“ฮึ่มมม” คิริมาสูดลมหายใจเพื่อข่มความโมโหเอาไว้ในกระบังลม ก่อนที่เธอจะลงมือฆ่าเพื่อนรักข้อหาทำลายความฝันอันแสนหวานของเธอจนหมดสิ้น ทำร้ายหัวใจใสๆจนไม่เหลือชิ้นดี
“กูบอกแล้วไงว่ากูไม่ไป!!” เธอตวาดลั่นเหมือนนางยักษ์ที่พร้อมขย้ำศัตรูให้แหลกละเอียด “ฮึ่มมมม ถ้ามึงอยากแดกหมูสามชั้นมากนักนะ มึงก็ไปชวนสาว ๆ สวย ๆ แฟนคลับมึงสิโว๊ยยยย!!!”
ซึ่งมีอยู่เต็มมหา’ลัย เรียกว่าแทบไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่ปลื้มน้องแทนตะวันหรือพี่แทนตะวันแห่งคณะแพทย์ศาสตร์ เจ้าของฉายาผัวทุกคณะ ที่ทุกคนอยากจะถวายตัวเป็นเมีย เว้นก็แต่ ‘น้องพลอย’ ดาวคณะนิเทศศาสตร์ปี 2 ซึ่งเคยปฏิเสธดอกกุหลาบจากแทนตะวันในวันวาเลนไทน์เมื่อปีที่แล้ว
“หรือไม่ก็...คนที่มึงชอบไง”
แทนตะวันถึงกับหน้านิ่งเหมือนหุ่นลองเสื้อ ก่อนจะเหล่มองเธอด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ดั่งสุนัขจิ้งจอก
“คนที่กูชอบ...ก็มึงไง มึงคือผู้หญิงที่กูชอบที่สุดแล้วไอ้คิม ฮ่า ๆ ๆ” จากนั้นก็หัวเราะร่าเหมือนคนบ้า “กูชอบมึง กูชอบมึง กูชอบมึงงงง”
“เฮ่อ” คิริมาถอนใจพรึดออกมา ก่อนจะแสร้งทำเป็นตาโตตกตะลึงเพราะเห็นใครบางคนจากด้านหลังของเขา คนที่จะทำให้เจ้าตัวขวัญหนีดีฝ่อได้
“โน่นน้องพลอย!”
“ไหนวะ!” หันขวับไปเห็นความว่างเปล่า
ยัยหมวยหลอกเพื่อนสำเร็จแล้วก็รีบเดินหนีมาซะเลย แม้รู้ว่าหนีไม่พ้นก็เหอะ
“โธ่เว๊ยไอ้คิม ไอ้อ้วน! มึงจะทิ้งกูเหรอ ห๊า? มึงจะทิ้งกูไปไหนนน ไอ้คิมมม”
เออ...กูจะทิ้งมึงแล้วววว กูเบื่อจะเป็นเพื่อนกับมึงเต็มทีแล้วไอ้แทนนนน...เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะกูอยากได้มึงเป็นผัวไงไอ้บ้า !!!
อยากจะตะโกนกลับไปให้รู้แล้วรู้รอด แต่ข่มกลั้นเอาไว้ กลัวมันไม่ตามมาวอแว..เออ! ก็แอบอยากให้มันตามวอแวน่ะแหละ ยังอยากครองตำแหน่งเพื่อนคนสำคัญของมันอยู่ไง !
