บทที่ 5

กำราบรัก : ตอนที่ 4

หลายวันต่อมา....

หลังจากวันที่เกิดเรื่องเธอได้ไปเอารถตัวเองกลับมาหลังจากทิ้งค้างคืนไว้ที่ลานจอดรถของผับ ทุกอย่างยังคงเป็นปกติราวกับไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น เธอไม่กลัวที่จะเจอเขาเลยด้วยซ้ำ แต่กลับไม่เห็นแม้แต่เงาของชายหนุ่มตั้งแต่วันนั้น ไม่มีใครมายุ่งวุ่นวายกับเธอเลย ใช้ชีวิตปกติอย่างเช่นเคย

นินิวยังคงทำงานได้อย่างปกติสุข เธอเป็นพริตตี้สาวสวยกระชากใจหนุ่มๆหลายคนได้เหมือนเดิม ด้วยเสน่ห์ที่ชวนหลงใหล พูดคุยกับลูกค้าก็พากันคล้อยตามทำให้ได้ยอดขายทะลุเป้าทุกบริษัทที่จ้างงานเธอ เรียกว่าเป็นพริตตี้สาวคิวทองที่ทุกคนต้องจองตัวล่วงหน้ากันเป็นปีเลยทีเดียว

แช๊ะ แช๊ะ แช๊ะ

เสียงกดชัตเตอร์ดังขึ้นรัวๆ แสงแฟลชกระหน่ำใส่เธอไม่ยั้ง กล้องทุกตัวต้องการภาพที่ดีที่สุดของเธอกันทั้งนั้น

"น้องนินิวกล้องนี้หน่อยครับ"

"หันซ้ายนิดนึงด้วยครับ"

รอยยิ้มหวานฉายขึ้นบนใบหน้าเรียวสวย วันนี้เธอได้รับหน้าที่พริตตี้สาวจัดแสดงรถหรูแบรนด์ดังเลยมีนักข่าวหลายสำนักให้ความสนใจทั้งเธอและรถเป็นพิเศษ

"ขอบคุณพี่ๆที่เอ็นดูน้องนินิวนะคะ งั้นพี่จีจี้ขอให้น้องได้ไปพักสักครู่ แล้วเดี๋ยวน้องจะออกมามอบความสวยให้พี่ๆได้ถ่ายรูปกันอีกนะคะ" ผู้จัดสาวสองพูดอย่างจีบปากจีบคอก่อนจะช่วยประคองตัวนินิวเดินมาด้านหลัง

นินิวถูกพาตัวมานั่งในพื้นที่ที่ลับสายตาจากตากล้องหน้างาน หลังจากพ้นกล้องใบหน้าหวานก็หุบยิ้มและแสดงความอิดโรยออกมาทันที

"ขอบคุณพี่จีจี้นะคะที่ช่วยนิว ไม่งั้นคงเหงือกแห้งแน่เลย" น้ำเสียงหวานพูดขอบคุณผู้จัดงานด้วยรอยยิ้ม สาวสองคนนี้เป็นทั้งผู้จ้างงานและเป็นเหมือนผู้จัดการส่วนตัวไปแล้ว ทั้งเธอและไอรีนรักสาวสองคนนี้เหมือนพี่สาวคนสนิท ถ้าไม่ได้พี่จีจี้พวกเธอคงไม่มีงานและโด่งดังมาไกลขนาดนี้

"ก็พี่จ้างงานเราจนรู้นิสัยกันหมดแล้ว แค่มองหน้าก็รู้แล้วว่าคนสวยของพี่อาการเป็นแบบไหน"

"น้อยคนนะคะที่จ้างงานเราแล้วจะเห็นใจเรา มีแต่คิดว่าจ้างแล้วก็ต้องเอาให้คุ้ม"

"พี่รู้ว่าเราทำงานให้พี่คุ้มกับเงินอยู่แล้ว ว่าแต่ไอรีนไม่คิดจะกลับมาวงการนี้แล้วเหรอไง พี่นะอยากได้เราคู่กันเหมือนเมื่อก่อน" เธอจ้างงานทั้งคู่มาตั้งแต่เป็นแค่พริตตี้สาวธรรมดาไม่ได้โด่งดังเป็นแถวหน้าของประเทศเหมือนทุกวันนี้ ด้วยความรู้สึกบางอย่างทำให้เธอเอ็นดูเด็กทั้งสองคนและมั่นใจว่าทั้งคู่จะดังแน่นอน เมื่อเวลาผ่านไปไม่นานนินิวและไอรีนก็ถูกขนานนามว่าพริตตี้ลำดับต้นของประเทศได้จริง

