บทที่ 6 ขับให้เร็วกว่านี้

บทที่ 6 ขับให้เร็วกว่านี้

“อื้อ”

เสียงหวานทักท้วงในลำคอก่อนจะยอมให้เขารุกรานเข้าไปในโพรงปาก ลิ้นสากหยอกเย้าให้เธอตอบรับ เพียงแค่โรสรินใช้ลิ้นตอบสนองเบา ๆ อเล็กซานเดอร์รีบผ

ละออกทันที ดึงเธอลงจากเก้าอี้จนโรสรินตัวเอน

“จะรีบไปไหนละคะ เรายังจูบไม่เสร็จเลย”

“เราได้จูบกันแน่นอนสาวน้อย แต่ไม่ใช่ที่นี่”

มือแกร่งคว้าใต้รักแร้ไว้ดึงให้เดินตามอย่างรวดเร็ว อาการเมาของโรสรินมากกว่าที่เธอคาดคิด เพียงเท้าลงจากเก้าอี้สัมผัสพื้นพลันรู้สึกว่าพื้นเอียงทันทีจนร่างระหงเดินไม่ตรงทาง ถ้าไม่มีพ่อหนุ่มหื่นกามคอยพยุงเธอคงจะล้มไปแล้ว

“อือ ช้า ๆ หน่อยสิคะ”

เสียงหวานอ้อนเล็กน้อย อเล็กซานเดอร์ค่อยผ่อนฝีเท้าลงบ้าง ใจเขาต้องการอุ้มสาวสวยชุดดำคนนี้แต่มันดูเอิกเกริกเกินไป สายตายังสังเกตเห็นพนักงานในผับเหลียวมอง

อเล็กซานเดอร์มองดาลยา เขาส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ดรีบไปนำรถมารับที่หน้าโรงแรม ยังนึกแปลกใจตัวเองที่คิดหอบหิ้วเธอกลับไปด้วยยังที่พัก เพราะตามปกติเขามักมีเซ็กซ์ที่โรงแรมเสมอ

เอี๊ยด!

ปัง

โรสรินถูกดึงเข้าหาอ้อมกอดทันทีที่เข้าไปนั่งอยู่บนรถ ในความมึนเมาเธอรู้สึกถึงมือร้อนที่สำรวจไปทั่วร่าง ตั้งแต่แผ่นหลังเอวคอดกิ่วเลยไปยังสะโพกงาม มือใหญ่ล้วงเข้าไปทางด้านหลังจนเกือบถึงแก้มก้น

“อื้อ อย่าคะ อื้อ”

“อย่าอะไรคะสาวน้อย ผมทนไม่ไหวแล้วรู้ไหม”

อเล็กซานเดอร์ไม่สนใจดาลยาและคนขับรถด้านหน้า เขาดึงร่างโรสรินขึ้นนนั่งตัก มือเล็กเกาะเกี่ยวบ่ากำยำแน่นยึดเป็นหลักจากอาการเมา

ปากหนาประกบจูบหนักหน่วง มือล้วงด้านล้างข้างในเสื้อชุดสีดำ อีกมือจับแก้มเธอไว้ตรึงไม่ให้หันหน้าหนี บังคับให้เธอเปิดปากรับลิ้นร้อนที่พุ่งเข้าสู่โพรงปากอุ่น มือเรียวบางจับข้อมือเขาไว้แน่น พยายามดึงออกออกแต่ไม่สามารถทำได้

ท่ามกลางไฟร้อนและอาการมึนเมาของโรสริน เธอยังได้กลิ่นซิการ์ รสชาติใบยาสสูบบ่มอย่างดีที่ถูกเผาไหม้ เขามีกลิ่นดั่งป่าสนดิบชื้น

“ให้ตายเถอะ! ขับให้เร็วกว่านี้อีก”

ดาลยาสะอึกทันทีเมื่อได้ยินเสียงเร่งจากทางเบาะหลัง บอดี้การ์ดสาวเหลือบมองคนขับหนุ่มคนสนิทของอเล็กซานเดอร์ ใบหน้าของพวกเขาทั้งสองเห่อร้อนจนแดงซ่านพยายามไม่มองกระจกหลังแต่เสียงจูบ เสียงคราต่ำของบอสใหญ่ทำให้เกิดจินตนาการจนยากจะหลีกเลี่ยงได้  

บรื้น!

คนขับรถเหยียบคันเร่งขึ้นอีกเมื่อเสียงทุ้มตวาดขึ้นอีกครั้ง ฝ่ารถที่เริ่มเบาบางของเมืองหลวงสู่อาคารบริษัทที่เหลือชั้นบนไว้สำหรับผู้บริหารเข้าพัก

ปัง

ดาลยามองเจ้านายหนุ่มประคองสาวสวยชุดดำรองเท้าส้นสูงที่มีอาการเดินไม่ตรงทางนักเข้าอาคารด้านหลังอย่างเร่งรีบ ก่อนจะหันไปมองหน้ากันกับคนขับรถแล้วส่ายหน้า

โรสรินมึนงง ซ้ำไม่เข้าใจ เธอพยายามจูบตอบเขาอย่างเต็มที่เท่าที่สาวยี่สิบเจ็ดวัยขึ้นคานจะทำได้ มือร้อนของอเล็กซานเดอร์ลูบไปทั่วตัวเธอโดยที่เธอขัดขืนไม่ได้

เขาล็อกตัวเธอไว้แน่น กดเธอให้จมไปกับความอบอุ่นของอกกว้างแกร่ง

เฮือก!

