เสี่ยรุตน์กรอกเสียงกลับไปหา ‘รสา’ หญิงสาววัยสี่สิบห้าปีซึ่งเป็นลูกสาวคนโตของเขา
บ้านในปราณฯ ที่ถูกเอ่ยถึงก็คือบ้านที่เสี่ยรุตน์พาน้ำหวานมาพักอยู่ในตอนนี้
“คืนนี้พ่อจะกลับบ้านไหมครับ”
รสาหมายถึงบ้านที่ชะอำ เป็นบ้านหลังใหญ่ที่สามพ่อลูกอาศัยอยู่ด้วยกัน เสี่ยรุตน์ยังมีลูกสาวอีกคนอายุยี่สิบสามปี มือชื่อว่า ‘อันนา’
“คืนนี้ไม่กลับ… ช่วงนี้พ่อจะค้างที่บ้านปราณฯ สักพัก… มีอะไรหรือเปล่า… ”
รุตน์ย้อนถามลูกสาว
“เปล่าค่ะ… หนูเห็นว่าใกล้เที่ยงคืนแล้วคุณพ่อยังไม่กลับ… ”
“ไม่ต้องห่วงพ่อ ดูแลตัวเองด้วยนะ… ”
คุยกันต่อมาอีกสองสามคำรุตน์ก็กดตัดสาย หันมาหาหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ
“เดี๋ยวฉันขอตัวไปอาบน้ำสักครู่ ในตู้มีแต่เสื้อผ้าผู้ชาย เป็นเสื้อผ้าของฉันเอง คืนนี้เธอคงต้องใส่เสื้อผ้าผู้ชายไปก่อน… เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยไปหาซื้อเสื้อผ้า”
“ค่ะ… ”
น้ำหวานพยักหน้า มองตามแผ่นหลังกว้างของตนตัวใหญ่ที่กำลังก้าวออกไปจากห้อง
ในเวลาต่อมา
เมื่อรุตน์เข้ามาในอีกห้องที่อยู่ติดกัน…
เขาถอดเสื้อผ้าจนเนื้อตัวเปลือยเปล่าล่อนจ้อน คว้าผ้าขนหนูสีน้ำตาลขึ้นมาพาดบ่าแล้วเดินเข้ามาในห้องน้ำ
ภายใต้สายน้ำที่สาดลงมาจากฝักบัวสีเงินวาว เสี่ยรุตน์ชโลมสบู่เหลวลงบนร่างกายกำยำ ไล้ลูบไปทั่วแผงอกและแผ่นหลัง
ด้วยอารมณ์ทางเพศที่ยังคงค้างคากับเหตุการณ์เมื่อครู่…
ทำให้เขาเอื้อมมือลงมารูดชักลำเอ็นยาวใหญ่ ตั้งลำขึ้นมาขนานกับท้อง แน่นไปด้วยลอนกล้าม
“อ่า… น้ำหวาน… ซี้ดดด… ”
เสี่ยรุตน์เผลอครางร้องเรียกชื่อของคนต้นเหตุที่ทำให้อารมณ์ทางเพศของเขาพลุ่งพล่านอยู่ในตอนนี้
ภาพความงดงามของน้ำหวานที่เขาได้สัมผัส ผุดเข้ามารบกวนจิตใจอยู่ตลอดเวลา
ไม่ง่ายเลยสักนิดที่จะสลัดความรู้สึกกระสันที่มีต่อหญิงสาวคนนี้ เมื่อกี้เขาเกือบได้ใส่แล้ว นึกแล้วเสียดายสุดๆ
“อ่า… อ่า… อ่า… อ่า… อ่า… ”
เสี่ยรุตน์ร้องครางตามจังหวะมือรูดสาวลำเนื้อสีน้ำตาลคัดแข็ง โอบล้อมไว้ด้วยเส้นเลือดลายเอ็นปูดนูนกระจายอยู่รอบลำเนื้อ หัวสีม่วงถอกบานมีน้ำใสๆ ปริ่มออกมาอาบชุ่มเป็นมันวาว
“อ่า… น้ำหวานจ๋า… เสี่ยอยากจับเอ็นกระแทกหนูเหลือเกิน… ”