"คงงั้นแหละค่ะ สามีไอร์ค่อนข้างขี้หวง ไอร์มันเลยตัดปัญหาเลี้ยงลูกอยู่บ้านแทน"

"เห้อ…จะว่าไปถ้าเป็นพี่ก็คงไม่ทำแล้วละ ได้สามีรวยขนาดนั้น คุณโนอาร์เจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ของประเทศ คงไม่ยอมให้เมียมาเปิดโชว์ผู้ชายอยู่แล้วละ"

"พี่ก็รู้นิสัยไอร์มันนิคะ มันไม่เคยอยากได้ผู้ชายรวยอย่างที่เขาซุบซิบกัน"

"ก็จริง แต่เรื่องนินทามันก็ห้ามไม่ได้เนอะ แต่คนแถวนี้เถอะ มีหนุ่มมาขายขนมจีบไม่เว้นวันสนใจใครบ้างยังละ" ผู้จัดสาวสองหรี่ตามองนินิวอย่างจับผิด เพราะพริตตี้สาวสวยคนนี้มักมีหนุ่มมารุมจีบกันไม่ขาดสาย เรียกได้ว่าหัวกระไดไม่เคยแห้ง

"คำตอบเดิมค่ะ แค่คุยๆไม่ได้จริงจัง แก้เหงาแต่ไม่แก้เงี่_น"

"ว๊ายตายแล้วเด็กคนนี้ พูดจาหยาบคาย คนอื่นได้ยินเข้าจะคิดยังไง ปากคอเราะร้ายจริงๆ"ผู้จัดสาวสองถึงกับส่ายหัวให้กับคำพูดตรงไปตรงมาของหญิงสาว

"ฮ่า ฮ่า ...." นินิวหัวเราะร่ากับสีหน้าตกใจของผู้จัดการสาวสอง

ครืด ครืด ครืด

เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูดังขัดจังหวะทำให้เธอรีบเอื้อมมือไปหยิบในกระเป๋าสะพายไหล่ขึ้นมาดูทันที

"พูดถึงก็โทรมาเลย" นินิวยกหน้าจอมือถือให้ผู้จัดการสาวสองดูว่าบุคคลที่โทรมาคือคนที่กำลังพูดถึง

"ว่าไงเพื่อนรัก"

(ยุ่งอยู่หรือเปล่า)

"ช่วงพักพอดี แต่เหมือนแกรู้นะว่าฉันกับพี่จีจี้กำลังนินทาแกอยู่" ฉันพูดอย่างยิ้มๆ

(วันนี้อยู่กับพี่จีจี้เหรอ ฝากความคิดถึงไปหาพี่จีจี้ด้วยนะ แต่ที่ฉันโทรมาอยากจะชวนแกมาที่เพ้นท์เฮ้าส์ ไม่มีวันสำคัญอะไรหรอก พอดีโนว์ได้ไวน์มาใหม่ ฉันอยากให้แกมาชิมด้วยกัน)

"เอาของมึนเมามาล่ออีกละ แต่ก็เหมือนว่าฉันเป็นผู้หญิงขี้เมาเลยนะ"

(แล้วจะมาไหมล่ะ เหมือนจะขวดละสามหมื่นน๊า...มีใครแถวนี้สนใจไหมหน๋อ) ปลายสายทำเสียงหลอกล่อเต็มที่จนคนที่ฟังระบายยิ้มกว้าง

"ไปชิมให้สักแก้วก็ได้ เสร็จงานนี้ไม่เย็นมากเดี๋ยวแวะไปหาที่เพ้นท์เฮ้าส์"

(โอเคงั้นเจอกัน)

หลังจากเพื่อนสาวคนสนิทวางสายไป เธอก็กลับมาตั้งใจทำงานเหมือนเดิม และทุกอย่างก็ผ่านไปอย่างฉลุย ไม่มีติดขัดตามแบบฉบับพริตตี้สาวมืออาชีพ

@เพ้นท์เฮ้าส์สุดหรูของโนอาร์

สองสาวกำลังช่วยกันทำอาหารอย่างคล่องแคล่ว ถึงพวกเธอจะเป็นพริตตี้สาวสวย ไม่ได้มีดีแค่โชว์หน้าตาเท่านั้น แต่เรื่องงานครัวก็ไม่น้อยหน้าใคร

