update Last Updated: 2025-05-07 14:16:51

บทที่ 35

“นายน้อย...เอ่อ” น้ำอ้อยที่ทำหน้าที่เป็นแม่บ้านให้ลูคัสตั้งแต่รุ่นพ่อของชายหนุ่มเหมือนจะมีอะไรถาม ก่อนจะมองไปยังนาตาเซีย เพราะเธอนั้นอยู่กับครอบครัวนี้มานานแล้ว จับพลัดจับผลูย้ายจากเมืองไทยมาทำงานเป็นแม่บ้านอยู่ที่ซาอุฯ นี่ก็เพราะเป็นห่วงเจ้านายทั้งสองคน ยิ่งนายน้อยคนนี้ด้วยแล้วก็ยิ่งห่วงมากกว่าอดัม ผู้เป็นพ่อของลูคัสเสียอีก

“แม่บ้าน ช่วยดูแล สอนงานเธอหน่อยนะป้าอ้อย” การสนทนาของทั้งคู่ ทำให้นาตาเซียใจชื้นขึ้นมาหน่อย อย่างน้อยที่นี่ก็มีคนไทยให้เธอพอได้พึ่งพายามต้องมาทำงานชดใช้ให้ผู้ชายคนนี้

“มะ...แม่บ้าน แต่นายน้อยก็มีป้าแล้วนี่จ๊ะ” คนฟังงง ก่อนจะมองมายังหญิงสาว หน้าตาสวยคม ที่ดูยังไงก็ไม่น่าจะเป็นแค่แม่บ้าน

“ฉันหามาเพิ่มไง ป้าจะได้ไม่เหงา เห็นบ่นว่าไม่มีเพื่อนคุย” น้ำเสียงของลูคัสยามพูดกับน้ำอ้อยดูอ่อนโยนมาก ดูจะมีคนไทยเพียงคนเดียวที่ชายหนุ่มยอมพูดดีๆ ด้วย นั่นคือแม่บ้านคนนี้ แม้แรกๆ จะตั้งแง่กับแม่บ้านคนไทยของพ่อนักต่อนัก แต่น้ำอ้อยกลับอดทนกับความเกเรเอาแต่ใจของเขา นานเข้าจึงเป็นแม่บ้านผู้รู้ใจ และเขาก็ยอมให้คนเดียวเท่านั้น

“เอ๋...” น้ำอ้อยงงเข้าไปใหญ่ จำไม่ได้ว่าเธอเคยพู
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • กลรักซาตานร้าย   บทที่ 72 สิ่งไหนคือความสุข

    บทที่ 72นาตาเซียนั่งกำโทรศัพท์ในมือนิ่ง ทางด้านลูคัสที่ปลีกตัวมาอยู่คนเดียวนานจนเก็บอารมณ์ได้จนมิดชิดแล้วว่าไม่ต้องการให้นาตาเซียไปจากเขา ก็กลับขึ้นมาบนห้องนอนของหญิงสาว เพื่อดูว่าเธอกินข้าว กินยาเรียบร้อยแล้วหรือยัง ชายหนุ่มก้าวเข้ามาในห้อง สายตาก็มองเห็นนาตาเซียนั่งก้มหน้าอยู่ เหลือบสายตาไปมองข้าวต้มที่หายเกลี้ยง ยาก็กินเรียบร้อย ลูคัสกลับเข้าใจว่านาตาเซียคงอยากกลับบ้านเต็มแก่ ถึงได้กินข้าวต้มหมดถ้วยแบบนี้“คงอยากกลับบ้านมากแล้วสิ กินซะเกลี้ยงขนาดนี้”“นาย...แม่ฉันป่วยเข้าโรงพยาบาล” นาตาเซียไม่ได้สนใจคำพูดค่อนขอดของชายหนุ่ม เพราะกำลังกลุ้มเรื่องแม่มากกว่า ตอนนี้อยากหาคนปลอบ“เป็นอะไรมากไหม?” น้ำเสียงอ่อนโยนของลูคัสเอ่ยถาม ก่อนจะลงไปนั่งขอบเตียงมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลของเธอ“พ่อบอกว่าแม่ป่วยตั้งแต่ฉันหายตัวมาแล้ว ทำยังไงดี”“ก็กลับบ้านสิ” แม้จะไม่อยากพูด แต่ในเมื่อแม่ของนาตาเซียกำลังล้มป่วย เขาก็ไม่มีสิทธิ์จะไปรั้งให้เธออยู่ที่นี่ต่อ แม้จะอยากทำมากก็ตาม&ldquo