มือสาวท่อนเนื้อ ปากร้องครางเรียกชื่อหล่อน หลับตาจินตนาการไปถึงหญิงสาวที่เป็นต้นเหตุทำเอาอารมณ์เขาเดือดจนแทบคลั่งอยู่ในตอนนี้
“ซี้ดดดดด… อ่า… ”
ดวงตาของเสี่ยรุตน์หลับพริ้ม จินตนาการถึงร่างเนียนขาวเปล่าเปลือยของน้ำหวาน
กลิ่นใคร่และคาวสาบสาวที่ยังติดตรึงอยู่ที่ปลายจมูก ทำเอาเขาตบะแตก เกือบขยี้สวาทหล่อนคาร้านคาราโอเกะเมื่อครู่ก่อนหน้า
เสร็จจากอาบน้ำ…
แต่เขายังไม่เสร็จ เสี่ยรุตน์เดินมาเคาะที่หน้าประตูห้องนอนของหญิงสาว ซึ่งหล่อนเองก็เพิ่งอาบน้ำเสร็จเช่นกัน จึงเปิดประตูออกมาในสภาพที่มีเพียงแค่ผ้าขนหนูเดียวกระโจมอก
“เอ่อ… ”
เสี่ยรุตน์ทำท่าว่าจะพูด…
แต่ภาพที่เห็น ก็ทำให้ต้องตะลึงค้าง กลืนน้ำลายลงคอกับความเย้ายวนตรงหน้า ถึงกับลืมว่าจะพูดอะไร
สายตาของเสี่ยจับจ้องอยู่ที่เนินอกอวบขาว เนื้อหนั่นเนียนขาวเบียดกันแน่นจนน่าอึดอัดอยู่ภายใต้ผ้าขนหนูสีเทาตัดกับผิวขาวผ่อง ทำเอาเลือดกำเดาของคนมองแทบสาดออกมา
“มีอะไรหรือเปล่าคะ… ”
น้ำหวานรู้สึกกลัว…
เมื่อสังเกตเห็นว่าดวงตาที่เมื่อครู่ก่อนหน้ายังอ่อนโยน… ตอนนี้มีประกายความหื่นฉายชัดเหมือนเป็นอีกคน
“คือ… ฉันอยากจะบอกว่า… ไม่ไหวแล้วโว้ย”
เสี่ยรุตน์ตบะแตกอีกครั้ง…
กระชากผ้าขนหนูออกจากเอวของตัวเอง อวดลำเนื้อมหึมาทำเอาหญิงสาวถอยร่น ขนลุกซู่กับความเป็นชายของเสี่ยที่ได้ มันชูชันขึ้นมาขนานกับท้องแน่นไปด้วยลอนกล้าม
“ฉันไม่ไหวแล้ว… ”
เสี่ยรุตน์ปรี่เข้ามาช้อนร่างของน้ำหวานอุ้มไว้ในอ้อมแขน พามาที่โซฟาสีดำตั้งอยู่ปลายเตียง
น้ำหวานตกใจ แต่ก็ไม่แสดงอาการขัดขืนอย่างที่ควรจะเป็น
“ใช้ปากให้ฉันก็ได้… ”
คำพูดที่ได้ยิน…
ทำให้น้ำหวานส่ายหน้า ก็หล่อนไม่เคย รู้สึกอายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนีถ้าจะต้องทำอย่างที่เขาร้องขอ
“ว่าไง… หนูทำเป็นไหม”
“ไม่เป็นค่ะ… ”
น้ำหวานส่ายหน้าอาย
“งั้นฉันจะใช้ปากกับเธอเอง… ”
เมื่อเห็นหญิงสาวส่ายหน้าลังเลไม่กล้า เสี่ยรุตน์กระชากผ้าขนหนูออกจากตัวหล่อน
“โอ้วววว… ”
เสี่ยรุตน์อุทาน จ้องมองเรือนร่างเปล่าเปลือยของน้ำหวานอย่างนึกกลัดมันในอารมณ์
รีบโอบร่างน้อยลงนอนหงาย แทรกกายเข้ามาระหว่างเข่าสองข้าง ก้มลงจูบไซ้เต้านมอวบใหญ่ ทั้งบีบทั้งเคล้นสลับดูดเลียอย่างหื่นกระหาย
