All Chapters of ขยับเพื่อนเลื่อนเป็นแฟน: Chapter 1 - Chapter 8

หลังเรียนเสร็จ...“ไอ้คิม! ไปกินหมูสามชั้นย่างกัน”“ไม่อ่ะ กูลดความอ้วนอยู่”เพราะคิริมาตั้งใจจะลดน้ำหนักจาก 70 กิโลกรัมให้เหลือ 50 กิโลกรัมภายในสามเดือนนี้ให้ได้ เพื่อเป็นของขวัญวันเกิดอายุครบ 20 ปีบริบูรณ์ของตัวเอง ซึ่งเธอหมายมั่นปั้นมือว่าจะสารภาพรักกับผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอเนี่ยแหละใช่...นี่คือเรื่องจริง ไม่ได้จ้อจี้“เฮ๊ย! จะลดทำไมวะ” พูดพลางไล่สายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาพริบพราวประหนึ่งกำลังมองเห็นเพชรในตม “กูว่าแบบนี้ก็โอเคแล้วนะโว๊ยยย อวบอิ่มกำลังดี มีน้ำมีนวล มีเนื้อมีหนัง มีก้งมีแก้ม.. ไปเหอะเพื่อนร๊ากกกกก ไปนะๆ ร้านปิ้งย่างเกาหลีหลัง ม.ใกล้ ๆ นี่เอ๊งงงงง”“ถ้าแบบนี้โอเค...งั้นมึงเอากูเป็นเมียปะ?”คำถามจากสาวหมวยเพื่อนรักเพื่อนซี้ ทำแทนตะวันอึ้งไปสามวินาที ก่อนจะหัวเราะลั่นออกมาจนน้ำตาเล็ดน้ำตาไหล ยื่นมือบีบจมูกแดงรั้นแน่นเพื่อจะแกล้งให้เธอร้องโวยวายด่าทอเหมือนทุกครั้ง“อื้อออ อื้อออ ไอ้แทน!!”“อู๊ด อู๊ด อู๊ด ฮ่า ๆ ๆ ๆ” ส่งเสียงล้อเลียนพร้อมกับทำหน้าทำปากยู่เหมือนหมูใส่อีกต่างหาก !“ไอ้เลว!!!” คิริมาผลักมือแทนตะวันออกไปอย่างอารมณ์เสีย กำหมัดขู่จะตุ๊ยท้องซ้ำหาก

“ก็ได้!!!” เธอหยุดฝีเท้าแล้วหันกลับมาชี้หน้าคนตัวสูงด้วยสีหน้าเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ หายใจฟึดฟัด ควันพุ่งออกหูทั้งสองข้าง “มึงเลี้ยงใช่มั้ย?? กูไปกับมึงก็ได้ ดีเหมือนกัน กูจะได้มอมเหล้ามึง แล้ว...”“พี่แทนคะ..” เสียงหวานใสดั่งแก้วเรียกดังมาจากด้านหลังของแทนตะวัน คิริมาชะงักงัน ใจหล่นวูบ เมื่อเห็นเจ้าของเสียงนั้นชัดเต็มสองตา...พลอยชมพู สาวสวยตัวเล็กน่ารัก ดาวคณะนิเทศศาสตร์ที่เคยหักอกแทนตะวันจนมันเมาไปสามวันนั่นเอง“อะ...” คิริมาใจหายวาบ มือเท้าเย็นเฉียบ ท้องไส้ปั่นป่วน รู้สึกเหมือนโดนถีบออกนอกโลก เมื่อพลอยชมพูเดินเข้ามาหาแทนตะวัน ด้วยสีหน้าท่าทางเหมือนคนที่กำลังจะสารภาพรักไม่มีผิด“นะ..น้อง...พลอย” อย่านะ...อย่านะน้องพลอย อย่า...ไม่นะ...ไม่...คิริมาแอบภาวนาในใจไม่ให้เรื่องที่เธอสังหรณ์เป็นความจริง ตะ ตะ แต่...“พี่แทนว่างมั้ยคะ?” น้ำเสียงใสกิ๊งพอ ๆ กับแก้ม อมชมพูของเจ้าหล่อนเลยล่ะ ดวงตากลมโตอวดความสุกสกาวราวกับดวงดาวบนท้องฟ้าคำถามสั้น ๆ ทำให้เพื่อนรักของเธอหน้านิ่งสตั๊นท์ แต่เธอรู้ดีว่าตอนนี้หัวใจของเขาคงเต้นไม่เป็นส่ำเลยทีเดียว เขาเองก็คงเซอร์ไพรซ์ไม่น้อยที่น้องพลอยเดินมาหาด้วยหน้า