“มึงจะเดินหนีทำไมวะ โกรธอะไรกูรึเปล่าเนี่ย มึงเคลียร์มาเลย มาเคลียร์เดี๋ยวนี้”
“เธอน่ารักออก...เธอน่ารักออก...แล้วทำไมไม่เห็นมีใครจีบเลยอ่ะ”สำหรับความคิดของเธอ การถูกผู้ชายจีบ มันช่วยการันตีว่าผู้หญิงคนนั้นสวย น่ารัก มีเสน่ห์ น่าหลงใหล จนผู้ชายอยากได้ไปครอบครองแต่ถ้าไม่เคยมีใครมาจีบ ก็แสดงว่าไม่มีผู้ชายคนไหนอยากได้ อยากเอา อยากอึ๊บ“น่ารักกับผีอ่ะสิ ถ้าน่ารักจริงๆก็ต้องมีคนจีบบ้างสิวะ ..ทำไมไม่มีเลยล่ะ ..เฮ่อ ไม่อยากเชื่อเลย ในประเทศไทยมีผู้ชายอยู่เป็นสิบล้านคน แต่ไม่มีใครชอบฉันเลย ไม่มีเลยสักคน อนาถแท้”คิดแล้วก็เศร้า ทดท้อใจ มองไปทางไหนก็มีแต่ความมืดหม่น...“กามเทพมองไม่เห็นฉันเหรอ ฉันอ้วนขนาดนี้ น่าจะมองเห็นนะ...เฮ้อ...ในโลกใบนี้ ไม่มีผู้ชายคนไหนอยากได้แฟนอวบ ๆ อ้วน ๆ บ้างหรือวะ...ไม่! มันก็ต้องมีสิ ต้องมี ต้องมีอยู่แล้ว แค่เรายังหาไม่เจอเท่านั้น”คิริมาพยายามพูดปลอบใจตัวเองเพื่อให้มีแรงฮึดสู้และมีความหวังต่อไป ก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นเซลฟี่ใบหน้าอันงดงามของตัวเองไปเกือบห้าสิบรูป“รูปไหนดี ๆ ๆ สวยๆทั้งนั้นเลย รูปนี้ก็ดี แต่รูปนี้ดีกว่า หน้าดูผอมดี อ๊ะ...”ระหว่างกำลังตกแต่งโปรไฟล์ในแอฟ Tinder เธอชะงักเกือบทำโทรศัพท์หล่นจากมือ เมื่อฝาผนังห้องที่กั้นระหว่างห้องขอ
“อืม”แทนตะวันส่ายหน้าระอาใจ “ถ้าไอ้โชนหลังหักขึ้นมา มึงรับผิดชอบไหวมั้ยไอ้คิม ไม่ดูตัวเองเล๊ย”คิริมาทำหน้าเซ็งใส่แทนตะวัน ก่อนจะกระเสือกตัวลงจากแผ่นหลังของโชนแสงเสียเอง แล้วลงมายืนคั่นกลางระหว่างสองหนุ่ม กลิ่นเหล้าฟุ้งไปหมด“ขอบคุณนะโชน ที่อุตส่าห์มาส่ง วันหลังถ้าโชนเมา โทรเรียกฉันนะ ฉันจะไปแบกโชนกลับบ้านเอง”เธอบอกเพียงเท่านั้น ก่อนจะเดินเข้าไปในอพาร์ตเม้นต์โดยไม่รอแทนตะวันที่เดินตามหลังมาติดๆ ขณะโชนแสงยืนมองด้วยสายตาวามวาวราวกับกำลังคิดการใหญ่อะไรสักอย่าง“ไอ้คิม! มึงไปทิ้งตัวใส่ผู้ชายแบบนั้นได้ไงวะ โดยเฉพาะไอ้เหี้ยโชน!” แทนตะวันฮึ่มฮ่ำตามหลังไม่ยอมห่าง ทำเหมือนเป็นผู้ปกครองของเธอ“เรื่องของกู!”คิริมากดประตูเปิดลิฟต์ ก้าวเข้าไปข้างใน โดยมีแทนตะวันก้าวตามติดเป็นเงา“กูเคยบอกแล้วไงว่าห้ามเมากับผู้ชายคนอื่น”“ทำไม? มึงกลัวกูจะโดนปล้ำเหรอ” ถามเชิงประชดประชัน เพราะรู้ว่าเพื่อนมันไม่ได้คิดงั้นอยู่แล้ว มันแค่ห่วงว่าเธอจะทำคนอื่นซวยไปด้วยมากกว่าแทนตะวันทำหน้าเข้ม “เออ! ถึงมึงจะอ้วน มึงจะล่ำ แต่ยังไงมึงก็เป็นผู้หญิง ไอ้พวกที่มันหื่น มันหน้ามืด มันไม่เลือกหรอกนะว่าใครเป็นใคร”มันหน้ามืดงั