“อู้ว… นมใหญ่เหลือเกิน… ”
น้ำเสียงบอกความลุ่มหลง เสี่ยรุตน์กดใบหน้าแนบเคล้าสองเต้าคัพเอฟอวบใหญ่มหึมา ดูดกินนมจากเต้าของสาวน้อยอย่างหื่นกระหาย
“อูยยย… ซี้ดดดด… ”
หญิงสาวร้องครางด้วยความสยิว…
หนวดเคราสากแข็งบนใบหน้าของเสี่ยรุตน์ถากครูดผิวอ่อนตอนเขาจูบไซ้ ทำเอาเส้นขนของหล่อนลุกซู่ไปทั้งร่าง ปลายหัวนมเครียดคัดชูชันขึ้นด้วยความเสียวซ่านเพราะอารมณ์ที่ยังค้างมาจากร้านคาราโอเกาะ
เสี่ยรุตน์กรอกเสียงกลับไปหา ‘รสา’ หญิงสาววัยสี่สิบห้าปีซึ่งเป็นลูกสาวคนโตของเขา บ้านในปราณฯ ที่ถูกเอ่ยถึงก็คือบ้านที่เสี่ยรุตน์พาน้ำหวานมาพักอยู่ในตอนนี้ “คืนนี้พ่อจะกลับบ้านไหมครับ”รสาหมายถึงบ้านที่ชะอำ เป็นบ้านหลังใหญ่ที่สามพ่อลูกอาศัยอยู่ด้วยกัน เสี่ยรุตน์ยังมีลูกสาวอีกคนอายุยี่สิบสามปี มือชื่อว่า ‘อันนา’“คืนนี้ไม่กลับ… ช่วงนี้พ่อจะค้างที่บ้านปราณฯ สักพัก… มีอะไรหรือเปล่า… ”รุตน์ย้อนถามลูกสาว“เปล่าค่ะ… หนูเห็นว่าใกล้เที่ยงคืนแล้วคุณพ่อยังไม่กลับ… ”“ไม่ต้องห่วงพ่อ ดูแลตัวเองด้วยนะ… ”คุยกันต่อมาอีกสองสามคำรุตน์ก็กดตัดสาย หันมาหาหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ“เดี๋ยวฉันขอตัวไปอาบน้ำสักครู่ ในตู้มีแต่เสื้อผ้าผู้ชาย เป็นเสื้อผ้าของฉันเอง คืนนี้เธอคงต้องใส่เสื้อผ้าผู้ชายไปก่อน… เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยไปหาซื้อเสื้อผ้า”“ค่ะ… ”น้ำหวานพยักหน้า มองตามแผ่นหลังกว้างของตนตัวใหญ่ที่กำลังก้าวออกไปจากห้อง ในเวลาต่อมาเมื่อรุตน์เข้ามาในอีกห้องที่อยู่ติดกัน… เขาถอดเสื้อผ้าจนเนื้อตัวเปลือยเปล่าล่อนจ้อน คว้าผ้าขนหนูสีน้ำตาลขึ้นมาพาดบ่าแล้วเดินเข้ามาในห้องน้ำภายใต้สายน้ำที่สาดลงมาจากฝักบัวสีเงินวาว เสี
“ขึ้นรถ… เดี๋ยวฉันจะไปส่งที่บ้าน… ”เสี่ยรุตน์ถามเมื่อหญิงสาวเดินตามมาถึงรถเบนส์สีดำคันใหญ่ จอดอยู่ในลานจอดรถหลังร้านอาหาร“เอ่อ… หนูขอบคุณนะคะ ขอบคุณที่คุณช่วยใช้หนี้ แต่หนูคงไม่กลับบ้าน… ”“ทำไมไม่กลับบ้าน… ”“ถ้ากลับไปก็คงไม่พ้นโดนแม่เลี้ยงบังคับให้ขายตัวอีก… ”“ทำไมแม่เลี้ยงเธอแย่จัง… ถ้าไม่กลับบ้านแล้วเธอจะไปอยู่ไหน… ”น้ำเสียงแสดงความเป็นห่วงใยอย่างเห็นได้ชัด“…..”