กลุ่มเสียว...โซเชียลร่านรัก ตอนที่ 1

ค่ำคืนที่เต็มไปด้วยแสงไฟสลัวจากหน้าจอโทรศัพท์ กลายเป็นที่หลบซ่อนของความลับที่ใครหลายคนไม่กล้าเผยต่อโลกภายนอก… โลกที่ทุกการสัมผัสเกิดขึ้นผ่านตัวอักษร ทุกเสียงหัวเราะและเสียงครางเบา ๆ เป็นเพียงสัญญาณสั่นสะเทือนจากหูฟัง

“กลุ่มลับ” บนแพลตฟอร์มโซเชียลชื่อดัง เป็นสถานที่ที่รวมคนแปลกหน้ามากมายเข้ามาผูกพันกันด้วยแรงดึงดูดบางอย่างที่ยากจะปฏิเสธ พวกเขาไม่จำเป็นต้องเปิดเผยตัวตนจริง ไม่จำเป็นต้องให้ใครรู้ว่าพวกเขาเป็นใครในโลกภายนอก ขอเพียงมีใจกล้าที่จะส่งข้อความ ภาพ หรือเสียง ก็เพียงพอที่จะทำให้หัวใจของคนในกลุ่มสั่นไหว

สำหรับ “ลลิน” หญิงสาววัยยี่สิบปลาย ๆ โลกจริงของเธอเต็มไปด้วยความจำเจ ทั้งงานออฟฟิศที่น่าเบื่อ และความสัมพันธ์ที่จืดชืด เธอไม่เคยคิดว่าการกดลิงก์เข้ากลุ่มนั้นจะเปลี่ยนวิถีชีวิตเธอไปอย่างสิ้นเชิง

เริ่มแรกเธอแค่เป็นผู้สังเกตการณ์ อ่านเรื่องราวของคนอื่น ฟังเสียงกระซิบกระซาบยามค่ำคืน แต่ยิ่งเวลาผ่านไป เธอก็ยิ่งถูกดึงเข้าไปลึกในบรรยากาศที่คล้ายฝันและจริงในเวลาเดียวกัน

ทุกประโยคที่แลกเปลี่ยนในกลุ่มเสมือนเป็นประกายไฟที่จุดขึ้นในความมืดมิด บางครั้งแค่ประโยคสั้น ๆ ก็ทำให้หัวใจเธอเต้นแรง หรือจินตนาการไปไกลจนต้องปลดเปลื้องมันให้หลุดพ้นด้วยตัวของเธอเอง

ท่ามกลางผู้คนมากหน้าหลายตาในกลุ่ม เธอกลับสะดุดใจกับ “นรา” บุคคลลึกลับที่ไม่เคยเปิดเผยชื่อจริง แต่ทุกครั้งที่เขาพิมพ์ตอบ เสียงอ่านแชทในหัวก็เหมือนกระซิบข้างหู ทุกข้อความของเขามีบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้เธอเผลอหลงติดอยู่ในห้วงฝัน ยิ่งไม่รู้จัก ยิ่งอยากค้นหา ยิ่งไม่กล้าเปิดเผย ยิ่งเร่าร้อน

ในโลกจริง เธออาจเป็นหญิงสาวธรรมดาที่ไม่มีใครสนใจ แต่ในโลกเสมือนแห่งนี้ เธอกลายเป็นคนใหม่ คนที่กล้าจะยั่วยวน กล้าที่จะลองเสี่ยง และกล้าที่จะเผชิญหน้ากับความปรารถนาของตัวเอง

คืนนี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้น…

และความสัมพันธ์ที่เริ่มจากตัวอักษรเล็ก ๆ อาจพาเธอไปสู่ไฟราคะที่ยากจะดับลงได้ง่าย ๆ

ลลินไม่เคยคิดมาก่อนว่าเพียงหน้าจอขนาดไม่กี่นิ้วจะสามารถสะกดหัวใจเธอได้ถึงเพียงนี้ ทุกคืนหลังกลับจากที่ทำงาน เธอแทบจะโยนกระเป๋าลงบนโซฟา แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดแอปพลิเคชันที่กลายเป็นเหมือน “ประตูสู่โลกอีกใบ” ของเธอ