โชนแสงชะงัก นิ่วหน้า “เล่นอะไร เราแค่พูดความจริง ทำไมเธอไม่เชื่อล่ะคิม ว่าเธอน่ารัก เธอน่ารักจริง ๆนะ มีใครบอกเหรอว่าเธอน่าเกลียด เธอออกจะน่ารัก”“เฮ่ออ” แทนที่จะกินหมู เดี๋ยวได้กินคน..เธอถอนหายใจหนักหน่วง หมอนี่ไม่รู้รึไงว่าแค่อ้วนก็แค่แปลว่าไม่สวยแล้ว ทำไมยังทำหน้าสงสัยไร้เดียงสา..“เอางี้ ถ้าฉันน่ารักจริง ๆ อย่างที่นายพูด งั้นนายก็รักฉันเลยสิ รักฉันเลย เอามั้ย เอามั้ยล่ะ” เธอท้าทาย อย่างเชื่อมั่น ว่าเขาไม่มีทางตอบรับคำท้า“หืม?”“ว่าไง ฉันน่ารักขนาดนี้ ก็รักฉันเลยซี่”พูดท้าแบบขำๆ ก่อนจะหัวเราะด้วยความสะใจ ที่สามารถทำให้แบดบอยอย่างโชนแสงเงียบปากสนิท และไม่กล้าพูดหยอกล้อเธออีกเลย“หึๆๆ ทำเป็นปากดี ฮ่าๆๆ” เธอจำไม่ได้เลยว่าดื่มโซจูหมดไปกี่ขวด และซัดหมูสามชั้นย่างไปกี่กิโล แต่ที่แน่ ๆ ก็คือเธอเมามายจนเดินไม่ไหว จนโชนแสงต้องแบกเธอขึ้นหลังมาส่งที่หน้าที่พัก โชคดีของโชนแสงที่ร้านกับอพาร์ตเม้นต์อยู่ห่างกันไม่มากนัก ไม่อย่างนั้น เขาน่าจะหลังหักกระดูกเสื่อมไปหลายวัน“คืนนี้อากาศดีจังเลย...อ่า...รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนางเอกในซีรี่ส์เกาหลีเลยอ่ะ” ภาพฝันที่เธออยากให้เกิดขึ้นระหว่างเธอกับแทนตะวั
คิริมาจ้องหน้าโชนแสงอย่างไม่เข้าใจ “อะไรเนี่ย ใครให้นายกินหา ไปเลย กลับไปนั่งโต๊ะนาย ฉันยังไม่อยากมีเรื่องกับพวกผู้หญิงของนาย”โชนแสงยิ้มขำ จ้องคนตรงหน้าตาพราว ยกไหล่ไม่แคร์ ท่าทางมั่นใจจนน่าหมั่นไส้ “ให้บัตรเครดิตไปแล้ว พวกนั้นแค่มากินฆ่าเวลา เดี๋ยวก็ไปต่อที่บาร์แล้ว”“งั้นนายก็ไปด้วยสิ”“แต่เราไม่อยากทิ้งเธอไว้คนเดียว”คิริมากรอกตามองบน ส่ายหน้าระอาใจ “นึกว่านายจะเลือกซะอีก กับฉันนายก็ยังไม่เว้นเหรอ???”โชนแสงถึงกับหัวเราะออกมา สายตากรุ้มกริ่มแพรวพราว “เธอน่ารักออก”หมูสามชั้นแทบจะหล่นจากปากของคิริมา แต่เพราะเสียดายก็เลยรีบเคี้ยวแล้วกลืนลงคอไปซะ“เฮ่อ! เกือบจะหลงกลแล้วเชียว” ใช่ เกือบจะเคลิ้มเลยล่ะ แต่กลับมาได้อย่างไว “มาพูดอย่างนี้ อยากจะยืมแลคเชอร์วิชาอะไรล่ะ?? ฮึ?”โชนแสงคีบหมูสามชั้นเข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ สายตาจ้องมองเธอนิ่ง ๆ “ชอบหมูสามชั้นชะมัดเลย”“อ้อ หลอกแดกนี่เอง”“ฮ่า ๆ ๆ” เขาหัวเราะลั่นร้าน สามสาวหันมองด้วยความแปลกใจ หัวเราะสดใสอย่างกับเด็กน้อย หลุดเก๊กไม่รู้ตัว “เธอนี่ตลกดีนะคิม อยู่ด้วยแล้วมีความสุขว่ะ...ขอกินด้วยนะ เดี๋ยวแชร์กันก็ได้ ..พวกผู้หญิงที่เราควงมาไม่ชอบอะไรแ