เธอสูดลมหายใจเข้าลึกเมื่อเขาปล่อยเธอเป็นอิสระจากจูบร้อนแรง สะดุ้งเสียงกัมปนาทสั่งการเอาแต่ใจ

“ให้ตายเถอะ! ขับให้เร็วกว่านี้”

นี่อเล็กซานเดอร์รีบกลับบ้านขนาดนี้เลยเหรอ เธอยกมือลูบกรามแกร่งจับหน้าเขาให้หันมา

“อือ จะกลับบ้านแล้วเหรอคะ คุณรู้จักหอฉันได้ยังไง”

“เราไม่ได้กลับหอคุณหรอกคนสวย”

เขาหยุดเธอด้วยจูบอีกครั้งจนหัวเธอหมุนขว้างไปหมด โรสรินรู้สึกว่าคนขับรถเร่งเครื่องจนเร็วขึ้นอีก

“อื้อ คนขับรถคุณขับเร็วจังเลยค่ะ”

เธอเบี่ยงหน้าออกมาซบลงที่บ่ากว้าง ชี้ไปที่ด้านนอก

“อืม มันไม่ใช่ทางกลับหอฉันนะ”

อเล็กซานเดอร์จับมือโรสรินจูบลงที่กลางฝ่ามือ เสียงหญิงสาวในอ้อมกอดหัวเราะคิกคัก

“เร็วกว่านี้!!”

“อืม คุณรีบ คุณไม่อยากอยู่กับโรสนาน ๆ เหรอคะ”

โรสรินเอ่ยกระซิบตรงซอกคอ มองคอหนาที่กำลังกลืนน้ำลาย มือร้อนลูบเลยมาด้านหน้าใต้ฐานทรวงอก

“อื้อ มือคุณอยู่เฉย ๆ สิ”

ในที่สุดก็ถึงอาคารสำนักงานเสียที อเล็กซานเดอร์ประคองสาวสวยในอ้อมกอดลงจากรถ โรสรินถลาเซเล็กน้อยแต่ยังประคองตัวได้ยิ้มร่า

ติ๊ง!

เสียงลิฟต์เปิดออกเขารีบดันหลังอย่างเร่งรีบ อเล็กซานเดอร์ยอมรับอย่างไม่อายเลยว่าครั้งนี้เขาเสียการควบคุมตัวอย่างหนัก เขาไม่เคยปล่อยให้อารมณ์มาอยู่เหนือพฤติกรรม

แต่โรสริน หญิงสาวที่ดูธรรมดาและไม่ได้สวยมากไปกว่าดาราหรือนางแบบที่เขาเคยควง แต่เขากลับต้านทานเธอไม่ได้เลย

“อเล็ก กำลังพาฉันไปไหนคะ”

“ไปสวรรค์ไงโรส”

อเล็กซานเดอร์คว้าร่างบางเข้าหาช้อนสะโพกงามขึ้นให้สัมผัสกายแกร่งที่พุ่งชัน จูบอีกครั้งจนเธอมัวเมา

“อือ อือ”

เขาลูบไปทั่วแผ่นหลังจนแทบจะเปลื้องผ้าเธอออก มือร้อนระอุวนไล้ลงด้านล่างสะโพกสวย กำแน่นและดันเข้าหาเอ็นที่กำลังตั้งลำ

ติ๊ง

เสียงลิฟต์เปิดออกเมื่อถึงชั้นที่สี่สิบ เขาตวัดอ้อมแขนช้อนอุ้มร่างระหงขึ้นอย่างใจร้อน น้ำหนักโรสรินเบากว่าที่เขาคิดไว้มาก พาเดินไปยังประตูห้องนอนของผู้บริหารชั้นสูงสุด

ผัวะ ปัง

ทันทีที่ประตูปิดลงเขาไม่เสียเวลาแม้แต่จะเปิดไฟ อเล็กซาน      เดอร์หมุนร่างหญิงสาวเพื่อรูดซิปลง

“อือ ถอดทำไมคะ”

โรสรินกำลังเริ่มสางเมา ด้านหลังเธอมือใหญ่รูดซิปชุดดำเซ็กซี่แล้วดึงชุดลงพ้นเนินทรวงที่ช่างแต่งหน้าให้ใส่แค่ที่ปิดจุก

“เดี๋ยวค่ะ อือ อย่า”

เธอยกมือบังทรวงงาม อีกข้างรั้งชุดไว้ที่ชายหนุ่มพยายามดึงลงให้พ้นสะโพก

“ต้องถอดนะสาวน้อย ผมอยากจูบคุณไปทั้งตัวเลย”

โรสรินฟังแล้วมันดูเหมือนน่าสนุก จูบไปทั้งตัว หากแต่ว่าเธอไม่เคยให้ใครจูบเธอทั้งตัวมาก่อน

“อย่าค่ะ เดี๋ยวก่อน อเล็ก..”

อเล็กซานเดอร์หมุนร่างโรสรินอีกครั้งให้กลับมารับจูบที่ไม่มีการเหนี่ยวรั้งใด ๆ เขาชอกไชลิ้นสากไปทั่วโพรงปาก ดันร่างบางที่ชุดยังคาอยู่บั้นเอวไปทางเตียงใหญ่ มือลูบไล้อกอวบอย่างย่ามใจ