  • กลรักซาตานร้าย   บทที่ 71 หนีไปก็เท่านั้น

    บทที่ 71“แม่คะ”“ขอบใจที่โทรกลับมาบ้านเพื่อบอกว่าปลอดภัย แต่ที่ที่เราอยู่อีกไม่นานแม่จะรู้และตามตัวเรากลับมาจนได้ ถึงตอนนั้นเมื่อไหร่ เราต้องแต่งงานกับภีรดลอย่างไม่มีข้อแม้” ดารียะห์เอ่ยประชดประชัน ยิ่งนาตาเซียต่อต้านไม่ทำตามที่บอก คนเป็นแม่ก็อยากเอาชนะ และเชื่อว่าอีกไม่นาน เธอต้องตามตัวนาตาเซียพบและพากลับบ้านได้แน่นอน สิ่งที่เธอกังวลก่อนหน้าคือไม่รู้ว่านาตาเซียจะอยู่หรือตาย“คุณดารียะห์/คุณผู้หญิง” แมทธิวกับละออเอ่ยเรียกดารียะห์แทบจะพร้อมๆ กันก็ว่าได้ ไม่คิดว่าจะได้ยินคำขู่แบบนี้ เพราะยิ่งเหมือนเป็นการบีบนาตาเซียยิ่งขึ้น“แม่!”“ถ้าลูกไม่ยอมทำตาม ก็ไม่ต้องมาเรียกแม่ว่าแม่อีก เราสองคนแม่ลูกขาดกัน” พูดจบก็กดวางสายไปทันที พอได้รู้ว่านาตาเซียปลอดภัยแล้ว ดารียะห์ก็หายห่วง เธอมีแรงขึ้นมาบังคับลูกสาวให้ทำตามสิ่งที่เธอคิดว่ามันถูกอีกครั้ง เพราะนาตาเซียไม่ได้ดั่งใจ เธอหวังดีให้แต่งงานกับคนดีๆ แต่ลูกสาวเธอกลับปฏิเสธ ไม่ไว้หน้าเธอสักนิด นี่คงจะหนีไปให้ไกลๆ อย่างนั้นนะเหรอ อย่าได้หวังว่าเธ