"ตั้งแต่เป็นรับบทบาทเป็นแม่บ้านนี่แกดูเก่งทำอาหารขึ้นเยอะเลยนะ" นินิวมองอาหารมากมายที่วางเรียงรายอยู่ตรงหน้าพร้อมตั้งโต๊ะ ส่วนใหญ่จะเป็นฝีมือของไอรีนทั้งนั้น เพราะเธอมาถึงก็เห็นเพื่อนสาวง่วนอยู่ในครัวแล้ว ส่วนหลานสาวตัวแสบโนอาร์พาไปเดินเล่นที่สวมย่อมชั้นดาดฟ้าของเพ้นท์เฮ้าส์

"เสน่ห์ปลายจวักเอาไว้มัดใจสามี"

"โอ๊ย...แค่นี้ฉันก็เห็นโนอาร์หลงแกจนโงหัวไม่ขึ้นอยู่แล้ว" เธอพูดด้วยความหมั่นไส้กับความรักของทั้งคู่ รายนั้นก็หลงเมียจนไม่ลืมหูลืมตา

"กล้านินทาฉันต่อหน้าเมียฉันเลยเหรอไง เธอกล้ามากนะ" น้ำเสียงเข้มดังเข้ามาในโซนห้องครัว ก่อนที่ร่างสูงคนที่คุ้นเคยอุ้มเด็กสาวตัวน้อยเข้ามาด้วย คำพูดของโนอาร์ทำเอาสาวสวยทั้งสองคนอมยิ้มไปตามๆกัน

"ตายยากแฮะ" นินิวพึมพำออกมาเบาๆ แต่ก็ทำให้โนอาร์ได้ยินจนสายตาคมกริบมองตาขวาง "ชีวิตนี้นายจะอ่อนโยนกับเมียตัวเองคนเดียวเหรอไง นี่เพื่อนเมียนายนะ มองอย่างกับจะฆ่าฉันยังไงยังงั้น"

"เธอมาขัดขวางเวลาสวีทฉันกับเมียรู้ไว้ซะด้วย ไวน์ขวดนั้นฉันตั้งใจมาดื่มกับเมีย ไม่ใช่คนนอกอย่างเธอ"

"ยัยไอร์ยังให้นมลีอาอยู่ ได้แค่จิบๆเท่านั้นแหละ แต่ถ้าจะโกรธก็โกรธเมียนายโน้น ไอร์ชวนฉันมาเพราะฉันเป็นเพื่อนรักต่างหากละ แล้วอีกอย่างไอร์คงไม่อยากสวีทกับนายสองต่อสองน่ะ" ฟอด ~ นินิวเถียงกลับอย่างไม่เกรงกลัว ก่อนจะใช้สันจมูกปลายหยดน้ำเข้าไปหอมแก้มเนียนใสของเพื่อนสาวคนสนิทโดยไม่เคอะเขิน ยิ่งเพิ่มความโมโหให้กับโนอาร์ไม่น้อย เพราะเธอรู้ดีว่าชายหนุ่มไม่ชอบให้ใครมาแตะต้องเมียตัวเองแม้แต่ผู้หญิงด้วยกัน

"นี่!" น้ำเสียงเข้มพูดขึ้นพร้อมกับชี้นิ้วเข้าที่หน้าพริตตี้สาวด้วยความไม่พอใจ

"พอได้แล้วคู่นี้ เจอหน้ากันทีไรทะเลาะกันทุกที เห็นไหมว่าลีอามองตาแป๋วอยู่นั่น" ไอรีนส่ายหัวให้กับสามีตัวเองและเพื่อนสนิทที่ชอบเถียงกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ขนาดลูกสาวตัวน้อยอยู่คาอกยังเถียงกันฉอดๆ

"ไหนๆก็อยู่ต่อหน้าไอร์ ไหนลองบอกหน่อยได้ไหมทำไมถึงไม่ชอบหน้ากัน"

"ไม่มีอะไรหรอกเมียจ๋า…. อย่าไปฟังเพื่อนไอร์มาก พูดมากไม่เข้าเรื่อง"

