บทที่ 73 ลูกพ่อ หรือลูกแม่

สุดท้ายดาริกาก็ติดสอยห้อยตามลูกมาด้วยเพราะไม่ไว้ใจให้สองพ่อลูกมาตามลำพัง

หลังจากชายหนุ่มเอาของที่โรงแรมเสร็จบุตรสาวก็คะยั้นคะยอให้พาไปทานไอศกรีมที่ห้างต่อ

แน่นอนว่าเธอปฏิเสธไม่ได้ทำให้ตอนนี้ต้องมานั่งอยู่ที่ร้านไอศครีมชื่อดังภายในห้างที่อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมหวานของไอศกรีมรสสตอว์เบอรี่และรสช็อกโกแลตที่สองคนพ่อลูกกำลังตักเข้าปากอย่างอร่อย

ส่วนเธอยังรู้สึกอิ่มจากอาหารเช้าอยู่จึงไม่ทานนั่งมองบุตรสาวที่กำลังทานไอศกรีมอย่างมีความสุขด้วยใบหน้าเคลือบรอยยิ้ม

"น้องดาไม่กินจริง ๆ เหรอครับ ไอศกรีมร้านนี้อร่อยนะ" เสียงนุ่มนวลดังขึ้นเธอจึงหุบยิ้มลงตีสีหน้าเรียบนิ่งแทน

"ฉะ.."

"ใช่ค่ะอร่อยจริง ๆ นะคะคุณแม่"

ทำท่าจะตอบเสียงบุตรสาวที่นั่งอยู่เก้าอี้ข้าง ๆ ก็ดังแทรกขึ้นเสียก่อน พร้อมกับมือน้อย ๆ ที่ถือช้อนไอศกรีมมาจ่อริมปากเธอ

"ไม่เชื่อลองชิมของหนูดูสิคะ"

เธอลังเลเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ยอมอ้าปากรับไอศกรีมจากช้อนของบุตรสาว ก่อนตาจะลุกวาวเพราะรสชาติแสนอร่อยของมัน

"อร่อยจริง ๆ ด้วยค่ะ"

"ไหนพ่อขอชิมด้วยสิครับ" พอได้ยินคำพูดแม่ของลูกศรัณย์ก็อยากจะชิมไอศกรีมรสสตรอเบอร์รี่ด้วยอีกคน

"ได้ค่ะ" เด็กน้อยคาริสาไม่รอช