  • กลรักซาตานร้าย   บทที่ 70 ไม่อยากแต่งงาน

    บทที่ 70พอได้ยินว่าเวลาใช้หนี้เธอหมดแล้ว แต่ทำไมนาตาเซียถึงได้ไม่รู้สึกดีใจสักนิด กลับหดหู่ ใบหน้าไม่มีรอยยิ้มแม้แต่น้อย ทำไมถึงได้รู้สึกเศร้าพอคิดว่าจะต้องจากลูคัสไปก็ไม่รู้ นาตาเซียไม่กินข้าวที่ชายหนุ่มวางไว้ให้ ไม่กินยา เพราะจะให้ตัวเองป่วยต่อไป เธอเอาทั้งสองอย่างไปทิ้งในชักโครกก่อนจะกดน้ำเพื่อทำลายหลักฐาน แล้วกลับมานั่งที่เตียงรอโทรศัพท์กลับบ้าน เพื่อจะบอกว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหนแล้ว พ่อกับแม่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง ตัดสินใจแล้วว่าจะขออยู่ที่นี่จนกว่าลูคัสจะไล่เธอไป ขอพิสูจน์ใจตัวเองสักครั้งก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!“ป้าเข้าไปนะ” น้ำอ้อยเคาะประตูห้องนอนของนาตาเซียแล้วเอ่ยบอก มือหนาจับลูกบิดประตูแล้วเปิดเข้ามาในห้อง เดินมายังคนป่วยที่กึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียงเพราะกำลังฟื้นไข้ ส่วนเธอนั้นหายดีแล้ว น้ำอ้อยยื่นโทรศัพท์ในมือให้นาตาเซีย“โทรศัพท์” นาตาเซียเอ่ยชื่อสิ่งที่เห็น ก่อนจะยื่นมือออกไปรับมาถือไว้“นายน้อยให้ป้าเอามาให้” คนส่งสารเอ่ยบอก ก่อนจะแนะวิธีการโทรออกไปต่างประเทศให้นาตาเซียรู้ พอหมดหน้าที่ก็เดินกลับออกไปจากห

  • กลรักซาตานร้าย   บทที่ 69 เท่าเดิม

    บทที่ 69ขณะที่นาตาเซียกำลังป่วย อดีตนายทหารของบรูไน คนที่แมทธิวจ้างวานให้ตามหาที่อยู่ของลูกสาวก็กำลังได้ข้อมูลสำคัญ แต่กว่าจะได้มันมาก็ต้องใช้ความพยายามและเสียเงินไปมากอยู่ เพราะเป็นข้อมูลของทางสนามบินเลยก็ว่าได้ แต่ถือว่านี่คืองานที่ได้ข่าวค่อนข้างเร็วเลยทีเดียว เพราะไม่ใช่อาชญากรร้ายแรงอย่างที่เคยสืบๆ มา ที่แต่ละข่าวกว่าจะได้มาเลือดตาแทบกระเด็นแต่อดีตนายทหารคนนี้ยังไม่โทรกลับไปบอกคนว่าจ้างจนกว่าจะได้เห็นนาตาเซียกับตาตัวเองเสียก่อน เพราะแค่ได้ข้อมูลเพิ่มเติมเข้ามา ยังต้องสืบต่ออีกมากว่าบ้านของชายหนุ่มที่ชื่อ ลูคัส นิรัตน์ศยางค์กูล บาร์ตัน ที่เมืองดัมมัม ประเทศซาอุดีอาระเบียตั้งอยู่ที่ไหน เฝ้าภาวนาให้หาไม่ยาก เพราะงานนี้จะได้จบด้วยดี คิดได้แบบนั้น อดีตนายทหารจึงเดินทางจากเมืองไทยไปยังเป้าหมายทันทีช่างแตกต่างกับภีรดล ที่ตอนนี้ยังไม่ได้ข่าวของนาตาเซียแม้แต่น้อย เพราะนักสืบที่บอกว่าฝีมือตนดีอย่างนั้นอย่างนี้ ทำงานไม่ได้เรื่อง คงดีแต่พูดไปวันๆ“อะไรของพวงมึง ป่านนี้ยังหาตัวนาตาเซียไม่พบอีก” ชายหนุ่มที่เพิ่งออกจากโรงพยาบาลเพราะถูกรุมซ้อมตว