"มีสิ! ก็วันที่แกหายไปสามีแกพาลูกน้องบุกไปถึงคอนโดฉัน รื้อข้าวของฉันกระจัดกระจาย บีบบังคับฉันทุกทางคิดว่าฉันจะรู้เห็นเป็นใจกับแก ฉันก็รู้ว่าแกหายไปวันนั้นนั่นแหละ แค่รู้ก็ช็อคจะตายอยู่แล้ว ยังพาลูกน้องเป็นสิบมาพังห้องฉันอีก ยังจะให้ฉันญาติดีด้วยเหรอไง เหอะ! พอรู้ความจริงแล้ว ขอโทษสักคำก็ไม่มี" เวลานั้นเธอยอมรับว่าโกรธโนอาร์มากเพราะเป็นต้นเหตุให้ไอรีนหายไป ตัวเธอเองก็พยายามตามหาแต่ก็ยังไม่เจออยู่ดี ได้แต่ภาวนาให้ไอรีนไม่เป็นอะไร แต่ตอนนี้ความโกรธนั้นมันค่อยๆหายไปเหลือแต่ศักดิ์ศรีที่ยอมกันไม่ได้

"เป็นแบบนี้นี่เอง โนว์ไม่เห็นเล่าให้ไอร์ฟังเลยว่าไปถล่มคอนโดยัยนิวซะพังยับ"

"ก็เรื่องมันผ่านไปแล้วนิเมียจ๋า โนว์ไม่อยากรื้อฟื้น จริงไหมครับลูกสาวคนสวยของแด๊ด"

"ฟู่ววว" ลีอาเป่าลมออกจากปากราวกับไม่เข้าข้างผู้เป็นพ่อ

"หลานสาวของป้านินิวน่ารักจังเลยค่ะ" นินิวแอบยักคิ้วส่งไปให้โนอาร์อย่างเหนือกว่า

"หยุดหาตัวช่วยเลย ขอโทษเพื่อนไอร์เดี๋ยวนี้เลยค่ะ"

"ไอร์...." โนอาร์ใช้น้ำเสียงออดอ้อนให้เมียเห็นใจ

"โนอาร์!" น้ำเสียงเข้มของไอรีนทำเอาทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ

"....."นินิวมองหน้าของสามีเพื่อนก็อดที่จะอมยิ้มไม่ได้ อย่างกับเสือกลายร่างเป็นแมว เธอก้าวถอยหลังให้ตัวเองอยู่ด้านหลังไอรีนก่อนจะแลบลิ้นปลิ้นตาหยอกล้อชายหนุ่ม

"ขอโทษ"

แปะ แปะ แปะ

นินิวปรบมือให้กับคำขอโทษที่ออกจากปากผู้ชายมาดเข้มอย่างโนอาร์

"ว้าว....ไม่คิดว่าจะได้ยินคำขอโทษจากคนอย่างนาย เสียดายลืมอัดคลิปเอาไว้แบล็กเมล"

“ให้มันน้อยๆหน่อย” โนอาร์กัดฟันพูดอย่างเหลืออด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

"ขออนุญาตครับนาย ขอโทษที่มาช้าพอดีผมพึ่งเคลียร์งานที่โกดังเสร็จ" ธันวาเดินเข้ามาในเพ้นท์เฮ้าส์ เขาเห็นแค่นายใหญ่ที่ยืนอุ้มคุณหนูอยู่บริเวณห้องครัวก็รีบกล่าวทักทายทันที วันนี้ไอรีนได้ชวนเขามาที่เพ้นท์เฮ้าส์แค่บอกว่าอยากเลี้ยงข้าว และด้วยคำสั่งของนายทำให้เขาปฏิเสธไม่ได้เช่นกัน

"มาถูกจังหวะอย่างกับรู้ล่วงหน้าเลยนะธันวา"

"จังหวะอะไรเหรอครับนายหญิง" แค่เพียงชายหนุ่มเดินเข้ามาถึงห้องครัวก็ต้องแปลกใจที่เห็นหญิงสาวอีกคนยืนอยู่ด้านหลังไอรีน

"เจอกันอีกแล้วนะ บอดีการ์ดหนุ่มที่แสนจืดชืด" นินิวยกมือทักทายเหมือนเพื่อนสนิทที่คุ้นเคย พร้อมกับยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ เธอกำลังบอกเขาด้วยสายตาว่าสิ่งที่เขาทำมันไม่ได้ทำให้เธอกลัวเขาแต่อย่างใด

"เดี๋ยวผมยกจานพวกนี้ไปตั้งที่โต๊ะให้นะครับ นายหญิง นายใหญ่ และคุณหนูไปรอที่โต๊ะได้เลยครับ"เขาเลือกที่จะไม่สนใจกับความท้าทายของหญิงสาว และทำให้เธอเหมือนธาตุอากาศไปในพริบตา