น้ำหวานนิ่ง ไม่รู้จะตอบยังไง เพราะตอนนี้ชีวิตของหล่อนไร้จุดหมาย“ถ้ายังไม่มีที่ไปงั้นเธอไปพักที่บ้านฉันก่อน… ”เสี่ยรุตย์คิดว่าไหนๆ ก็ตัดสินใจช่วยแล้ว ก็คงต้องช่วยกันต่อไป ‘เมตตาธรรม’ เป็นเหตุผลหนึ่ง แต่ลึกๆ ในใจจองเสี่ยรุตน์เท่านั้นที่รู้ดีว่าเพราะอะไรเขาจึงไม่ปล่อยให้หล่อนจากไปง่ายๆ“แล้วคนที่บ้านเสี่ยจะไม่ว่าหรือคะถ้าพาหนูไปบ้าน… ”“ฉันมีบ้านหลายหลัง… ไม่ต้องห่วง มาเถอะ… ขึ้นรถ”คำพูดของเสี่ยรุตน์… ทำให้น้ำหวานเปิดประตูรถ ตัดสินใจขึ้นมานั่งเคียงข้างร่างสูงใหญ่ของเสี่ย ใช้เวลาไม่นาน…เสี่ยรุตน์ก็พาหญิงสาวมาถึงบ้านหลังหนึ่ง เป็นบ้านเดี่ยวชั้นเดียว หลังใหญ่ อยู่ลึกเข้ามาในซอยท้ายสุดของหมู่บ้านในโครงการบ้านจัดสรรแห่
“อื้อออ… ซี้ดดด… พะ… พอเถอะเสี่ย… ”สองมือของคนโดนเลียขยุ้มผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น แม้ปากจะร้องห้าม แต่ง่ามขาก็เผลอแอ่นร่อน เด้งรับด้วยความลืมตัว “ซี้ดดดด… อูย… ”ริมฝีปากของน้ำหวานห่อรัดเป็นวง ร่างแทบลอยตามจังหวะตวัดลิ้นของเสี่ยรุตน์จอมหื่น เขาเลียเก่งมาก ปลายลิ้นที่สอดไซ้ไชชอนรุกรานเข้าใส่กลีบสาว ทำเอาง่ามขาของน้ำหวานสั่นเกร็ง ไม่อาจกลั้นน้ำเสียวซึมซ่านออกมาตามแรงกระสันที่โดนเขาปลุกเร้าเร่าร้อนแพล่บ… แพล่บ… แพล่บ… แพล่บ…เสียงลิ้นของเสี่ยปาดรัวเข้าใส่กลีบสาวอย่างเมามัน เอามือแบะบีบแบ่งกลีบออกเป็นสองแล้วปาดลิ้นขยี้กลางร่องสลับไปมาทั้งสองกลีบ หล่อนยิ่งขมิบเขายิ่งมีอารมณ์“งืออออ… อ๊า… ”ลีลาลงลิ้นสุดร้ายกาจของเสี่ยสายเบิร์น ทำเอาหญิงสาวแอ่นเอวสะท้าน เสียงหายใจติดๆ ขัดๆ หนอกเนินสวาทแอ่นเด้งรับลำลิ้น ทะลวงร่องของหล่อนอย่างไม่ปรานีจนน้ำหล่อลื่นไหลเยิ้มออกมาอีกระลอก“อูยยยย… ”คนโดนเลียสูดปากเสียวด้วยความทรมาน เสี่ยหื่นยิ่งได้ใจ เงยหน้าขึ้นมองผ่านง่ามขาไปยังใบหน้าที่กำลังบิดเบ้ทรมานของหล่อน ยิ่งเห็นหญิงสาวเม้มปากเสียวเขายิ่งมีอารมณ์ รีบปาดลิ้นเข้าใส่กลีบสาวไม่ยั้ง เลียย้ำๆ สลับขย้ำซ้ำๆ ท
