บทที่ 50

โต๊ะกลางหน้าโซฟาตรงมุมหนึ่งของโถงบ้านกลายเป็นโต๊ะรับประทานอาหารของสองคน เมื่อชายหนุ่มบอกแม่ครัวใหญ่ให้สั่งเด็กรับใช้จัดการย้ายเมื่อลงมาถึง

สิริแสดงท่าทีไม่พอใจ ณิชาสังเกตเห็น แต่บอกตัวเองให้มองข้ามเสีย จนเมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จ ไรวินทร์ก็บอกพวกเธอให้กลับที่พักซึ่งเป็นเรือนพักสร้างอยู่ใกล้กำแพงด้านหลัง ห่างจากตัวบ้านใหญ่หลายสิบเมตร...ในเวลานี้จึงเหลือแต่เธอและเขา

ณิชาขยับตัว แม้ไรวินทร์จะไม่มอง ไม่ได้แสดงความสนใจในตัวเธอ แต่เธอกลับอึดอัดกับบรรยากาศตอนนี้

กระทั่งไรวินทร์เคลื่อนไหวฉับไว ณิชาสะดุ้งสุดตัว แต่เพื่อจะพบว่าเขาแค่หยิบรีโมตมาเปิดทีวีจอยักษ์ที่ติดตั้งกับผนังอีกฝั่งซึ่งห่างจากกันเกือบสิบเมตร แล้วเร่งเสียงจนได้ยินมาถึง

ถ้าเป็นเวลาปกติ ณิชาคงหนวกหูกับเสียงลั่นระทึก แต่เวลานี้กลับนึกดีใจที่มีมันมาทำลายความเงียบซึ่งเธอสัมผัสได้ว่าช่างวังเวงจับใจ

โซฟาไหวยวบ หัวใจของหญิงสาวเต้นถี่ไม่เป็นจังหวะ เหลือบมองคนตัวโตที่ทำกิจกรรมของเขาไปเรื่อยๆ โดยไม่สนใจเธอเหมือนเดิม

ณิชาพ่นลมออกจากปาก ระบายความฟุ้งซ่าน หยิบจานสลัดซีฟู้ดที่จัดแต่งอย่างสวยงามมาตักกินบ้าง จากที่