บทที่ 3 คนโปรดของฮองเฮา 1/2

บทที่ 3

คนโปรดของฮองเฮา

เพียงไม่นานข่าวลือก็แพร่สะบัดออกไปเป็นวงกว้าง จวนตระกูลซือมีเทียบเชิญส่งมาไม่ขาดสาย ฮูหยินตระกูลใหญ่ที่มองการณ์ไกลก็เริ่มส่งของขวัญมาแสดงความยินดีให้กับจูเลี่ยงหลิน นั่นยิ่งทำให้นางเชิดหน้าชูคอขึ้นไปอีก ทำให้เวลานี้นางไม่ค่อยสนใจซือเมี่ยวผู้เป็นลูกเลี้ยงอีกต่อไป เพราะต้องมาสนใจกับการตอบจดหมายและตรวจนับของขวัญอันล้ำค่านี้แทน

ซือเมี่ยวขังตัวเองอยู่แต่ในเรือนเพื่อรอเวลา นางกำลังเฝ้ารอให้ลู่เหวินติดต่อกลับมาเพื่อจะได้เริ่มแผนการขึ้นต่อไป แม้ไม่รู้ว่าตัวตนที่แท้จริงของเขาเป็นใคร ทว่าจากในนิยายที่นางเคยอ่านนั้นเขาคงเป็นผู้ที่มีอำนาจมากเป็นแน่ ดูได้จากความเกรงใจที่องค์รัชทายาทมีต่อเขาในฐานะนายท่านลู่เหวิน เช่นนี้การผูกมิตรกับเขาย่อมดีกว่าการเป็นศัตรู!

"คุณหนูเจ้าคะ มีจดหมายจากนายท่านลู่เหวินเจ้าค่ะ" มิ่งจูที่ไปตลาดได้พบกับคนของหอเฟิ่งจือ

"ขอบใจเจ้ามาก"

มือเรียวบางหยิบจดหมายที่ถูกปิดผนึกอย่างดีขึ้นมาอ่าน เนื้อความในจดหมายทำให้รอยยิ้มหวานผุดขึ้นมุมปากเล็ก ดวงตาคู่สวยเป็นประกายวาววับด้วยความพึงพอใจ

'ทุกเรื่องที่คุณหนูกล่าวล้วนเป็นเรื่องจริง ข้าจะขอนัดพบคุณหนูอีกสักครั้งได้หรือไม่... ลู่เหวิน'

"หึ! อยากพบข้าก็ต้องดูผลงานของท่านก่อนสิ" ซือเมี่ยวยกยิ้มเจ้าเล่ห์ "มิ่งจู ไปนำกระดาษกับพู่กันมาให้ข้าที ข้าจะเขียนจดหมายตอบกลับนายท่านลู่"

"เจ้าค่ะ" 

มิ่งจูหายไปไม่นานก็นำกระดาษและแท่นฝนหมึกมาวางตรงหน้าของเจ้านายสาว นางจัดการฝนหมึกแล้วยื่นพู่กันให้กับซือเมี่ยว ก่อนจะเดินไปยืนรออยู่ตรงมุมห้อง 

"อืม... แผนการขั้นถัดไปคงต้องเริ่มแล้วสินะ" 

หญิงสาวจรดปลายพู่กันในกระดาษอย่างตั้งอกตั้งใจ นางใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่งจึงได้เขียนเสร็จ แล้วจึงนำมาอ่านทวนอีกครั้งก่อนจะปิดผนึกเป็นอย่างดีพร้อมกับส่งให้มิ่งจู

"นำจดหมายไปส่งที่หอเฟิ่งจือ แล้วระวังตัวด้วยเล่าอย่าให้ผู้ใดจับได้เป็นอันขาด" 

"เจ้าค่ะ"

มิ่งจูรับคำแล้วจากไปในทันที ภารกิจที่คุณหนูมอบหมายให้นางจะไม่ให้มีอะไรผิดพลาดเป็นอันขาด

3 วันต่อมา

ข่าวลือเรื่องจวิ้นอ๋องลอบนัดพบกับคุณหนูตระกูลจูแพร่สะพัดออกไปเป็นวงกว้าง อะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับตอนนี้มีผู้คนออกความเห็นกันอย่างเผ็ดร้อน บางกลุ่มบอกว่าสมแล้วที่จวิ้นอ๋องจะไม่มีใจให้กับคู่หมั้นของตน แล้วหันเหไปสนใจคุณหนูจูผู้เป็นยอดพธูแห่งเมืองหลวงแทน ทว่าก็มีบางกลุ่มที่ไม่เห็นด้วยกับการกระทำของจวิ้นอ๋อง ด้วยการนอกใจคู่หมั้นของตนไปหาสตรีอื่นถือเป็นเรื่องมิบังควร มิสมกับเป็นสุภาพชนและคนในราชวงศ์

เวลานี้เรื่องของทั้งสามคนจึงกลายเป็นที่ถกเถียงของชาวเมืองหลวงในวงกว้าง ทว่าตัวการอย่างซือเมี่ยวที่ขอให้ลู่เหวินปล่อยข่าวลือเรื่องนี้กลับนั่งอ่านหนังสือประโลมโลกอย่างสบายใจ... 

มิ่งจูเดินเข้ามารายงานขณะที่ซือเมี่ยวกำลังนอนอ่านนิยายบนเตียงกว้างอย่างไม่สงวนกิริยา 

"คุณหนูเจ้าคะมีพระราชเสาวนีย์จากฮองเฮาให้ทรงเข้าเฝ้าเป็นการด่วนเจ้าค่ะ" 

"ผู้ใดเป็นคนนำพระราชเสาวนีย์มาหรือ"

"เจากงกงผู้เป็นขันทีข้างพระวรกายของฮองเฮาเจ้าค่ะ"

"ข้าเข้าใจแล้ว เจ้าไปบอกเจากงกงว่าข้าขอเปลี่ยนอาภรณ์สักครู่แล้วจะรีบตามออกไป"

"เจ้าค่ะ"

ซือเมี่ยวเดินไปยังหน้าคันฉ่องเพื่อพินิจรูปโฉมของตนเอง ก่อนจะบรรจงประทินโฉมด้วยชาดสีแดงสดก่อนจะลบให้เหลือเพียงสีแดงจาง ๆ  เขียนคิ้วโค้งมนดั่งพระจันทร์เสี้ยว ตามด้วยผัดหน้าให้ขาวนวลเนียน แล้วจึงไปเลือกชุดสีชมพูอ่อนที่เดินดินสีเงินปักลายดอกเหลียนฮวา ภาพลักษณ์ของนางเวลานี้ดั่งหญิงสาวแรกแย้มที่งดงามอ่อนหวาน ชวนให้รู้สึกอยากจะทะนุถนอมยิ่งนัก!