ทำเอาหญิงสาวตกใจ หล่อนพยายามจะขืนกายหนี ค่อยๆ ขยับจากตักลงมานั่งข้างๆเป็นจังหวะเดียวกับเจ๊หลินที่แอบมองอยู่ห่างๆ ถือโอกาสเดินเข้ามากระซิบข้างหูเสี่ยรุตน์ “คนนี้ห้ามพลาดนะคะเสี่ย… รับรองว่ายังสดยังซิง… ” เจ๊หลินคะยั้นคะยอเมื่อเห็นว่าเสี่ยถูกใจน้ำหวาน“เท่าไร… ”เสี่ยรุตน์ไม่คิดว่าตัวเองจะถามคำถามนี้ออกมา อยากจะนึกโทษเหล้า โทษความเมา โทษความเปล่าเปลี่ยวที่เก็บกดอยู่ในอารมณ์แต่ด้วยความเย้ายวนของหญิงสาวที่ได้เห็น ด้วยสัญชาตญาณของสัตว์นักล่าที่มีอยู่ในตัวผู้ชาย ก็ทำเอาพ่อม่ายอารมณ์เปลี่ยวที่ไม่ได้มีเซ็กส์มานานมากอย่างเขา รู้สึกคึกคักขึ้นมาอย่างประหลาด“คนนี้หมื่นห้าค่ะเสี่ย แพงหน่อย แต่รับประกันว่าซิงร้อยเปอร์เซ็นต์… ”เจ๊หลินตอบ ยืนยันคุณภาพสินค้า“ได้… ”เสี่ยรุตน์พยักหน้าไม่เกี่ยงราคา…“จัดให้ค่ะ… ”เจ๊หลินกระตุกยิ้มชอบใจ…หล่อนรีบปิดจ๊อบด้วยการเปิดอีกห้องที่อยู่ลึกเข้าไปด้านใน เป็นห้องเล็กๆ ที่รู้กันว่าเตรียมไว้บริการลูกค้าวีไอพีทั้งหลายข้างในมีเตียง มีตู้เย็นและห้องน้ำเอาไว้พร้อม ไม่ต่างจากห้องพักของโรงแรมขนาดเล็กในเวลาต่อมาเมื่อเข้ามาอยู่ภายในห้องด้วยกันสองต่อส
เพื่อนพ่อหนูขอขย่มผู้เขียน กาสะลองไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือหรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้นนิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้นไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคลและสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนาอ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ……….นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนาทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรงท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง*เราเตือนท่านแล้ว*เพื่อนพ่อหนูขอขย่มสิงหาคม พุทธศักราช 2564 เวลาประมาณสี่ทุ่ม ภายในห้องคาราโอเกะของร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่งในอำเภอหัวหิน “วันนี้เพิ่งมีเด็กใหม่เข้ามาค่ะ… สนใจไหมคะเสี่ยเดี๋ยวเจ๊จะเรียกมาให้… รับรองว่ายังสดยังซิง… ” เจ๊ ‘หลิน’ สาวใหญ่วัยสี่สิบ ผิวขาว เรือนร่างอวบอัด หน้าอกภูเขาไฟบั้นท้ายดินระเบิด เจ้าของร้านอาหารและคาราโอเกาะชื่อดังที่นักท่องราตรีรู้ดีว่าธุรกิจนี้เป็นแค่เพียงฉากบังหน้าเพราะว่าเบื้องหลัง… หล่อนคือแม่เล้าที่คอยหาเด็กสาวไว้บริการ