Share

บทที่7

ยานธีออส – สัญญาณเตือนเมื่อเข้าใกล้

ระบบ โอ ^ คอม ทำให้บางสิ่งบางอย่างเป็นตัวเป็นตนขึ้นตรงหน้า

แอซากิสอย่างรวดเร็ว วัตถุแปลกประหลาดที่โครงร่างยังไม่ชัดเจนอันเนื่องมาจากอำนาจจำแนกภาพต่ำที่ได้จากตัวดูภาพระยะไกลที่กำลังจับภาพมานั้นกำลังเคลื่อนที่อย่างแน่นอนและกำลังเข้าหาพวกเขา ระบบสัญญาณเตือนเมื่อเข้าใกล้ประมาณว่าความ น่าจะเป็นในการปะทะระหว่างยาน ธีออส กับวัตถุที่ไม่ทราบชนิดจะมากกว่า 96% หากไม่มีฝ่ายใดเปลี่ยนเส้นทาง  

 

แอซากิสรีบปีนเข้าไปในมอดูลโอนย้ายที่ใกล้ที่สุด “สะพานเดินเรือ” เอซากิสคำรามเสียงห้วนใส่ระบบควบคุมอัตโนมัติ  

 

ห้าวินาทีหลังจากนั้น ประตูเปิดออกพร้อมเสียงแฉ่เล็กน้อย และที่นั่นจอขนาดใหญ่กลางห้องควบคุมแสดงภาพพร่ามัวของวัตถุบนเส้นทางที่จะปะทะกับยาน  

 

เกือบในเวลาเดียวกัน เพทรีกระหืดกระหอบออกมาจากประตูอีกบานหนึ่ง  

“ เกิดบ้าอะไรขึ้น” เพทรีถาม “เราไม่ควรเจออุกกาบาตในบริเวณนี้นี่” เพทรีอุทานพร้อมจ้องไปที่จอใหญ่  

“ ฉันคิดว่ามันไม่ใช่อุกกาบาตหรอก”  

“ ถ้าไม่ใช่อุกกาบาตงั้นอะไรล่ะ” เพทรีร้องถามด้วยความวิตกกังวลอย่างชัดเจน  

“ ถ้าเราไม่เปลี่ยนเส้นทางทันที นายจะเห็นด้วยตัวเองตอนที่ตัวเรากระจายทั่วสะพานเดินเรือ”  

เพทรีคลำหาระบบนำทางและตั้งเส้นทางโคจรที่วางแผนไว้ก่อนหน้านี้ให้ต่างจากเดิมเล็กน้อย  

“ ปะทะใน 90 วินาที” เสียงผู้หญิงน้ำเสียงอบอุ่นของระบบสัญญาณเตือนเมื่อเข้าใกล้ดังขึ้นโดยปราศจากอารมณ์ “ ระยะทางจากวัตถุ: 276,000 กิโลเมตร และกำลังลดลง ”  

“ เพทรี ทำอะไรหน่อยสิ! และทำเร็วๆ!” แอซากิสตะโกน  

“ ฉันกำลังทำอะไรอยู่นั่นแหละ แต่เจ้านั่นกำลังเคลื่อนที่เร็วเกินไป”  

ความน่าจะเป็นในการปะทะโดยประมาณซึ่งเห็นได้บนจอทางขวาของวัตถุกำลังมีค่าลดลงอย่างช้าๆ 90%, 86%, 82%  

“ เราจะหลบไม่พ้น” แอซากิสกระซิบ  

“ เพื่อนรัก “วัตถุลึกลับ” ที่สามารถทำลายยานของฉันได้ยังไม่ถูกประดิษฐ์ขึ้น” เพทรีให้ความมั่นใจด้วยรอยยิ้มซน  

ด้วยการหลบหลีกรวดเร็วที่ทำให้ทั้งสองเสียสมดุลไปชั่วครู่ เพทรีกลับขั้วบนเครื่องยนต์ เบาเซน ทั้งสอง ยานสั่นพักใหญ่ มีแต่ระบบแรงโน้มถ่วงเทียมอันชาญฉลาดที่ชดเชยการเปลี่ยนแปลงนี้อย่างทันทีเท่านั้นที่หยุดไม่ให้ลูกเรือถูกเหวี่ยงไปชนผนังตรงหน้า  

