ตอนที่ 21

คนถูกชนก็ตกใจ ปลายฟ้ามารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ร่างของหล่อนเซทรุดลงสู่อ้อมแขนของเขา ไม่งั้นคงจะกลิ้งลงบันไดไปแล้ว

“ขอบคุณค่ะ… ขอโทษนะคะ หนูไม่คิดว่าจะมีคนเดินสวนมา… หนูซุ่มซ่ามจัง… ”

ปลายฟ้าตำหนิตัวเอง

“ไม่เป็นไร… ว่าแต่ทำไมฉันไม่เคยเห็นหน้าหนูมาก่อน หนูทำงานมานานหรือยัง… ”

ด้วยความเซ็กซี่สะสวยสะดุดตาของปลายฟ้า ทำให้เขาต้องรีบถาม

โรงงานสับปะรดแห่งนี้มีพนักงานหลายคนจนบางครั้งเจ้าของโรงงานก็จำหน้าไม่ได้

“หนูเป็นเด็กฝึกงานค่ะ… เพิ่งฝึกงานได้อาทิตย์เดียวค่ะ… ”

ปลายฟ้าตอบ…

“อ๋อ… มาฝึกงาน… แล้วหนูชื่ออะไร”

เสี่ยอดุลย์นึกย้อนกลับไปเมื่อสัปดาห์ก่อน จำได้ว่าผู้จัดการโรงงานโทรมาถามเรื่องรับเด็กฝึกงาน

“ปลายฟ้าค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ… คุณ… ”

คิดว่าต้องใช่ผู้ชายที่หล่อนอยากเจอ แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ทั้งที่เชื่อว่าไม่ผิดตัวแน่ๆ

“ฉันคือเสี่ยอดุลย์เจ้าของโรงงาน”

ปลายฟ้าไม่ได้แปลกใจหรือตกใจกับคำตอบที่ได้ยิน เพราะหล่อนรู้ดีว่าสาเหตุที่ต้องพาตัวเองเข้ามาฝึกงานในโรงงานแห่งนี้ แท้จริงแล้วยังมีเหตุผลอีกอย่างที่สำคัญกว่าการได้ฝึกงาน

แต่มันหมายถึงการได้เข้ามาใกล้ชิดกับคนซึ่งเป็นต้นเหตุทำให้บิดาของหล่อนต้องถูกปองร้าย