คิริมาจ้องหน้าโชนแสงอย่างไม่เข้าใจ “อะไรเนี่ย ใครให้นายกินหา ไปเลย กลับไปนั่งโต๊ะนาย ฉันยังไม่อยากมีเรื่องกับพวกผู้หญิงของนาย”โชนแสงยิ้มขำ จ้องคนตรงหน้าตาพราว ยกไหล่ไม่แคร์ ท่าทางมั่นใจจนน่าหมั่นไส้ “ให้บัตรเครดิตไปแล้ว พวกนั้นแค่มากินฆ่าเวลา เดี๋ยวก็ไปต่อที่บาร์แล้ว”“งั้นนายก็ไปด้วยสิ”“แต่เราไม่อยากทิ้งเธอไว้คนเดียว”คิริมากรอกตามองบน ส่ายหน้าระอาใจ “นึกว่านายจะเลือกซะอีก กับฉันนายก็ยังไม่เว้นเหรอ???”โชนแสงถึงกับหัวเราะออกมา สายตากรุ้มกริ่มแพรวพราว “เธอน่ารักออก”หมูสามชั้นแทบจะหล่นจากปากของคิริมา แต่เพราะเสียดายก็เลยรีบเคี้ยวแล้วกลืนลงคอไปซะ“เฮ่อ! เกือบจะหลงกลแล้วเชียว” ใช่ เกือบจะเคลิ้มเลยล่ะ แต่กลับมาได้อย่างไว “มาพูดอย่างนี้ อยากจะยืมแลคเชอร์วิชาอะไรล่ะ?? ฮึ?”โชนแสงคีบหมูสามชั้นเข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ สายตาจ้องมองเธอนิ่ง ๆ “ชอบหมูสามชั้นชะมัดเลย”“อ้อ หลอกแดกนี่เอง”“ฮ่า ๆ ๆ” เขาหัวเราะลั่นร้าน สามสาวหันมองด้วยความแปลกใจ หัวเราะสดใสอย่างกับเด็กน้อย หลุดเก๊กไม่รู้ตัว “เธอนี่ตลกดีนะคิม อยู่ด้วยแล้วมีความสุขว่ะ...ขอกินด้วยนะ เดี๋ยวแชร์กันก็ได้ ..พวกผู้หญิงที่เราควงมาไม่ชอบอะไรแ

“อืม”แทนตะวันส่ายหน้าระอาใจ “ถ้าไอ้โชนหลังหักขึ้นมา มึงรับผิดชอบไหวมั้ยไอ้คิม ไม่ดูตัวเองเล๊ย”คิริมาทำหน้าเซ็งใส่แทนตะวัน ก่อนจะกระเสือกตัวลงจากแผ่นหลังของโชนแสงเสียเอง แล้วลงมายืนคั่นกลางระหว่างสองหนุ่ม กลิ่นเหล้าฟุ้งไปหมด“ขอบคุณนะโชน ที่อุตส่าห์มาส่ง วันหลังถ้าโชนเมา โทรเรียกฉันนะ ฉันจะไปแบกโชนกลับบ้านเอง”เธอบอกเพียงเท่านั้น ก่อนจะเดินเข้าไปในอพาร์ตเม้นต์โดยไม่รอแทนตะวันที่เดินตามหลังมาติดๆ ขณะโชนแสงยืนมองด้วยสายตาวามวาวราวกับกำลังคิดการใหญ่อะไรสักอย่าง“ไอ้คิม! มึงไปทิ้งตัวใส่ผู้ชายแบบนั้นได้ไงวะ โดยเฉพาะไอ้เหี้ยโชน!” แทนตะวันฮึ่มฮ่ำตามหลังไม่ยอมห่าง ทำเหมือนเป็นผู้ปกครองของเธอ“เรื่องของกู!”คิริมากดประตูเปิดลิฟต์ ก้าวเข้าไปข้างใน โดยมีแทนตะวันก้าวตามติดเป็นเงา“กูเคยบอกแล้วไงว่าห้ามเมากับผู้ชายคนอื่น”“ทำไม? มึงกลัวกูจะโดนปล้ำเหรอ” ถามเชิงประชดประชัน เพราะรู้ว่าเพื่อนมันไม่ได้คิดงั้นอยู่แล้ว มันแค่ห่วงว่าเธอจะทำคนอื่นซวยไปด้วยมากกว่าแทนตะวันทำหน้าเข้ม “เออ! ถึงมึงจะอ้วน มึงจะล่ำ แต่ยังไงมึงก็เป็นผู้หญิง ไอ้พวกที่มันหื่น มันหน้ามืด มันไม่เลือกหรอกนะว่าใครเป็นใคร”มันหน้ามืดงั