“ สวย” แอซากิสชมพร้อมตบไหล่เพื่อนเร็วๆ “แต่เราจะหยุดการหมุนพวกนี้ยังไง” วัตถุรอบตัวทั้งสองคนเริ่มลอยขึ้นไปแล้วและกำลังหมุนรอบห้อง  

“ แป๊บหนึ่ง” เพทรีกล่าวโดยยังคงกดปุ่มและเล่นกับระบบควบคุม  

“ ฉันแค่ต้อง...” หยดเหงื่อซึมจากหน้าผากของเพทรีอย่างช้าๆ  

“ ต้องเปิด...” เพทรีกล่าวต่อในขณะที่ทุกสิ่งทุกอย่างในห้องบินไปรอบๆ ต่อไปอย่างไร้การควบคุม แม้แต่ทั้งสองคนก็เริ่มลอยจากพื้น ระบบแรงโน้มถ่วงเทียมไม่สามารถชดเชยแรงหมุนเหวี่ยงรุนแรงที่เกิดขึ้นมาได้อีกต่อไป ทั้งสองกำลังเบาขึ้นเรื่อยๆ  

“... เทลเกตสาม!” เพทรีตะโกนในที่สุดขณะที่วัตถุทุกชิ้นในห้องตกลงบนพื้นในเวลาเดียวกัน ถังขยะหนักที่ชนแอซากิสระหว่างซี่โครงซี่ที่สามกับสี่ป้องกันไม่ให้เขาส่งเสียงครางโง่ๆ ออกมา เพทรีตกจากความสูงที่อยู่แล้วโฉบลงมาบนแผงควบคุมในท่าผิดธรรมชาติอย่างน่าขัน  

ค่าประมาณความน่าจะเป็นในการปะทะได้ลดลงเหลือ 18% และยังคงลดลงอย่างรวดเร็ว  

“ ทุกอย่างปรกติไหม” แอซากิสอ้าปากถามโดยพยายามปิดบังอาการเจ็บปวดทางด้านขวาของร่างกาย  

“ ใช่ ใช่ ฉันสบายดี ฉันสบายดี” เพทรีตอบพร้อมพยายามลุกยืน  

ชั่วครู่หลังจากนั้น แอซากิสติดต่อลูกเรือซึ่งแจ้งผู้บังคับบัญชาโดยพลันว่าไม่มีความเสียหายแก่ทรัพย์สินใดและไม่มีใครบาดเจ็บ  

การหลบหลีกที่พวกเขาเพิ่งทำไปนั้นได้ดีดให้ยาน ธีออส ออกนอกเส้นทางเล็กน้อย และความดันที่ลดลงที่เกิดจากการเปิดประตูได้คืนสู่สมดุลโดยระบบอัตโนมัติทันที  

 

6%, 4%, 2%

“ ระยะทางจากวัตถุ: 60,000 กม. ” เสียงพูดต่อไป  

 

ทั้งสองกลั้นหายใจ รอให้ถึงระยะทาง 50,000 กม. ซึ่งหลังจากนั้นไปก็จะกระตุ้นการทำงานของเซนเซอร์ระยะใกล้ เวลาที่รอนี้ดูเหมือนไม่รู้จบทีเดียว  

“ ระยะทางจากวัตถุ: 50,000 กม. กระตุ้นการทำงานของเซนเซอร์ระยะใกล้แล้ว ”  

ทันใดนั้น ภาพพร่ามัวตรงหน้าทั้งสองก็ชัดเจน มองเห็นวัตถุที่ปรากฏบนจอได้อย่างแจ่มแจ้งทุกรายละเอียด นักบินอวกาศทั้งสองมองหน้ากัน ดวงตาเบิ่งกว้าง ต่างฝ่ายต่างพยายามค้นหาคำตอบจากใบหน้าของอีกฝ่ายหนึ่ง  

“ ไม่น่าเชื่อ!” ทั้งสองอุทานโดยพร้อมเพรียงกัน  

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status