  • กลรักซาตานร้าย   บทที่ 68 ดูแล

    บทที่ 68ชายหนุ่มเดินกลับมาที่ห้อง คว้าผ้าห่มของตัวเองขึ้นมาอุ้ม ก่อนจะเดินกลับเข้ามาในห้องนอนนาตาเซียแล้วห่มผ้าห่มนวมให้เธออีกชั้น จากนั้นก็ไปนั่งข้างๆ เธอ หยิบยาอีกชุดที่น้ำอ้อยจัดมาให้ส่งเข้าปากตามด้วยน้ำ เพราะเขาไม่อยากติดหวัดจากยายจอมดื้อเหมือนกันลูคัสคอยหมั่นเปลี่ยนผ้าที่หน้าผากให้พร้อมทั้งเช็ดเนื้อเช็ดตัวจุดที่พอจะเช็ดได้ ไม่ละลาบละล้วงเข้าไปจุดใต้เสื้อผ้าแต่อย่างใด แม้ภายในห้องจะร้อนขึ้นเรื่อยๆ จนเหงื่อไหลเต็มตัว แต่ชายหนุ่มก็ไม่บ่นสักคำ เพราะไม่อยากเปิดแอร์ให้ตัวเองสบายแต่นาตาเซียแย่ ทั้งที่จะกลับไปห้องแล้วให้น้ำอ้อยมาดูแลต่อก็ได้ แต่ลูคัสกลับไม่ทำแบบนั้น“ผมคิดยังไงกับน้องสาวคุณกันแน่” ขณะมองหน้านาตาเซีย ลูคัสก็เอ่ยกับตัวเองก่อนจะนึกถึงนาเดียร์ พี่สาวของนาตาเซีย คนรักที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับ เพราะช่วยชีวิตผู้ชายอย่างเขา ครั้งแรกที่ได้พบนาตาเซีย เขาปรี่เข้าไปกอดและจูบเธอ เพราะคิดว่าคือนาเดียร์ แต่พอได้รู้จักตัวตนทั้งคู่แทบไม่เหมือนกันด้วยซ้ำ คนพี่นั้นห้าว แต่ภายในที่เขาสัมผัสกลับอ่อนหวานเรียบร้อย ส่วนคนน้อง ภายนอกดูเรียบร

  • กลรักซาตานร้าย   บทที่ 67 ประโยคสุดท้าย

    บทที่ 67“ให้ตาย...ไม่สบายจนได้สิ” ลูคัสบ่นกับตัวเอง ก่อนจะรั้งผ้าห่มนวมขึ้นห่มให้หญิงสาว ชายหนุ่มเดินมาที่ประตู ลากโต๊ะทำงานเล็กๆ ที่นาตาเซียเอามากั้นเขาเป็นแน่กลับไปวางที่เดิม เปิดประตูแล้วก้าวลงไปชั้นล่างก็เห็นน้ำอ้อยยืนมองอยู่“พยาบาลของป้าไม่สบาย”“ตายจริง คงติดหวัดจากป้าแน่ๆ เดี๋ยวป้าขอขึ้นไปดูนาตาเซียหน่อย” คนฟังยกมือทาบอก“ผมดูแลเอง ป้าช่วยหายากับทำข้าวต้มแล้วยกขึ้นไปให้ผมด้วยแล้วกัน” พูดจบลูคัสก็ก้าวยาวๆ เข้าไปในครัว เปิดตู้เย็นแล้วหยิบน้ำแข็งในช่องฟรีซใส่ลงถ้วยแก้วใบใหญ่ จากนั้นก็เทน้ำเปล่าลงไปอีกครั้ง ท่าทางรีบร้อนแต่ก็คล่องแคล่ว“รีบหน่อยนะป้า” ก่อนจะกลับขึ้นไปชั้นบน ลูคัสยังหันมาย้ำกับน้ำอ้อยอีกครั้ง แล้วเดินกลับขึ้นไป“ค่ะ” น้ำอ้อยเอ่ยรับด้วยใบหน้ายิ้มๆ แล้วปลีกตัวไปทำตามที่ลูคัสบอก สงสัยคราวนี้จะได้รู้ใจตัวเองเป็นแน่ว่าคิดยังไงกับนาตาเซีย หวังเหลือเกินว่าคนทั้งคู่จะเกิดมาเพื่อกันและกันเมื่อเข้ามาในห้องนอนของนาตาเซีย ลูคัสก็เดินเข้าไปใ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status