บทที่ 9

บทที่ 9 หวงในฐานะเพื่อน

หนึ่งชั่วโมงกว่า ๆ ที่แฟรงค์นั่งลูบท้องพราวดาวเพื่อให้เธอนอนเต็มอิ่มและสบายตัวขึ้น ขณะเดียวกันก็สำรวจใบหน้าจิ้มลิ้มด้วย

“อื้อ~ ปวดท้อง” พราวดาวขยับปากพูดเสียงพร่า ก่อนที่จะยกมือขึ้นมาจับฝ่ามือหนา “แฟรงค์~ ฉันปวดท้อง”

“แล้วให้ทำยังไง กินยาไหม มียาตัวไหนกินไหม” เขาเอ่ยถามอย่างจริงจัง “บอกมา เดี๋ยวไปหยิบให้”

“ยาอยู่ในลิ้นชัก ขอบคุณนะ” เมื่อได้ฟังแบบนั้นแฟรงค์จึงรีบลุกขึ้นไปหยิบยามาให้พราวดาวพร้อมกับน้ำดื่มอุณหภูมิห้องหนึ่งขวด

“ลุกไหวไหม”

“ปวดท้อง เดี๋ยวค่อยกิน”

“ไม่ได้” ชายหนุ่มแกะเม็ดยาออก จากนั้นจึงดันตัวพราวดาวลุกขึ้นเล็กน้อยแล้วป้อนยาใส่ปากเธอ พร้อมกับเอาน้ำให้ดื่ม “เวลาประจำเดือนมาทุกครั้งก็เป็นแบบนี้เหรอ”

“ไม่หรอก เป็นบางครั้งที่จะปวดท้องแบบนี้”

“แล้วมันจะหายไหม”

“หายสิ เป็นแบบนี้แค่วันแรกเท่านั้นแหละ จากนั้นก็ปกติ”

“อืม...พอมีวิธีนะ ไม่เป็นประจำเดือน ไม่ปวดท้อง และไม่ทรมานแบบนี้ด้วย”

“อะไรของนาย”

“ฮึ! นอ