ข้อความนับร้อยเลื่อนผ่านตา บ้างก็หยาบโลนจนเธอเลือกจะเลื่อนผ่าน บ้างก็เป็นเพียงการหยอกล้อเล่น ๆ ระหว่างสมาชิก แต่สิ่งที่ทำให้เธอยังอยู่ ไม่ใช่เนื้อหานั้น หากเป็น บรรยากาศ ที่คล้ายกับงานเลี้ยงลับ ๆ ในห้องมืด ทุกคนสวมหน้ากาก ไม่มีใครบอกชื่อจริง แต่ต่างคนต่างเปิดเปลือยหัวใจด้วยวิธีของตัวเอง

คืนหนึ่ง เธอได้เห็นข้อความจากชื่อผู้ใช้ที่ไม่คุ้นตา — “นรา”

เขาไม่พูดมาก ไม่พยายามดึงดูดความสนใจด้วยคำหยาบหรือคำโอ้อวดเหมือนคนอื่น ๆ เพียงแต่ทิ้งข้อความสั้น ๆ ที่เหมือนคำถามปลายเปิด ให้ใครก็ตามที่ได้อ่านต้องเผลอคิดต่อในใจ

“คุณเคยอยากให้ใครสักคนฟังเสียงเงียบ ๆ ในใจตัวเองบ้างไหม”

ลลินอ่านประโยคนั้นแล้วเหมือนถูกสะกิดบางอย่าง เธอไม่รู้ว่าเพราะความเหนื่อยล้าจากวันทำงาน หรือเพราะความว่างเปล่าที่เธอซ่อนเอาไว้ แต่ประโยคนั้นเหมือนกำลังพูดกับเธอโดยตรง

เธอลังเลอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไปอย่างไม่มั่นใจนัก

“เสียงเงียบของฉัน… อาจจะดังเกินกว่าที่ใครจะอยากฟังก็ได้”

ข้อความถูกส่งไป เธอวางโทรศัพท์ลงพลางสูดหายใจลึก หัวใจเต้นแรงเหมือนทำเรื่องผิดร้ายแรง แต่ไม่กี่วินาทีต่อมา หน้าจอก็สว่างขึ้นพร้อมข้อความใหม่

“ผมอยากฟัง ลองเล่าให้ผมฟังได้ไหม”

เพียงเท่านั้น ลลินก็รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังผลักให้เธอก้าวลึกเข้าไปอีกก้าวหนึ่ง

คืนแล้วคืนเล่า บทสนทนาระหว่างเธอกับ “นรา” ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้น เริ่มจากเรื่องเล็กน้อยในชีวิตประจำวัน ไปจนถึงเรื่องที่เธอไม่เคยบอกใคร แม้กระทั่งเพื่อนสนิท ความรู้สึกเหมือนกำลังคุยกับเงาสะท้อนที่เข้าใจในทุกความสับสน ทุกความโหยหา ทุกความเหงาที่กดทับเธอ

และในบางคืน คำพูดของเขาก็แฝงไปด้วยน้ำเสียงที่ทำให้เลือดในกายเธอไหววูบ ไม่โจ่งแจ้ง ไม่เร่าร้อนจนเกินไป แต่เหมือนสายลมอุ่นที่ค่อย ๆ ไล้ผ่านผิวกายอย่างนุ่มนวล จนเธออดไม่ได้ที่จะเผลอยิ้ม เผลอหลับตา แล้วจินตนาการถึงสัมผัสที่ไม่เคยมีอยู่จริง

ยิ่งห้ามใจกลับยิ่งถลำลึก…

เธอไม่รู้ว่าแท้จริงแล้ว “นรา” เป็นใคร หนุ่มวัยทำงานเหมือนเธอ? นักศึกษาที่หลงเข้ามาในโลกเสมือนนี้? หรือเป็นเพียงใครสักคนที่ใช้ตัวตนปลอมเพื่อเล่นเกมแห่งความลุ่มหลง? แต่ไม่ว่าความจริงจะเป็นเช่นไร สิ่งหนึ่งที่เธอรู้แน่คือ เขากำลังปลุกบางสิ่งที่เธอซ่อนมานานให้ตื่นขึ้นอีกครั้ง

และยิ่งเวลาผ่านไป ลลินก็ยิ่งกลัว… กลัวว่าสักวันความสัมพันธ์นี้จะไม่หยุดแค่ในจอ แต่จะลุกลามมาถึงชีวิตจริงของเธอ…..