ห้องสมุด
ค้นหา
หน้าหลัก / มาเฟีย / ของหวงของนิกซ์ / บทที่ 36

แชร์

บทที่ 36

ผู้เขียน: แว่นมอลต์
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-10-15 04:03:05
“หลับอยู่ครับ”

[นิกซ์]

“ผมบอกแล้วไงว่าไม่ต้องเป็นห่วง”

[นิวเยียร์อ่อนไหวเกินกว่าที่นายรับรู้ คิดบ้างไหมว่าถ้าตื่นมาจะเป็นยังไง]

“แล้วถ้าไม่ใช่ผมล่ะครับ…น้องจะเป็นยังไง”

[…]

เป็นอีกครั้งที่ปลายสายเงียบไปเพราะคำถามที่เสียดแทงใจ ถ้าวันนี้ไม่มีนิกซ์อยู่ที่นั่นด้วย ลูกสาวของเขาจะเป็นอย่
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก
บทที่แล้ว บทต่อไป

บทล่าสุด

  • ของหวงของนิกซ์   บทที่ 84

    เมื่อการแข่งขันจบลง ทุกอย่างก็กลับสู่ความสงบ พอร์ชยังคงใช้ชีวิตวนเวียนอยู่ใกล้ตัวของนิกซ์กับนิวเยียร์ แค่รักษาระยะห่างตามที่ควรจะเป็น ต่างจากพายอาร์ที่ไม่กล้าสู้หน้าเพื่อนเพราะความคาดหวังของตัวเอง จึงตัดสินใจย้ายไปเรียนต่อต่างประเทศเพื่อลบทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้น ลืมว่าเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน… จุ๊บ~

  • ของหวงของนิกซ์   บทที่ 83

    ตั้งแต่ที่ตอบตกลงย้ายออกมาอยู่ข้างนอกกับนิกซ์เมื่อเดือนก่อน ตอนนี้เขาพาเธอย้ายเข้าคอนโดที่เขาซื้อให้เธอแล้ว… ฟังไม่ผิด คอนโดหลังนี้เขาซื้อมันเป็นชื่อของเธอ โดยที่เธอก็เพิ่งจะรู้ก็วันก่อนที่จะย้ายเข้ามา เพราะเขาเอาเอกสารมาให้เธอเซ็น แต่กว่าเธอจะยอมเซ็นให้เขาได้ก็เกือบจะต้องทะเลาะกัน เพราะเธอไม่ได้อยา

  • ของหวงของนิกซ์   บทที่ 82

    ฟุ่บ! ร่างบางของนิวเยียร์ถูกจับเหวี่ยงลงบนโซฟาเบาๆ ก่อนที่เจ้าของการกระทำจะโถมตัวเข้าใส่เธออย่างกับสัตว์ดุร้ายที่เจอเหยื่อชิ้นโปรด “อ้ะ! พี่นิกซ์จะทำอะไร” “คิดถึง” นิกซ์ตอบกลับเสียงทุ้มต่ำ ก้มลงซุกไซ้ไปตามลำคอระหงของเธออย่างแสนคิดถึง นี่เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่เขาต้องพาเธอออกมาอยู่ข้างนอก เ

  • ของหวงของนิกซ์   บทที่ 81

    5:30 pm “อื้อ~” เสียงครางในลำคอแผ่วเบาดังมาจากคนตัวเล็กที่นอนหลับไปเพราะพิษไข้ตั้งแต่บ่าย ดวงตากลมโตปรือตาขึ้นมองช้าๆ ด้วยความงัวเงีย ก่อนจะพลิกตัวจากการนอนตะแคงขึ้นนอนหงาย “ฝันงั้นเหรอ” เสียงเล็กแหบแห้งพึมพำออกมาเบาๆ เมื่อมองดูข้างกายตัวเองแล้วพบเพียงความว่างเปล่าเท่านั้น “นี่เราคิดถึงน

  • ของหวงของนิกซ์   บทที่ 80

    พอได้ยินคนตัวสูงพูดมาแบบนั้นเธอจึงยอมคลายแรงที่โอบกอดเขาไว้แน่นลงทีละนิด แต่ก็ยังไม่ยอมผละตัวออกห่างจากเขาไปไหน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับเขาโดยที่มือทั่งสองข้างยังสวมกอดเอวสอบไว้หลวมๆ “ร้องไห้ทำไม!” นิกซ์ถามด้วยความตกใจ เมื่อคนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาพร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้า แค่เธอกะพริบตาน้ำ

  • ของหวงของนิกซ์   บทที่ 79

    นิวเยียร์กลับถึงบ้านในช่วงบ่าย หลังจากที่อดทนเข้าเรียนคลาสเช้าต่อจนจบตามลำพัง ไร้เพื่อนอย่างพายอาร์นั่งเม้ามอยเคียงข้างกันอย่างทุกที อาการคั่นเนื้อคั่นตัวเมื่อเช้าก็ดูจะหนักขึ้นแม้ว่าจะกินยาไปแล้ว พอกลับมาถึงบ้านได้เธอก็ขลุกตัวอยู่แต่ในห้อง นอนซึมด้วยพิษไข้อ่อนๆ ไหนจะจิตใจที่อ่อนไหวที่เพิ่งจะผ่านการ

บทอื่นๆ

บางทีคุณอาจจะชอบ

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status