“เฮ่อ...เราต้องดีใจกับเพื่อนสิ จริงมั้ยล่ะ นั่นคือผู้หญิงที่เพื่อนเราปลื้มนี่นา...ส่วนเราก็...ก็ดีเหมือนกัน ไปกินหมูกระทะเก๋ ๆ คนเดียว และมโนถึงเซฮุน”เธอปลอบใจตัวเองอย่างเศร้าสร้อยละห้อยหา จากที่ตั้งใจจะไปฟิตเนสเพื่อออกกำลังกายตามแผนลดน้ำหนัก 20 กิโลกรัมภายในสามเดือน กลับตรงไปยังร้านหมูย่างเกาหลีหลัง ม. แล้วสวาปามหมูสามชั้นย่างราวสามกิโลด้วยความช้ำใจ โซ๊ยเครื่องเคียงแบบจัดหนักจัดเต็มปลอบประโลมกระเพาะอาหาร ซดเหล้าโซจูหมดไปสามขวด เพื่อย้อมใจที่เจ็บปวดให้เมามายหายเศร้า"ฮึ่มม ฮ่ำๆๆๆๆ แผล่บๆๆๆ ส่วบๆๆๆๆ” โซ๊ยอย่างเอร็ดอร่อย พลางโอดครวญไปด้วย “โอยย ทำไมๆๆๆ ฮึ่มม อยากตัวเล็กจังโว๊ย อยากตัวเล็กตัวน้อย...อยากเป็นผู้หญิงตัวเล็ก อยากเป็นผู้หญิงตัวน้อย..”“อ้าวคิม!” เสียงทักทายจากคนตัวสูงที่เพิ่งเดินเข้าร้านมาพร้อมผู้หญิงหุ่นงามสามคน ทำเธอสะดุ้งหลุดจากความฝันลม ๆ แล้ง ๆ ที่กล้ามโนขึ้น แล้วหันขวับไปมองคนเรียกทั้งที่ปากยังคาบหมูสามชั้นอยู่“ทำไมมานั่งกินคนเดียว ไอ้แทนหายไปไหนซะล่ะ”เพราะทุกคนในมหา’ลับต่างรู้ดีว่าฉันกับมันตัวติดกันอย่างกับฝาแฝด หากใครคนหนึ่งหายไปย่อมเป็นเรื่องแปลก...“โอ๊ะ โชน!” เธ
“ก็ได้!!!” เธอหยุดฝีเท้าแล้วหันกลับมาชี้หน้าคนตัวสูงด้วยสีหน้าเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ หายใจฟึดฟัด ควันพุ่งออกหูทั้งสองข้าง “มึงเลี้ยงใช่มั้ย?? กูไปกับมึงก็ได้ ดีเหมือนกัน กูจะได้มอมเหล้ามึง แล้ว...”“พี่แทนคะ..” เสียงหวานใสดั่งแก้วเรียกดังมาจากด้านหลังของแทนตะวัน คิริมาชะงักงัน ใจหล่นวูบ เมื่อเห็นเจ้าของเสียงนั้นชัดเต็มสองตา...พลอยชมพู สาวสวยตัวเล็กน่ารัก ดาวคณะนิเทศศาสตร์ที่เคยหักอกแทนตะวันจนมันเมาไปสามวันนั่นเอง“อะ...” คิริมาใจหายวาบ มือเท้าเย็นเฉียบ ท้องไส้ปั่นป่วน รู้สึกเหมือนโดนถีบออกนอกโลก เมื่อพลอยชมพูเดินเข้ามาหาแทนตะวัน ด้วยสีหน้าท่าทางเหมือนคนที่กำลังจะสารภาพรักไม่มีผิด“นะ..น้อง...พลอย” อย่านะ...อย่านะน้องพลอย อย่า...ไม่นะ...ไม่...คิริมาแอบภาวนาในใจไม่ให้เรื่องที่เธอสังหรณ์เป็นความจริง ตะ ตะ แต่...“พี่แทนว่างมั้ยคะ?” น้ำเสียงใสกิ๊งพอ ๆ กับแก้ม อมชมพูของเจ้าหล่อนเลยล่ะ ดวงตากลมโตอวดความสุกสกาวราวกับดวงดาวบนท้องฟ้าคำถามสั้น ๆ ทำให้เพื่อนรักของเธอหน้านิ่งสตั๊นท์ แต่เธอรู้ดีว่าตอนนี้หัวใจของเขาคงเต้นไม่เป็นส่ำเลยทีเดียว เขาเองก็คงเซอร์ไพรซ์ไม่น้อยที่น้องพลอยเดินมาหาด้วยหน้า